Een dag in Gent

Vandaag hield ik het rustig.
Lang geslapen. Dan gaan ontbijten in Le Pain Qutidien, een bakkerij op de Gentse Kalandeberg. Het werd een gezellig ontbijt met zijn gevijfen.

Dan weer naar mijn verblijf. Eigenlijk moest ik mijn correspondentie nog bijwerken, en mijn belastingsbrief nog verder invullen. Maar in de plaats daarvan, heb ik me me met mijn muziekverzameling bezig gehouden. Wat uitsorteren, afspeellijsten maken, en dgl.
Door mijn laat ontbijt moest ik ook niet vroeg middageten, en ben ik eerst nog een cappuccino gaan drinken in de Vooruit. Daar lag net de nieuwe brochure voor het seizoen 14/15. Dat wordt even wat leeswerk, om te zien wat me al dan niet interesseert.
En ik zal zeker eens naar de Green Bastards Garden moeten gaan kijken. Volgens de brochure bevindt die torentuin zich op het terras van de Vooruit. 

En ... Wees gerust. Morgen wandel ik weer. 

En mijn briefwisseling, werk ik later wel eens af. 

Ieper - 1ste dag

Het werd tijd om nog eens een wandeltocht te maken. Het was al meer dan een week geleden. Voor mij is dat lang. Iedere week doe ik toch minstens één wandeltocht. Voor vandaag viel mijn keuze op Ieper. Daar gaat een driedaagse door, 100 km wandelen op 3 dagen.
Vandaag is het de 1ste dag er van. Met mijn seniorenbiljet moest ik wel tot 9 uur wachten. Om 9u08 had ik een trein naar Kortrijk.
Zo was ik in Ieper om 10u20. Tijd genoeg dus om voor de wandeltocht van 20 km te kiezen.
Die bracht ons langs eerst langs de Menenpoort en een stukje over de markt, volledig herbouwd na de Groote Oorlog, zoals het voordien was. Na het stadsgedeelte volgde de natuur. Eerst richting Zillebeke. Onderweg kwam ik 2 Trekvogels tegen, en de rest van de tocht hebben we samen af gelegd. Het was een mooie tocht. Na Zillebeekvijver een grote rust in een schooltje in het dorp van Zillebeke. Dan verder naar Hollebeke door het Vierlingenbos met zijn vele kraters van explosies. Kraters die nu een geliefkoosd oord zijn van waterlelies en kikkers. In Hollebeke waren we halfweg en keerden we langs het domein van de Palingbeek terug. Wat in de XIX-de eeuw een druk kanaal moest worden, is nu een hier en daar een smalle watergang geworden. De natuur heeft de plaats ingenomen van de pogingen tot industrialisatie. Terug in Zillebeke, bleven we  weer wat zitten, om dan langs de andere kant van de vijver naar Ieper weer te keren. 

Ik wandel dit jaar maar één dag  van de driedaagse mee, maar noteer alvast 15, 16 en 17 mei 2015 in mijn agenda van volgend jaar.

Voor mijn foto's klik hier of klik hier voor een montage van dezelfde foto's 

Nieuwe wandelschoenen

De oude zijn versleten.
Het paar dat ik mee had naar Compostela was al redelijk versleten. De zolen waren af gelopen en bovenaan was er een scheur in. Ik heb die schoenen dan ook afgedankt en in Santiago achtergelaten.
Dinsdag had ik andere wandelschoenen aan. Ook die hadden al hun beste tijd gehad. Toen ik door een plas liep kwam het regenwater langs de onderkant naar binnen, en had ik toch natte voeten.
Dus toch maar nieuwe kopen. Om niet te veel geld uit te geven. nam ik woensdag de autobus naar Lochristi om in de Koodza een paar waterdichte goede stapschoenen te kopen.
De Koodza bleek nu een andere naam te dragen: 'Decathlon easy'. De winkelschikking is wat veranderd, maar de prijzen blijven laag. En nu ik het wat zuiniger aan moet doen, moet ik daar tegenwoordig op letten. 

Dus als er regen voorspeld is zal ik mijn nieuwe wandelschoenen aan doen, en als het droog zal blijven, verslijt ik mijn oude verder.

Overigens om te weten wat een goede wandelschoen is, herbeluister de uitzending op Radio 2, klik hier

Onze Lieve Heer Hemelvaart

O.L.Heer Hemelvaart is voor velen gewoon een vrije donderdag. Een interessante dag die door op de vrijdag te bruggen, kan uitgebouwd worden tot een extra lang weekend.
Voor katholieken als ik heeft het ook nog een religieuze betekenis. Maar daarover ga ik het nu niet hebben.
Hoe zag nu mijn dag eruit vandaag?
Wel :
Vanmorgen heb ik eerst mijn fotoreeks van de Camino Inglés afgemaakt, en even deze tocht in een blogbericht gecapituleerd.

Daarna heb ik nog een poging ondernomen om mijn belastingsbrief in te vullen. Dat viel tegen. Jaren heb ik dat via Tax-on-Web gedaan, en nu moet ik door omstandigheden weer de papieren versie gebruiken. Afin, ik ben toch een eind gevorderd, maar tegen het middageten ben ik er mee gestopt.
Na het middagmaal was ik als onthaler in de Sint-Baafskathedraal. Het was er druk. De tijd vloog voorbij. Heel wat geïnteresseerde bezoekers.

Voor de misviering ben ik dan naar de Sint-Jacobskerk geweest. Daar is de H.Mis om 18 uur..

Al met al was het dus laat om avond te eten. En zo subiet ga ik nog wat lezen. Ik ben dan in Barcelona, in de schaduw van de wind. Je begrijpt allicht dat ik daarmee een meesterlijk boek van Carlos Ruis Zafón bedoel.

Terugblikken op de Camino Inglés

Met 42 wandelaars stapten we in mei 2014 de Camino Inglés.
Geregeld heb ik daar mijn indrukken over geblogd. En nu heb ik ook mijn foto-impressie op Picasa geplaatst.
Voor dat foto-album klik hier. Het omvat meer dan 200 foto's. Weliswaar niet allemaal interessant voor iemand die er niet was.

Hier nu een overzicht van mijn berichten.
- vrijdag 16 mei: met de bus naar Saintes.
- zaterdag 17 mei: met de bus naar Leon
- zondag 18 mei: met de bus naar Ferrol en te voet naar Neda.
- maandag 19 mei: te voet langs Puentedeume naar Miño
- dinsdag 20 mei: te voet langs Betanzos naar Leiro
- woensdag 21 mei: te voet langs Bruma naar Ortes
- donderdag 22 mei:: te voet langs Siguero naar ons doel: Santiago
- vrijdag 23 mei: in Santiago, met als hoogtepunt het slingeren van de botafumeiro.
- vrijdag 23 mei: de compostela
- zaterdag 14 mei: terugreis met de bus, tot in Bordeaux
- zondag 25 mei: onze laatste reisdag.

Wilfried heeft ons een mooi verslag van de mooie tocht toegezonden.
Frank stuurde ons de koppeling naar zijn foto-album van deze camino op Google+
En ... Mocht ik van fotoreeksen en reportages van andere deelnemers weten, dan zal ik dat hier ook vermelden,

Open kerken in de dijkrand.

Je hebt open bedrijvendag. Je hebt open wervendag. Zo bestaat ook open kerkendag. Dat is nu in het weekend
Er is heel wat te doen.

Omdat ik zelf vroeger ten noorden van Gent woonde, wil ik hier de kerken van Assenede in de belangstelling plaatsen.
Hierbij een scan uit de brochure.

In de verschillende kerken wordt de Groote Oorlog in de kijker gezet. De kerktorens vormden immers een uitstekende uitkijkpost om de troepenbewegingen van de vijand in de gaten te houden.

Ik wil ook nog even speciaal voor de fietsers vermelden, dat er in de verschillende kerken dit weekend een brochure ter beschikking zal zijn van een fietsroute die de verschillende kerken met elkaar verbindt.

Het volledige programma van Open Kerkendag is te vinden op: openkerken.eu .

Sint Lievens in Sint Baafs

Toen ik deze morgen in de Sint-Baafskathedraal aan kwam, was het duidelijk dat er iets stond te gebeuren. Een groep van jonge mensen met strijkinstrumenten stonden vooraan te repeteren. Na hen kwam een koor inzingen. Vele jonge mensen waren extra stoelen in de kathedraal aan het plaatsen. Er zou blijkbaar veel volk komen.

Het bleek dat vandaag een afscheidsviering was. De directeur de humaniora van het Sint-Lievenscollege gaat met pensioen. En voor het verlof en nog voor de examens was het nu nog de gelegenheid om feestelijk met een viering in de kathedraal. Alle leerlingen, leerkachten en personeel waren  er. 

En ook - al is dat toeval - een oud-leerling als ik.  

De kathedraal zat goed vol, nu eens met een hoofdzakelijk jeugdig publiek.
Ik wil u niet onthouden dat de viering opgebouwd was, rond de parabel van de barmhartige Samaritaan, en dat ook de toeristen, er door aangegrepen werden. 

Santiago = de apostel Jacobus

Om wat bij te lezen, had ik op onze tocht naar Santiago in mei 2014 een boek mee. Het boek droeg de titel 'Het verhaal van de heilige Jacobus' . Mireille Madou schreef het werk. Ik verschoot er van dat het boek uit 1991 dateert. Hoe dan ook,  het is nog altijd het lezen waard en geeft veel inspiratie op de tocht naar Santiago de Compostela.
Wij stapten in mei de Engelse route. We vertrokken uit Ferrol  en stapten dikwijls door weinig bewoonde rurale en bosrijk gebieden. Zo werden we terug verplaatst in de 9de eeuw. Een kluizenaar vond in deze verlaten streek in het noorden van Spanje een klein huisje. Dat klein gebouwtje bleek het graf te bevatten van de apostel Jacobus en zijn metgezellen.
Bij ons was het anders. 12 honderd jaar na de vondst van het graf is rond de vindplaats een complete stad met een kathedraal gebouwd.
Onze tocht over de Camino Ingles, bracht wel de eenzaamheid en de verlatenheid van deze landstreek aan het licht. Wij moesten de plek niet zoeken door een aanduiding aan de sterrenhemel. We volgden de vele pijlen, en zo bereikten we het graf van Jacobus.
Waren we op onze tocht over de Camino Ingles redelijk alleen, eens in Santiago was dat anders. Daar ontmoetten we de vele pelgrims die de Camino Frances genomen hadden. En we mochten op 23 mei aanschuiven om ons diploma op te halen.

Tussen haakjes: 23 mei is het feest van de Verschijning van Santiago. Als ridder verscheen hij in de slag bij Clavijo. 

Ik vraag mij nu af welke camino ik de volgende keer zal stappen. Of er ginds nu al dan niet de relieken van Jacob liggen, de legende leeft en is sterker dan de geschiedenis.

In Sint-Niklaas

We bezochten Sint-Niklaas met de onthalers van de 4 centrumkerken van Gent. Dat zijn: Sint-Michiels, Sint-Niklaas, Sint-Baafs en Sint-Jacob.
Onze eerste doel was de OLVrouwkerk. Die kerk valt wel op door het Mariabeeld in bladgoud op haar toren. Het is een kerk uit de XIXde eeuw, in byzantijnse stijl gebouwd, en van binnen zijn al de muren volledig beschilderd.
Dan stapten we naar de Sint-Nicolaaskerk aan de andere kant van de Grote Markt. Die kerk is veel ouder. Ze dateert uit de 13de eeuw. Sint-Niklaas was toen zelfs nog geen stad. Het was een parochie ondergeschikt aan Waasmunster. De kerk vertelt door haar opeenvolging van stijlen ook de geschiedenis van de stad Sint-Niklaas, de stad die later om zo te zeggen de hoofdstad van het Land van Waas werd.
We werden in de Sint-Nicolaaskerk rond geleid door iemand die de kerk door en door kent, en veel voordrachten over Sint-Niklaas overal ten lande geeft: de heer Luc Vermeulen.
Na het middagmaal maakten we kennis met de huidige pastorale werking in Sint-Niklaas. Bijzonder interessant vond ik, hoe een kerkgebouw kan herbestemd worden. De vroegere kerk van St.Theresia is geen kerk meer. Van buiten ziet het er wel nog uit als een kerk, maar binnen in is het volledig verbouwd tot een voedselverdeelcentrum.
De dag rondden we dan af met een bezoek aan de huidige deken van Sint-Niklaas.
Het was een zinvolle en betekenisrijke dag vandaag. Voortaan zullen we ons hart niet meer op slot doen.
Klik hier voor de foto's die ik op Picasa geplaatst heb,
of bekijk de foto's in een montage in het foto-verhaal. (Je moet dan wel op het pijltje drukken om het verhaal te volgen.

De dag na de reis

Het is weer maandag.
Zondagavond afscheid genomen van mijn reisgenoten. 

En eens in mijn verblijf terug mijn bagage uitgepakt. Dan maar meteen ook de kleine was gedaan, en om te eten maar een blik cassoulet opengetrokken.

Vandaag dan wat langer geslapen. Dan naar mijn neuro-psychiater. Het gaat de goede kant op. Mijn therapie-gesprekken verminderen. Liever had ik ook gezien dat mijn medicatie verder zou verminderen, maar ja … Een mens kan niet alles tegelijk willen.
Daarna moest ik bij de tandarts een afspraak maken. Sinds vrijdag wordt ik door tandpijn gekweld. Het is niet zo heel erg. Met een paracetamol is het gelukkig voor een halve dag over. En voor 5 juni heb ik een afspraak.

Dan nog naar de Base-winkel. In mijn verhuis van Zelzate naar Gent, heb ik mijn blaadje met de PUK-code voor mijn GSM verloren of mis legd, en die heb ik dan opgevraagd. Een vriendelijke verkoper gaf me al de informatie die ik vroeg. Bij het zien in de winkel van al die nieuwe smartphones, keek ik naar mijn oud mobieltje. Maar jammer genoeg heb ik nu geen geld om een nieuw te kopen. Het werkt trouwens nog, alleen de batterij ervan is zo snel leeg. En als ik eens van de rekening verschiet, is dat mijn eigen schuld: te veel en te lang gebeld.

Ook nog naar de superette, want voor ik op reis vertrok, had ik mijn koelkast volledig leeg gemaakt. Aanvullen was dan ook nodig.

Zo was de ochtend voorbij.

Na het middageten, dan mijn beddengoed en mijn hemden naar de wasserij gebracht. En mijn bagage verder uitgepakt. Mijn valies staat nu weer in de kast, en komt er niet meer uit, tenzij voor de volgende reis.

Het werd dan ook hoog tijd om mijn correspondentie door te nemen. Veel van wat in de brievenbus zat, kon onmiddellijk in de papiermand. Dat was het verkiezingsdrukwerk. En de verkiezingen waren zondag. Om de rest van mijn briefwisseling af te werken, zal ik nog wel een paar dagen nodig hebben. Trouwens, ik moet ook op nog wat e-mails reageren.

De facturen die ertussen zaten, heb ik wel al afgewerkt. Ik doe mijn bankbetalingen online, met desnoods een betaaldatum in de toekomst.

Zo was de middag ook al voorbij.

Deze avond zal ik beginnen met mijn reisfoto’s te verwerken. En de rest van het werk stel ik maar uit tot later in deze week. 

Laatste reisdag

Aan alles komt een eind. Ook aan onze mooie reis die we met 'Wandelen in Europa' deze 10 dagen mochten afleggen.
Terwijl de thuisblijvers hun stemplicht vervullen reizen wij verder. Het is onze laatste reisdag. Een dag in de autobus, weer terug naar België. 

Ik wil mijn medereizigers en de inrichters hartelijk danken voor deze mooie dagen.
Volgende week zullen er heel wat indrukken en foto's onderling gecommuniceerd worden.

Terug naar België

Vandaag zaterdag 24 mei vangt onze terugkeer aan.
Het is 9de reisdag met 'Wandelen in Europa'.
We rijden met de autobus bijna 1.000 km.
Op de autovía de Noroeste hadden we onze laatste stop in Spanje. In mijn geval werd dat een bocadillo met tortilla en een café solo.
We reden dan verder over de utopista del Norte richting Baskenland. Nog voor Bilbao zagen we de 1ste wegwijzer die de richting Franzia aangaf. 
We reden door vrijwel onbewoonde gebieden. Enkel vlak bij de steden zagen we wat industriële complexen en woonwijken.
Tegen half vijf passeerden we de Spaans-Franse grens. Nog 212 km naar Bordeaux.
Eerst nog even een korte toilet- en koffiestop, en we zijn weg voor de laatste paar uur rijden over de E5.

Vannacht slapen we in Bordeaux.
Het was een mooie wandelreis, waaraan ik met plezier zal terug denken.
'Wandelen in Europa' richt trouwens nog meer wandelreizen in.
Kijk maar op hun facebook pagina.

Vrije dag in Santiago

Onze 8ste dag met 'Wandelen in Europa'.

Vandaag konden we wat langer slapen. We hadden een vrije dag in Santiago.
Na ons ontbijt bracht de bus ons weer naar het stadscentrum.8
Eerst gingen Marc en ik onze Compostela ophalen. Nadien nog wat souvenirs en aandenkens gekocht.
Dan bezochten we de Sint-Franciscuskerk. Franciscus van Assisi heeft 800 jaar geleden de camino gestapt, en dat wordt in de betrokken kerk in herinnering gebracht. We kwamen naderhand nog een vijftal andere wandelaars uit ons reisgezelschap tegen, en besloten samen het middagmaal te gebruiken. We spraken af na de pelgrimsmis. De pelgrimmis eindigde met het gezwier van de befaamde botafumeiro, het grote wierookvat.
Nadien gingen we eten en El Gato Negro, = de zwarte kat. We aten in dat typisch eethuis echter pulpo (=octopus), gamba's dan wel jamón.
Na wat verder door Santiago gezworven te hebben, keerden we weer naar ons hotel terug.
Het is onze laatste nacht hier in Santiago de Compostela. Morgen vangt de terugreis aan.

Vijfde wandeldag

Vandaag was het onze 5de wandeldag op de Camino Ingles.
We vertrokken uit Poulo om 9 uur en kwamen iets voor 4-en bij de kathedraal van Santiago de Compostela aan.
Als je mijn berichtgeving gevolgd heb, weet je al dat de Engelse route ons veel laat klimmen en dalen door bossen en landelijke gebieden. Ook vandaag was dit zo.
In Sigûeiro haalden we in de concello onze 1ste stempel, en passeerden we een paar drankgelegenheden. Ik wandelde met Marc en Dominique. In de bar waar we binnen gingen, troffen we anderen uit ons reisgezelschap. Ik nam een café solo, de anderen een café grande con leche.
En dan trokken we verder langs het pad door de bossen.
Stilletjes aan kwamen we in een meer bewoonde omgeving. We passeerden een industrieterrein, waar we in de plaatselijke bar, weer een grote pauze namen. Dan kwamen we in de voorstad van Santiago en stapten naar de kathedraal. Ginder het gebruikelijk ritueel, met name het bezoek aan het schrijn met de relieken van de apostel, en dan naar boven om Sint-Jacob te omarmen. Dat beeld dateert uit de 13de eeuw, en staat al sinds de 17de eeuw waar het nu staat, hoog boven het hoofdaltaar.
Het zat er niet in om vandaag nog de compostela te halen. De wachtrij was veel te lang. We zijn dan maar in een café binnen gestuikt, een café met een zeer kunstzinnig versierde lambrisering.
Om 17 uur wachtten Agnes en Petrus ons op, om ons naar de bus te brengen.
Nu zijn we weer in ons hotel.

Luxe pelgrims

Eigenlijk vormen we nu een wandelgroep van luxepelgrims. We dragen geen zware rugzak. We overnachten in een viersterren hotel. We krijgen iedere morgen ons lunchpakket mee.
Vandaag was het onze 4de wandeldag. We stapten van Leiro naar het gehucht Poulo, een parochie van Ordes.
Net zoals gisteren wandelden we door puur natuur, meestal door bossen. Af en toe een flinke klim, en natuurlijk dan ook een felle daling. Weer passeerden we van die kleine Romaanse kerkjes in de kleine charmante gehuchtjes. In het begin van de dag hadden we onze meest steile klim, trouwens.
We kwamen samen met de Engelse route die uit A Coruña vertrekt, maar het bleef rustig,  als medepelgrims kwamen we enkel twee mensen uit Barcelona tegen, en een Engelstalig koppel.
Onze middagpauze namen we in Bruma. Een bar die open was waren we nog niet tegen gekomen. We aten ons broodje bij de albergue die evengoed gesloten was, maar waar we wel konden zitten. Er zat wel een pelgrim te wachten die er zou overnachten, maar vooralsnog kwam er geen hospitalero opdagen. Er hing wel een bordje met de openingstijden. De man bleef zitten en wij wandelden verder.
We passeerden een groot Sint-Jacobsbeeld opgericht in het heilig jaar 2010, Er stonden daar overigens meerdere beeldhouwwerken.
In de middag kwamen we gelukkig wel een bar tegen. Eindelijk kon ik genieten van een café solo. Vrijwel al onze medewandelaars kwamen binnen. De mevrouw van het cafeetje zal wel een goede middag gehad hebben. Ik kreeg even haar stempel in leen, en kon de verschillende credentials en wandelboekjes van een sello voorzien.
De wandeltocht liet ons nadien verder slingeren door berg en dal. Af en toe hadden we wel wat regen. In Poulo stapten we nog even een bar binnen, en daarna was het nog een kwartiertje stappen naar de plek waar de autobus ons opwachtte.
Ja jong! We zijn wel luxe pelgrims op deze tocht.

Van Miño naar Leiro

3de wandeldag vandaag op de Camino Ingles.
Weer heerlijk geslapen. De pelgrimstocht brengt me precies volledig tot rust. De tocht is goed ingericht en verzorgd door 'Wandelen in Europa'. Jurgen zorgt dat we telkens een goed lunchpakket meekrijgen en Filip, onze reisleider geeft ons telkens goede informatie.
Vandaag startten we in Miño, daar waar we gisteren gestopt waren.
Het zou een tocht van 25 km worden.
Na een paar uur stappen bereikten we het stadje Betanzos, dat we via de Arco da Ponte Vella binnen kwamen, en zo meteen in het oude stadsgedeelte zaten. In het bureau van toerisme haalden we onze cello. In het stadscentrum was er markt. Vele cafetaria's waren open. Maar we vonden het nog te vroeg om nu al een pauze te nemen, en een café solo te drinken.
Het parcours bracht ons vandaag golvend door of langs kleine dorpjes. Een cafetaria of bar vonden we echter in het hele traject niet. Gelukkig hadden we eten en drinken bij ons. We genoten van het landschap, van de bossen. Een enkele regenbui kon ons niet deren.
We kwamen wel langs kleine Romaanse kerkjes, maar een cafeetje zagen we nergens.
Omdat we geen enkel terrasje waren tegen gekomen waren we vrij vroeg in Leiro, waar de autobus ons opwachtte. Iedereen was er vrij snel, en zo konden we een uur vroeger dan gepland naar ons hotel terug rijden.
Vanavond zullen we allicht van een goede cena (=avondmaal) genieten, en morgen is het dan onze 4de wandeldag.

Pelgrims in de regen

Afin, ik overdrijf wat. Af en toe hebben we op onze 2de wandeldag regen gehad, en hadden we onze poncho nodig. Onze route vandaag bracht ons van Neda naar Miño. Het was zo een 26 km met 2 flinke beklimmingen.
Vrijwel onmiddellijk na de start gingen we in een cultuurhuis onze eerste stempel op onze credencial plaatsen.
De eerste helft van onze voettocht bood ons een mooie natuurlijke tocht met een flinke beklimming erin, om dan te dalen naar een plaatsje met de naam Cabanas. Daar liepen we over een magnifieke laan met de praia da Madalena aan onze rechterkant. Hier zaten we ongeveer aan de helft van onze dagtocht. We stapten verder naar Pontedeume. Daar namen Marc en ik een lange rustpauze, vooraleer de steile beklimming in dat stadje aan te vangen. Ik vroeg me nog af hoe zwaar die zou zijn onder een felle zon met een zwaar beladen rugzak.
Dan kwamen we weer in een bosrijke omgeving. Veel eucalyptus trouwens.
Hier hadden we wel nog wat hoogteverschillen, maar niet meer te vergelijken met die 2  kuitenbijters die we al achter de rug hadden. In Miño wachtte de autobus van 'Wandelen in Europa' op ons, maar we hadden nog ruim de tijd om van een café solo te genieten.
Morgen is het de derde wandeldag. Die zal ons naar Bruma brengen.

Ferrol

Vandaag 3de reisdag en 1ste wandeldag in de trip van 'Wandelen in Europa'. Na een uitgebreid ontbijt in Léon, kregen we van onze bevoorrader Jurgen ons lunchpakket, en op de autobus richting Ferrol gaf onze reisleider Filippijnse de instructies voor vandaag. We reden over de autovîa del noroeste, waarop heel wat hoogteverschillen.  Een viaduct op 560 m bijvoorbeeld. Soms was de snelheid beperkt tot 70 km per uur. Soms waren de viaducten op een goede 200 m. Beneden de viaducten zagen we dan een groen dal met een rivier.
Om 10 uur moest de chauffeur stoppen om bij te tanken. Er gaat zomaar 900 liter in zijn tank.
Ferrol is een niet zo grote havenstad. Pas op 42 km voor Ferrol zag ik de 1ste wegwijzer. We moesten dan nog 250 km afdalen naar het stadje.
Ik heb bewondering voor onze chauffeur die ons langs de nauwe straatjes van het oude Ferrol naar de haven bracht.
In de tijd stapten hier Engelse pelgrims van de boot en begonnen hier hun voettocht naar Santiago. Nadat we onze Bredenkamp lieten afstempelen, begon ook onze Camino.
Eerst door de oude stad, we omsingelden als het ware de haven. Ondertussen zagen we dat de Spanjaarden wel kunnen feesten: krijgskunde, muziek en dans.
Na een ietwat saai gedeelte door de voorstad en een ambachtelijke zone, bleven we dicht bij het water om dan langs leuke grindwegjes  verder te wandelen. We wandelden door Naron. Ondertussen bewonderden we de forellen in het water en de merkwaardige kerkjes. Een daarvan was een Sint-Maartenskerkje dat terug gaat naar de XIIde eeuw.  In Neda eindigde dan onze tocht van vandaag.
Nadat we nog een paar van onze reisgenoten die verloren gelopen waren opgehaald hadden, reden we met de bus naar Santiago. Hier zullen we 6 nachten blijven slapen in hetzelfde  hotel. De autobus zal ons telkens naar de vertrekplaats brengen.

2de reisdag

Gisteravond was het voor, tijdens en na de maaltijd heerlijk kennismaken tussen de anciens en de nieuwe Santiago-gangers.
Na een verkwikkende nachtrust hadden we om 6u30 ons ontbijt, en tegen 8 uur kon de autobus vertrekken. We reden langs Bordeaux en door de Landes. In het Baskenland lieten we de Pyreneeën links van ons liggen.
Op 11u14 overschreden we de Frans-Spaanse grens. We waren welkom in España. De borden waren hier tweetalig: Baskisch en Spaans (=Castiliaans).
Rond de middag dan in een wegrestaurant gestopt. En dan mijn eerste bocadillo op Spaanse bodem gegeten.
Uitlopers van de Pyreneeën bleven ons tijdens de verdere rit gezelschap houden. Bij wijlen reden we van de ene tunnel naar de andere.
Door een gebergte met  windmolens naderden we Burgos, de grote tussenstop voor deze 2de reisdag met 'Wandelen in Europa' '. In Burgos namen we een paar uur de tijd om ondermeer de kathedraal te bezoeken. En op het plein voor de kathedraal werden verrast door een show van jonge mensen die met meer dan 30 omhoog gehesen werden en zo hangend in de lucht allerlei dansen uitvoerden.
Na het bezoek aan Burgos bracht de autobus ons naar Léon. De snelweg waarover we reden draagt trouwens ook de naam van Autovia Camino de Santiago. De autovía loopt vrijwel evenwijdig met de Camino Frances. Ik herkende dan ook veel plaatsnamen van de route die ik in 2008 gestapt heb. 

We zijn in Léon nu. Om 20u45  hadden we het avondmaal.
En morgen rijden we met de autobus naar Ferrol, en daar begint dan onze voettocht echt.

1ste dag: naar Saintes

Met de groep 'Wandelen in Europa' ben ik op weg om naar Santiago de Compostela te wandelen.
Het was vroeg opstaan vandaag. De autobus was in Gent om 5 uur. Met zijn 11-en stapten we aan de P+R van Gentbrugge op de autobus. De mensen die in  Assenede en Sint-Niklaas opgestapt waren, hadden dus nog vroeger dan ik moeten uit hun bed komen. In Deinze pikten we nog deelnemers op en dan begon de lange rit. Je kan je allicht wel voorstellen dat er in het begin van de busrit weinig gepraat werd en veel gerust, om niet te zeggen geslapen.
Rond 8 uur pauzeerden we even in een wegrestaurant om te ontbijten, en naar het toilet te gaan.
Hier kwamen dan ook de gesprekken los. Er waren mensen die ik al kende van vroegere reizen, en natuurlijk waren er ook nieuwelingen.
En dan vervolgde onze reis. We lieten Parijs naast ons en reden verder naar het  zuiden, langs de A10.
Rond de middag kregen we vlak voor Tours ons lunchpakket.
Daarna namen we even de tijd om in Tours rond te wandelen.
De foto hierbij is de kerk van Sint Maarten. Die heilige was hier ooit bisschop. Wij hadden gekozen om ginder te wandelen. Anderen verkozen voor een wandeling langs de Loire.
Dan stapten we weer in de autobus en reden vlot verder naar Saintes. Op de bus werd goed gebabbeld en werden de wandelervaringen en -verwachtingen druk besproken.
Nu zijn we in het IBIS-hotel in Saintes. Straks krijgen we de avondmaaltijd.

Onze reis over de Engelse Route

Postkaart uit
www.santiago-compostela.net

Hierbij de planning voor onze 10-daagse wandelreis:

Datum		Doel	Via
16/mei	Autobus	naar Saintes	Tours
17/mei	Autobus	Naar Leon	Burgos
18/mei	Autobus	Naar Ferrol
	Wandelen	Naar Neda
19/mei	Wandelen	Naar Miño	Pontedeume
20/mei	Wandelen	Naar Bruma
21/mei	Wandelen	Naar Sigueiro
22/mei	Wandelen	naar Santiago
23/mei	Vrije dag	in Santiago
24/mei	Autobus	Naar Bordeaux
25/mei	Autobus	Terug naar België

El Camino Inglès

¡ Ultreya !

Van 16 mei tot en met 25 mei ben ik nog eens op stap naar Santiago.

We zullen de Engelse route stappen vanaf Ferrol.

Als ik in het hotel geen internet heb, zal je een tiental dagen niets van mij horen.

Maar als ik wel aan internet kan, zal ik wel berichtjes plaatsen.

De dag voor het vertrek.

Morgen vertrek ik nog eens naar Santiago de Compostela.

Vandaag nog even een drukke dag.
Deze morgen naar Ertvelde om afscheid te nemen van mijn vroegere gebuur. Hij is vorige week donderdag  overleden en vandaag is het de uitvaartdienst. Robert was een goede gebuur. Altijd konden we op hem rekenen. Het is met weemoed in mijn hart dat ik van hem afscheid zal nemen, en zijn familie zal condoleren.

In de namiddag ben ik nog eens van dienst als vrijwilliger in het onthaal van Sint-Baafs te Gent.

Vanavond is het dan opruimen. De blauwe PMD-zak en de gele restafval naar beneden brengen. Het is een voordeel van de residentie waar ik nu verblijf dat ik niet op de ophaalkalender moet letten.
En daarna natuurlijk mijn bagage klaarmaken, want vrijdagmorgen om 5u15 moet ik al op de opstapplaats voor de autobus zijn.
Dat betekent dus ook vroeg naar bed.

Bezoekers in Sint-Baafs

Deze morgen was ik nog eens van dienst in het onthaal van de Sint-Baafskathedraal in Gent. De eerste mensen die om info vroegen waren Canadezen die een reis doorheen Europa maakten. Ze hadden de film 'The Monuments Men' gezien, en dat was voor hen de aanleiding om naar Gent te komen en het Lam Gods te bewonderen.

Het valt me trouwens op dat meerdere Amerikanen en Canadezen net door die film te bekijken, het schilderij in het echt willen zien.

Pelgrim in Parijs

Als je deze tekst leest,
open een ander venster voor de foto’s.
Klik hier voor mijn reeks op Picasa

Inleiding

Zondag 11 mei stapten we door Parijs in de voetsporen van de pelgrims.  Het Parijs waar de middeleeuwse pelgrims doorheen trokken was niet het Parijs zoals wij het nu vandaag kennen. De Eifeltoren waarmee we nu Parijs typeren stond er toen nog lang niet. Maar er stonden wel al veel kerken. De pelgrims toen deden ze vrijwel allemaal aan. Nu doen we de tocht naar Santiago om spirituële of sportieve redenen. In de middeleeuwen waren er ook nog de straf- en boetebedevaarten.

We waren met een aantal leden van het Vlaams Compostela genootschap. Regio Gent van dit genootschap had de tocht georganiseerd. Als begeleider deden zij beroep op mevrouw Sophie Martineaud. Die mevrouw heeft verschillende boeken over pelgrimages gepubliceerd, onder meer ‘Marcher à Paris sur les pas des pélerins de Compostelle’ .

Naar Parijs.

Het was vroeg opstaan. We hadden afgesproken om om  kwart voor zes uit Gent te vertrekken.
We waren met zijn twaalven om naar Parijs te rijden.  We reden met 2 autos. Een minibusje waar we met 8 in konden,  en 1 personenwagen met 4. Op de rit naar Parijs namen we een tussenstop om koffie te drinken en naar het toilet te gaan. In Parijs parkeerden we vlak bij de afrit de la Chapelle, daar waar het nog gratis parkeren was. Dan namen we de metro naar de plaats van afspraak, aan een kerkgebouw in de Rue Saint-Denis. Behalve onze gids, Sopfie Martineaud, vervoegden zich ook nog deelnemers aan ons gezelschap.

Het begin van de tocht

Onze begeleidster nam ons eerst even terug naar de plek waar vroeger de stadspoort was, waarlangs de pelgrims uit het noorden Parijs binnen kwamen.  Een muurplaat herinnert daaraan. Het doet vreemd aan om te realiseren dat het toen ginder allemaal akkers en velden waren.  Nu is het een integraal deel van de stad.
Dan hielden we even halt bij een dure kledingszaak. Niet om naar de kleren te kijken, maar wel omdat hier vroeger het Hôpital de St-Jacques-aux-Pélerins gevestigd was. Een paar beelden op de muur van de eerste verdieping, evenals een muurplaat laat dat zien.
Dan gingen we de kerk binnen.  Onze gids vertelde ons hoe we als we afbeeldingen van de 12 apostelen zien er de ware Jacob kunnen uithalen.
We hebben die zondag trouwens heel wat kerken bezocht.  In de morgen moesten we ons soms haasten omdat er dan kerkdiensten zijn en je kan moeilijk biddende mensen storen.
De pelgrims stapten in de tijd langs de voormalige Romeinse wegen. Dat is dan de Rue St.Denis en de Rue St.Martin.  Gelijk wij doorheen de straten liepen wees onze gids telkens op de pelgrimsmotieven die soms in de gevel uit gewerkt waren.

Zo bereikten we de Tour Saint-Jacques. Hier zijn heel wat pelgrims hun tocht begonnen, of er gepasseerd.
De toren maakte vroeger deel uit van een kerk. Tijdens de Franse revolutie werd de kerk afgebroken, om de stenen te recuperen.  Dat de toren blijven staan is, is puur toeval. Een fabrikant van loden kogels gebruikte de toren om zijn kogels te maken.

Na de middag

We trokken de Seine over. Aan de oever van de Seine verorberden we onze lunch, maar het was te koud en te winderig om er te blijven zitten.  Dan maar een etablissement binnen om een warme koffie te drinken.

De Notre-Dame zat niet in onze trip. Gelukkig maar, want er waren hier lange wachtrijen. Wel stopten we om het indrukwekkend timpaan te bewonderen.

En dan verlieten we het eiland in de Seine in kwamen in de Rue Saint-Jacques te recht. Die straat verlieten we even om de binnenplaats van het museum over de middeleeuwen op te gaan en de vele Sint-Jacobsmotieven te bewonderen. 

We hadden nog wat kerken, waarvan het verleden nog terug gaat tot de tijd van Clovis en Clothilde. En dan kwamen we weer aan waar vroeger de stadspoort was, van waaruit de pelgrims verder naar het zuiden trokken.

Dat was nog niet het einde van onze dagtocht. Westapten nog even verder naar Saint-Jacques-du-Haut-

Pays. Er waren twee Jacobussen bij de apostelen.  Deze kerk is voor Jacobus de mindere. De Sint Jacob van Compostela is Jacobus de meerdere. Maar die kerk lag evengoed op de pelgrimsroute en herbergde ook een pelgrimshospitaal.  Binnen de kerk trouwens meerdere beelden die aan de pelgrimstocht herinneren.

Hiermee eindigde onze tocht in de voetsporen van de middeleeuwse pelgrims, en namen we de metro naar de plek waar we de auto’s hadden achter gelaten.

Besluit

Het was een lange maar zeer leerrijke dag. We hebben nu eens Parijs met andere ogen bekeken. We hebben Parijs gezien door de ogen van een middeleeuwse pelgrim. 

Ook nog

Mijn foto’s heb ik op Picasa geplaatst. Klik hier.

Op de website van het Vlaams Compostela genootschap zal er ongetwijfeld ook een verslag verschijnen. Maar misschien zal dat in de sector zijn die enkel voor leden toegankelijk is.

Onze gids Sophie Martineaud heeft verschillende boeken gepubliceerd. Het boek ‘Marcher à Paris sur les pas des pélerins de Compostlle’ is echter niet meer bij haar uitgever te verkrijgen. Op het internet wordt het boek evenwel nog door verschillende online boekenwinkels  aangeboden. En Freddy heeft het gewoon in de FNAC gekocht. 

Eyskens over democratie

Vandaag hadden we met OKRA Academie Gent de heer  Marc Eyskens uitgenodigd. Hij zou spreken over democratie. Ik was er van verwonderd hoeveel volk er deze middag op afkwam. We hebben nogal wat stoelen moeten bij plaatsen.
Marc Eyskens is een éminence grise die zo zonder PowerPoint voor de vuist weg spreekt. Hij was professor aan de universiteit van Leuven en heeft als minister van Buitenlandse Zaken heel wat zelf mee gemaakt, wat voor ons gewoon op het nieuws komt.
Ik hoop dat ik genoeg onthouden heb, om hier wat neer te schrijven.
Hij vertelde over de snelle veranderingen in ons leven. Ons OKRA-publiek is niet zo jong meer, en heeft het zelf gezien hoe de Personal Computer opkwam, en de tablet. Door de nanotechnologie kunnen de uitvinders nu een volledig computer in een bril stoppen, en de professor verwees daarvoor naar de Google-bril die alles waarneemt en registreert.
Hij wees op het belang van de innovatie en de verspreiding van de kennis.
Toch zien we in onze wereld nog altijd voedseltekorten en tekorten aan water.
We moeten al die veranderingen die op ons afkomen omzetten in menselijke vooruitgang. Dat is een ethisch probleem.
Zo kwam de spreker op de democratie. Het is geen geheim dat Eyskens een christen-democraat is.
Hij putte voor zijn betoog heel wat uit zijn eigen rijke ervaring van toen hijzelf nog in de politiek stond: het einde van de koude oorlog, de hereniging van Duitsland, de opkomst van de euro-zone. Hij schuwde ook de moeilijke punten niet zoals de bankencrisis, het Belgisch federalisme, de loonkost, de toestand in Oekraïne.
Daarna was er nog gelegenheid om vragen te stellen. Iedere vraag beantwoordde hij diepgaand, maar toch kort en bondig.

Ik heb heel wat bijgeleerd vandaag. Maar ja ... Marc Eyskens was ten slotte een professor

Reisvoorbereidingen

Donderdagmorgen vertrek ik nog eens naar Santiago de Compostela.
Met 'Wandelen in Europa' zullen we de Engelse route stappen.
Dat brengt met zich mee dat ik een en ander moet regelen.
- ik zal een aantal therapie-sessies met mijn neuro-psychiater missen. Het eerste volgend gesprek zal de dag na mijn terugkeer zijn.
- deze morgen naar de apotheek geweest om lijn medicatie te kopen. Ik neem mijn medicamenten liever mee dan dat ik in Galicia naar een farmacia moet zoeken.
- deze morgen ook naar de diensten van de stad Gent geweest, want op de dag van de verkiezingen ben ik nog op reis. Dat moest ik ook nog regelen. Het bleek gelukkig niet te moeilijk te zijn. De documenten die ik mee had werden door de betrokken ambtenaar aanvaard.
- deze avond kijk ik na, of ik nog wat moet aankopen.

Welkom in Gent

Ik woon nu al een tijdje in Gent.
Op 4 april waren  de nieuwe inwoners van Gent uitgenodigd voor het onthaal in het stadhuis. Het was interessant de verschillende toespraken te horen. En er was ook gelegenheid om met de bestuurders van de stad Gent in contact te komen.
Er is ook een groepsfoto gemaakt, en die kreeg ik vandaag bij mijn post.

Het Parijs van de pelgrims

Sophie Martineaud : le Paris de St-Jacques door Blogdesmarcheurs

Sophie Martineaud heeft verschillende boeken over de tocht naar Santiago de Compostela geschreven.
Zij was op zondag 11 mei 2014, onze gids op onze tocht door Parijs, waarin wij in het voetspoor van de pelgrims stapten.

Moederdag

Mijn moeder heeft al lang het aardse leven verlaten. Op 6 juli 1989 stierf ze. Maar nog vaak denk ik aan haar. Zij bracht toen ze nog leefde voor ons de hemel op aarde.

Hier bij deze foto van de heilige Theresia, staat: "Je passerai mon ciel à faire du bien sur la terre"

Mijn moeder noemde Marie-Thérèse. En met haar naam, heeft ze ook het lange verblijf in een ziektebed en ook de goede kanten van die heiligen Theresia  gekregen.

Zij blijft in ons hart leven, en zeker nu het moederdag is, denk ik weer aan haar.

Gent in 3D

Deze middag was ik naar de voorstelling van Gent in 3D. Er waren verschillende facetten aan de ontdekking van Gent in 3D-C.A.V.E. Zo kon je virtueel door Gent wandelen.
Het meest was ik geboeid door de lezing van de landmeter-expert Lucas De Ridder, die vertelde hoe hij met de driedimensionale laserscanner gewerkt heeft. En hij illustreerde dat mooi door de ruimte waarin we ons bevonden 3D te laserscannen. Het was een statische scanner  die hij demonstreerde. Voor het echte project waren er ook mobiele scannings en werd er eveneens vanuit de lucht gescand.
Een tweede dat me geweldig boeide was het 3D printen. Dat had ik nog nooit gezien. De foto hierbij is een 3D print van het belfort. Deze middag geprint, op wat een vrij eenvoudig toestel was. Een toestel dat iedereen kan kopen. 3D-printing met dure professionele toestellen worden nu gebruikt bijvoorbeeld om prothesen te maken.

Online is Gent vanaf vandaag of toch binnenkort  in 3D te bekijken op: www.gent.be/gent3D

Het aapje van Mons

Aan de muur van het stadhuis van Bergen hangt een aapje. Niemand weet van waar het komt, en hoe het aan de muur van het stadhuis terecht gekomen is. Maar het verhaal gaat de ronde, dat als je met je linkerhand over de kop van het aapje streelt, het geluk je een jaar zal toelachen.
Geloof je het?
Gisteren heb ik in Bergen over dat apekopje gestreeld. En inderdaad ... Het geluk begint.
Gisteren haalden we in Brussel nog een eerdere trein dan gepland.
Vandaag moest ik naar Zelzate om nog een en ander te regelen. En ook vandaag lachtte het geluk me toe.
Ik kwam ex-familie tegen, en die waren zo vriendelijk me de post die nog op mijn oud adres aankomt, te overhandigen. Bijzonder interessant omdat mijn EHIC-kaart erbij zat. Volgende week reis ik naar Spanje. Je weet nooit dat je een dokter nodig hebt, en dan moet je die EHIC-kaart bij hebben, of je moet alles zelf betalen.
Mijn eerste doel in Zelzate was een bijeenkomst van een VZW. Dat werd een bijzondere vruchtbare samenkomst.
Mijn tweede doel was de Fortis. Ik heb mijn mandaat van penningmeester neergelegd. Ik was trouwens niet meer herverkiesbaar. Vandaag hebben we dan de volmachten geregeld.
Terug in Gent, moest ik nog naar de post. Ik had begin deze week mijn tablet laten vallen, en het aanraakscherm was daardoor gespleten. Dat valt niet onder de garantie. Ik had dan ook een nieuwe tablet besteld en kon die vandaag ophalen.
Nu wel nog wat werk om dat ding te installeren, maar dat zal wel lukken.
Deze middag kon ik niet, want ik was naar een voorstelling van Gent in 3D

Ik denk dat ik volgend jaar nog eens naar Bergen ga, om nog eens over dat apenkopje te strelen, voor weer een jaar geluk.

Een zorgenloze oude dag

Toen ik 65 werd, dacht ik dat me een zorgeloze oude dag te wachten stond.
Het heeft niet mogen zijn.
Mijn oude dag is niet zo zorgeloos. Maanden lang stond ik om de 14 dagen voor de rechtbank. En nu kreeg ik weer een gerechtsbrief.
Het houdt niet op. Ik wordt geïntimideerd. Dat staat letterlijk zo in de gerechtsbrief. Ik heb even in de Van Dale gekeken, en de betekenis van intimideren is bang maken.

Maar ook al ben ik gepest, beroofd en verstoten, terug vechten zal ik! Ook al wordt het voor mij een veldslag bij de Thermopylen.

Mons = Bergen

Vandaag waren we met zo een vijftien onthalers van de Sint-Baafskathedraal te Gent op uitstap in Mons, in Henegouwen.
Urbain en Monette hadden een en ander voorbereid en namen ons mee door de hoofdstad van Henegouwen, tevens de stad van Elio di Rupo. We bezochten de markt met zijn stadhuis en aanpalende renaissance-gebouwen. Om zeker een jaar vol geluk te hebben streken we met onze linkerhand over het aapje dat daar aan de muur van het stadhuis bevestigd is. Daarna stapten we naar de Eglise Sainte-Elisabeth , een gotische kerk die na een brand in barokstijl herbouwd werd. De kerk heeft een typische toren, die we trouwens later op de dag, als we op het hoogste punt van Bergen stonden, duidelijk in het panorama konden herkennen. Ik vertel niet alles, Urbain leidde ons via verschillende bezienswaardigheden.
Dan was het tijd voor het middageten, in een restaurant op de markt. Ik was bij degenen die voor de parelhoen gekozen hadden. Anderen gaven de voorkeur aan zalm.
Na de middagmaaltijd trokken we de berg op. Onze groep splitste zich. Een groepje ging te voet de berg op, een andere groep nam de bus rechtstreeks naar de collegiale kerk van de Sainte-Waudru.  Die kerk munt uit door de manier waarop zij de informatie over de kunstwerken en de geschiedenis van de kerk voorstelt en aan het publiek laat zien. We bezochten er ook de schatkamer.

Later bezochten we wel een bijzonder museum: Musée François Duesberg. We werden door de baron zelf ontvangen en die man leidde ons rond door de unieke verzameling pendule-uurwerken en ander uniek porseleinen en zilveren vaatwerk .

Daarna gingen we nog een koffie drinken en namen we weer de trein om naar Gent terug te keren.

Bergen is in 2015 de culturele hoofdstad van Europa. Dat zagen we aan de vele werken die er bezig zijn. Ze bereiden zich goed voor. Meerdere oude gebouwen staan in de steigers en er komt een nieuw treinstation.
Volgend jaar zal ik zeker weer eens naar Bergen trekken. Info over Bergen in 2015 staat op de website “ www.mons2015.eu “
Ik had mijn fototoestel niet mee, maar hier vind je enkele foto's die ik met mijn mobieltje nam.

Groene Halte +

Groene Haltewandelingen zijn wandelingen die beginnen en eindigen aan een tram- of bushalte of aan een station. Je kan in de lijnwinkels deze wandelroutes kopen. Ze zijn een initiatief van TreinTramBus. Vandaag hebben we met een klein groepje de tocht “Zwinduinen en –polders” voor een gedeelte gestapt. Het was een aangename tocht. We hadden bijzondere aandacht of deze route ook door blinden en slechtzienden kan gestapt worden. In het juni-nummer van het tijdschrift “Gezond op stap” zal er een artikel van Floor  over verschijnen. Hou het in de gaten!

Enkele links:

• Gezond op stap
• www.groenehalte.be

Straffe gasten

Straffe gasten in het MIAT

Het MIAT is het Museum voor Industrie, Arbeid en Textiel. Het is gevestigde in een voormalige textielfabriek op de Minnemeers in Gent. De vaste collectie begint met de industriële omwenteling. Veel machines uit vervlogen tijden worden hier tentoonstelling, en tevens wordt het leven uit vroegere tijden weer gegeven. Daarnaast zijn er ook altijd tijdelijke tentoonstellingen. Nog niet zo heel lang geleden is de tentoonstelling “Straffe gasten” geopend, en vandaag ging ik er op bezoek.
De tentoonstelling begint met het verleden, toen de Vlaamse werkmensen in de Walen of in het noorden van Frankrijk moesten gaan werken. Maar het merendeel gaat over de mensen uit andere landen die vanaf zo een 50 jaar geleden bij ons kwamen werken. Die kwamen gewoonlijk in de textiel  terecht. Gent is  of ten minste was een grote textielstad.  De hele eerste verdieping wordt aan deze arbeidsmigratie gewijd.
Na het bezoek aan de eerste verdieping ging ik in de cafetaria een aangepaste maaltijd eten:  ayran, een soort yoghurt en een straf broodje, overvloedig belegd met fetakaas, rucola, olijven en zo.
Na de maaltijd heb ik dan nog de permanente collectie bezocht. Een verdieping waar de volledige verwerking van katoen in de XIXde eeuw aan de hand van de machines van toen uitgelegd wordt.
En ook op een andere verdieping de tijdsbeelden van hoe de werkmens in de lang vervlogen tijden leefden, uitgebuit werden, en met stakingen een beter leven afdwongen.
Ik kon niet nalaten te denken hoe goed we het nu hebben.

Klik hier voor de website van het MIAT.
Ik las ook dat er voor de tablet een app bestaat. Op facebook schrijft het MIAT het volgende: " Je kan niet alleen de expo 'Straffe gasten' bezoeken in het MIAT, maar er is ook de Straffe gasten-applicatie met historische documenten, foto's en literaire geluidsfragmenten over migratie. Hier te downloaden: http://bit.ly/1kt7be5   "

Vredesposters

In de crypte van de Sint-Baafskathedraal te Gent, worden nu tekeningen en schilderijtjes van kinderen tussen 11 en 13 jaar ten toon gesteld. Op panelen hangen de verschillende posters met als het vredesthema als onderwerp. De tentoonstelling laat zien hoe deze kinderen het thema beleven en uitbeelden. Er zit veel creativiteit in, en de uitbeeldingen zijn redelijk divers, hoewel - dat is evident - de vredsduif in veel werkjes afgebeeld wordt.

Tweehonderd jaar geleden werd in Gent de vrede ondertekend tussen de Verenigde Staten en Groot-Brittanië. De herdenking daaraan vormde de aaanleiding voor deze tentoonsteling onde de titel: Een vrede van tweehonderd jaar.

De tentoonstelling loopt nog tot 11 mei.

Er zijn trouwens voor dat vredesverdrag nog meerdere activiteiten gepland. Kijk maar op: www.treatyofghent.org

Bedevaart

Vandaag waren we met de verschillende OKRA-trefpunten op bedevaart naar Stoepe. Stoepe ligt gedeeltelijk in Ertvelde en Assenede. Sinds de XVde eeuw is het een bedevaartsoord. De meimaand is de Mariamaand en dan gaan veel mensen op bedevaart naar een Maria-oord.
Om 13 uur begonnen de ommegangen, waarbij telkens stil gestaan werd bij gebeurtenissen uit het leven van Maria. Dit gebeurde aan de hand van de 15 verschillende mysteriën. Nadien was het tijd om een kaars aan te steken.
We vertrokken dan naar de kerk van Ertvelde. Daar vierden we eucharistie en het koor Alegria bracht Maria-gezangen.
We besloten de middag met een koffietafel in de parochiale kring van Ertvelde.
Klik hier voor een vijftal  foto`s van mij van op het kapelhof en van in de kapel van Stoepe.
En klik hier voor de fotoreeks van Johan over de misviering en de koffietafel 

Kaailopers in het Meetjesland

“Op stap door het Meetjesland” wordt in de Marching met 3 sterren aangeduid. Met plezier ging ik en de andere Kaailopers op de uitnodiging  van Ann in om in Eeklo en omgeving  te wandelen.
Even tussentijds noteren dat de Kaailopers een team vormen dat onder nummer 27 deelneemt aan de OXFAM trailwalk eind augustus. Het was ons nog niet gelukt om met het voltallige viertal stappers samen te wandelen. En vandaag lukte het dan voor het eerst. En ook enkele mensen van het supportteam waren erbij.
We bereikten Eeklo met de trein. De startzaal was  vrij dicht bij het station. We waren met 6. We schreven ons in. De wandelaars  kregen bij de inschrijving bovendien ook nog een rode bon voor een kleine attentie. We konden kiezen tussen 6 of 12 of 18 of 24 of 30 km.  Wij kozen voor de langste afstand.
De route liet ons eerst kennismaken met Eeklo zelf, om dan nadien naar Waarschoot te trekken waar we de bossen van Lembeke door trokken. Daarna werden we naar het Provinciaal domein ‘Het Leen’ geloodst. Ginder hadden we een bijzondere mooie doortocht door het bloemrijk arboretum vooraleer we door de bossen trokken. Na een rust brachten de wandelpijlen ons langs de Lieve langs de voet van de windmolens tot aan Raverschoot. Daar ving onze terugtocht aan. De rustpost aan de jachthaven van Maldegem deelden we met heel wat fietsers en jeugdbewegingen.
Het laatste traject bracht ons via groene wegen naar Eeklo terug. En toen we het treinstation naderden reed daar zowaar een stoomtrein voorbij. Wat was dat een verrassing.
Toen we de trein huiswaarts namen zagen we dat de oude treinen er waren wegens een stoomfestival dat in Maldegem plaats vond, en waarbij ze de oude treinen tot in Eeklo lieten rijden. Iedereen heeft zijn eigen hobby.
De onze is wandelen, en we hebben in ons Kaailopersteam al afspraken gemaakt voor volgende gezamenlijke wandelingen.

Ik heb wat foto's op Google+ geplaatst. Klik hier.

Tweedaagse, 1ste dag

De zaterdag van de Tweedaagse

Een wandeling die ik niet wil missen is de Tweedaagse van Blankenberge.  De voornaamste reden is het internationaal karakter ervan. Tussen de zowat 6000 wandelaars zijn er heel wat wandelaars uit andere landen. Het is een goede gelegenheid om wandelkennissen uit andere IML-wandelingen tegen te komen.
Ik was niet op voorhand ingeschreven, en dacht dat ik voor de inschrijving in een lange rij zou moeten aanschuiven. Dat was  niet waar. De inschrijving verliep uiterst vlot. We moesten zelfs geen inschrijfformulier invullen. Onze lidkaart werd gewoon ingescand.
Ik koos voor de 24 kilometer. Het parcours was het zoals we gewoon zijn: de promenade, het natuurgebied “De Fonteintjes” en dan de Duinse polders in, om naar Lissewege te stappen. Maar eerst deden we nog de befaamde tiendenschuur van Ter Doest aan.  En ondertussen was ik verschillende kennissen tegen gekomen en er een korte babbel mee gemaakt.
In

Lissewege at ik een ovenbroodje met Breydelspek. Dat kan ik niet laten. Toevallig zaten er aan dezelfde tafel ook mensen uit de groep waarmee ik binnen 14 dagen naar Santiago de Compostela stap. Ik had hen niet herkend, maar zij mij wel.
Het was ondertussen al middag en ik stapte verder door de polders naar Uitkerke. Nog voor we de feesttent bereikten hadden we een doorgang door een funpark van de Gezinsbond.
Na wat gebabbel in de feesttent stapte ik naar de aankomst toe, en daar kreeg ik nog een mooie badge.
Om 16u10 kon ik de trein terug nemen, en die zat vol met wandelaars. We hebben dan ook gezellig kunnen nababbelen over de prachtige ontmoetingsrijke wandeling.
Klik hier voor mijn foto's bij Google+

Gildentocht

De 6,0 groep in Meerhout

Het was de 7de keer dat VOS  in Schaffen de 100km Gildentocht inrichtte. Het was voor mij de 5de keer dat ik deelnam. Mens! Wat is dat een uitstekende tocht!  De tocht begon op 30 april en eindigde op 1 mei.
De tocht is beperkt wat het aantal deelnemers betreft. Er zijn 4 groepen van zo een 30 wandelaars die ingedeeld zijn naar wandelsnelheid. De snelste groep stapt aan  6,5 km per uur. De traagste groep aan 6 km per uur. Zelf stap ik bij de trage (sic) groep. De groepen vertrekken met zo een tiental minuten verschil. Onze groep vertrok als laatste om 9 uur.
De organisatie had een totaal nieuwe tocht uitgewerkt. In de nacht werden we door bos en land  in een westelijke boog naar Geel gebracht. Ginder in de lage duinen met al dat zand, kregen enkele wandelaars het toch wat moeilijk met hun scheenbeen of met hun knieën. Maar dat namen ze er wel bij. In de nacht hadden we zo om de 9 à 10 km een bevoorrading. Telkens afwisselend een wagenbevoorrading en een zaalrust.  Het was een mooie tocht door de natuur, zelfs al eens over knuppelpaadjes. Tegen de morgen begon het mistig te worden.
We zouden zo  een 54 km in groep wandelen. Tegen half acht kwamen we in de grote rustpost in Meerhout aan. Na de groepsfoto gingen we de zaal binnen. Daar stond ook onze bagage. Een goede gelegenheid om verse sokken aan te doen. Hier was tevens het ontbijt. Ik heb genoten van de eieren met spek, terwijl anderen liever voor noedels gekozen hadden.
Vanaf hier konden we nu individueel verder stappen en de wandelpijlen volgen. Het was marktdag  in het dorp en ik maar zoeken waar er een pijl zou kunnen hangen. Gelukkig passeerde er een groep van een tiental  6,1 wandelaars waar Daniel en Kris bij waren. Die hebben de tocht ingestapt en wisten precies hoe te gaan. En inderdaad toen pas zag ik de pijl. Ik had erover of ernaast gekeken.
Ik ben dan een tijdje met het groepje mee gestapt, Maar toen zij bij een rustpost bleven zitten stapte ik alleen verder. Soms had ik de indruk dat ik echt  alleen was. In de kronkelende bospaden zag ik niemand voor of achter mij. Maar bij de rustposten en wagenbevoorradingen troffen we elkander weer. En buiten de bossen in een gebied aan de Laak vol met weiden zagen we elkaar natuurlijk wel. Af en toe wandelde ik een tijdje met een medewandelaar samen.  Maar ik had precies zoveel energie dat ik mijn tempo niet kon matigen.
Op het einde begon het toch wel te regenen. Maar ik had geluk. Ik zat net binnen op een zaalrust en kon dan ook gewoon het einde van de bui afwachten.
Tot op het einde toe bleef de tocht over onverharde wegjes lopen. Een proficiat voor de organisatie voor zo een prachtig parcours, en ook voor de prima bevoorradingen trouwens.
Ik heb genoten van de tocht, en na de tocht kreeg ik een uniek T-shirt. Omdat het mijn 5de deelname was kreeg ik een wit T-shirt met een gekroond 5-je erop en mijn eigen nummer GT09 op de mouw.

Voor mijn foto's klik hier.
Ook heel wat medewandelaars hebben hun foto's op Picasa of op Facebook geplaatst. Kijk maar op de blogspot van Claude. De foto's staan bij 1 mei. Er staan 7 fotoreeksen van deelnemers uit de verschillende groepen.