Gwy wandelt

vrijdag 30 september 2016

Reik elkaar de hand

9 oktober 2015
Morgen in de vroegte vertrek ik met de autobus om de camino te stappen. Vorig jaar bracht de Camino del Norte ons gezelschap naar Ribadeo. Daar zullen we dit jaar starten. Om onze laatste etappe af te leggen.
Elders heen gaan betekent ook afscheid nemen.
Deze morgen was dat van onze groep van de Sint-Jacobskerk. Een mooi afscheid onder het lied van Sint Jacob, gezongen door onze oudste parochiaan.
In het LDC nam ik deze middag afscheid van mijn disgenoten. Dat was meer in het bijzonder van een tafelgenote van mij. Het was een dubbel afscheid, want zij gaat volgende week haar seniorenflat verlaten om naar een woonzorgcentrum te gaan. Wij zullen elkaar dan ook niet meer ontmoeten.
Voor de tocht naar Santiago heb ik al wat euro's om kaarsen te ontsteken, en intenties mee. Deze namiddag kreeg ik er van collega-vrijwilligers er nog bij.

Afscheid van Philips Terneuzen

In september 1986 verliet ik de vestiging van Philips in Terneuzen. Er was mij toen een andere taak weg gelegd binnen het concern.
Nu 30 jaar later kreeg ik via een wandelkennis weer contact met ex-collega's op facebook.
Philips Terneuzen gaat nu dicht.
Ooit was de fabriek. de bakermat van miniatuur- en andere kleine lampjes. Toen de photoflux-lampen het einde van hun levenscyclus zagen naderen schakelde de fabriek mee met haar tijd over op de energie-zuinige spaarlamp.
Met een grote groep ex-collega's hebben we in november een reünie gepland.

Geloven

Opstellen van spirituele denkers zijn verzameld in een boek met de titel GELOVEN.
Ik had het uit de bibliotheek ontleend.

Verschillende teksten heb ik eruit gelezen. Maar niet allemaal. Omdat ik evenwel weer op reis vertrek, breng ik het boek toch terug naar de bibliotheek.
Eens terug uit van Santiago de Compostela, zal ik het allicht weer ontlenen, om er verder in te lezen.

Dampoort

Gisteren passeerde ik aan de Dampoort.

En eens in mijn flat, keek ik naar mijn mail.
Er was een mail van het STAM bij.
Daarin stond deze foto van de Dampoort, misschien al 50 jaar geleden.

donderdag 29 september 2016

Shownamiddag in Puyenbroeck.

Met zo een tiental surplussers trokken we deze middag vanuit de Horizon naar de evenementen tent op het domein Puyenbroeck te Wachtebeke.
In de feesttent waren al heel wat andere mensen aanwezig. Zo een show trekt veel volk.
Op het programma stonden 3 zangers:
  • Andrei Lugovski
  • John Terra
  • Luc Steeno
Die mensen wisten ons te charmeren. Over John Terra en Luc Steeno hoef ik niet veel te vertellen. Iedereen weet hoe zij met hun liederen een ganse feesttent in beweging brengen.
De eerste zanger, Andrei Lugovski, was voor ons groepje een revelatie: een geweldige tenorstem. Zelfs toen hij zonder micro zong reikte zijn stem tot waar wij zaten. De Russische zanger die nu al zo een 16 jaar in Vlaanderen woont, brengt het gamma van zijn liederen hij in verschillende talen. En ja hoor: ook in het Nederlands. 7 jaar staat hij al op het podium, Ik voorspel dat hij er nog tientallen jaren zal staan met zulke optredens.

Ik weet ook zeker dat we volgend jaar voor onze surplussers-groep zo een shownamiddag een of twee keer in ons programma zullen opnemen.

woensdag 28 september 2016

Griekse roots

Wat een mooi houten tongewelf in de concertzaal van de Bijloke. En die zaal was naar mijn mening deze avond niet groot genoeg voor het concert van de Athens State Orchestra.
We gingen in deze zaal terug naar de wortels van onze beschaving: naar Griekenland.
Dit jaar in februari was ik in Athene, en dat vormde voor mij nog een persoonlijke reden om naar Griekse muziek te luisteren.
Het programma omvatte:
L. van Beethoven - Ouverture ‘Die Ruinen von Athen’
G. Gershwin - Rhapsody in Blue
N. Skalkottas - 5 Griekse dansen
M. Theodorakis - Suite ‘Zorba The Greek’
De Rhapsody in Blue was met een Bulgaarse pianist. Zo goed heb ik dat stuk nog nooit gehoord. de pianist is een ware virtuoos.
Het was niet vreemd zo een stuk tussen Griekse muziek te horen.
Op het einde werd het mooie supermooi met een magnifieke vertolking van de muziek van Theodorakis.
Het zal u allicht niet verwonderen als ik vertel dat de sirtaki gebist werd.

Pop op straat

Op verschillende plekken in Gent zie ik sobere beelden van een mens staan.
Deze veelkleurige hier staat op de Lousbergkaai.
In de Jan Breydelstraat zag ik de figuur in het zwart.
Op de Korenmakt was het een witte.
Bij de stadshal zijn er twee in het goud.

Het doet me glimlachen, ook al ontgaat me de reden waarom deze beelden er staan.

Nawoord op 30 september 2016: de poppen staan in het straatbeeld om de aandacht te vragen voor gehospitaliseerde kinderen: http://www.kdolls.be/. Het project van Kiwanis doet verschillende steden aan.

dinsdag 27 september 2016

Griekse roots


Woensdag 28 september ga ik nog eens naar het muziekcentrum De Bijloke.

In het kader van het festival van Vlaanderen geeft het Athens State Orchestra daar een concert.
Op het programma staat onder meer een bekende suite van Theodorakis, met name Zorba, the Greek.

Dat is alvast een reden om er vooraf wat op YouTube te bekijken.

Brandweer

Deze morgen  bezocht het OKRA-trefpunt Gent de brandweerkazerne.  We waren met zo een 25 naar de brandweer van Gent getrokken, naar hun kazerne in de Roggestraat. Het korps is daar al zo een 7 jaar gevestigd.
Een chauffeur-pompier leidde ons rond.
We hoorden heel wat over de interventies en de opleiding. Terwijl we er nog niet lang waren ging het alarm al, en een team diende uit te rukken. Onze rondleider vertelde hoe de verschillende teams samen gesteld zijn. Hoe en met welk materiaal de pompiers vertrekken. Hoe ze steeds de huidige situatie in de gaten houden, bijvoorbeeld met al die wegenwerken in Gent. Hoe al preventief interventieplannen opgemaakt zijn voor scholen en bedrijven. 
We kregen uitleg over het wagenpark en kregen ook een kijkje in de ambulance en de meldkamer van de 112.
Het werd een zeer leerzame ochtend, waarin we tot het besluit kwamen dat die mensen goed werk leveren. 

Fit in je hoofd

In de eetzaal van het LDC, waar ik 's middags eet, hangt een televisiescherm.
Daarop verschijnt gedurig informatie over de werking van het OCMW, over op til staande activiteiten, raadgevingen over gezondheid, tips om beter te leven.

Een tijdje wordt nu al de week van de geestelijke gezondheid aangekondigd. Dat is de week van 7 tot 14 oktober 2016.
Bij de info ligt dan ook een boekje van 'gent:gezonde stad' met tal van activiteiten om de veerkracht te trainen.
Best interessant, maar ik ben dan net niet in het land.
Dat neemt niet weg dat ik er wel een en ander van zal kunnen mee maken.
Er is immers ook een website: Fitinjehoofd.be


maandag 26 september 2016

Der fliegende Holländer

Een muziekstuk van Wagner. 
Het is een DVD van een uitvoering uit 1985 die ik nu bekeken heb.
Het verhaal moet ik u allicht niet vertellen.
Het lot dat iemand achtervolgt is onafwendbaar, ook al wil men het nog zo goed. Goede bedoelingen worden verkeerd begrepen.
Wat me trof in de uitvoering is niet alleen de muziek, maar ook de decoropbouw.

Het was nu kijken op een scherm van mijn laptop. Ik zal toch eens moeten nagaan hoe ik die computer op mijn TV-scherm kan aansluiten.

Na het terugkeren

Onder de titel 'Nadien' weidt Dirk Aerts in het tijdschrift 'De Pelgrim' enkele beschouwingen aan de
terugkeer na het afleggen van de tocht naar Santiago de Compostela.
Als pelgrim heb je veel meegemaakt en hoe kan je nadien je ervaringen, indrukken en belevenissen kwijt.
Er zijn drie mogelijkheden:
  1. je vertelt het aan je huisgenoten
  2. je ontmoet weerom je tochtgenoten, of mensen die ook naar Santiago de Compostela geweest zijn.
  3. je vertrekt opnieuw.
In mijn geval is punt één niet van toepassing. Ik woon alleen en heb geen huisgenoten.
Punt twee en drie des te meer. En laten die nu net eens op de zelfde datum vallen. 
Zaterdag 1 oktober komt het Compostela genootschap samen om een gedeelte van de Via Scaldea te wandelen. Laat ik nu net zaterdag weer naar Santiago de Compostela vertrekken om de Camino del Norte te beëindigen. 

Niet iedereen komt evenwel terug. De foto hierbij is van een schelp op het huis van een Gentse pelgrim die de tocht dit jaar voor de 9de keer stapte. Hij komt echter nooit meer terug. Onderweg heeft hij het leven gelaten. 

zondag 25 september 2016

Tabakstocht

Volgend jaar is deze brug er niet meer.
Naar Wervik om te wandelen, een clubwandeling. De Wervikse wandelvereniging richtte ginder haar tabakstocht in. Voor de 40ste keer al. De wandelvereniging van Wervik bestaat 40 jaar en voor die gelegenheid kregen we bij de start een geschenkje: een balpen.
Uit het aangeboden gamma van afstanden koos ik voor de 28.
Ik vertrok in de zon. Het was nog geen 8 uur en de schaduwen waren nog lang. Zonnige gedeelten en schaduwpartijen wisselen elkaar af in deze tocht die zich in mijn afstand hoofdzakelijk in Frankrijk afspeelde. Het was een heldere dag. Zelfs Cassel was in de verte zichtbaar. Dichterbij op de geoogste akkers liepen jagers. Ik zag evenwel meer mensen met een geweer lopen dan ik schoten hoorde.
Ook maakte ik af en toe een uitstap van het parcours voor herinneringen aan de oorlog van 14-18: een Duits oorlogskerkhof waar 1.330 Duitse soldaten rusten, een oorlogsmonument, verschillende bunkers, en ook Franse en Vlaamse herinneringsbeelden op de kerkpleinen.
Ik was me wel eens verkeerd gelopen, en dat gaf dan aanleiding tot een gesprek met wandelaars uit de streek. Een ervan zei dat ik daarbij het huis van zijn dochter gepasseerd was. Hij voegde er lachend aan toe, dat hij er dan koffie zou gedronken hebben. Hij vroeg me ook of ik de karakteristieke brug die Wervik met Wervicq Sud verbindt, gefotografeerd had. Moest ik zeker doen zei hij, want volgend jaar kunnen we er niet meer over wandelen. Dan is ze weg. Ze is te laag voor de huidige scheepvaart op de Leie.
Halluin was een nieuw stadje voor mij. Dat had ik nog nooit bewandeld. We kregen er een mooi traject. We liepen naast een spoorweg. Onder het struikgewas lagen de sporen en de dwarsliggers, maar het was duidelijk jaren geleden dat hier nog eens een trein gereden had. Volgens een info bord gingen de jonge mensen met deze trein naar school in Tourcoing. Ook reden er goederentreinen om ondermeer het vlas af te voeren, dat dan verder in Algerije tot matrassenstof verwerkt werd.
Zeer tof vond ik onze rustpost in een boerderij waar net een groot kinderfeest bezig was.
Het speet me zelfs een beetje dat ik niet voor de 35 km gekozen had, want dan zouden we hier twee keer komen.
Twee keren kwam ik in de rust in Bousbecke, waar ik bij de tweede doortocht soep kocht om mijn boterhammetjes op te eten.
Op de terugweg, lette ik er natuurlijk op om de brug te fotograferen. Die was net voor de laatste rust.
Op de laatste rust, dat was in  de zaal Oosthove, kregen we van de inrichtende club nog een speculoos met chocolade, en ik trakteerde mezelf met een chocomelk en een appeltaartje.
Het was een mooi zonnige tocht, waarbij het wandelen puur genieten is.
Voor mijn foto's, klik hier

zaterdag 24 september 2016

Vrienden van '57

Een stadswandeling door Gent.
Vrienden van '57 op het E.Braunplein
Voor vandaag had ik een vriendengroepje beloofd met hen door de Gentse binnenstad te dwalen, en hen er een en ander te laten zien.
Het groepje vrienden ontmoet elkaar geregeld en één keer per jaar organiseert de groep een weekend onder elkaar in een stad. Voor dit jaar hadden ze Gent gekozen, en ik zou hen daarbij rond leiden.
Ze verbleven aan de Oude Houtlei in Gent.
Ik kon dan ook meteen het verhaal van de stadsgrachten vertellen. Hoe de gracht dan later de Houtlei werd. En hoe dan nog later de lei gedempt werd en de naam van de straat de Oude Houtlei werd.
Verder ging onze tocht langs de Poel, waar ik wat vertelde over de bakermat van de katholieke
Samen met de groep vrienden van '57
arbeidersbeweging, Het Volk, de CM, de VDK.
Met de Sint-Michielskerk zaten we dan verder in het verleden om met de Michielsbrug en het voormalig postgebouw in het begin van de XXste eeuw te belanden.
Zo trokken we verder langs bezienswaardige plaatsen en monumenten van de Gentse stadskern.
We namen twee keer een pauze. Dat was een keer in het Belfort stadscafé, en naar het einde van de wandeling in café 't Kanon, aan de Dulle Griet.
Het was een mooie zonnige tocht.
Onze tocht eindigde op het Veerle-plein. De vriendengroep zou dan later nog wat van de parcoursen van Klinkeroever stappen. Ze hadden het boekje mee van de 34 gratis concerten op het Leie-, Lieve- en Coupure parcours.

Vervoerskosten

In een klein stationnetje
Hoeveel geeft iemand uit om zich te verplaatsen?
Dat was nu eens een discussie die we hadden.
Ik wist echter niet hoeveel ik zelf uitgaf.
Terug op mijn flat heb ik het berekend.
Ik heb geen eigen auto, maar alleen kosten voor openbaar vervoer.
en die vallen mee:
51 euro voor mijn abonnement op de lijnbus
en voor de trein heb ik in de loop van een jaar 359,20 euro betaald.
Ik kan dus stellen dat de kosten voor mijn verplaatsingen (zonder mijn buitenlandse reizen) 400 euro per jaar betaal.
Veel vind ik het niet.
Morgen neem ik weer de trein. Dat is dan om in en rond Wervik te wandelen.

vrijdag 23 september 2016

Pater Pio

23 september. Iedere vrijdagmorgen bidden er in de Gentse Sint-Jacobskerk een twlaaftal mensen. Het is een gezongen gebedsdienst met ondermeer psalmen.
Meestal wordt ook de heilige van die dag op de voorgrond geplaatst.
Vandaag was dat pater Pio. Een bescheiden man, zonder roemruchte daden, maar die een diepe indrul naliet bij velen.
Tijdens zijn leven bezochten velen hem. Zeker toen hij de stigmata verkregen had.

donderdag 22 september 2016

Nieuwe reispas

Op het jaareinde reis ik naar de rotsstad Petra en trek ik door de woestijn Wadi Rum.
Voor Jordanië heb ik evenwel een reispas nodig.

Mijn huidig paspoort vervalt op 26 november 2016. Ik ben dan ook om een nieuw reispas gegaan.
Mijn vorige reispassen had ik nodig voor:
  • Polen (1995. toen was een paspoort nog nodig)
  • Israël, Nieuw Zeeland, Australië, (2006-2011)
  • China, Korea, Japan (2011-2016)
Mijn eerste paspoort was maar 1 jaar geldig. Mijn laatste 5 jaar, en mijn nieuwe is 7 jaar geldig. Ik kan er dus nog wat van de wereld mee zien. 

woensdag 21 september 2016

De Vreemden

Voila!  Daarmee is ook voor mij het festival van Vlaanderen begonnen. Voor mij begon Gent Festival in de Floraliënhal met een toneelvoorstelling van NTGent.  Het was de première van het theaterseizoen van dit gezelschap.
De grote Floraliënhal is wel een bijzondere locatie. Langs de kant van het SMAK waren de zit tribunes. op de andere kant van de zaal werd gespeeld. 
Het spel bestond uit het toneelspel, uit een muzikale interpretatie van het thema en uit filmbeelden. 
De filmbeelden waren soms sepia-foto's uit de tijd waarin L'étranger van Camus afspeelt, dat is 1942, en video's in kleur van de huidige vluchtelingen. 
De muziek was ingrijpend, ik kon niet nalaten te denken dat die niet alleen het thema uitdrukte, maar tevens ook aan het nabij gelegen SMAK een inbreng gaf.
Het toneelspel zelf is van een Algerijnse auteur die door gaat op de roman van Camus. Hij geeft de vermoorde een naam en familie. Bij ons kent iedereen, afin mensen van mijn leeftijd toch, de roman van Camus. De interpretatie die wij er toen aan gaven is wel anders dan een huidige interpretatie als die van de schrijver Kamel Daoud.

Het nieuws op Eén wendde een gedeelte van het journaal aan dit grootschalig muziektheater. Klik hier voor het fragment.

De weg van je leven


Nog een filmpje uit YouTube:
El camino de tu vida = de weg van je leven.

Wat is jouw voetafdruk die je nalaat?

dinsdag 20 september 2016

Voortuin = scheepswerf

Bij het lezen van een tijdschrift over de zeilvaart op de Schelde, kwam ik ook een artikel tegen over scheepsbouw.

Het gaat over een boot gebouwd in 1942. Door de oorlog zijn heel wat boten van kustvissers op een mijn gelopen. De vissers uit Oostende plaatsen dan voor hun nieuwbouw sommigen van hun bestellingen in het binnenland.

De scheepsbouwer is Charles Van Hoyweghen en dit is een vissersvaartuig. De man wist al heel wat van scheepsbouw af. Zijn laatste boot bouwde trouwens hij in 1970 op 75-jarige leeftijd. Zijn bootmakerij bevond zich aan de Scheldeboorden.

maandag 19 september 2016

Kaarsjes voor een huis in Meulestede

Voor een huis in Meulestede branden kaarsjes.
Kaarsjes die in stilte Jeroen herdenken die er woonde.
Jeroen was op weg naar Santiago de Compostela.
Hij is er niet aangekomen.
Zijn lichaam is gevonden.
Zijn moeder is nog in Spanje.
Wat er gebeurd is weten zijn familie en vrienden nog niet.

Gisteren is er voor de overledene een stille wake gehouden.


Sterke nonnen

Enkele gesprekken met mede-wandelaars brachten mij er toe eens een boek over nonnen uit de bibliotheek te lenen:
1) was de onmenselijkheid die een wandelmaat tijdens zijn kinderjaren moest ondervinden van "rijke" nonnen.
en 2) was het verhaal van een ijzersterke zuster aangehaald door iemand uit ons reisgezelschap, die daarover aan het lezen was.

De schrijver benoemt zich zelf als ex-gelovige, ex-afvallige en sedert kort ook ex-agnost. Zo sterk is zijn respect geworden voor de vrouwen die hij geïnterviewd heeft, en die hij in het boek aan het woord laat.
Het zijn allemaal zusters met een doorleefd verhaal, al zijn ze rebels of behoren ze tot een uitstervende congregatie.
Dat houdt het boek dat al 9 jaar geleden geschreven is, nog altijd actueel.

Met de lijnbus

Veel neem ik een autobus van De Lijn. Ik heb dan ook een MOBIB-kaart aangeschaft. Dat is dan voordeliger dan telkens een ticket te kopen.
Jammer genoeg begon mijn kaart kuren te vertonen. Registratie aan de ontwaarder lukte niet altijd, of er verscheen een rood teken. Na enkele pogingen lukte het dan wel of toch niet.
Vrijdag wou het weer niet lukken. De chauffeur liet me wel mee rijden, en zei erbij dat ik beter met mijn kaart naar een lijnwinkel zou gaan.
Deze morgen deed ik dat dan ook. De loketbediende zei dat mijn kaart defect is. Zij vulde een formulier in, dat ik moest ondertekenen, en hield de kaart in.
Ik kreeg dan een papieren lijnkaart met een geldigheidsduur beperkt in de tijd. Zo kan ik ondertussen weer met de autobus rijden.
Binnen enkele dagen, krijg ik dan een nieuwe MOBIB-kaart.

zondag 18 september 2016

Stop waiting Start walking

Stop waiting, start walking is de slogan van het wandelevenement 'De Slag om Landen'.  Een deelneemster formuleerde het alzo: Er is altijd iets dat waard is om voor te vechten. De tocht gaat door t.v.v. de vereniging Bindkracht. Het is een tocht van 111,1 km.
Ik twijfelde eerst nog of ik zou deelnemen. 111 kilometer is niet niets. Maar ik kon het niet laten en nam de trein naar Landen.
In de vertrekhal trof ik nog enkele mede-wandelaars aan, die net als ik het beroepsleven al lang vaarwel gezegd hebben, maar die nog altijd actief zijn in de lange afstanden van de wandelsport. We vormden zo een groepje van 4.
In de zaal en bij de andere deelnemers heerste een enthousiaste sfeer. Om 19u11 is de start.
(Ik zal toch eens moeten vragen of die komma één in de kilometers en die 11 minuten na het uur een bepaalde betekenis hebben)
In het begin bleven de 147 wandelaars sterk gegroepeerd. Pas na een bevoorradingspost of twee, viel de meute uiteen, en vormden zich groepjes of wandelde men individueel. Ongeveer om de 7 kilometer was er bevoorrading voorzien. Het was een ruime en gevarieerde ravitaillering.
De nacht viel snel. En we stapten ondertussen tussen de vele boomgaarden van Haspengouw. Kwam het door de nacht? Zagen we niet meer goed? Hadden we nachtelijk dromen? De peren hingen reuzegroot aan de bomen.
De wandeltocht bestond uit twee lussen: een noordelijke lus van 72 km en een zuidelijk traject van 39 km. In het midden van de eerste lus hadden we een grote rust en bevoorrading met BBQ in Zoutleeuw. Dat is luxe, nietwaar?
Een wandelmaat van mij, kwam gekraakt binnen. Hij had last van zijn rug. Maar hij hield er de moed in en beweerde dat het na een bezoek aan de masseurs wel zou lukken. Vooruitlopend op het vervolg, wil ik wel vertellen dat hij het einde gehaald heeft, dat was nog 75 km stappen.
Lange afstandswandelaars zijn toch een apart volkje.
Na Zoutleeuw bracht het 2de derde van de tocht ons doorheen het ontwakend landschap. De zon kwam op, maar verdween jammer genoeg achter zwarte wolken. We moesten onze poncho aantrekken, en zo beschut trokken we door het natte gras verder. Een warme soep aan de bevoorrading bij het station van Ezemaal deed ons deugd. Het was trouwens ondertussen opgehouden met regenen. Gelukkig maar.
Na 72 km bereikten we opnieuw Landen.
We zagen dat het aantal opgevers beperkt bleef. Gelukkig maar. We zagen ook de snelste wandelaar al aankomen. We wensten hem proficiat en putten kracht uit zijn prestatie. We aten een boterham, verwisselden bovenkleding en schoenen en maakten ons op voor het tweede gedeelte, waarvan we wisten dat het vrij pittig zou zijn.
Dat tweede gedeelte bracht ons hoofdzakelijk door Waals Brabant. Ruime landschappen ontvouwden
Uit het album van Marc
zich voor onze ogen. Kilometers ver konden we over de landerijen kijken onder een heldere hemel. Het is ginder licht heuvelend en veel vals plat. Het landschap wordt af en toe doorbroken door een groepje bomen. En als we weer eens een kerktoren zagen wisten we dat we weer bevoorrading zouden hebben. In dat traject hadden de inrichters gekozen voor party-tentjes, en gelukkig telkens ook voor wat stoelen. Met al die kilometers in de benen moest ik inderdaad af en toe zitten. Maar niet te lang natuurlijk. Anders geraakt een mens niet meer op dreef. Na 100 kilometers stappen had ik het trouwens moeilijk, maar met de aanmoedigingen van de medewerkers en de steun van de mede-wandelaars zouden ook die laatste kilometers gemakkelijk :-) te stappen zijn.
In Waasmont hadden we in de pastorie onze laatste rust en met een goede babbel met de medewerkers aldaar wisten we weer waarom we voor deze tocht gekozen hadden.
22 uur en 23 minuten heeft ons groepje nodig gehad om deze 111,1 kilometers te stappen.

111,1 km

Caro nam ons wandelgroepje
op de foto na de aankomst
De Slag om Landen, is al aan haar derde editie toe. De Slag om Landen is een lange afstandswandeling van 111,1 km. De voettocht is daarmee al een begrip geworden in het wereldje van de 100 km-stappers.
Vrijdag en zaterdag ging de tocht door. Ik was content er zoveel wandelcollega's tegen te komen. De inschrijving verliep vlot.
Om 19u11 zijn we dan onder een confetti-regen met 147 wandelaars gestart. We kregen 25 uur om die 111,1 kilometers te stappen. Voor onszelf hadden we 22 uur in gedachten. Het is iets meer dan 22 uur geworden.
Ons respect gaat uit naar de inrichters: goede bepijling, goede bevoorrading, enthousiaste medewerkers waardoor ook de laatste kilometers nog plezant waren.
We stapten ten voordele van een goed doel. Het is de bedoeling dat met de opbrengst van de tocht een project van vzw Bindkracht gefinancierd wordt.
In ons groepje zijn we ervan overtuigd: volgend jaar stappen we bij leven en welzijn, weer mee.

Een meer uitgebreid verslag heb ik later geschreven, klik hier.
Marc heeft een foto-album gemaakt en op facebook geplaatst. Klik hier. Met die reportage kan je de wandeling virtueel volgen.

vrijdag 16 september 2016

Gent schakelt slim

Zondag de 18de is Gent weer autovrij.
De voetgangers nemen het dan over.
Ik verblijf in de binnenstad. Mijn straat zal zondag voor autoverkeer onbereikbaar zijn.
Klik hier voor het kaartje. Het autovrije gedeelte is in het geel aangeduid.
De stad inrijden tussen 10 en 18 uur kan dan niet.

donderdag 15 september 2016

Stoelturnen in de Horizon

Als wandelaar sta ik er niet altijd bij stil. Er zijn oudere mensen die zich niet gemakkelijk meer kunnen bewegen.
Dat is zo bij de surplussers die ik begeleid in het LDC De Horizon.
Geen lange wandelingen meer kunnen maken, betekent niet dat de mensen niet meer in beweging komen.
We hebben iedere maand een uitstap.
Op de andere donderdagen hebben we andere activiteiten om het samenzijn te bevorderen.

Waar de mensen veel plezier aan hebben is aan het stoelturnen. Zij nemen daar met plezier aan deel.
Ann Vancoppenolle is daarbij de begeleidster. En zij haalt haar inspiratie vooral uit de Qi Gong. Zo wordt de gezondheid behouden en bevorderd. En het is gezellig samen in een groep iets te doen. Ze leert ons respect voor ons lichaam te hebben. Niets forceren.

En een mooie bijkomstigheid is dat de oefeningen best bruikbaar zijn tijdens urenlange autobusritten of vliegtuigreizen.

Tai Chi in de Horizon

Het is weer zover.
Ook dit jaar zal ik verder gaan met Tai Chi.

Het is al het derde jaar dat ik mee doe, en nog altijd heb ik er veel plezier in.
Er zijn in het Gentse verschillende Tai Chi groepen, in verschillende stijlen.
Zelf kies ik voor de activiteiten in het LDC De Horizon.
Daar is er de dinsdag en de donderdag Tai Chi.
Mijn keuze is de donderdagmorgen: de Tai Chi 37. Wij oefenen onder leiding van Jiabin Wang.

We waren deze morgen met een mooi groepje waarvan de helft nieuwelingen. Hopelijk worden die ook blijvers.

woensdag 14 september 2016

Stap door, stap verder

Stap door, stap verder op de weg naar Compostela.

In oktober stap ik verder.
Ik maak de Camino del Norte af. We vormen daartoe een groep uit de Scheldeboorden. We kennen elkaar al jaren vanuit de voorgaande trajecten.
We weten wat we aan elkaar hebben, en zijn allemaal nieuwsgierig om nieuwe landschappen en cultuurfacetten te ontmoeten.
Het filmpje van YouTube hierbij schetst de Camino Francés, een route die ik jaren geleden stapte. Ondertussen leggen meer een meer mensen die route af. In het jaar 2015 waren dat er 172.343. De Camino del Norte die ik nu verder zal stappen, kende in 2015 volgens de statistieken 15.828 pelgrims.

dinsdag 13 september 2016

Nederschelde 2.0

Het staat nu echt te gebeuren. De Reep wordt terug open gelegd.
Deze avond hadden wij als buurtbewoners een info-vergadering.

De werken beginnen in oktober 2016.
Fase 1 zal duren tot de zomer 2017.
Fase 2 en 3 lopen dan door tot het voorjaar van 2018.

Naast de bijeenkomst staat er ook info op het internet: bij de bladzijde over openbare werken in Gent

De vragen van de bewoners toonden de verschillende domeinen waarmee het project rekening houdt of rekening dient te houden: hinder door stof en lawaai, toegang tot de eigen garage, plaats van het standbeeld van Willem I, parkeerplaats voor de bezoekers.

Van ons heengegaan

Uit een bericht van de overleden
Compostela-ganger.
Tijdens een reis bereiken sommigen hun einddoel niet.
Ik las vanmorgen het bericht van een Compostela-ganger die onderweg omkwam.
Klik hier voor het bericht in Het Nieuwsblad.

En vanmiddag kwam ik een neef tegen. Zijn oudere halfbroer heeft ons verlaten tijdens een Polen-reis.
Mijn kozijn nam als reisleider aan vele reizen deel, maar nu heeft hij in Polen zijn laatste reis afgelegd. "van ons heengegaan te Auschwitz (PL) op 30 mei 2016." vermeldt zijn rouwbericht.
Zijn uitvaart is intieme kring verlopen.
Had ik het geweten ik had mijn bezoek aan Krakau en Auschwitz aan hem opgedragen.

Tsaar Poetin

Deze middag in de Prinsenzaal kwam de journalist Bert De Craene spreken over Rusland en zijn leiders. OKRA academie Gent had had hem daarvoor uitgenodigd.
In de zaal mocht hij zijn visie aan zo een tachtig mensen mede delen. Ik was verwonderd over de opkomst. Zo talrijk op zo een warme middag. Maar onze toehoorders hadden het ervoor over.
Het publiek en de spreker zijn om zo te zeggen allemaal kinderen uit de koude oorlog.
Wat ik uit zijn uiteenzetting vooral onthouden heb is dat Rusland de grootste landmassa heeft, zelfs nu als Russische federatie na het uiteen vallen van de USSR.
Ik onthou ook dat het land vele volken kent, en al jaren autocratisch bestuurd wordt. Dat was zo onder de Romanovs, dat was zo onder de dictatuur van Stalin, dat is nog zo onder Poetin.
De spreker wist met sprekende beelden, citaten en anekdotes het publiek aan zich te binden.

I Want Galicia. I Want Camino

Naar Santiago de Compostela stappen.
Wat een ervaring!
De Xunta de Galicia, wil ons daarin laten delen.
Klik hier voor hun website.

maandag 12 september 2016

Vier wandelgroepen

Planeswalkers worden trailwalkers
Wandelgroep 1 bij onze berggidsen op de derde wandeldag
(foto uit de reeks van Diane)
Met twee autobussen bracht onze reisleider ons naar Polen.
De reis had twee facetten: enerzijds het toeristische, anderzijds het wandelen.
In het wandelen vormden we 4 groepen.
1 = de lange, dat zijn de wandelaars die voor de zware tocht in het natuurgebied kozen.
2 en 3 = de korte, dat zijn de wandelaars die voor een kortere tocht in het natuurgebied kozen.
4 = de wandelaars die liever in het vakantiestadje bleven, en daar genoten van de prachtige omgeving.
Onze reisleider had gevraagd voor licht tot half zware tochten. De Poolse trailwalkers denken daar anders over dan Vlaamse planeswalkers. Wij vonden de tochten over de trails best zwaar.
Onze gids zei bij de eerste tocht dat die niet voor elderly people geschikt was. Hij was dicht bij de waarheid. Terwijl wij zwoegden om de hoogteverschillen te overwinnen werden we gepasseerd door lichtvoetige Poolse jonge mensen. We zagen ook vaders met hun kind op de rug die met gemak ons traject stapten. Trekkers droegen grote rugzakken met slaapmatten en helmen. Die deden allicht nog moeilijker beklimmingen dan wij. Waarschijnlijk bleven ze ook in een berghut slapen.
Onze groep, die ik hier groep 1 noem, was de eerste dag met meer dan 40. De volgende dag op de tweede tocht waren we met minder. Zelfs drie van mijn beste wandelmaats opteerden voor de kortere tocht. Op de laatste dag waren we nog met 25. De moeilijke passages hebben we gestapt, en daar zijn we best fier op.
Groep 4, die eerder voor de gezelligheid koos, zag dan haar aantal in die dagen groeien.
Wandelaars zijn we allemaal of we nu een Kwartel, een Reynaertstapper of een Drevetrotter zijn.

zondag 11 september 2016

Bergwandelen in de Karpaten

Hierbij een voorlopig overzicht van mijn impressies van onze Poolse wandelvakantie. We hebben
interessante plaatsen bezocht en fysiek zware bergwandelingen gemaakt.

  • Mijn foto album, klik hier
  • Dag 1 doorheen Duitsland klik hier
  • Dag 2 bezoek Krakau klik hier
  • Dag 3 bezoek Auschwitz klik hier
  • Dag 4 trailwalk langs de waterval klik hier
  • Dag 5 wij zijn gewaarschuwd. klik hier
  • Dag 5 de tweede trailwalk, nu naar de zwarte vijver klik hier
  • Dag 5 een ongeluk. het reddingsteam helpt klik hier
  • Dag 6 met de kabelbaan naar boven, en te voet naar beneden klik hier
  • Dag 4, 5 en 6 planeswalkers worden trailwalkers klik hier
  • Dag 7 de terugreis met onderweg een bezoek aan de zoutmijn klik hier
  • Dag 8 einde van onze wandelreis  klik hier

  • Voor het verslag van Arnold, een Drevetrotter klik hier.

Open deur

Vandaag was het open monumentendag en tevens open deurdag in het LDC De Horizon.
Vanmiddag ging ik er dan ook naar toe.
Gezellig om weer met mijn tafelgenoten te babbelen in de ontmoetingsruimte.
En natuurlijk ook eens de voorstelling van de verschillende crea-groepen bekijken.
Ik kon het niet nalaten mij een potje confituur en een bloempje te kopen.
En ik passeerde ook langs de stand van de bewegingsactiviteiten. Het is op zo een open deur dag dat ik Tai Chi leren kennen heb. Dat was in 2014. Tai Chi blijft me in beweging houden. Ook dit jaar zal ik aan Tai Chi meedoen de donderdagmorgen.
Deze week is het de DOEmeeWEEK. In de Horizon en trouwens in alle Gentse LDC's kan je mee doen in de activiteiten. Gratis en voor niets. Zo kan je proberen of iets je ligt, en zo ja je inschrijven voor het vervolg.

Braderij

Toerist in eigen stad. Zo voel ik me nu een beetje na in Polen toerist geweest te zijn.
Deze morgen ging ik nog inkopen doen. Mijn koelkast was immers leeg.
Nauwelijks buiten zag ik auto's aanschuiven.
Een tiental meters verder, net over de Nieuwbrug was er wat te doen in de Sint-Jacobsnieuwstraat. Er was braderie en brocante markt in de straat en in de zijstraten.
Of de mensen iets kwamen kopen weet ik niet, maar ontmoetingen en gebabbel was er zeker.
En dat zal allicht in de loop van de dag nog toenemen en druk worden.

zaterdag 10 september 2016

Dag 8: Terug naar Gent

Drie kwartels keren uit Polen terug
De terugreis. Onze Polenreis is voorbij.
Na het ontbijt stapten we in de autobus. Van het hotel kregen we als aandenken nog allemaal een flesje kruidendrank, een regionaal product als kleine attentie.
En dan begon de lange terugreis door Duitsland.
's Middags onderbreken we de rit aan en wegrestaurant.  Ik kon het niet nalaten om toch wat Duitse kost te eten: zuurkool met worst.
Onze ene autobus waren het vooral Drevetrotters, en op de andere autobus vooral Gentenaars. De afstapplaatsen zijn verschillend. Hier namen we dan ook afscheid van de helft van onze medewandelaars.  Vaarwel en misschien tot ziens.

Voor de webstek van de Drevetrotters klik hier.
Voor de website van Wandelen in Europa klik hier.
Lees dit niet alleen, maar ga zelf ook wandelen. Voor de wandelkalender klik hier.
Ben je wandelaar en gebruik je Facebook, dan geef ik je een tip als je je plannen en foto's met anderen wil delen. Sluit je aan bij de groep Wandelagenda.

vrijdag 9 september 2016

Dag 7: Wieliczka

Wandelreis in Polen. De 7de dag al !
Wandelden we gisteren over bergtoppen, meer dan 2.000 meter boven zeespiegel, vandaag zochten we het onder de grond . We bezochten een zoutmijn.
Het voorstel kwam van wandelaars uit wandelclub 'De Drevetrotters', en ik vroeg me af wat er nu te zien zou kunnen zijn in een oude mijn die niet meer in gebruik is.
Nu zeg !
Zoutwinning is er ginder in de mijn van Wieliczka niet meer, de mijn wordt nu toeristisch geėxploiteerd. Heel wat autobussen stonden op de parking. De toegang is beperkt met het oog op veiligheid en de ventilatie.  Er worden telkens groepen van 30 binnen gelaten. Onze reisleider van 'Wandelen in Europa ' had het weten te regelen dat wij in 3 aansluitende groepen in de ondergrond konden afdalen, telkens met begeleiding van een Engelstalige gids. Een mens moet nogal wat trappen doen om 110 meter af te dalen. Een trap van meer dan 400 treden bracht ons door en verticale schacht naar beneden. Het zou een ondergrondse tocht van meer dan twee uur worden.
In de horizontale gangen dienden we verschillende keren te groeperen. De deur voor ons mocht niet open vooraleer de deur achter ons gesloten was. Die doorgangen verbonden kamers, zeer hoge kamers soms. In de verschillende kamers staan beelden in rotszout uitgehouwen. Wondermooi en intigrerend, sommige kamers zijn ware zalen waar concerten in gegeven worden. Een zaal zo groot als een kerk is toegewijd aan de heilige. Halfverheven beeldhouwwerk met taferelen uit het nieuwe testament versieren de wanden. De zijkapellen zijn aan heiligen of thema's uit het christendom toegewijd.
Het leven en werk van de mijnwerkers zijn in hun verschillende facetten getoond. Enigen uit ons gezelschap konden zelfs aan een windas zelf even mijnwerker worden.
Dat was nu het bezoeken waard. Van zodra ik een foto album van één van mijn wandelcollega 's zie, plaats ik hier de link.
Ondertussen is de terugreis begonnen.  Onze Poolse wandelvakantie loopt ten einde.

donderdag 8 september 2016

Dag 6: Kasprowy Wierch

3de wandeldag in Zakopane

Met de kabellift werden we naar boven gebracht, naar een plek zo hoog dat er zelfs geen bomen meer groeien. Onze groep bestond uit 25 personen voor de lange tocht. De twee andere griepen kozen  voor een kortere trailwalk.
Wij stapten eerst over de borderline tussen links van ons Slowakije en rechts van ons Polen. Valleien langs beide kanten van ons. Steile rotswanden aan de andere kant van de vallei, 700 meter recht naar beneden. Als je hier verdwaald mag je nooit naar beneden gaan, want dan zou je in een afgrond kunnen vallen. Altijd naar boven, dat is veiliger en de reddingshelicopter zal je gemakkelijker kunnen vinden.
Wij stappen naar boven. De aanval van de top is begonnen. En met wat moeite bereiken we de top ook. Veel volk hier en een unieke plaats met al die bergtoppen en valleien rond ons om ons lunchpakket te nuttigen.
Dan begint de afdaling. Het stuk dat we naar boven gegaan zijn, en daarbij het stuk dat we met de kabelbaan afgelegd hebben. Soms steil en pittig. We voelen onze benen maar al te goed. De ene helpt de andere en zo gaat het vooruit.
We zien ook een andere bergtop. Een met een kruis op, en het is op het pad erheen aanschuiven. Het is de meest beklommen top, maar wij gaan verder naar beneden.
Bij een chalet kunnen we een sanitaire stop maken en ook wat drinken kopen. Dan is het nog een uur gaan naar Kuźnice.  Een goed moment om onze gidsen Hubert en Magic te bedanken voor deze drie wonderbaarlijke tochten die ze ons laten beleven hebben.

Reddingsteam

Toen we gisterenavond na onze bergwandeling weer aan het hotel waren, schrokken we toch even.
In een andere wandelgroep was een dame zwaar gevallen.
Het reddingsteam werd opgeroepen.
Die kwamen haar verzorgen, en brachten haar dan met een berrie tot waar ze kon overgetild worden naar een terreinwagen.
Op de weg wachtte dan een ambulance op haar, om onze medewandelaarster naar het hospitaal te brengen.
Ze zou er tot dinsdag moeten verblijven.

woensdag 7 september 2016

Dag 5: tijdens onze Polenreis

Vandaag was het de tweede trailwalk in onze Polenreis.
Nu stapten we te voet naar Kuźnice.  Ginder betraden we het Tatrzanski Park Narodwy. En daar volgden we de trail. We stapten eerst door een groene vallei tussen naaldbossen.  De naaldbossen zijn er aangeplant nadat er de ijzerindustrie verdwenen was. In de groene grasvallei verbleven de herders en dat vormde een oord van vertellingen. De mijnwerkers en de herders zijn verdwenen, nu is het een nationaal park. Kaas wordt er ook niet meer gemaakt, maar de verblijven van de herders zijn er nog. Na deze vlakke etappe beklommen we - wat onze gids in het Engels - stairway to heaven noemde. Een flinke klim van ettelijke honderden meters. En flink steil. We moesten verschillende keren hergroeperen vooraleer we het hoogste punt bereikten.
Dan volgde een afdaling naar een mini-dorpje met onder meer de chalet waar we de middagpauze konden nemen.
Na de middag trokken we verder naar één van de zes mooie meren: the black lake. Heel wat groepen verpoosden hier aan het diepe water tussen de bergen.
Over een bergkam trokken we dan licht dalend terug naar Kuźnice, uiterst tevreden over onze tweede wandeldag.

Gewaarschuwd

We zijn gewaarschuwd wanneer we in het natuurpark langs het szlak pieszy żółty (het wandelpad in
het geel aangegeven) stappen:

  • vallende stenen
  • vallende bomen en takken
  • blikseminslagen
  • slangebeten
  • naar beneden vallen
  • wegslieren
  • lawines
  • wilde dieren
Dat is ons programma op onze tweede bergwandeling. ;-)

dinsdag 6 september 2016

Dag 4: naar de waterval

Eerste wandeldag in Zakopane.
Vandaag begon het wandelen op onze Poolse wandelvakantie.
Onze groep viel uiteen in drie: de wandelaars die het bij een stadswandeling zouden houden, de wandelaars die voor een korte natuurwandeling kozen, en ten derde de wandelaars die voor een lange natuurwandeling kozen.
Kort en lang slaat hier niet op het aantal kilometers maar op het aantal uren. De korte is een wandeling van 4 uur, de lange duurt 7 uur.
Ik opteerde voor de lange wandeling.
Met de bus reden we naar een nationaal park in het gebergte bij de Slowaakse grens.
In dat natuurgebied volgden we een trail met meteen een stevige klim over glibberige rotsen. Het regende bij de start van de tocht. Water zou overigens zijn wat ik van deze tocht onthou: water dat over de rotswanden stroomt, de snelstromende rivier waar we dikwijls naast liepen, een moeilijk vochtig pad dat ons naar een waterval leidde. Die waterval aldaar is trouwens volgens gids hoger dan de Niagara. Het natuurgebied is ook het gebied met de 6 mooiste meren in Polen.
Je gelooft me dus wel als ik vertel dat dit een mooie uitdaging was. Het enige minpunt was de nevel en de mist. Van een meer van 990 meter lang, konden we niet eens de tegenoverliggende oever zien.
De tocht zelf onderbraken we voor een lange rust in een berghut. Daar konden we eten en drinken. Hoe de voorraden in zo een chalet geraken is een verhaal apart.
Er waren wat valpartijen, en dan zie je hoe gemakkelijk de ene wandelaar helpt.
Doodmoe waren de meesten van ons toen we weer aan de parking waren.
We hebben vandaag kunnen genieten van de tocht in de schoonheid van de natuur: verborgen valleien en de mistige bergen die onze gids beschreef als waren we helden in de Arthursage.

maandag 5 september 2016

Dag 3 van de Poolse wandelvakantie

Onze dag viel in twee delen uiteen: 's morgens wat rond dwalen in Zakopane. Dat is dan een vakantiestadje,  met veel kraampjes, winkeltjes en horeca. We hebben er trouwens in een koffiezaak goede koffie gedronken. De koffies werden zo mooi gepresenteerd dat ik veronderstelde dat de maakster ervan een speciale opleiding moet gevolgd hebben.

's Middags reden we naar Oşwięcim.  Daar bezochten we een oord van verschrikking en vernietiging. Een gids leidde ons rond in het concentratiekamp. Velen van ons gezelschap waren er door aangedaan op die plaats die in het Duits Auschwitz heet. Ik wil er dan ook niet veel van vertellen. Het is te gruwelijk. 

zondag 4 september 2016

Dag 2: Krakau

Dag 2 van onze reis naar Polen.
Na een ruim ontbijt in ons hotel in Bautzen nemen we weer onze bus. Al vrij snel zijn we de grens over en zijn we in Polen.
Het is nog een lange busrit. In de namiddag onderbreken we de busreis voor een stadswandeling in Krakau. Iedereen doet dat naar zijn eigen zin. We moeten wel op de afgesproken rijd weer op de parking zijn.
Met de meeste wandelaars stappen we eerst naar de grote markt. Die is wel apart omdat het centrale deel een oude overdekte markt is, met niet alleen kraampjes maar ook musea.
Daarna stappen Marc en ik richting kathedraal en het vorstelijk paleis. Ooit was Krakau de hoofdstad van Polen.  We ronden onze wandeling af door nog In de oude stad wat op een terras te drinken en naar de vele andere toeristen te kijken.
Na deze toch wat te korte stadswandeling rijden we verder naar Zakopane. Hier zullen we 5 nachten blijven. Tevens zal dit ons uitgangspunt worden voor onze wandeltochten in het gebergte aan de zuidgrens van Polen: de Karpaten.

zaterdag 3 september 2016

Met onze Walizka naar Polska

Dag 1 van onze Zakopane wandel vakantie.

Van morgen zijn we naar Polen vertrokken. Om 5u30 stapten veel wandelaars waaronder ik in Gentbrugge op de autobus.
12 uur rijden en we zijn in het stadje Bautzen. Dat ligt nog in Duitsland. De straatnaamborden zijn tweetalig. De tweede taal is Sorbisch.

Hier wachtte de tweede autobus van ons wandelgezelschap. In onze bus waren we met vooral wandelaars uit het Gentse. In de tweede autobus waren velen uit Zonnebeke en omliggende.
In het avondmaal genoten we van tomatenroomsoep en als hoofdgerecht: gevulde kalkoenrolletjes met gnocchi en boterboontjes. Met aardbeiencreme beëindigen we de maaltijd. Daarna trokken nog enkelen het stadje in, andere gingen nog wat nadenken in de bar. Nog anderen gingen onmiddellijk naar hun kamer.
In het Best Western Plus hotel overnachten we.

vrijdag 2 september 2016

Moeder Theresa

Nu zondag, 4 september 2016 wordt moeder Theresa heilig verklaard.

De zusters van de orde die zij gesticht heeft zijn ook in Gent. Zij hebben er een huis. Ik wist het eigenlijk niet. Als ik die zusters in hun kenmerkende kleding zag lopen, dacht ik dat het mensen op doorreis waren. Ik verbond hun werking steeds met Indië, maar ook bij ons zijn er armen. De zusters hebben in Gent wel een verblijf en een werking.

De volgende zondag is er dan een dankviering in de Sint-Baafskathedraal. Dat is dan op 11 september om 11 uur.

Een hart voor buren

Buren voor buren ---> Dat is waar we nu bij de Horizon en bij de overige LDC's voor gaan.
Het is een bekommernis voor velen, ook voor de onze.
We hebben er een hart voor.
Voor de mensen die bij de open deur dag De Horizon bezoeken, hebben we vandaag een kleine attentie klaar gemaakt.
Snoepjes in de vorm van een hart, hebben we in een zakje gestopt. Hopelijk kunnen we zo onze bedoeling overbrengen.

donderdag 1 september 2016

Maandkalender

Weer kon ik een bladzijde omslaan in mijn kalender.
Een calendar 2016 met iedere maand een andere foto van de Beatles, hangt aan mijn schrijftafel.
Het was een mooi nieuwjaarscadeau.

Dit is de septemberfoto.

De vliegende Hollander


Als zwerver voel ik me soms zo vertrouwd met figuren als Ahasverus, de wandelende Jood. Of ook met Willem van der Decken, die man uit Terneuzen, die ondanks slechte omstandigheden toch de haven wou verlaten. Die kapitein vaart nu met zijn spookschip De Vliegende Hollander nog altijd over de zeeën.

Ik heb het dan ook niet kunnen nalaten om voor een voorstelling van Der fliegende Hollander van Richard Wagner, een plaats te reserveren. De opera speelt in Gent in november, klik hier.

In afwachting, heb ik toch al verschillende uitvoeringen op YouTube bekeken/beluisterd.

Niet meer zo jong

De lokale diensten centra van het Gentse OCMW richten heel wat activiteiten in voor mensen die nog wat willen.
Heel wat mensen nemen deel aan activiteiten als turnen, biljarten, handwerken, conversatie in een vreemde taal, gezelschapsspelen, tai chi, dansen, toneel.
Het LDC schept de voorwaarden waarin vrijwilligers die activiteiten kunnen opzetten. De deelnemers kunnen zo in een activiteit die ze graag doen hun vriendenkring verruimen.
In de DOEmeeWEEK kan je kennismaken met wat er zoal gedaan wordt. Informatie daarover is te vinden in het tijdschrift WIJS, dat in al de LDC's te krijgen is. Of klik hier voor de digitale versie.

De afbeelding hiernaast heb ik gescand uit de najaarseditie van het tijdschrift 't zal welzijn, dat huis aan huis verspreid wordt.