Gwy wandelt

vrijdag 31 maart 2017

De Krook

Sinds de nieuwe stadsbibliotheek open is, ben ik een van de enthousiaste bezoekers.
Ik vond wel enige minpunten,
Hebben ze geen tien op tien, ze zijn wel geslaagd.
En het doet me veel plezier dat er aan de minpunten wordt gewerkt.
Dat las ik in de nieuwsbrief.
De Krook telt nu zo een 7.700 bezoekers per dag.
Lees hier voor de verbeteringsplannen.

Surplus activiteiten

Net zoals andere Gentse LDC's richt De Horizon activiteiten in voor surplussers.
In ons lokaal dienstencentrum is dat de donderdagnamiddag en ik ben er vrijwel altijd bij voor de begeleiding.
Maar wie is een surplusser?
In de Van Dale vind ik het woord niet.
Op internet wel:
-) mensen die thuiszorgcliënt zijn. Ze behoren tot de oudere senioren van het dienstencentrum
-) 65+ die een bijdrage zijn aan de maatschappij.
-) senioren die zich moeilijk kunnen verplaatsen.

Klik hier voor wat foto's over mijn activiteiten in De Horizon

Iris en haar mama


Dinsdag vertelden verschillende schrijvers hun verhaal.
Dat was dan in het lokaal dienstencentrum 'De Horizon'

Het was mooi om naar die teksten te luisteren. Ze kunnen het weliswaar niet weg steken dat het Gentenaars zijn. Dat ben ik nu ook, het is voor mij dan ook heerlijk er naar te luisteren.

Ik heb de voorlezingen op mijn vaste schijf geplaatst om er nog naar te luisteren. En ik ben aangenaam verrast dat Eric het verhaal van Iris op YouTube heeft geplaatst. Luister in dat fragment hoe ze als klein meisje en als tiener van de opera kon genieten.

donderdag 30 maart 2017

Met de surplussers op stap

De donderdagnamiddag begeleid ik in ons lokaal dienstencentrum de surplussers.
Eén keer per maand zorgt onze maatschappelijke werker ervoor dat er voor de surplussers een uitstap is. Vandaag was er zo een uitstap.
We trokken nu eens naar het shoppingcentrum in Sint-Niklaas.
Al bij het vertrek zat de sfeer er al goed in. Een van de deelneemsters had een CD mee, met schlagers. Daar konden we dan ook bij het rijden naar luisteren.
Eens aangekomen. wandelden we langs de winkels. Mens ! Het zijn er ginder heel wat ! Ik denk dat er nog meer winkels zijn dan in de Veldstraat te Gent.
Dan gingen we eten. Samen met drie anderen koos ik voor scampi's in de lookboter. Het heeft ons gesmaakt. Ook de anderen die een lasagne of een croque monsieur kozen waren content.
Na de maaltijd splitste ons gezlschap. Iedereen deed wat zijn eigen goesting. De C&A, de Delhaize en de pralinewinkels waren de toppers, heb ik de indruk.
Enkelen van ons groepje bleven winkelen, anderen waaronder ik, zetten zich neer om een koffie te drinken. We kozen een etablissement waar je aan tafel bediend wordt. Bij de koffie kregen we een lekker minigebakje met slagroom. Lekker !
En dan weer naar Gent.
Geloof me of niet. Bij het uitstappen stonden we op straat te dansen. Verschillende mensen keken uit hun venster. Oude mensen zijn precies als kinderen. Zoveel plezier.
Er was bij onze groep een nieuwe dame. En de sfeer was zo gezellig dat ze de volgende keer er ook bij wil zijn.

Kleine dingen


Het zijn de kleine dingen die het doen.

Ik kijk er soms van op.

Een mevrouw stapt op de tram. Het kost haar moeite. Ze kan nauwelijks haar rollator opheffen om de stap te nemen.
Ik help haar even mee. De mevrouw gaat zitten in een ander segment van de tram. Een andere mevrouw houdt haar trampas tegen de ontwaarder. Dan praten ze nog even. De mevrouw komt dan babbelen met iemand die voor mij zit. Ze wijst naar de mevrouw met de rollator en vraagt of de dame niet kan geholpen worden om aan het Gravenkasteel uit te stappen.
'Tuurlijk ' was het antwoord.
Vriendelijkheid is nog altijd geen loos woord.
We zijn toch op de wereld om elkaar te helpen, nietwaar?

woensdag 29 maart 2017

Goede nacht


Goede nacht.

Het was vandaag weer eens een bijzondere mooie dag.

Een woensdag met een mooie wandeling in de Scheldevallei.
Terug in Gent na de tocht met enkele sloebers, wat boodschappen: mijn wasgoed opgehaald, ook wat ik in de nieuwkuis gegeven had.
En dan nog eens naar het ontmoetingscentrum De Horizon.
Daar dan weer net als op mijn wandeling, verschillende vrienden ontmoet.
Wel even verrast.
Ik dien mijn programma voor morgen, donderdag, wel aan te passen.
Om de surplussers te begeleiden had ik 13u15 op mijn agenda geplaatst en het blijkt nu 10u30 te zijn.

Midweektocht Scheldestappers

Woensdag 29 maart 2017 is voorlopig de laatste woensdag die ik vrij heb om te wandelen.
Ik nam dan ook in Gent Dampoort de trein naar Zingem om aan de tocht van de Scheldestappers deel te nemen.
In Gent St.Pieters stappen er nog wandelaars op de trein.
Een bont gezelschap op weg naar het clubhuis van de wandelsportvereniging.

Uit de aangeboden afstanden koos ik voor de 21. 
De oranje wandelpijlen brachten ons doorheen de Scheldevallei, meestal langs aarden wegen. Zelfs toen we langs de Schelde zelf liepen, had de parcouursmeester geopteerd voor een groene weg onder de voeten. De macadam hielden we rechts van ons. Dat was een heerlijk eerste traject om dan in Asper onze eerste rust te hebben.
De tweede lus was hoofdzakelijk over verharde wegen, door het platteland. En in het derde traject passeerden een houten staakmolen: Meuleken 't Dal
We stapten lekker door, aan een voor mijn wandelcompagnon, een hoog tempo, maar dat deerde hem niet. Integendeel het deed hem plezier om met zijn 71 jaar nog 6 per uur te stappen.
Een mooie droge tocht

Voor mijn foto-album, klik hier. of hier
Ook onze voorzitter wandelde mee. Ook zij publiceren hun foto's veelal op het internet. Klik hier.
En nu ik onze voorzitter vermeld, je komt zondag toch ook naar onze Kwarteltocht in Zelzate ?
Er waren trouwens tussen de meer dan duizend wandelaars verschillende wandelfotografen. Kijk maar bij tijd en stond naar beneluxwandelen.eu 
Mijn mede-doetje en mede-kwartel heb ik niet gezien. Hij was er ook bij. Klik hier voor zijn foto's.

Le temps des cerises


In ons LDC, ons lokaal dienstencentrum oefent ook een koor.
Een mevrouw die daarin mee zingt vertelde me dat het koor al 15 jaar bestaat. Het koor oefent iedere week en treed geregeld op.
Ze vertelde dat dit mooie lied uit de tijd van de Parijse commune ook hun programma staat.

De laatste keer dat ik zelf het lied Life gezongen hoorde was bij de 70ste verjaardag van Vuile Mong in herberg Macharius.

J'aimerai toujours le temps des cerises
Et le souvenir que je garde au cœur

dinsdag 28 maart 2017

De schrijversstoel

Deze namiddag mochten ik en andere liefhebbers van verhalen, erbij zijn  op een filmvoorstelling in het LDC De Horizon.

De mensen van de groep 'Creatief Schrijven' lazen een kort verhaal voor. Dat verhaal is op film genomen en gemonteerd. Deze middag konden we de DVD bekijken.

Mooie verhalen, goed voorgelezen. Het waren verhalen uit hun eigen leven  die ze brachten.

Ze waren met 7. Twee van de schrijfsters ken ik bijzonder goed.
Ik kon dan ook niet nalaten de DVD te kopen. Zo kan ik ook in mijn flat van de levensverhalen genieten.

Hidden Secrets

Toen ik vorige week een muntthee dronk in het Paard van Troje kon ik het niet nalaten daar ook een boek te kopen.
Het Paard van Troje is een boekenwinkel annex koffiehuis op de Kouter in Gent.

Ik dacht dat ik de Gentse binnenstad door en door ken.
Maar ...
Het boek liet me kennis maken met plekjes waar ik veel stomweg voorbij loop.

Toch weet ik het soms beter dan de schrijver van het boek. Dat ligt evenwel aan de tijd. Het boek is gepubliceerd in 2014. Nu drie jaar later is een en ander toch wat veranderd. Maar begrijp me niet verkeerd, Dat zijn details. Het boek is meer dan de moeite waard om door te nemen. Ik heb er meerdere ontdekkingen door gedaan.

Aanbevolen !!!.

maandag 27 maart 2017

Reizen is het hart verwijden

'Reizen is het hart verwijden'
Die zinsnede staat vandaag op mijn meditatie kalender.
Het is voor mij als wereldreiziger geen vreemde zinsnede.
Ook al kan ik me niet van de gedachte ontdoen, dat ik veel reis omdat ik geen thuis meer heb.
Of iets positiever gesteld: als banneling behoort de hele wereld me toe. Het klinkt weer in mijn oren.

Bezoekerscentrum Lam Gods

Vorige week hadden we een bijeenkomst van de onthalers van de Sint-Baafskathedraal te Gent.
De rector van de kathedraal vertelde ons dat in 2020 Het Lam Gods hoe dan ook dat jaar volledig in de kathedraal zal zijn. Als de restauratie nog niet volledig zou zijn, wordt dat dan maar uitgesteld. Maar het retabel zal dat jaar in de kathedraal zijn.
Vorige week kreeg ik ook in blaadje in mijn brieven bus. In dat blaadje vond ik onder de titel 'Vlaanderen investeert in Gent' het bericht dat je hierbij als afbeelding ziet.
Met de bouw van een bezoekerscentrum zal onze rol als onthaler allicht ook wat veranderen.

Zondag aanstaande: Kwarteltocht

Zondag 2 april is het weer de kwarteltocht van de wandelclub waarbij ik ben aangesloten.
Gisteren vroegen het me nog wandelaars of het nu zondag de tocht van mijn club was.
Ik kan natuurlijk JA zeggen en hen uitnodigen om af te komen.
Bij deze wil ik ook jullie uitnodigen door het verrassend groen van Zelzate te wandelen.
Met het openbaar vervoer kom je er
Vanuit Eeklo met lijnbus 96
Vanuit Lokeren met lijnbus 49
Vanuit Gent met lijnbus 55.
Die laatste neem ik, rond kwart na negen ben ik op de startplaats.
Info over de tocht op de website van De Kwartels: 2 april, kwarteltocht

Philips en de Miat-Krant

De MIAT-krant die ik vorige week mocht ontvangen, toont op de voorpagina een affiche van Philips radio.
Als vriend van het MIAT en ex-werknemer van Philips voel ik me natuurlijk aangesproken.

Ik moet je allicht niet vertellen dat ik graag in het museum kom, en graag deelneem aan verschillende activiteiten in het museum, of georganiseerd door het MIAT dan wel de vrienden van het MIAT.

Vanuit de kalender die in de krant stond, heb ik alvast verschillende activiteiten in mijn agenda genoteerd.

Aarzel niet om eens naar de website van het museum te kijken: www.miat.gent.be/

zondag 26 maart 2017

De weg van de blinde.

Onze eucharistieviering in de Sint-Jacobskerk stond in het teken van de weg van de blinde.
Het evangelie ken je allicht: Jezus zorgt ervoor dat een blindgeborene weer ziet. Dat gebeurt niet in eens. Jezus wrijft op de ogen, maar de blinde moet zelf ervoor zorgen dat hij kan zien. Hij moet zich eerst wassen.

Het symbool van de reinheid. In hoeveel culturen en godsdiensten komt dit niet voor?
Wij als katholieken kennen het wijwatervat bij het binnenkomen van de kerk.
Aan de tafel bij de Joden staat er vooraf altijd een waterbekken om de handen te wassen. Toen ik in Israël was, verschoot ik ervan dat er gemeenschappen waren die er op stonden dat je je volledig waste voor de maaltijd.

Bij de moslims kennen we de hammam. Ook dat is niet alleen de handen wassen, maar een volledige reiniging.
In het verre oosten is het ritueel van de reiniging ook gebruikelijk. In Laos waar ik begin dit jaar was, gebeurde dat door een besprenkeling.
En het was ook zo dat iedereen voor het eten de handen waste.

Ik ben benieuwd hoe dat in de woestijn zal zijn. Zouden de bedoeïenen ook van dergelijke gebruiken kennen?

Reigertocht

Op wandel in Lovendegem bij de Reigerstappers.
De eerste lijnbus vanuit Gent naar Lovendegem is pas om tien uur.
Zo werd het voor mij vrij laat om aan de wandeling te beginnen.
Ik koos voor de 18 km. Een meneer die al uit gewandeld was, vertelde me dat de 12 een mooie tocht was.
Door de bewoning werden we het dorp uit geleid. De straten wisselden af met smalle doorsteekjes. Dan nog een stuk langs de Lieve en zo kwamen we op het eerste rustpunt in Belsele.
Ook het tweede traject had dezelfde kenmerken. Mooie voortuinen met heel wat in bloei: kersenbloesem, gele forsythia, en vooral de tulpenbomen bekoorden me.  We gingen onder meer langs het Rabot en de  Bierstal. Ook in dit tweede stuk wandelden we langs de Lieve, zij het dan langs de andere oever. De tweede rust hadden we in een charmante zaal. Met het mooie weer zaten de mensen buiten.
De parcoursmeester had het mooiste voor het laatst bewaard. Het laatste traject was puur landelijk, een lus door  Vellare en Zomergem. 
Ik sloot de wandeling af met pannenkoeken en thee, ik had toch tijd genoeg  vooraleer ik de lijnbus diende te nemen
Het was een heerlijke dag om buiten te zijn. Nu terug in Gent zie ik dat de terrasjes bomvol zitten.

Met al die lentebloemen, fotografeerde ik graag met mijn mobieltje. Klik hier voor mijn album

zaterdag 25 maart 2017

Doetjes in Poilvache

Met drie Doetjes reden we vandaag naar Yvoir, meer bepaald naar het dorpje Evrehailles
Daar was de startplaats voor een reeks wandeltochten van de club Les Batteurs De Cuir van Dinant.
We opteerden om er de 23 kilometer te stappen.
Ik dacht zo een wandeling in Wallonië voorbij Namen nog, daar kom ik geen bekenden tegen. Toch wel dus. De zwakke schakel plaagde me nog. Overal waar de Guy komt, ontmoet hij tussen de wandelaars toch altijd iemand die hem kent, zei hij. Dat was ook zo na de wandeling, maar nu loop ik op mijn relaas vooruit.
Alle afstanden behalve de 4 km deden Poilvache aan. Poilvache was een vesting in de XIIIde  eeuw, en nu zijn de ruïnes nog altijd een trekpleister.

De wandelpijlen waren witte vierkantjes met daarop dan een rode driehoek om de richting aan te geven. Dit werd dan bovendien ondersteund met oranje plaklinten
Die pijlen brachten ons eerst naar het gehucht Houx aan de Maas. We stapten langs charmante rotsige wegels. Door het mooie weer van de laatste dagen werd de modder ons bespaard. Het tweede traject bracht ons eveneens langs slingerende paden door bospartijen naar het gehucht Loyers.
Het derde traject werd een lang traject van 8 km. Hier konden we genieten van de vergezichten. Het was helder weer, we konden dan ook het wijdse landschap bewonderen.
Het vierde traject bracht ons naar het hoogtepunt van de tocht: de ruines van Poilvache. Daar met dat prachtig uitzicht op de vallei van de Maas, zo tussen de ruines was het aangenaam om wat langer te blijven zitten, vooraleer weer naar ons vertrekpunt terug te keren.
Het was een aangename tocht, niet te avontuurlijk en onder een heerlijk zonnetje.

Voor mijn foto's klik hier
Voor de foto's van Clement, klik hier.

vrijdag 24 maart 2017

Cuvée LDC

Deze dopper is een waterfles.
Door deze waterfles te gebruiken verkleinen we de berg plastic afval. We promoveren kraantjeswater en bovendien steunen we een drinkwaterproject in Nepal.
Ik kreeg de fles op de vrijwilligers middag in ons LDC.
De dop vermeldt:
Cuvée LDC - 100 % puur - Vrijwilligerswerk OCMW Gent.

Bij mijn wandelingen neem ik de fles mee gevuld met water.

Ik heb ook nog een rode fles, die heb ik eens op de Vierdaagse van Nijmegen gekregen.

donderdag 23 maart 2017

Een lege plek

Soms moet men tegen een stootje kunnen.
De plek aan tafel 's middags is tegenover mij leeg.
Een meneer, een sterke meneer die bij mij aan tafel zat, is er niet meer. Hij had het nochtans goed op. Hij zou aan zijn rug, aan zijn wervelkolom geopereerd worden. Maar jammer genoeg is hij donderdag vorige week overleden. Ik hoop dat hij nu vanuit de hemel ziet dat wij aan hem denken, dat we hem missen, en dat toch ons leven door gaat.
Een vriendelijke dame komt niet meer. Zij is opgenomen in een woonzorgcentrum. Zeker zal ik haar eens komen opzoeken. Ik ben al met een warme buur overeengekomen dat we in de tweede helft van, april, nadat ik uit Jordanië terug ben, eens zullen gaan kijken hoe het met haar gaat.

Het leven met en tussen senioren als ik heeft natuurlijk ook zijn goede kanten.
Deze middag werd er goed gebiljart. Het was de finale van wedstrijden tussen de verschillende Gentse LDC's.

Reisdocumenten

Mijn reisdocumenten zijn eergisteren met de post aangekomen.
Jordanië daar ga ik heen.
Mijn hoofddoel is Petra, de rose stad tussen de rotsen.
Even de opzet in het kort van de wandelreis:
  • 4/4 naar Amman
  • 5/4 Jerash
  • 6/4 Dode Zee, Mount Nebo, Madaba
  • 7/4 Petra
  • 8/4 Petra
  • 9/4 Petra, Wadi Rum
  • 10/4 Wadi Rum
  • 11/4 Wadi Rum
  • 12/4 naar Amman
  • 13/4 terugreis

woensdag 22 maart 2017

Veilig in Jordanië

Sommige mensen vroegen me of het wel veilig genoeg is om naar Jordanië te reizen.
Ik vind van wel. Het is ginder niet onveiliger dan hier.
Een Turkse president heeft gezegd dat Europeanen nergens ter wereld nog veilig zullen zijn. Dus, waarom zou ik me zorgen maken. Of ik nu hier ben of ginder.

In mijn reisschema is wel wat veranderd.
Ik ga niet meer door Turkije, maar neem de Thalys naar Parijs. Vandaar vlieg ik rechtstreeks naar Amman.
Mijn aankomende reis is wel te vergelijken met een reis van iemand anders, die ik op internet vond. De blogster deed de reis in 2007.
De reisorganisatie van mij is ook Anders Reizen.

dinsdag 21 maart 2017

Uit de stellingen

Geen stellingen meer aan de St. Baafskathedraal.
De vernieuwing van de westertoren is stilletjes aan gedaan. Nog binnenwerk. Het zijn 450 trappen om de top van de toren te bereiken.
Binnen enkele dagen levert de uitvoerder het op.

Ook ons onthaalseizoen start weer.
Vandaag waren we met een dertigtal enthousiaste onthalers samen.
Vorig jaar mochten we zo een 950.000 toeristen verwelkomen.
Bovendien nadert het Van Eyck jaar, dat is 2020.
Het retabel van het Lam Gods zal verplaatst worden van de doopkapel naar de sacramentskapel.
Bovendien goed nieuws voor de mensen die zich met een rolstoel of een rollator verplaatsen. Er komt tegen die tijd ook een lift.

Zelf heb ik me opgegeven om de woensdagnamiddag en de vrijdagnamiddag in te staan voor het onthaal van de bezoekers uit eigen en andere landen.Ik reis graag, ik ben graag in andere landen, en heet dan ook graag de reizigers uit andere landen welkom in mijn stad.

Nog over de wandeling van zondag.

Als een mens zo wandelt, kan men verstillen, onthaasten, of ook gezellig samen bijpraten.
Een goede wandeling beklijft.
Ik denk bijvoorbeeld terug aan de wandeling van zondag.
Als stadsmens naar de buiten gaan. Dat doet herleven. Ik moest onwillekeurig denken aan de tentoonstelling die ik zaterdag bezocht. Kunstenaars verlieten de stad om op het platteland te wonen. Vanuit het Gentse Patershol vestigden ze zich in Sint-Martens-Latem.
Wij schilderen niet, neen, maar als wandelaar zijn we wel een beetje als die kunstenaars.
Iets anders. Ik heb hier in de blog eens een berichtje geplaatst over koperen euromuntjes, en dan meer bepaald over de Spaanse met de afbeelding van de kathedraal van Santiago. Het deed me veel plezier van medewandelaars te vernemen dat zij hun centen, twee centen en vijf centen hadden nagekeken. Eén iemand had er zelfs één gevonden. Hij had altijd gedacht dat het de Sagrada Familia te Barcelona was. Hij gaat het muntstukje apart houden, en ik krijg het bij een volgende wandeling.
Op een wandeling komt men heel wat mensen tegen. Mensen  die ik ken in een ander verband: het LDC, het MIAT,  blijken ook graag te wandelen. Gelijk hebben ze.

maandag 20 maart 2017

Met een groene helm

Deze avond bezochten we de SPE-centrale aan de Ham te Gent.
We = de vrienden van het MIAT.
(Voor de niet-Gentenaars die dit lezen, het MIAT is het Museum van Industriële Archeologie en Textiel gevestigd in een voormalige fabriek aan de Minnemeeers)
Aan de receptie kregen we allemaal een groene veiligheidshelm mee, die we tijdens de rondleiding moesten dragen.
Eerst kregen we van een ingenieur een presentatie over de geschiedenis en de huidige werking van de electriciteitscentrale. Hij sloeg wat sheets over, omdat die wat te technisch waren voor een divers publiek als wij.
Ik onthou:
In 1920 is de centrale gesticht, als electriciteitsbedrijf van en voor de stad Gent.
De centrale draaide toen op kolen.
Medio vorige eeuw werd overgeschakeld op zware stookolie. De zware dieselmotoren deden alles in de huizen van de buurt bibberen en beven.
Toen met de petroleumcrisis die brandstof te duur werd, ging men over naar aardgas.
Dat alles ging gepaard met een verstilling en een verkleining van de machinerie, terwijl de opbrengst toenam.
Met 55 MW behoort de centrale Gent-Ham tot de kleinere.
Zeer belangrijk is ook de stadsverwarming. Het bedrijf zorgt onder meer voor de verwarming van het nieuw gerechtshof aan het Rabot en het AZ Sint Lukas.
Daarna trokken we de machinekamers in. Opvallend was de stilte. Alle machinerie is ommanteld om geluid tegen te houden. Buiten het gebouw is helemaal niets te horen.
Ik ben absoluut niet technisch. Zonder uitleg zou ik niet eens weten wat een turbine, wat een alternator, wat een pomp is.
Er was ook een andere ingenieur bij. In de rondleiding vertelde die over de contacten, met de overheid bijvoorbeeld, en over de structuur van de electriciteitsbedeling. Die is nu in drie gesplitst; productie, transport en distributie.
Als ik dacht dat electriciteit gewoon uit het stopcontact komt zag ik het wat te eenvoudig.

Voor mijn foto impressie klik hier

We'll Meet Again


Vera Lynn wordt vandaag 100 jaar. Is het nu toeval dat ik net vorige week geweldig veel van haar uitvoeringen beluisterd heb?

Tai Chi Chuan

Nu heb ik het vele lezen in verband met mijn reizen even onderbroken om wat aan Tai Chi te doen.

Eerst heb ik de oefeningen van Tai Chi 37 gedaan, zoals wij het de donderdagmorgen in het LDC De Horizon beoefenen.
En dan ben ik maar gaan lezen.
Een zeer goed boek. Verschillende vormen die in het boek staan, zitten ook in de cyclus van vormen die wij volgen. Daar zal mijn bijzondere aandacht naar uitgaan.

Nu ben ik nog in de inleiding over de theorieën van Yin-Yan en van de Vijf Elementen over het universum.

zondag 19 maart 2017

Aan de rand van de stad

Deze morgen trok ik vrij vroeg naar Gentbrugge om mee te stappen in de Floratochten.
Bij zo een wandeling in de stad waar ik al een paar jaar verblijf, ontmoet je bij de start al veel bekenden. Een handdruk, of een kus op de wang en vragen hoe het gaat.
Ik schreef me in voor de 30 kilometer.
Het eerste traject bracht ons naar Heusden, het dorp Heusden. Samen met iemand van WSV Wetteren legden we dat traject babbelend af. Heel wat wandelervaringen hebben we uitgewisseld.
Het tweede traject bracht ons eerst door de Kollebloem. Daar heb ik veel herinneringen aan. Als klein stadskind werden we op de hoek van de straat met de autobus opgepikt en naar de VP gebracht, naar het vakantiepatronaat.
De wandelpijlen brachten ons verder langs af en toe slijkerige wegjes, eenmaal zelfs vrij pittig, tot aan het Damslootmeer. Daar hadden we een rustpost in een café bij de Royal Belgian Sailing Club.
Hier kregen wij als wandelaars van de 30 een extra lus.
Het viel me op hoe de bermen erbij lagen. Niets van zwerfvuil. Even later, op het jaagpad,  kwam ik mensen tegen die met een grijper cola- en bierblikjes, plastiek, en andere weggegooide dingen op pikten. Het is vandaag de dag van de gruute kuis. Mijn bewondering voor die mensen.
Het derde traject was trouwens een wondermooi traject dat ons langs de Damvallei helemaal tot in Destelbergen bracht. Sloten, vijvers, waterrijke gebieden. Hier voelt de zwarte els zich thuis.
Het vierde traject bracht ons helemaal rond het Damslootmeer. Hier is wandelen heerlijk. Je haalt adem, Je wordt één met het landschap en maakt de geest leeg. Als er een gedachte opkomt, laat je die gewoon passeren. Zo komt een mens in het wandelen volledig tot rust. Maar ja!  Wel een beetje opletten of men mist een pijl die de wandelaar laat afslaan.
In het vijfde traject kwam ik een uitpijler tegen. Er bleek een stuk aan de Schelde te zijn waar mensen gemakkelijk misliepen. Hij bleef maar pijltjes bijhangen, en er bordjes bij te voegen met HEEN dan wel TERUG.
De Florastappers gaven ons vandaag een mooie wandeling, een landelijke tocht in de rand van de stad.

Voor mijn foto's klik hier.
Of kijk naar de foto's van Thierry, klik hier
Er waren trouwens meer wandelfotografen, die zullen hun albums allicht ook op internet plaatsen.

Zeven uur

Het is zeven uur.
Ik sta aan de bushalte bij de Sint Jacobskerk in Gent.
Alle cafés zijn dicht, toch is er nog wat volk op de Vlasmarkt.
Uitgaanders met het glas in de hand.

Als ik dan op de bus stap richting Gentbrugge, stappen er ook uitgaanders op.
Zij gaan slapen, en ik ga wandelen.

Ik neem deel aan de Floratochten.

zaterdag 18 maart 2017

Oer

In het Caemersklooster worden nu schilderijen  en beeldhouwwerken van Vlaamse kunstenaars ten toon gesteld. De periode is eind 19de begin 20ste eeuw.
Die tijd is de tijd van de ontvoogding: de ontvoogding van de Vlamingen, de ontvoogding van de arbeiders.
OER is de tentoonstelling over de wortels van Vlaanderen.
Ook de kunstenaars ontvoogden zich.
De tentoonstelling begint in het huis van een rijke bourgeois, een mooie rijke kamer met een groot schilderij van een familietafereel dat volgens de regels van de academie geschilderd is.
Ik keek er van op. Een mooie grote blauwe vaas leek me precies dezelfde als op het schilderij.
Vanuit hun academische opleiding zochten de kunstenaars nieuwe technieken, nieuwe weergaves, andere uitbeeldingen.
Maar ze lieten het verleden niet los. Verschillenden grepen terug naar de middeleeuwen, naar de Vlaamse primitieven.
Het schilderij van Van de Woestyne, dat op het affiche en de toegangskaart staat toont een zaaier. De achtergrond is goud. In de middeleeuwen was dat de achtergrond voor de heiligen.

Men had me vertelt dat ik anderhalf uur zou nodig hebben voor het bezoek. Ik ben er twee uur geweest. Ik weet zeker dat ik nog eens terug keer, want de tentoonstelling is zo rijk, dat nog niet alles tot me door gedrongen is. Ik wil bijvoorbeeld nog wat dieper ingaan op de breuk die door de eerste wereldoorlog is veroorzaakt.

Al Castello

Aan het Gravensteen te Gent is een pizzeria-ristorante.
Al Castello is de naam.
Ik kwam er deze middag eten.
De ober zei zo iets van 'Oei, je bent alleen. Waar is de rest van de groep?'
Dat die man mijn gezicht onthouden heeft!
We komen hier inderdaad zo één keer in de maand eten met een zestal vrienden en vriendinnen.

Nu was ik inderdaad alleen.

Ik heb een lekkere kalfsschenkel gegeten, osso bucco. Dat was lang geleden en het heeft me goed gesmaakt.

De aarde onder je voeten

In het tijdschrift van AS Adventure van maart 2017 gaat er opvallend veel aandacht naar het wandelen.
Ik lees het dan ook graag door.
Al op pagina 3 worden er websites van wandelaars in het licht gesteld.
Verder in het magazine een lang artikel over gezond wandelen.
Uit dat artikel komt bijgaande afbeeding.
Wandelen is gezond voor lichaam en geest.
Vele wetenschappelijke studies bewijzen dat.
Wandelen is dikwijls beter dan medicatie. Dat wordt in de medische wetenschap soms vergeten omdat vele gezondheidsstudies door de farmaceutische sector gefinancierd worden.
Maar mensen als wij weten dat natuurlijk wel.

vrijdag 17 maart 2017

Paklijst voor Jordanië

Gisteren heb ik de bevestiging voor mijn reis naar Jordanië binnen gekregen.
Er is wel wat veranderd. De heen- en terugreis is niet langs Turkije. Ik kan wel veronderstellen waarom.
Ik neem nu de Thalys naar Parijs, en van het vliegveld CDG vlieg ik rechtstreeks naar Amman.
Het gedeelte in Jordanië is zoals in de offerte. De nadruk ligt op Petra en Wadi Rum.

Vandaag heb ik dan ook wat gewinkeld:
-) Een nieuw schoudertasje, want van mijn oude is de ritssluiting stuk
-) Nieuwe wandelschoenen.
-) Papieren zakjes, het is een vorm van ecotoerisme, en dan liever geen plastiek.

Morgen kijk ik mijn reisapotheek na.

Het hinkelspel

We noemen het nog altijd het hinkelspel. De kaasmakerij die op de Lousbergkaai gevestigd was is verhuisd. Het Hinkelspel maakt haar kazen nu in Sleidinge.

Maar toch zijn ze er nog altijd. Waar de kaasmakerij was, is nu een overdekte markt: de Lousbergmarkt.
Ik was er vandaag nog om brood te kopen.
De  markt is er voor mensen met een passie.
De markt is een samenwerking van 4 bedrijven:
1) de winkel van de kaasmakerij Het Hinkelspel
2) Copain, die dagelijks verschillende soorten brood bakt
3) de Dochters van De Jaeger, waar je kan eten: m.n. ontbijten, brunchen, lunchen.
4) deVroente verkoopt biodynamisch groente en fruit van drie boerderijen.

De overdekte markt is open van 8 tot 18 uur, alle dagen behalve de zondag.
Het is de moeite om een binnen te lopen. Zelfs als je niets koopt geniet je van het unieke decor van de vroegere kaasmakerij.

De rode madam

Vrijwel iedere dag steek ik meer dan eens de Schelde over, en daar zit op een staketsel een rode madam.
Ze heeft goede wandelschoenen aan.

Nooit zegt ze goede dag.
Nooit kijkt ze op.
Met haar hand drukt ze haar hooftelefoon dicht tegen haar oor.

Naar welke muziek zou ze luisteren?

donderdag 16 maart 2017

Bij elkaar

Hoe lang zijt gij al bij elkaar?
Deze middag, toen ik samen met een vriendin het ontmoetingscentrum verliet om naar De Krook te gaan, vroeg iemand me hoe lang we al samen waren.
Ik glimlachte en gaf een niets zeggend ontwijkend antwoord.

Maar later op de avond, in mijn flat bleef de vraag toch in mij hangen.
Ik werd er mij van bewust dat ik al meer opmerkingen in die zin gekregen heb.
En inderdaad wij zijn veel samen.
Op uitstap, naar een concert gaan, gaan eten.
Toch vormen we geen koppel, geen paar.
We zijn niet van plan om een verhouding aan te gaan.
Ook al zijn we dikwijls samen, we zijn zo graag alleen.

Beweeg

De donderdag is mijn 'Horizon'dag.

Ik kom er vrijwel iedere dag om te middageten, maar de donderdag ben ik vrijwel de hele dag.

's Morgens neem ik deel aan de Tai Chi groep, geleid door meester Jia Bin Wang. (zelf beschouwd hij zich niet als een meester, maar wij wel)

's Middags begeleid ik de surplussers. De namiddag begint steeds met stoelturnen o.l.v. Ann.
Ik vind het trouwens prettig eraan deel te nemen. Als je uren op de autobus of het vliegtuig zit voor een verre reis, is het aangenaam zo die turnoefeningen te kennen.

Als je ook wil meedoen, ben je welkom.
Je kan een keer mee doen om te zien of het je bevalt, en zo ja kan je je voor een reeks inschrijven.
De Horizon is het lokaal dienstencentrum van het OCMW op de Lousbergskaai.
Behalve de twee die ik hier vermeld zijn er heel wat meer beweeg activiteiten. Ik denk wel iedere dag.

woensdag 15 maart 2017

Met Egmont vanuit Strijpen

Ik had nog niet gewandeld in maart. Het werd dus hoog tijd om nog eens in beweging te komen. Daarvoor bieden de wandeltochten in Zottegem een uitstekende gelegenheid. Vandaag was het hun maandelijkse woensdagtocht: voor deze keer vanuit Velzeke naar Strijpen.
Vanuit het station van Zottegem is Strijpen maar zo een 20 minuten stappen. Ik startte dan ook daar. Het is als je niet het gebruikelijk schema volgt, wel wat uitkijken op de wandelkaarten. Voor de 21 km, moest ik de volgorde 3, 1, 2 aanhouden.
Dat betekent dat ik eerst naar Velzeke stapte. Het parcours bracht ons meteen het landelijke in met akkers en weiden: vochtig en groen. De wandelpijlen brachten ons verder langs een spaarbekken, langs smalle paden die met haksel van snoeihout bedekt waren. Zo werden we van veel modder gespaard.
Maar je kent die parcoursuitzetters toch hé ! Er moet toch één stuk bij zijn waar je door de modder moet waden. Onze wandelschoenen moeten vuil zijn.
Zo bereikten we de startplaats, het einde. Ik kocht een kom soep. Tevens liet ik mijn wandelboekje afstempelen.
Maar ja voor mij was het het einde niet. Ik had nog 14 km voor de boeg.
We vertrokken nu langs de Paddestraat, die met haar kasseien nog meer bekend is bij de wielrenners.
Na de kasseien kwamen weer de aarden paadjes charmant slingerend langs de Molenbeek. We stapten zelfs door een holle weg. Alles werd de wandelaar aangeboden.
En dan mochten we nog stappen onder een heerlijke zon. Je zag al veel blote armen. Met een fleece stappen was te warm.
In Strijpen was het tijd om een broodje braadworst te kopen. Dat doe ik altijd als ik bij Egmont wandel.
Het was nog geen half één toen ik de lus richting Damvalei stapte. En eens die gestapt zat mijn wandeling erop, Ik had nog wat tijd om wat te drinken in de zaal, en dan stapte ik naar het station van Zottegem terug.
Het was een heerlijk parcours, en het was plezant al die wandelvrienden en bekenden weer te zien.
Google maakte automatisch van mijn foto's een filmpje, klik hier.

Eén enkele stap

Mijn kalender met overwegingen voor iedere dag toont vandaag:

Een reis van duizend 
kilometer begint steeds
met één enkele stap

dinsdag 14 maart 2017

Heb ik geen goede buren ?


Heb ik geen goede buren ?
Twee mensen in deze uitzending kwam ik deze morgen nog tegen.
En een ervan hielp deze middag bij de maaltijd in het LDC, waar ik bijna iedere middag ga eten.

Ik ga hier niet vertellen wie het zijn, mijn vrienden en buren hier weten wie toch wie ik bedoel.

De zwarte doos

Ik heb toch weer een uitstap gepland door het Gent van het verleden.
Op dinsdag 25 april gaat OKRA Academie Gent op bezoek in het stadsarchief van Gent.
De laatste keer dat ik de oude perkamenten bekeek waren die nog in de Berg van Barmhartigheid (in de Abrahamstraat).
Later zijn de stukken overgebracht naar een nieuw gebouw in Gentbrugge. Dat gebouw kreeg de naam :De Zwarte Doos.

We worden daar rondgeleid. Behalve de topdocumenten kijken we ook achter de schermen.
Een eerste groep was volgeboekt. Gelukkig zijn er zoveel belangstellenden dat we een tweede groep kunnen organiseren. Zo ben ik er ook bij. Wil je er ook bij zijn dan kan je inschrijven via academie.mvl@okra.be
Info is op de website van OKRA. Klik hier

Nog eens naar De Krook.

Vanmorgen liep ik naar de stadsbibliotheek.
Gelijk op straat kwam ik al bekenden tegen.
Op de duur leert een mens zijn buren wel kennen.

Maar niet te lang gebabbeld, want ik wou deze keer wat boeken lenen.
Ik vermoedde dat het nu niet mee zo druk zou zijn.
Nu rustig was het ook niet, er stond een lange rij bij de infobalie.

Tussen de boekenrekken is er zoveel ruimte gelukkig dat een mens rustig de titels kan bekijken en boeken kan uitkiezen. Het werd een boek met tai Chi oefeningen.
Tai Chi Chuan is de Grote Uiteindellijke Weg naar Gezondheid, staat er op de colofon. Het is de Taichi die wij beoefenen. We doen de 37 vormen. Dit boek gaat over de 24 en de 48. Maar ik zal er wel iets uit leren.

Wat supersnel ging was het automatisch uitlenen. Je legt het boek neer op een gemarkeerd gedeelte, houdt je lezerskaart voor een scanners. En meteen verschijnt de titel van het uigeleende al op het scherm. Meteen verscheen ook mijn emailadres met de vraag of ze me aan de terugbrengdatum mogen herinneren.
Super de luxe. Wat gaat het vlot en snel.

maandag 13 maart 2017

In de Kempen.

Soms heb ik het.

Er zit een airtje in mijn hoofd en ik krijg het er niet meer uit.

Hoe schoon op de wereld.

Ik blijf het maar neuriën, Ik hoop niet te luid, want anders zouden de mensen op straat zich om draaien.



zondag 12 maart 2017

Ga op reis

Ga op reis zongen we deze avond allemaal in de Sint-Jacobskerk.
Net in een kerk van waaruit mensen hun pelgrimstocht naar Santiago de Compostela starten, heeft zo een lied een bijzondere betekenis.

Menigeen ging zelf op pad daar hij thuis geen vrede had.
Zo begint de derde strofe van het lied.

Brandalarm

Ik kon het nalaten en stapte deze morgen naar De Krook.
Een unieke locatie dat is het wel.
Maar nu net is het brandalarm af gegaan.
We moeten allemaal naar buiten.

Heel lang duurde het gelukkig niet vooraleer de brandweer het gebouw vrij gaf.
Ik ben weer binnen, en mens wat een massa volk.
In de zaal heb ik dan een brief geschreven . Een brief naar een bijzonder iemand die veel in mijn leven betekend heeft.
Zou ik hem op de post durven doen?

zaterdag 11 maart 2017

Gebedskransje

Ik ben nu al verwoed aan het lezen over Jordanië

Aan twee mensen heb ik ondertussen wat beloofd:
1 is voor een goede kennis van mij om hem  een gebed snoertje mee te brengen.
2 is voor een goede vriendin van mij om haar een vriendschapsbandje mee te brengen. Misschien - maar dat weet ik nog niet, wordt het ook een kralenbandje.

Eigenlijk gek hé ! Waar de mensen zoal aan denken als ze het over vreemde landen hebben!

Een gouden enveloppe

Dat krijg ik toch niet iedere dag,
Een charmante hand geschreven brief in een gouden enveloppe.
Wie de briefschrijver of schrijfster is weet ik niet.
Dat het een mooie brief is weet ik wel.

Ik kreeg de brief in De Krook, en nu ik in de Vooruit zit om te eten lees ik hem.

Mijn dag kan niet meer stuk.

Bericht uit DE KROOK

Tussen vele gelukkige mensen stapte ik de nieuwe Gentse stadsbiliotheek binnen.
Even een kleine security check en ik mocht binnen.
Ik behoorde tot de verschillende mensen die het lint mochten door knippen.
Het is hier heerlijk druk.
Zo meteen schrijf ik nog een brief.
Het begint zo:
Lieve / geachte / beste / onweerstaanbare / beeldschone / heerlijke
Aan wie ik de brief zal schrijven is allicht geen geheim.
Het is een handgeschreven brief op uniek postpapier, en ik schrijf hem met een parker stylo die ik gisteren gekregen heb.

Voor een wijze vrijwilliger

Gisteren werden we in het LDC De Horizon extra verwend.
De vrijwilligers werden in de belangstelling geplaatst.
En we zijn met niet weinig.
Zelf doe ik weliswaar niet veel. Er zijn andere lieve mensen die veel meer meehelpen dan ik.

Zo vrijwilliger zijn, dat doet deugd aan het hart.
Ik wordt het gewaar bij het wandelen.
Ik wordt het gewaar bij het onthaal.
En nu zeker ook in De Horizon.

vrijdag 10 maart 2017

Santiago muntjes

Eurocenten, twee centen en vijf centen dragen soms de afbeelding van de kathedraal van Santiago de Compostela.
Als ik die kleine muntjes heb, kijk ik altijd of het net die zijn, waar de twee torens van de kathedraal op staan.
Die muntjes steek ik apart weg.
Een aantal kennissen weten dat van mij, en zo krijg ik geregeld wat van die muntjes.

Mag ik je vragen om ook je 1ct, 2ct en 5ct na te kijken? En als er de kathedraal van Santiago op staat, die voor mij te bewaren?

donderdag 9 maart 2017

Naar Petra

Het is er toch van gekomen.
Ik kan toch naar Jordanië reizen.
Het reisbureau heeft een mooie reis samengesteld.
Ik kijk er al naar uit.
Het Jordaans bureau van Toerisme omschrijft de stad Petra als volgt:
De meest bezochte site van het land en een van de nieuwe zeven wereldwonderen. De wandeling tussen de kronkelige kloof met zijn bijzondere lichtinval (de zogenaamde Siq) is bijna even spectaculair als de vlammende kleuren van het gebergte en de klassieke tempels uitgehouwen in de rotsen. Na een half uur lopen wordt de kloof alsmaar smaller, ineens en in rode tinten gehuld, duikt al Khazneh (de Schat) op. Daarna volgen nog zo'n 500 monumenten waaronder de grote necropool, een Romeins amfitheater, rotsgraven, in de rotsen uitgehouwen woningen en al Deir (het Klooster).

Reanimeren

Deze middag hadden we in De Horizon een boeiende en leerzame uitleg en oefening over levensreddende maatregelen
Hoe moeten we iemand beademen? Hoe moeten we de borstcompressies doen?
Hoe een beroerte herkennen?
Ik herkende me goed in de situaties. Had in de tijd mijn vrouw het niet herkend, ik zou niet eens meer leven. Ook al zijn we niet meer bij elkaar, dat is iets waarvoor ik haar nogal altijd dankbaar ben, en dat ook zal blijven.

MOND SPRAAK ARM
  • Een scheve mond.
  • Verwarde taal
  • Een lamme arm.

Bij deze symptomen moet men toch de 112 bellen om hersenbeschadiging te voorkomen.

woensdag 8 maart 2017

Bulgarije

Op weg naar mijn flat na een heerlijke middag en avond, wordt ik aan gesproken door een mevrouw.
Ze kende geen Nederlands, maar ik begreep dat ze uit Bulgarije stamt.
Ik heb haar dan ook een schouderklopje gegeven en hoop dat ze welkom is in ons land.

dinsdag 7 maart 2017

Reizen

Ik ben precies al lang in het Vlaamse land.
Ik die zo graag weg ben.
En het staat te gebeuren.
Vandaag kreeg ik nieuws over mijn Jordanië reis in april.
En over mijn Hongarije reis in mei.
Of Jordanië doorgaat heb ik nog mijn twijfels.
Hongarije is zeker. Ik heb al de reis betaald.

En als nawoord kan ik nu zeggen: Ook mijn reis naar Petra zal doorgaan. 
Lawrence of Arabia ... Ik kom je achterna. 

In de prinsenzaal

Ze wist ons te boeien.
Met zo een 180, 190 mensen luisterden we naar haar uiteenzetting.
We hadden met onze OKRA Academie werking Brigitte Raskin uitgenodigd.
Dat er zoveel volk zou komen opdagen deed me verschieten.
We moesten maar stoelen bij zetten in de prinsenzaal.
De historica begon haar verhaal van onze landen in de Romeinse tijd. Ze vertelde over het rijk van Karel De Grote. Over de splitsing tussen de Romaanse en Germaanse talen. Het ontstaan van de Nederlandse taal en hoe die streektaal ook onze voertaal werd.
De taalstrijd is gestreden. Het was even wel geen strijd van Vlamingen tegen Walen, maar een strijd van ons eigen volk tegen een elite die Frans sprak. Een ontvoogdingsstrijd.
De mevrouw is maar klein, maar iedereen hing aan haar lippen. Het deed me trouwens plezier dat zij zo gecharmeerd was door ons opgekomen publiek. We trachten gewoonlijk tegen half vijf te eindigen. Niemand had in de gaten dat het al na vijven was vooraleer ze in 1963 aanbelandde. En daarmee eindigde ze wat ze te zeggen had. Omdat het al zo laat was hebben we het gebruikelijk vragen en antwoorden niet gedaan, maar velen bleven toch napraten.
Mijn bewondering voor die mevrouw.

maandag 6 maart 2017

We 're the wanderers.


Een berichtje op Facebook deed me weer verlangen naar Santiago de Compostela te stappen
Naar aanleiding daarvan zocht ik op YouTube het lied van de pelgrim van Enya.

Ik vond dit wondermooie lied.

zondag 5 maart 2017

Bij Leontine

Dwalen door Gent op een zondag.
Er waren zelfs verschillende winkels open. 

Zou ik naar het huis van Alijn gaan?
Neen toch niet 

Aan het waterhuis bij de bierkant is  een gezellig restaurantje.
Ik had al zo lang zin in een goede biefstuk.
Deze middag kwam het ervan.
Chez Leontine is tussen het bierhuis en het druppelkot.
Goed, gezellig en niet duur.

zaterdag 4 maart 2017

Wat heb ik nu weer gedaan?


Ik begrijp het soms niet.

Ik weet niet hoeveel vriendschap verzoeken op Facebook.
Van mensen die ik me niet voor de geest kan halen, ga ik daar dan niet op in.

En hier op mijn blog.
De mensen blijven maar kijken wat er zoal in me om gaat.
Vorige week waren er op een dag meer dan achthonderd.
Zo interessant is mijn leven toch niet.
Ik denk niet dat iemand het zal missen als ik hier geen berichtjes meer plaats.
Maar ik blijf het toch doen.

Buren


Wat een fantastische buren heb ik toch.

Een goede babbel, dat is toch nooit weg.
Elkaar een glimlach geven. Die enkele keren dat het van pas komt een helpende hand geven. Zo hebben we wat aan elkaar.

Ik ken wel hun naam niet. Namen en gezichten bij elkaar houden is mijn sterkste kant niet.

Het is waar ik woon. Het is in de straat. Het is om de hoek.
Mensen hechten aan elkaar.

vrijdag 3 maart 2017

Fier

Fier pronkt de haan.
Hij staat op mijn buffetkast.
Het is in de Chinese dierenriem dit jaar het jaar van de haan.
En voor mijn verjaardag kreeg ik van een bijzonder iemand dit werkstuk.
Hartelijk dank daar voor.

We hebben het nog op internet na gekeken.
Zelf behoor ik tot het jaar van de rat.
Iemand anders aan onze tafel bleek een draak te zijn.
Nog anderen hadden een ander dier als totem.

donderdag 2 maart 2017

2 3 1

Blauwe lampjes.
Je hebt zo van die dagen dat alles mee zit.
Gisteren had ik zo een dag en vandaag weer.
Ik sukkelde op mijn flat met internet. Dat is nu allicht voorbij.
Een technicus van Belgacom zorgde ervoor dat de verbindingen in orde waren.
Nadien kwam nog een meneer van Scarlet.
Ik heb nu een nieuwe modem met een hoog profiel.
Wat die mensen met hoog of  laag bedoelen snap ik niet.
Mijn oude modem had groene lichtjes. Die moesten om in orde te zijn 4 0 5 branden.
Mijn nieuwe modem heeft blauwe lichtjes en die moeten  2 0  3 00 1 branden.
En dat doen ze. Anders kon je dat niet lezen.

Internet valt weg.

Af en toe was mijn internet verdwenen. Als ik dan naar mijn modem keek knipperde die als een kerstboom.
Dinsdag had ik de hele avond geen televisie of internet.
Herstarten bracht geen soelaas.
Stekker uitgetrokken. Hielp niet.
Verbinding met de telefoonleiding uitgetrokken, dat hielp evenmin.
Het DSL lampje zou continu moeten branden, maar bleef flikkeren.
Dan maar naar de helpdesk getelefoneerd.
Na ons gesprek bleek dat er een deskundige zou langs komen.
Vanmorgen kwam de technicus van Proximus.
Dan kwam ik te weten;
  • werken aan leidingen in mijn straat kunnen tijdelijk verstoringen geven.
  • mijn modem is verouderd. De technicus zal aan Scarlet doorgeven om die te vervangen. 
Ondertussen werkt alles weer, zij het aan het lager profiel. 

woensdag 1 maart 2017

Aswoensdag

Vandaag begint de vasten.
Binnen onze katholieke gemeenschap noemen we de eerste dag van de vasten aswoensdag.
De palmtakken van vorig jaar worden verbrand. Met de as daarvan krijgen we een kruisje op ons voorhoofd.
In mijn geval was de viering deze avond om 19 uur. De verbranding was op de binnenkoer van het St.Baafshuis.
Dan gingen we in processie naar de kathedraal. We daalden af naar de crypte.
Ik was op het einde van de groep. De mis was al begonnen toen ik binnen kwam. Het was even rondkijken om nog een stoel te vinden.
Het werd een zinvolle viering.
Een mooi moment in de viering vind ik altijd de vredeswens na het Onze Vader.
Mensen die elkaar niet kennen schudden de hand en wensen elkaar vrede.

Bij het buitengaan kocht ik de vastenkalender. Voor vandaag staat erin: Laat je linkerhand niet weten wat je rechterhand doet.

Mijn geluksdag

Vandaag is het toch wel een dag waarbij alles meevalt.
Toen ik opstond bleek ik weer internetverbinding te hebben. Gisterenavond was dat niet het geval.
Bij de mail was een positief bericht van de sportfunctionaris van de gemeente Zelzate over de ambtenaren wandeling
In het LDC kreeg ik van een vriendelijke mevrouw, die er ook komt middagmalen, een muntstukje van 5 cent met de afbeelding van de kathedraal van Santiago.
Na de maaltijd geraakte ik niet uit het LDC weg. Het was gezellig babbelen aan onze tafel, onder meer over kinderen en klassieke muziek.
Ik kon toch niet nalaten nog even naar de mail op mijn tablet te kijken.
Goed nieuws. Ik ga toch naar Jordanië!
En later in de middag kreeg ik nog meer muntjes met de afbeelding van de kathedraal. Een mevrouw van wie ik het echt niet verwachte had ze gezocht, gevonden en gaf ze me.

Een dag waarin alles meezit.

Het hield ook niet op. Toen ik mijn flat verliet om om mijn assekruisje te gaan, sprak mijn buurvrouw me aan. Ze vroeg of ik van chocolade muffins hou. Ik zei ja. En dan zei ze dat ze er aan het bakken was en er morgen een zal binnen steken.

Toch heerlijk zo in een stad te wonen waar de mensen vriendelijk zijn en een hart hebben voor elkaar.

De 4 wijzen waren in Zelzate

Willy nam ons op de foto in de ISBO
Bij onze tocht bij de Trekvogels, hebben we het uitgebreid gehad over de tochten die we zelf inrichten.
Dat zijn er nu drie.
-) In juni richten we te Zelzate voor de ambtenaren een wandeltocht in ter gelegenheid van hun sportdag. 's Morgens stappen we richting Canisvliet. De namiddag brengt ons dan naar Debbautshoek. (De ambtenarenwandeling is geen vrije wandeling. Daarom vermeld ik er hier geen datum bij.)
-) In november wandelen we weer in Zelzate. Op 7 november hebben we daar onze Euraudax. Het verloop van de tocht zit al goed in ons hoofd. Maar vooraleer flyers te maken, dienen we eerst nog Marina Wally te contacteren.
-) We blikken ook al naar 2018.  We gaan 6 februari aanvragen voor onze Gentse Euraudax. En ... We gaan trachten dan het wielercentrum Eddy Merckx als rustpost te hebben.

Mensen die in Zelzate waren gisteren toonden trots hun exclusieve Buffalo stempel.
We denken dat we voor onze Euraudax in november allicht een exclusieve Mietje Stroel stempel zullen hebben.