Gwy wandelt

woensdag 31 augustus 2016

Wanderlust

Zaterdag vertrek ik nog eens.
De reis brengt mij deze keer richting Polen.

Laat nu net zondag op Canvas een nieuwe reeks beginnen: Wanderlust.
En laat het nu net een Poolse zijn die de gasten in dat programma ontvangt.
In Wanderlust ontmoet de Pools-Vlaamse filosofe Alicja Gescinska nationale en internationale persoonlijkheden met diverse filosofische en religieuze achtergronden.

Ik heb de opname van het programma dan ook geprogrammeerd. Als ik weer terug ben, zal ik de ontmoetingen kunnen bekijken.
Iemand die van wandelen houdt zoals ik, wil natuurlijk naar een programma Wanderlust kijken.

It hurts now

Vorig jaar lag ik nog in het ziekenhuis.

Oxybutynine

Gisteren ben ik eindelijk naar de huisarts geraakt. Ik had al een tijd een probleem, dat ik met mijn huisarts wou bespreken.
Er volgt nu nog een urine onderzoek voor alle zekerheid. Hopelijk wijst dat uit dat al wat mijn lichaam betreft OK is.
Ondertussen moet ik bij mijn andere medicatie nu ook Oxybutynine gebruiken.
Dit toch tijdens de reis met de autobus.
Deze morgen heb ik het dan ook bij de apotheek gehaald.
Het advies om alvast een halve tablet te slikken, heb ik opgevolgd.
Ik moet namelijk de bijwerkingen in de gaten houden.

dinsdag 30 augustus 2016

Tranen aan de Leie

Brasserie Midi te Gent
Ik heb het boek van Baantjer gelezen, dat zich in Gent afspeelt. De titel is: De Cock en tranen aan de Leie.
Ik kon het niet nalaten wat te wandelen langs Gentse plaatsen die in het verhaal een rol spelen:

  • Het politiebureau rechtover het stadhuis waar de Gentse rechercheur zijn kantoor had
  • Café Den Turk, het oudste café van Gent waar de rechercheurs koffie dronken.
  • De Graaf van Egmont, waar de rechercheurs paling in het groen aten. Het restaurant is nu trouwens een budget hotel geworden. 
  • Het gerechtsgebouw, waar de juristen samen kwamen.
  • De Ketelvaart waar de auto's van de juristen geparkeerd stonden. 
  • Brasserie Midi op het Koophandelsplein, juist tegenover de ingang van het justitiepaleis. 

Welkom bij de dochters

Welkom bij de dochters De Jaegher.
Op de Lousbergkaai heeft Het Hinkelspel nu de Lousbergmarkt geopend.
Open vanaf 8 uur op maandag tot en met zaterdag.
Het is pas sinds gisteren open, las ik in de Standaard.
En toen ik er deze morgen was, was ook AVS er. Het zal dus ook op de televisie komen.
De markt omvat vier delen:

  1. de kaasafdeling, tenslotte is het Hinkelspel een kaasmakerij. De kaas wordt in Sleidinge gemaakt
  2. de bio-afdeling: vers, een soort boerenmarkt zeg maar
  3. een eethoek voor ontbijt, brunch en lunch
  4. een broodmakerij, zeg maar een bakkerij waar vers brood wordt gebakken.
Ik zag er verschillende kennissen, en buren. Zij vonden het een aanwinst, zo een verswinkel vlak bij de deur. 

maandag 29 augustus 2016

Rondleiding in Sint Baafs

De stuurgroep Onthaal Kathedraal nodigt u uit:
Beste,
wij nodigen u uit op een themarondleiding in de St.-Baafskathedraal op zaterdag 10 september a.s. om 14u30.
Duur : ca. 1u30
Deelname kosteloos
Afspraak aan de onthaaltafel bij de ingang
Onderwerp : Hedendaagse kunst in de kathedraal - aanwinsten na 1960

zondag 28 augustus 2016

Euraudax t.v.v. Hachiko

Zondag 28 augustus. We verzamelen in de gemeentehallen van Merelbeke. Jeroen  heeft ons uitgenodigd om mee te stappen met Euraudax Lede in een 25 kilometer mars.
De wandeling is ten voordele van Hachiko. Dat is een vereniging die zich inzet voor begeleidingshonden.
Het is een benefietdag voor die vzw, en onze wandeling maakt deel uit van de verschillende activiteiten van die dag.
Onze tocht zelf is een wandeltocht zoals we ondertussen van Jeroen gewoon zijn. Het is de derde tocht die hij inricht met het team van Euraudax Lede. Telkens weet hij zijn wandelaars te leiden door natuurgebieden en bossen. Met die warmte deed de schaduw van de bomen trouwens deugd. Dat gaf wat afkoeling. En modder bleef ons bespaard. 
We waren een goede groep van zo een 40 wandelaars, waaronder zelfs enkelen die voor het eerst aan een Euraudax deel namen. Die waren aangenaam verrast.
Voor de foto's van Alain, klik hier.

zaterdag 27 augustus 2016

Mote Molenmeersentocht

Je moet het maar weten. De Mote molen is de Kruiseke molen, in Wervik. En ze draagt nog andere namen. Ik wist het niet toen ik deze morgen vertrok naar Wervik, voor een mooie tocht van de Wervikse wandelsportvereniging
Het werd een mooie kermiswandeling ter gelegenheid van de boerenkermis op de Molenmeersen. Ik koos voor de 18. Dat bestond uit eerst een lus die ons langs de molen van Kruiseke bracht en dan doorheen het platteland ginder. Op sommige momenten was het compleet rustig. De stilte van de buiten maakt me altijd weer kalm. De rust maakt me om zo te zeggen berustend. Wandelen op het platteland is zo heerlijk.
Het traject van 12 kilometer werd ongeveer op de helft onderbroken voor een café rust aan De Nachtegaal.
Eens weer in de tent, tijd voor een babbel, en dan nog een nieuwe lus van zo een 6 kilometer. Nu stappen we een traject door een wat oudere woonwijk van Wervik. De wijk met open bebouwing en veel groen heeft vreemde namen: Laag Vlaanderen, en nadien: Vuile Beek.
Weer aan de tent op startplaats, nog even slenteren op de rommelmarkt, en dan weer naar het station. In 1853 stoomde hier voor het eerst een trein, en nu kunnen we er nog altijd de trein nemen.

Wervik is zo een van die Vlaamse stadjes waar ik graag vertoef.
De tabakstocht van de wandelvereniging gaat door op 25 september. Die staat alvast in mijn agenda genoteerd.

vrijdag 26 augustus 2016

Côr Y Gleison

Deze middag konden we in de Gentse Sint-Baafskathedraal naar een koor luisteren.
Een koor uit Wales maakt een tournee en daarbij hoorde ook een optreden in Gent.
Ik was verschoten met hoeveel koorleden ze waren.
Die traditie van zo grote koren bestaat bij ons niet meer, dacht ik.
Wel nog in de UK. Want we hebben geregeld koren uit de UK in de Sint-Baafskathedraal op bezoek gehad.
Het koor deze middag was verrassend. Ik kan het moeilijk kerkmuziek noemen. Hun vertolkingen zijn eerder blues.
Het welsh koor heeft zijn website op: www.cardiffblueschoir.co.uk/
Vele toeristen die de kathedraal bezochten, bleven om naar de uitvoering te luisteren. Daarnaast waren er mensen uit het Gentse speciaal af gekomen om de uitvoering bij te wonen.

Waar zijn al de bloemen toch?

Where have all the flowers gone?
Dit is een werk gemaakt van de Russische artist Oleg Matrokhin.
Hij maakte het werk uit gebloemd huishoudlinnen ter gelegenheid van de Gentse Floraliën in 2016. Het bevindt zich nu nog altijd in de Sint-Baafskathedraal.
Het werk verbindt verleden en heden en stelt er zich vragen bij.
Door de titel van het kunstwerk denk ik dan altijd aan het lied:
Waar zijn al de bloemen toch,
Waar zijn al de meisjes toch,
Waar zijn al de mannen toch,
Waar zijn de soldaten toch,
Waar zijn al de graven toch,
Waar zijn al de bloemen toch,

donderdag 25 augustus 2016

Aan het Donkmeer

Vandaag trokken we met de surplussers naar Overmere Donk.
We gingen lekker paling eten. Zo kwamen we in het palinghuis De Pluim. De tafels waren al op voorhand tegen elkaar geschoven zodanig dat we onmiddellijk konden aan zitten.
Terwijl we kozen hoe we de paling zouden eten, genoten we alvast van een aperitiefje.
Sommigen lusten geen paling en kozen iets anders. De meesten kozen voor paling, en dan voor paling in het groen. Ook ik vind dat de beste keuze. Het smaakte heerlijk. Er waren warmhoudplaten, we konden dan ook ruim de tijd nemen om van de lekkernij te genieten.
Daarna hebben we nog een wandeling gemaakt aan het Donkmeer, Omdat het zo warm was hebben we die kort gehouden, om nadien op een terras in de schaduw nog wat te drinken.

woensdag 24 augustus 2016

Euraudax Zelzate in 2017

Bij het ontmoetingscentrum IN ' T RIET te Zillebeke overleggen Jeroen en ik over de Euraudax-wandeltochten die we in 2017 inrichten.

Van mijn kant plant Euraudax Zelzate twee 25 km brevet wandelingen:
Op 7 februari: de tocht in het Gentse met vertrek aan de Dampoort.
Op 7 november: de tocht die we de codenaam Wallydax hebben gegeven. Die vertrekt in Zelzate.
Als je al een kalender voor 2017 hebt, kan je die datums al aanstippen.
Nadere info volgt als de Marching uit is.

Gekleed aan het strand.


Sommige nieuwsberichten brengen de strandkledij weer in het licht.

In 1964 mocht ongekleed niet. Nu mag gekleed niet.

dinsdag 23 augustus 2016

Naamdag

Sommige mensen verjaren niet meer. Of ze vieren althans hun verjaardag niet meer.
Maar dat betekent niet dat er geen reden voor een feestje kan zijn: de naamdag bijvoorbeeld.

Roos vierde zo vandaag haar feestdag. Roos = St. Rose.
Reden om mensen uit te nodigen voor een grote taart.
Iemand uit onze omgeving die tijdens zijn beroepsleven patissier was bakte een heerlijke taart, versierd met marsepeinen roosjes.
Dat was genieten van de taart en het feestvierders.
Je ziet ongeveer met hoeveel we waren. De taart is al overlangs in 7 stroken gesneden. Daarna werd ze in de lengte nog eens in 4 gesneden. Het was een gezellige en wijze bedoening.

Buren voor buren

Iedereen kent wel een oudere in zijn omgeving die gedwongen huis en familie moest verlaten.
En ... Gisteren las ik een getuigenis van een zorgkundige over de wantoestanden in rusthuizen. Haar relaas werd ruim verspreid langs de sociale media en in de pers.
Zulke feiten duiden meteen op het het belang van acties als buren voor buren en bijeenkomsten in de ontmoetingscentra van de LDC's.
Het moet trouwens zover niet gekomen zijn. Elkaar een beetje helpen is altijd wijs. Iets samen met anderen doen ook.
In Gent gaat in september de DOEmeeWEEK voor senioren door. Ik las het vandaag in het Gentstadsmagazine.
Gisteren en vandaag hebben we met een vijftal mensen de persoonlijke uitnodigingen verzendklaar gemaakt. De brieven en flyers in een omslag steken vraagt wel wat werk.  Zo een drieduizend 55-plussers worden persoonlijk aangeschreven.
De verschillende activiteiten, die iedereen in de week van 12 september kan meedoen, staan erin vermeld. In die week is trouwens de deelname gratis, en aanmelden is niet nodig. Informatie over prijzen en inschrijving kan je dan ook krijgen.
Er zijn in Gent 10 lokale dienstencentra. Elk LDC heeft zijn eigen programma,
Het programma van het LDC De Horizon en de andere LDC's vind je ook op internet.

Ben je een senior uit het Gentse kom dan zeker eens kijken. Misschien vind je er zelf ook iets naar je gading.

Schnelle Füße rascher Mut

Ontsnapt uit het paleis van Sarastro horen ze het geluid van de fluit van Pamino. Het is een van de vele scenes uit de Toverfluit van Mozart, die ik hier als titel aanhaal.
De foto hierbij is een snapshot van bij het begin van de tweede akte.

Ik heb de DVD uit de stadsbibliotheek ontleend. Het is een opname van de Zwitsere televisie uit 2007 van Mozarts's werk uit 1792.
Het liefdesverhaal is er een van alle tijden.
Het verhaal gaat over de beproevingen die moeten afgelegd worden om de tempel binnen te geraken. Een mooi verhaal dat nog altijd aanspreekt. De weg naar een vol bestaan is immers niet altijd eenvoudig. De inwijdingsriten brengen de mens naar de volheid van zijn leven.

Nawoord:
Ik zie dat Die Zauberflöte rond de jaarwisseling in onze opera speelt. Klik hier.  Mozarts 'Die Zauberflöte' blijft het populairste en meest opgevoerde werk uit het operarepertoire. Het is een opera over een zoektocht in een wereld tussen duister en licht.

maandag 22 augustus 2016

Wandelagenda

Toen in Facebook de groep Wandelagenda het levenslicht zag, hadden we niet kunnen voorspellen dat de groep zoveel aantrok zou hebben.
Er zijn al 2.263 leden als ik dit schrijf.

Het is de bedoeling van deze groep om te laten weten wat de wandelplannen zijn.
In tweede instantie ook wat er reeds gewandeld is.
Het gaat niet over naaktstranden of geldlening. Dat zeker niet. Gelukkig hebben we zo nog niet veel mensen moeten blokkeren.
Het is een wandelagenda. Het gaat niet over voetbal, yoga. Dat zijn interessante onderwerpen, die ongetwijfeld een eigen groep hebben voor de geïnteresseerden.
Ben je een wandelaar en deel je graag je wandelagenda op facebook, aarzel niet om aan te sluiten.

zondag 21 augustus 2016

De dag na de 100

Wat doet iemand die 100 kilometer gestapt heeft de dag nadien?
Wel ...
Voor de ene is dat verzorgen van de blessures, meestal blaren op de voet. Bij mij als het wat warm is, zijn dat schuur- of wrijvingswonden in de bilspleet. Wat uierzalf trouwens, en het euvel is nog binnen de dag verholpen.
Voor anderen is dat los wandelen, een korte wandeling maken om de stramme spieren weer helemaal soepel te krijgen.
Zelf heb ik zo deze morgen in de Gentse binnenstad gewandeld. Ik wou dan eten in een Marokkaans restaurant in de Mageleinstraat, maar dat bleek wegens vakantie gesloten. Ik ben dan maar naar mijn flat teruggekeerd.
Slapen! In de nacht van vrijdag op zaterdag was het wandelen. Opgestaan de vrijdagmorgen om 7 uur, en naar bed de zaterdagavond om 22 uur, dat betekent 39 uur zonder slapen.
Toch was ik deze morgen uit gewoonte weer om 7 uur wakker. Ik moet dus toch nog wat bijslapen.
Het bioritme! In zo een tocht eten we dikwijls, maar per keer nooit veel.
Met het hervinden van het bioritme heb ik het meest last. Maar in mijn geval heb ik natuurlijk het voordeel van gepensioneerd te zijn. Ik ben niet aan werktijden gebonden.
En vooral: we blikken op onze belevenis terug. We bekijken de foto's. We onthouden de mooie tocht, en we kijken al uit naar de volgende editie.

zaterdag 20 augustus 2016

100 km door Vlaamse Velden

Vrijdagavond vertrokken we voor een herinneringstocht door de Vlaamse Velden. We wilden door deze lange voetmars, een tocht van 100 kilometer, eer betuigen aan hen die 100 jaar geleden voor onze vrijheid gevochten hebben.
Het parcours verbond verschillende plaatsen uit de Groote Oorlog. Het parcours was mooi uitgewerkt, veelal langs aarden wegen, door bossen en langs velden. We stapten langs begraafplaatsen van verschillende naties:  Vladslo en Langemark waar de Duitse gesneuvelden een laatste rustplaats vonden. De vele witte begraafplaatsen van de Britten zijn overal in het landschap. De gedenktekens van Canada, Australië imponeren.

De wandelaars trachten met hun sportieve prestatie de inspanningen van 100 jaar terug te herdenken. We slaagden er niet allemaal in de volledige 100 km te stappen. Een wandelcompagnon werd onwel, kwam ten val en moest zo vrij vroeg in de tocht al stoppen. Een goede wandelkennis van me kreeg problemen met de heupen, en belde de bezemwagen na twee derde van de tocht.

De inrichters hebben geweldig hun best gedaan. Er was goede verzorging door verschillende plaatselijke wandelclubs. Zo wil ik als voorbeeld de Tervaete stappers vermelden die ons in Ese ontvingen, met als muzikale begeleiding iemand aan zijn toetsenbord, die zijn eigen arrangementen speelde van liederen die we kennen en goed in het gehoor liggen.

Ons groepje stapte goed door, nam de tijd om de monumenten te bekijken, en contact te houden, vooral op de rustposten, met onze medewandelaars. Het viel me trouwens op dat naarmate de tocht vorderde er steeds minder individueel gewandeld werd, Er vormden zich spontaan kleine groepjes.

De foto's hierbij komen uit het album van Marc. Voor de volledige fotoreeks klik hier.

donderdag 18 augustus 2016

Borderline

Michel Houellebecq
In het Guislain museum loopt al een tijdje een tijdelijke tentoonstelling onder de naam 'Museum Dirk De Wachter'
Het museum Guislain is een vaste waarde voor mij. Ik ga er minstens één keer per jaar naar toe. 
Nog tot eind september is het om zo te zeggen een dubbel museum: Museum Dr. Guislain en Museum Dirk De Wachter
Dit laatste museum heeft als thema : kunst en psychiatrie in borderlinetijden.
Uit de vele kunstwerken onthou ik:
- Florian Bijloos:, een overlevings kunstenaar, die opstaat na iedere val
- Ronny Delrue met zijn cerebriraptor = hersenvreter.
- uit de permanente tentoonstelling;  de voorwerpen die met frenologie verband houden en de stelling van Aristoteles: Er is niets in het verstand, dat niet eerst in de zinnen is geweest.
- Weer in de tijdelijke tentoonstelling lees ik dat kunst redt de wereld niet redt. 
- De arme kunst = arte-povera van Giovanni Anselmo weet mijn aandacht te trekken.
- En helemaal op het einde van de tentoonstelling: De kaart is interessanter dan het gebied. van de figuur Jed Martin in een boek van Michel Houellebecq. 

Generaties op de Doto

De Dodentocht werd nu al voor de 47ste keer gestapt.
47 keer al! Dan is het niet te verwonderen dat dit al een generaties overschrijdende tocht wordt.

In mijn kennissenkring ken ik verschillenden waarbij moeder en zonen, of moeder en dochter of vader en zoon meestappen.

In de Dodentocht zijn er ook verschillende die voor een goed doel stappen, en zich laten sponsoren. Zo steunde ik de Goede Doelstappers, waarbij mijn zoon een wandelaar was. Voor hun goed doel hebben ze meer dan 15.000 euro bijeen gekregen.
Ik steunde ook een wandelkennis die voor Jeugdzorg stapte.
Daarnaast waren er heel wat meer wandelaars die hun 100 km tocht opdroegen met een speciaal doel voor ogen.

woensdag 17 augustus 2016

Open deur bij De Horizon

Op zondag 11 september houdt het LDC De Horizon haar jaarlijkse open deur dag.
Zelf heb ik De Horizon leren kennen op zo een open deur dag.
Ik kan het dus zeker aanbevelen.
Nu heeft De Horizon veel betekenis voor mij: iedere middag gebruik ik er de maaltijd.
En de donderdag is echt mijn Horizon dag:
's morgens Tai Chi
's middags stoelturnen voor de minder mobielen
en ook de donderdag namiddag de surplusactiviteiten.
In 2016/2017 ben ik er sowieso weer bij.

Terug van mijn Polen-reis zal ik dan ook graag zondagmiddag 11 september naar de Lousbergskaai gaan. Die dag staat al in mijn agenda genoteerd.

dinsdag 16 augustus 2016

De Cock had moeie voeten

De Cock had moeie voeten.
Het was er ineens, onaangekondigd. Het was als een plotseling onweer bij een heldere hemel. Hij leunde achterover en legde zijn voeten op een hoek van zijn bureau. Met een van pijn vertrokken gezicht bevoelde hij zijn kuiten. Het was alsof geniepige kleine duiveltjes uit pure boosaardigheid met duizend spelden in zijn kuiten prikten. Hij kende de pijn die uit de holte van zijn voeten kwam, langs zijn hielen omhoog trok en zich vastzette in zijn kuiten.

Dat lees ik in een boek van Baantjer.
Zou De Cock de Dodentocht mee gestapt hebben?
Ik ken het antwoord want ik heb het boek uitgelezen.

Samenvloeiing

Samenvloeiing Leie Schelde
 (foto van gisteren)
Nederschelde (bron: beeldbank Gent)
De straat waar ik woon, was er in 200 jaar geleden nog niet. De Nederschelde, die we hier de Reep noemen was er wel. Nu is zij dicht gelegd, In september hebben we een bewonersbijeenkomst waarin de openlegging ervan zal besproken worden.
Dit terzijde ter zijde om te vertellen waarom bepaalde foto's me interesseren.
Ik heb het boek Kleurrijk uit de Gentse stadsbibliotheek geleend, en daar staan heel wat afdrukken in van aquarellen van een Hollandse militair 200 geleden.
Op de afbeelding rechts zie je dat Schelde en Leie in 1820 nog niet van kaaimuren voorzien waren. De oevers van de Nederschelde zijn bebouwd met stapelhuizen en industrie.
Op de foto links zie de huidige toestand. Rechts van de Schelde woningen en in baksteen de kapel van het Sint-Lievenscollege. Links van de Schelde het Belgacom gebouw.

maandag 15 augustus 2016

Halfoogst

Maandag 15 augustus, dat is halfoogst. Zo heet ook de wandeling van de 7 mijl-stappers van Moorsele. De wandelclub liet haar tocht beginnen vanuit Wevelgem, vanuit zaal Leyedaele.
Zomer in het land, wandelen is plezant, was het motto voor deze gezellige tochten langs de Golden River. 
Ik was er vroeg bij en koos uit de aangeboden afstanden voor de 27, dat was volgens het schema dat we kregen 27,99 km. Het werd een mooie zonnige tocht langs het Leiebos en doorheen privé terreinen.
Ik onthou vooral de doortocht door het kasteeldomein van De
Bethune. Ik vroeg me nog af of dat de Bethune zou zijn van de neogotiek in het Vlaanderen van de XIXde eeuw, en de stichter van de Sint-Lukas scholen. Ik vroeg er naar. Als ik het me goed herinner wat me verteld is., behoorde het kasteel tot een de Bethune die burgemeester was van Kortrijk, en waarvan de dochter in de senaat zat.
Het tweede dat me trof op de wandeling is de tocht rondom het vliegveld van Wevelgem, die mooi begon aan de Vlienderkouter, smalle paadjes in het verlengde van het vliegveld, met nog resten uit de tijd van WOII.
Het was een rustige wandeling, goed om buiten te zijn en de zomerse natuur op te nemen.
Voor mijn foto's klik hier.

Maria


15 augustus noemen we Vive Marie.
 Het is een vrije dag die terug grijpt naar het katholieke feest van de Ten hemel opneming van Maria.

In een uitzending op KLARA gisteren, werd het lied Maria Maria van Bernstein uit gezonden. Zo kwam ik weer in herinnering op de film terecht. zo een vijftig jaar geleden, zag ik West Side Story in een cinemazaal die er nu niet meer is.

zondag 14 augustus 2016

Welkom in de residentie.

Toen ik zaterdagavond na de Dodentocht weer in de Residentie Keizer Karel kwam, stond er een lichte bestelwagen voor de deur. Die was al leeg. 'Wij komen hier ook wonen' vertelden ze me. Ik kon hen dan ook welkom heten.

Deze morgen wandelde ik wat rond in Gent. Ik luisterde naar de harmonie op de Vrijdagsmarkt. Ik bekeek wat leuke spullen op de prondelmarkt aan Sint Jacobs. En toen ik weer terug kwam stond mijn buurvrouw ook in de lift. Zij had een grote valies valies bij. Ook haar kon ik dan welkom heten.

zaterdag 13 augustus 2016

Dodentocht 2016 gestapt.

De tweede vrijdag van augustus vindt de befaamde Dodentocht in Bornem plaatst. En daar wou ik weer eens aan mee doen.
Ik kon meestappen met de musketiers. Dat is dan wel zo goed. We vormden zo dan uiteindelijk een groepje van zes wandelaars, met trouwens ook steun van een begeleider.

De start op de Dodentocht is een belevenis op zich zelf. Hoe laat je twaalfduizend mensen starten op een ordelijke manier? Dit jaar kwam er voor de inrichters nog extra werk bij. Ze moesten ook de veiligheid van de wandelaars waarborgen, het is nu eenmaal een massale bijeenkomst. Praktisch hield dat voor ons in: controle van de bagage en van de rugzak.

De eerste kilometers verliepen vlot. Een beetje zoeken en zo om de andere dodentochters niet in de weg te lopen, en anderzijds om bij elkaar te blijven.
Het was een mooie heldere nacht. We mochten zelfs wensen doen, want we zagen wel vallende sterren.
De nacht was een sprookje als we in Hingene langs het kasteel passeerden. De mooie doortocht over het domein van het kasteel van Ursel was feeëriek langs het met kaarslicht afgebakend parcours.
In de dorpjes was er volop animatie van mensen die ons vanuit hun voortuin aanmoedigden, en uit luidsprekers feestelijke muziek lieten weerklinken, als ze al niet zelf muziek maakten.
Aan de Schelde later was het dan weer doodstil. Het enig geluid kwam van ons, wandelaars, de mannen van de nacht. Ook het lied van de lichtjes van de Schelde, neurieden we. Niet te luid, we wilden de charmante stilte van de nacht niet doorbreken.

De bevoorrading is goed verzorgd. De vele bereidwillige medewerkers zijn én vriendelijk én efficiënt. Als het de 'doden'-tocht is, zouden we alleszins niet van honger of dorst sterven.

Nog voor we de bagagerust bereikten werd het al dag. We konden de landschappen waar we doorheen trokken, bewonderen. In de dorpjes werd het rustiger. Hoewel... Hier en daar was het Rivierenland ontwaakt. Mensen van Londerzeel en andere dorpjes genoten van hun ontbijt buiten, en lieten ook wel de wandelaars mee genieten van een boterham met omelet. Het smaakte me wel.
Ook zo die spontane betrokkenheid van de mensen ginder, voor mensen die ze niet kennen, maakt de Dodentocht zo een charmante tocht.
Ook later op de dag zijn er mensen en veel kleine kinderen die met een schaaltje snoep klaar staan om aan de wandelaars uit te delen.
We zien ook steeds meer supporters die naar 'hun' wandelaar uit kijken. Als 'hun' wandelaar een gemeenschappelijke kennis is, weten we dan gelijk hoe hij of zij het maakt.
Ik weet van veel mensen dat ze er zijn, en toch heb ik ze niet gezien. (Dat verneem ik dan achteraf via de tracking of facebook)
En, wat er ook gebeurt, is dat er medewandelaars zijn die een klein probleem tegen komen. Door dat probleem kunnen ze dan weliswaar niet de tocht volledig uitstappen. Ze waren er toch en hebben gevoeld hoe verrukkelijk zo een deelname is.

Ook bij ons slaat de vermoeidheid toe. Naar het einde toe stappen we over de Scheldedijk. Met al meer dan 90 kilometers in de benen, onder een stralende zon is dat een tocht naar de eindeloosheid. Maar er komt wel een einde aan. In Branst volgen dan de laatste 5 kilometers en dan vergeten we, de 95 kilometers die we al gestapt hebben. Dan hebben we alleen oog voor het einde. We worden trouwens dan ook door het publiek als het ware naar de finish gedragen.

Mijn foto's staan op Google, klik hier,
Het beeldverslag van Marc hier.
En van zo een tocht staan er natuurlijk heel wat andere foto's op het internet. Denk aan Facebook, Picasa en zo meer.

vrijdag 12 augustus 2016

Nog eens naar Zelzate

Deze morgen moest ik nog eens naar Zelzate.
Er waren nog wat bankzaken te regelen.
Hoewel ik nu in Gent verblijf, heb ik mijn Zelzaatse bank aan gehouden.
Waarom zou ik veranderen?

Het was plezierig trouwens om verschillende kennissen tegen te komen.

En terwijl ik op de autobus wachtte om weer naar Gent te rijden, kon ik in de Kameleon (rechtover het zwembad) nog een koffie drinken.

Heuvelpoort

Heuvelpoort (Beeldbank Gent)
De Heuvelpoort in Gent.
Gent kende in de tijd stadsomwallingen en tolpoorten.
Dat ziet een mens soms terug in de straatnamen. 

Dit hier is een aquarel van Wynantz, uit het jaar 1820, of zo. Ik zag de afbeelding in het boek 'Kleurrijk'. Daar staat dan telkens zo een afbeelding uit het werk van Wynantz, Er staat ook telkens een foto bij van de huidige situatie, of van vorig jaar.
Want zeg nu eerlijk. In het huidig straatbeeld is van die poort weinig meer te merken. 
Volgens de begeleidende tekst waren de Charles de Kerchhove laan en de Citadellaan de grachten van de stadsomwalling van weleer. 

donderdag 11 augustus 2016

Princess

Princess is een koffiezetapparaat.

De tijd dat ik in Gent verblijf, had ik nog geen koffiezet.
Ik loste dat simpel op door water in een waterkoker te warmen en oploskoffie te gebruiken.
Nu heb ik van een wandelmaat een mooi cadeautje gekregen: een koffiezet apparaat.
Het is een klein toestel, net goed voor een grote tas koffie 's morgens.
Dat is dus geschikt voor mij, want later op de dag drink ik liever thee
Dank hierbij aan de schenker.

woensdag 10 augustus 2016

Damien

Terwijl ik het onthaal doe in de Gentse Sint-Baafskathedraal krijg ik van de toeristen meestal dezelfde vragen.
Toch krijg ik soms onverwachte vragen, zoals vandaag.
1 was Maria Magdalena.  Een moeilijke vraag. Ik zie zo geen schilderij of beeld van Maria Magdalena voor ogen.  Ik kon natuurlijk verwijzen naar de Pieta en de kruisafneming. Tussen de verschillende Maria's staat ook Maria Magdalena.
2 was Father Damien. Toeristen vroegen er naar. De mensen bleken uit Hawaii te komen en waren verrast dat hun heilige, Saint Damien of Molokai, in Vlaanderen geboren is. 
Naast het Lam Gods kreeg dan ook de buste van pater Damiaan hun belangstelling.

10.450

Woensdag, nog een afhaaldag voor de Dodentocht.
Vanavond treinde ik nog even naar Bornem.  Ik had wat gewacht op wat mijn specialist zou zeggen, vanmorgen. Hij noemde het een beetje ironisch, de levenstocht. 
Zo vooraf inschrijven verloopt soepel en vlot. Ik heb startnummer 10.450 gekregen.
Dat is al een bijzonder hoog aantal ingeschreven.
Vorig jaar waren ze met 12.018
Zo een massa deelnemers vraagt veel inzet van veel vrijwilligers  Dat zag ik vanavond weer.

Master walker

Wat ik nu nog vond.
In een schuif vond ik nog een medaille.
De medaille kreeg ik als East-Asia Master Walker in 2014.
In dat jaar wandelde ik in Korea, Japan en Taiwan.

Bij het terugblikken zie ik dat ik vanuit die landen vrijwel niet geblogd heb.
Het is evenwel plezierig mijn impressies, van die trip te herlezen.

dinsdag 9 augustus 2016

Wandelende gedachten

Binnenkort op CANVAS: wandelen. Ik citeer:
Wandelen is de tuinier van onze denkwereld, die al het onkruid wiedt zodat het overbodige plaats maakt voor het essentiële
Dat wandelen zo diep ingrijpt in ons leven komt allicht aan bod in het programma Wanderlust.
De eerste uitzending is op 4 september. Ik zal alvast de opname ervan in programmeren.

maandag 8 augustus 2016

Failliet

Het gaat niet goed in mijn straat.
Financieel dan.
Het project van OPTIMA Global Estate links naast mij is stil gelegd.
Rechts van mij was OPTIMA Financial Planners gevestigd. Het naambord is weggehaald.
Het blijft niet bij OPTIMA.

Vandaag zag ik dat rechtover mij, langs de overkant van de straat het B&B Fin Du Monde in de problemen zit. Je ziet er allemaal post liggen op de grond achter de glazen deur. Daarbij ligt ook een Pro Justitia. En er is ook een mededeling zichtbaar dat het verboden is het pand te betreden. Mits toelating van de curator kan het wel, staat er ook op.

Nemen de ondernemers nu teveel risico?

Door Vlaamse Velden

Ik heb het niet kunnen laten.
Op de Canisvliettochten sprak Dirk overtuigend over de tweede keer dat hij de tocht 'Door Vlaamse Velden' inricht. Hij heeft het parcours aangepast, en kan op de medewerking van verschillende wandelclubs rekenen.
Op weg naar de Zwintocht op de trein en de bus, vertelde Maaike over hoeveel zin ze had om aan die 100 km voettocht deel te nemen.
En ... Na de Zwintocht zat Christine met mij op de autobus. Zij was al ingeschreven, en zo enthousiast om ook mij te overtuigen mee te doen.
Later haalde een bericht op Facebook me over de schreef. En ik meldde me aan voor deze tocht.

Wil je ook meestappen. De tocht vindt plaats op 19 augustus. Deze week kan je voor de 100 km wandeltocht nog inschrijven. Klik hier.

zondag 7 augustus 2016

Reigers langs kastelen

De eerste zondag van augustus betekent de kastelentocht bij de Reigerstappers. De verschillende afstanden vertrokken vanuit Vinderhoute.  Ik was er al vroeg bij deze morgen. Ik wou een grote afstand stappen. Ik schreef me in voor een wandelafstand waarbij je een kaart krijgt met afscheurstroken, Op de aangegeven rustposten geef je dan zo een strookje af, en je krijgt wat er op de strook staat. Dat is dan beterkoop dan telkens bonnetjes kopen.

De wandelpijlen leiden ons langs kasteelparken, of om kasteeldomeinen om.
Nog vrij in het begin van de wandeltocht moesten we over een weide. Het was nog nat. Af en toe brak de zon door. Het zou snel opdrogen.

We waren in Vinderhoute gestart en ons eerste traject, was meteen meer dan 10 km. 10 heerlijke kilometers. Na kastelen en grote boerderijen stapten we door de vallei van de Kale. Af en toe moesten we via speciale constructies over omheiningen stappen.
In Merendree hadden we onze eerste rust. We gingen verder naar Hansbeke. Omdat ik zo vroeg beginnen wandelen was kwam ik op deze eerste rustposten niet veel andere wandelaars tegen. In Hansbeke hadden we een mooie plaatselijke lus, om dan weer te keren naar Merendree. En vandaar staken we het kanaal van Gent naar
Brugge over richting Lovendegem. Hier voegden zich ook kleinere afstanden bij ons. Een clubgenote die de 21 stapte vroeg me nog 'De welke stap jij? Toch niet de 50 zeker?' Ik kon enkel antwoorden 'Hoe raadt je het? Heb je gegokt?'
De laatste trajecten waren trouwens dezelfde als die van de 21. Ze kon me dus vertellen dat ook de plaatselijke lus in Lovendegem een uitgelezen tocht was. En ze had gelijk.

Op stap langs de vele waterpartijen, zag ik natuurlijk af en toe een reiger. Een medewandelaar merkte op: 'We zijn duidelijk bij de reigerstappers' Een foto van die vogel heb ik echter niet kunnen nemen. De steltloper was de ene keer te ver weg, de andere keer vloog het beestje te snel op.

De inrichtende club kon op deze zondag 1744 wandelaars noteren, daarvan waren er 54 van de wandelclub, waarbij ik aangesloten ben.

Voor mijn foto's klik hier.

zaterdag 6 augustus 2016

Euraudaxen in Aalst

Vandaag trokken we met 3 stappers van Euraudax Zelzate naar Aalst. Doel was mee te stappen in een voettocht georganiseerd door Euraudax Affligem.
Zo een Euraudax is een wandeltocht onder vrienden. Zo een wandeling brengt leute en jolijt.
Onze startplaats was iets buiten de stad. Zo waren we met onze groep meteen in het Somerghem bos. De wandeling van vandaag zou in het teken staan van natuur en bos, en dat was zo vanaf het eerste kwartuur.
We bewandelden Meldert en Baardegem. Na 8 km hadden we een wagenrust, en na 15 km een caférust. De caférust was bij het Kravaalbos, en daar konden we onze boterhammetjes opeten. Daarna stapten we nog 10 km. Dit traject bracht ons langs Hekelgem.
Het verwonderde me ineens hier hop te zien. ik denk altijd aan Poperinge als ik hopranken zie. Hier in de Faluintjesstreek wordt ook hop gekweekt. Ik veronderstel voor het bier van de abdij van Affligem.
Het was een mooie tocht, waarvoor we onze baankapitein zeker mogen feliciteren.
Voor mijn foto's van deze tocht klik hier.

donderdag 4 augustus 2016

Institut Moderne

Aan de Gentse stationsbuurt, in de Fabiolalaan tegenover het talud van de spoorwegen staat een gebouw, dat ooit een ziekenhuis was.
Ooit is dit ziekenhuis opgericht omdat vrijdenkende mensen niet langer in een ziekenhuisbed wilden liggen, waarboven een kruis ging. Letterlijk: een kruis boven het bed.
Omdat de naam franstalig is, denk ik dat de Institut Moderne, voor de beter begoede Gentenaar was, de Franstalige bourgeoisie.
Later werd het een site van het Palfijnziekenhuis. De palliatieve afdeling was hier gevestigd.
Ik kan me nog goed herinneren hoe een goede vriend van mij daar lag. Van die vriend heb ik eens een bijzondere lamp gekregen. Die lamp prijkt nog altijd op mijn boekenkast. Zo moet ik nog geregeld aan Gaby denken.
Nog later werd het gebouw ingericht als nachtopvang van het CAW, het centrum voor algemeen welzijn. Het was bestemd voor de daklozen.
De laatste keer dat ik er passeerde zag de site er volledig verlaten uit. Ik denk dat de site nu geen gebruik meer heeft.
Misschien krijgt het complex een nieuwe toekomst in de ontwikkeling van de wijkpleinen, wijkparken, woningen en kantoren

Portus Gandavum

Portus Gandavum, een open monument
Op 11 september is het weer open monumentendag.
Ik kreeg een mail dat het programma voor 2016 online staat: www.openmonumentendag.be
Voor Gent staan er onder meer bij: de voorhaven, en de boekentoren. Let op! Voor deze en andere activiteiten moet je lid zijn, en je vooraf inschrijven. Er zijn ook activiteiten waarbij je enkel dient te reserveren. En sommige monumenten zijn vrij toegankelijk.

De Open Monumentendag staat op mijn agenda genoteerd. Terug van een wandelvakantie in Polen, zal ik ongetwijfeld aan enkele activiteiten kunnen deel nemen.

woensdag 3 augustus 2016

Kaak ne kier iere

Naar Gent komen is thuis komen.
In Het Laatste Nieuws staan 17 goede redenen om in Gent te wonen.
Nieuwsgierig? Klik hier.

De foto hierbij nam ik in De Bank van de Arbeid. Zij toont de Keizerpoort in 1820 en nu.  Ik nam ze bij mijn bezoek aan een tentoonstelling over 200 jaar Gent in stadsgezichten. 

100.000

Deze blog heeft vandaag haar 100.000ste bezoek gekregen.

Het meest gelezen bericht is er een over Kerstdag op de Catsberg uit 2009.
Het tweede bericht meest gelezen bericht is er een uit 2015 en vertelt over mijn rugzak met zonnecel.

Ik merk op dat de meeste bezoeken uit een blog komen die ik niet meer onderhou.
Velen komen ook op mijn blog terecht voor mijn wandelimpressies via Beneluxwandelen dat koppelingen naar wandelverslagen, en foto-albums van vele wandelaars laat zien.

Gevlucht uit Gaza

Tijdens de Gentse feesten was ik op een poëziemiddag. Daar werd ik overdonderd door voordrachten van de Palestijnse dichteres Fatena Al-Ghorra.
Zij las voor uit eigen werk. Ze declameerde in het Arabisch en wist haar publiek mee te voeren in haar geweldige spirituële ervaring.
(Een van de presentatrices van Poemtata las overigens de Nederlandse vertaling voor.)
Dat was voor mij aanleiding om eens een dichtbundel van haar uit de stadsbiliotheek te ontlenen. 'Gods bedrog' is de titel.
Hier een kort fragment uit 'Wat de verteller zei'
Zet je tocht voort ook al valt de nacht
in het duister schijnt het licht
en de waarheid toont haar ivoren haren
steek je verborgen licht aan 
laat je leiden
vuurvliegjes staan zij aan zij en zoemen om je te vergezellen
loop door, ook al krijg je kippenvel van het geratel in de verte
...

dinsdag 2 augustus 2016

Luister naar de regen


Luister naar de regen.

We werden vandaag niet met de zon verwend. Maar ook de regen heeft wat.
Ik word er wat weemoedig van.

Op en onder de koude berg.

Vandaag wou ik een stadswandeling in Brussel maken. Door de regen ben ik van gedacht veranderd. Ik wou het droog houden. Ik koos dan ook voor museumbezoek. 
Via de Kunstberg stapte ik naar de Koudenberg. Daar moest ik nog even links en rechts naar het Paleizenplein. In het  BELvue museum is de toegang tot de archeologische site. Onder de straat, de gebouwen en het plein bevinden zich de resten van een groots paleis. Dit paleis van de Brabantse hertogen is ontstaan in de 12de eeuw. Het complex van paleis, aula, kapel kreeg nog meer prestige als hoofdverblijfplaats van Keizer Karel. 
Begin 18de eeuw brandde het echter af. De basis en kelders zijn bewaard gebleven. Ik had de restanten al eens gezien langs een doorkijk op de hoek van het Koningsplein en de Koningsstraat bij een gegidste rondleiding in Brussel. Nu kon ik er dan echt doorheen stappen. Kelders, keukens, zelfs een straat, een grote aula zijn te doorlopen. Soms zijn de gewelven er nog. Soms is boven het hoofd een grote betonnen plaat om het oude onder en het nieuwe boven te scheiden. Dat alles is dan voorzien van panelen met uitleg en projecties. Ik kwam ten zeerste onder de indruk van het huwelijk van Alexander Farnese met Maria van Portugal. Pracht en praal, uitgebreide banketten, tornooien, vonden in dit paleis plaats.
Na het ondergronds gedeelte liep ik nog door zalen waar de aandacht ging naar een banket in de renaissance. Ik zou er nog honger van krijgen. Overigens onthou ik er nog van dat het wassen van de handen voor het eten niet alleen een ceremonieel was, maar ook nodig omdat er nog niet met een vork, maar met de handen gegeten werd.
Wat ook nieuw was voor mij is dat het wijnglas niet op tafel bleef staan maar steeds door een bediende naar het buffet terug gebracht werd. 
De moeite waard, en terug buiten koos ik ervoor om de Sint-Jacobskerk te bezoeken. Van buiten is de kerk al opvallend met zijn neoclassicistische gevel. de kerk domineert daarmee het Koningsplein. Binnen in de kerk vooraan is ook een koninklijke loge. De koning kon blijkbaar niet gewoon in de rijen voor het altaar zitten. De loge doet me nu eerder aan een wat grote biechtstoel denken. 
De kerk is ook de zetel van een speciaal bisdom: het bisdom van de krijgsmacht. Van daaruit is nu een bijzondere tentoonstelling opgezet: "Dienaars van God tijdens de groote oorlog'. 
Die tentoonstelling behandelt de aalmoezenier, en meer nog de brancardier. Ze zijn de sjouwers en voerlui, de barmhartige Samaritanen van het slagveld.

Voor mijn foto's, klik hier. De meeste nam ik in de Sint Jacobskerk.