Gwy wandelt

zondag 31 juli 2016

Dartele wandeling in Lessines

Dartele vlinder
Vandaag nam ik de trein om bij onze Franstalige wandelbroeders te stappen.
Het was een wandeling van de Henegouwense wandelclub Les Vaillants Acrenois, vanuit Lessines.
Ik stapte uit de trein bij een mini-stationnetje:  Houraing. Om de startplaats te bereiken hoefde ik maar de wandelpijlen te volgen. We vertrokken vanuit een gemeenteschool.  Uit het aanbod van afstanden koos ik voor de 20 km.
Het begin van de tocht was in de woonkern, en daar had ik meteen twee verrassingen.
Één was een herinnering, een eerbetoon aan de moed van mensen die weigerden voor de vijand te werken. 1323 mannen werden gedeporteerd. Dat was tijdens de wereldoorlog.
Twee was een affiche voor een optreden van Joan Baez. Hoe hebben ze die befaamde zangeres van 'We shall overcome' naar  Lessines gekregen? 
De tocht boog dan af langs een smalle begroeide wegel en we staken de spoorweg over. We stapten verder langs smalle paadjes om dan bij een industriezone het platteland te bereiken.
Extra water bevoorrading
Hier fladderen de vlinders rond ons. Dartel vliegen ze, zetten zich eens neer op een bloem en zigzaggen dan op een neer naar een volgend kruidgewas.
Zoiets maakte de wandeltocht nog aangenamer. We stapten met moor vergezichten naar Wannebecq. Daar hadden we de rust, en ook nog een plaatselijke lus.
Bij een ander wandelen heeft zo onverwachte momenten. Op een zeker moment stonden daar op een tafeltje water en
bekers voor de wandelaars, als extra bevoorrading.
De tocht bracht ons verder op meer verharde paden. De landbouwwegen in het wijdse landschap hadden we voor ons alleen.
Het weer was bewolkt, en af en toe scheen de zon. In het laatste traject kreeg ik toch wel twee keer een regenbui over me.
Terug in de startzaal, had ik nog wat tijd vooraleer ik naar mijn trein moest stappen. Dat was dan mooi meegenomen om een maaltijd te gebruiken: tonijnsla, met perziken, sla en rijst.
Het liep tegen drie uur als ik vertrok. En er waren nog wandelaars die de wandeling startten, een kleinere afstand dan wel.

Het was een aangename beleving om in Wallonië te wandelen. Zo een dorp waar ik nog nooit van gehoord had, blijkt ook een eigen geheim met zich te dragen. En de wandeling ontsluierd daar wat van.
Klik hier voor mijn foto's.

zaterdag 30 juli 2016

Rond het Zwin

Vandaag richtten de wandelende Noordzeeboys hun Zwintocht in. Die tocht heb ik al meerdere keren gestapt, en het is dan ook een goede reden om de trein naar Knokke te nemen. Met veel wandelaars namen we daar de bus om ons naar de startplaats te begeven. De lijnbus zat vol. Alle zitplaatsenb waren bezet. Ik en anderen moesten zelfs staan.
Op het schooltje waar de start is, kwam ik de Doetjes tegen. Puur toeval. We waren niet afgesproken, en nu konden we met zijn vieren de Zwintocht stappen.
We kozen ervoor om de 32 kilometer te stappen.
Het eerste traject bracht ons naar het Zwin, langs wat ik het vliegend konijn noem. Daar hadden we een eerste rustpost, gezellig in tenten.
De wandelpijlen brachten ons daarna langs de internationale dijk. Ons = de 21 en de 32 km. De andere afstanden hadden ons voordien al verlaten. In Cadzand, pauzeerden we even in restaurant De
Zeemeeuw, en trokken toen door de duinen en de achterliggende polders langs een kanaal naar Retranchement.
Exclusief voor de 32 bewandelden we aldaar een extra lus die ons onder meer langs de verdedigingswerken van de Spaanse linie leidden. De grachten en forten hebben al eeuwen hun militaire functie verloren en zijn nu één geworden met de omliggende natuur.
Na onze laatste rust, de vierde, stapten we langs het Hazegras weer naar het schooltje op de Oosthoek van Knokke. De tocht beëindigden we samen met de andere afstanden, met een charmante doortocht door duinbossen.
We namen afscheid en ik stapte naar de bushalte. Onbedoeld maar wel leuk was dat de wandelaars op de bus vooraleer naar het station te rijden eerst nog naar het Zwin reden.

Klik hier voor de foto's van tempodoet,
of hier voor het album van fotodoet.

vrijdag 29 juli 2016

Slachtafval

Op de Nederschelde aan de Slachthuisbrug zit in de kaaimuur een grote vierkante opening.
Het is wat overblijft van de afvoer van mest en slachtafval. Dat werd naar de Schelde afgevoerd, heb ik vernomen. De beestenmarkt en het slachthuis uit de XIX-de eeuw, zijn hier al lang niet meer.
Nu is de opening wat verborgen door wilde struiken, hier spontaan gegroeid in de kademuur. Ik meen me te herinneren dat een rondleider vertelde dat die kruid met paarse bloemen een kruid is dat dikwijls door vlinders bezocht wordt, omdat die met hun tong in de bloem kunnen, en zo de plant kunnen bevruchten.
In nam de foto vanaf de Visserij.

donderdag 28 juli 2016

Surplussers aan de Blaarmeersen

Deze middag trokken we met de surplussers naar de Blaarmeersen.
Iedere donderdagmiddag komt de groep samen, en we trachten toch minstens één keer in de maand een uitstap te hebben.
Voor de maand juli was de uitstap richting Blaarmeersen aan de watersportbaan te Gent.
Met de combi en één personenauto geraakten we er. En ginder maakten we eerst een korte wandeling langs het strand, de ligweide, de krekenplas. We konden genieten van een sfeer zoals aan de kust. Het was niet te druk, en evenmin te warm, maar wel goed weer.
Na de wandeling konden we nog wat consumeren in de cafetaria van het strandgebouw. Lekkere ijskreem verkopen ze daar. De ijscoupes konden we in het zonnetje op het terras lekker laten smaken.

Word War One

Woensdag voerden de Music Makers of Milton Keynes & Brackley Wind Ensemble een concert uit in de Gentse Sint-Baafskathedraal.
We zien en horen dikwijls koren en orkesten uit het Verenigd Koninkrijk die een rondreis maken op het vasteland, en dan op verschillende plekken zingen en muziek maken.
Dit koor komt uit Buchinghamshire/Northamptonshire en bracht ons een uitgelezen programma met traditionele en volkse muziek uit de periode 1914-1918. Het koor had al opgetreden aan de Somme, in Ieper onder de Menenpoort, en de dag voordien in Brugge.
De muziek van koor, fluiten klonk soms puur etherisch. Ook soms geweldig bekend: It's a long way to Tipperary. Op verschillende melodieën deinde het publiek mee. Het concert droeg de naam: An alternative soundtrack to World War One.
Verwondert het je, dat na het concert, de trompettist nog de Last Post blies?

woensdag 27 juli 2016

Arati

De kunst van de stilte is een tentoonstelling van werken van Nicolas Arati.
In de Gentse Sint-Michielskerk loopt deze tentoonstelling nog tot eind juli.
Het is kunst die een mens doet verstillen. En tevens doet bezinnen. De Engelse titel van de tentoonstelling is: Visual Art for Awakening. Deze titel geeft aan dat het schilderwerk van de kunstenaar een houvast zijn voor meditatie.
Dit komt m.i. vooral door het geometrische in de werken. Het zijn mandala's.
De werken zijn halfverheven. De kunstenaar werkt op zelfgemaakt papier dat hij in lagen aanbrengt en sober kleurt. Geen sterke contrasten, maar innigheid.

De Sint-Michielskerk is een open kerk en in de namiddag vrij toegankelijk. Zonder  de tentoonstelling is de kerk zelf ook de moeite waard. Het is een van de vier monumentale kerken van Gent, en onder haar kunstwerken kan zij pronken met een schilderij van Antoon Van Dyck: De Kruisiging van Christus.

VOOR GOD & GELD

VOOR GOD & GELD is de tentoonstelling die nu in het Caermersklooster loopt. In het provinciaal cultuurcentrum in het Gentse Patershol, wordt de ontwikkeling van de nieuwe mens geschetst.
De nieuwe mens is de ondernemer. Hij maakte zich los uit het middeleeuws beeld van de drie standen: de geestelijkheid die bidt, de adel die vecht en de boer die werkt.
De agrarische economie boog zich om tot een stadseconomie, Het geld deed zijn intrede.
In Brugge ontstond vlakbij de familie Ter Buerse de handel. En zo ontstond de beurs. De beurs deed zijn intrede en zal zich verder onder die naam verspreiden.
De rijke handelaren staken de rijke edelen de loef af. Met ruime en snelle schepen vaarden zij de zeeën af. En met hun rijkdom kochten ze ook kunst. Die kunst komt overvloedig aan bod in de tentoonstelling. Stukken uit musea, uit privé-bezit, uit stichtingen worden er getoond.
Met een audiogids is de tentoonstelling zelfs interactief. De grote ruimte is onderverdeeld in zalen, of laat het me liever scènes noemen. Daarin worden we meegesleept hoe de ondernemingsgeest ontstond en als het ware de toen bestaande structuren verdrong.

Bij het dashbord licht



Een uitzending op CANVAS bracht dit lied en de omstandigheden er rond weer tot volle leven.
Als het duister is, bij avond en in wat rumoer is het lied ten volle te genieten

dinsdag 26 juli 2016

Kruidenthee

Kruidenvrouwtje Monique
Vorige week tijdens de Gentse feesten maakte ik o.m. een wandeling waarbij een herboriste het over verschillende kruiden had. Zij vertelde over het onkruid dat we zo dikwijls zien. Vele plantjes die we onkruid noemen verbergen een heilzame werking. Als je dan die kruiden wil plukken moet je er nogal wat voor op stap gaan. Velen kiezen er dan ook voor om een kruidentuintje aan te leggen.
Vits Bij Sint Jacobs
Ik maak het me zelf nog gemakkelijker en stap naar Vits aan Bij Sint Jacobs. Als je daar binnen komt ben je meteen gecharmeerd door de ouderwetse winkel. Het lijkt wel een echte kruidenier. Hij verkoopt een heel gamma aan kruiden.

Deze morgen stapte ik er dan ook naar toe.
Onderweg op de Vlasmarkt is IVAGO nog altijd bezig met de opkuis. Ginder hebben de Gentse Feesten extra lang geduurd. Nu is het er rustig. De feestvierders hebben er plaats gemaakt voor hele autobussen toeristen.
Terug van de winkel zag ik dat het stadspersoneel bezig was met alle tijdelijke fietsstallingen weg te halen. Ik heb me laten vertellen dat veel feestvierders voor de fiets kozen om naar het feestgebied te komen.

Stappenteller

Mijn mobieltje is een zogenaamde smartphone. Daarbij hoort o.m. een GPS. Ook staat er een stappenteller op.
Het programma heeft een en ander uitgerekend. Rekening houdend met leeftijd, lengte, gewicht dien ik zo een 5000 stappen per dag te zetten om fit te blijven.
Een wandelaar als ik zit daar dikwijls boven.  Dat kan ik zien op de statistieken die bij gehouden worden.

Het programma is eigenlijk bedoeld om met een polsbandje te werken. In dat geval houdt het dag en nacht de gegevens bij. (Bijvoorbeeld ook: hoe rustig slaap je?). Zo een polsbandje heb ik echter niet. Als mijn GSM op mijn bureau ligt, registreert het dan ook geen bewegingen.

maandag 25 juli 2016

Jacobsfeest in Lichtervelde

Terwijl in Santiago de Compostela  honderden, zelfs duizenden pelgrims de feestdag van de apostel Jacobus vieren, kwamen vandaag in de Jacobus kerk van Lichtervelde een honderdtal pelgrims samen. Ieder jaar op 25 juli organiseert het Vlaams Compostelagenootschap een St. Jacobsviering in telkens een andere St.Jacobskerk.
We kwamen  samen in de zaal De Ploeg, en vandaar trokken we naar de kerk van Lichtervelde. Daar vindt overigens een noveen plaats voor de heilige Margaretha. Deze vrouw uit Antiochië is ook een beschermheilige van Lichtervelde.
De misviering werd opgeluisterd door het pelgrimskoor Adalard van Aubrac.
Ultreïa! Ultreïa! Et suseia Deus adjudant nos!
Na de religieuze dienst maakten we een kleine wandeling.
We besloten deze wandeling om een maaltijd te gebruiken in de Turfhauwe.
Terug in de kerk van Lichtervelde, bewonderden we de jacobalia.  Speciaal voor onze bijeenkomst mochten die de schatkamer verlaten. 
Dan stapte ik naar het station. De meesten van onze groep trokken nog naar Gits voor de onthulling van de pelgrims schelp aldaar.
Klik hier voor wat foto's van mij.

Pelgrim


25 juli is het feest van de pelgrim Jacobus. Gisteren hoorde in het lied van de pilgrim zingen, en vandaag allicht weer in de bijeenkomst van het Santiagogenootschap.

zondag 24 juli 2016

Church

Compostela koor
Church is het geheel van evenementen die op de Gentse Feesten in de Sint-Jacobskerk plaats vonden.

Vandaag om 18 uur was dat de misviering ter ere van de heilige Jacobus.

De Sint-Jacobscanterij was daarvoor uitgebreid met het pelgrimskoor "Adalard van Aubrac".
Het was een buitengewone viering. Ik zag meerdere pelgrims, gewoon in de kerk, en ook in het koor.
Bij de liederen waren er twee die me altijd weer ontroeren: het Ultreia (Tous les matins nous prenons le chemin) en Pilgrim van Enya (For pilgrim it's a long way to find out who you are)

Behalve dat het een mooie viering was, was het ook een ontmoetingsmoment voor de velen die de weg al gegaan zijn, of dat van plan zijn. Zo een dienst geeft meer diepgang aan de beleving.

3 doetjes onder 1291 wandelaars

Voor vandaag zondag richtte de wandelclub, waar ik lid van ben, haar Canisvliettochten in.
Daar wou ik natuurlijk bij zijn.
Met 3 doetjes waren we afgesproken, en we kregen nog versterking van een wandelaarster uit de Nacht.
Na de koffie dan wel chocomelk trokken we op gang. Het eerste traject bracht ons langs de Canisvliet, waaraan de wandeling haar naam ontleend. Over de grens ligt dit natuurgebied ooit van de industrialisatie gered, en nu een heerlijk groen oord van rust en zuurstof.
Na de rust op de Baeckermat in Westdorpe splitste ons groepje zich. Onze versterking verkoos om de 30 km te wandelen, wij kozen voor de 20. Dat betekent dat we de extra-lus van 9,7 km niet mee bewandelden. We hadden even wel een mooie tocht langs een kreek vol met waterlelies.
Dan namen we even rust met een straffe koffie in het restaurant van de Baeckermat.
Er volgde ons een lus van 9 km. Die bracht ons het kanaal over naar het Sas van Gent, o.m. langs de voormalige sluizen. Nog voor we België binnen waren daagde onze versterking weer op. Die heeft nogal wat doorgestapt. Gelukkig matigde ze nu haar tempo en vergezelde ons verder op de tocht, over de grens, de Zwarte Sluispolder in, en dan weer het kanaal over naar Sint-Jan-Baptist. Dit traject was een complete verrassing, een aangename verrassing.
We bleven op deze derde rust in het psychiatrisch centrum even zitten, en dan was het nog een klein eindje over het opgevulde kanaal naar de startzaal.
Een gezellige tocht, met voor mij een extra meerwaarde omdat de tocht bij de Kwartels was, mijn wandelclub.
Een mede-doetje maakte foto's, klik hier.

zaterdag 23 juli 2016

Boven het feestgewoel

Accordeon en gitaar
Op de Vrijdagsmarkt boven het feestgewoel maar onder het torentje droegen dichters voor uit eigen werk.
Voor dit poëzie evenement op zaterdag waren 4 dichters uitgenodigd. Daarnaast was er een jazzy omlijsting van de gitarist Hans van Oost en de Zelzaatse accordeonist Ronny Verbiest.
Fatena Al-Ghorra opende de gedichtensessie. Ooit uit Palestina gevlucht, kwam zij in Vlaanderen terecht en hernam ze haar leven. Ze sleepte het publiek mee met haar vurige declamatie in het Arabisch. Yerna vd Driessche las de Nederlandse vertaling voor.
Totaal anders is het werk van de Nederlandse dichter F van Dixhoorn.
En weer anders de dichteres Shari Van Goethem. Die las voor uit haar bundel 'Een man begraaft een boom'.
De vierde dichter was Christophe Vekeman, een ware performer.
Vier totaal verschillende dichters, met elk hun eigen benadering en taalgebruik wisten op ons indruk te maken.

Planten en kruiden in de abdij

Met de Gentse feesten richt Natuurpunt Gent begeleide wandelingen in. Vandaag nam ik aan zo een wandeling deel.
We bleven in Gent, en meer in het bijzonder in de Sint-Baafsabdij. Met zo een dertigtal waren we. In de refter van de abdij verdeelden we ons in twee groepen. Ik nam eerst deel aan de rondleiding van Joost. Die behandelde de planten die in de abdij groeiden. De muurbegroeiing bracht hem in het algemeen op de gevelbegroeiing, niet alleen de wilde begroeiing, maar ook de bewust gecultiveerde. Ook had hij het over de woekerende planten. Het viel me trouwens op hoeveel exoten we nu als inheems beschouwen, omdat we ze gewoon zijn.
Rond elf uur hadden we een proeverij: okkernoot olie, een smeuïge pasta met kruiden, pesto van kruiden, en een verfrissende kruidendrank.
Nadien was de begeleiding in handen van Monique, een herboriste. Zij had het vooral over de geneeskrachtige werking van de kruiden. Haar uitleg beëindigde ze bij de kruidentuin, aangelegd door de Buren van de Abdij.

vrijdag 22 juli 2016

Maria Magdalena

Kruisafneming
22 juli is de feestdag van Maria Magdalena.
Die Maria wordt binnen de katholieke kerk ook als een apostel beschouwd, zelfs als de apostel van de apostelen.
Voor de wandelaars heeft zij een bijzondere betekenis omdat ze dure balsem voor de voeten gebruikte.
Over Maria Magdalena bestaan verschillende verhalen en legendes. In de Da Vinci  Code, een ophefmakende roman van Dan Brown, is zij de vrouw van Jezus.
Op wandel op de Via Podiensis kwam ik op een klim vanuit de vallei van de Allier, een grot tegen waar zij vereerd wordt.
Zij was een van de leerlingen van Christus die bij de kruisdood aanwezig was. Op de kruisafneming, (de 6de van de 7 smarten)  in een kapel van de Sint-Baafskathedraal staat zij afgebeeld, terwijl ze de voeten verzorgd van Jezus, die op de schoot van zijn moeder Maria ligt.
(Ik ben zo halvelings van plan op ooit eens vanuit Vézelay te wandelen. In deze Franse stad heeft zij een basiliek.)

Verliefden


Vanmorgen liep ik in de richting van Sint Jacobs, de plek bij uitstek van de Gentse Feesten. Ik merkte op dat IVAGO heel wat zou mogen verzetten om de Vlasmarkt en het plein bij de kerk weer op te kuisen.
Er waren nog wat feestvierders trouwen.
Ik werd vertederd door de jonge geliefden die elkaar omhelsden en afscheid van elkaar namen. Onwillekeurig moest ik daarbij denken aan een lied van Georges Brassens.
En hoe bestaat het? Tijdens de gebedsdienst in de kerk was de eerste schriftlezing het Hooglied, het fragment waarin de verloren geliefde weer gevonden.
Weer in mijn flat, heb ik dan eerst het lied van Brassens opgezocht. Nu luister ik naar het hooglied van Liesbeth List.

donderdag 21 juli 2016

Bij maanlicht

Deze nacht stapte in onder het maanlicht. Het was volle maan in deze nacht van 20 op 21 juli.
Om 22 uur startten we in groep vanuit Hallehof. We namen deel aan DE NACHT VAN DE MAAN.
Iedere wandelaar droeg aan zijn rugzak of anderszins een glowstick. Dat gaf een aardig gezicht zo al die mede-wandelaars als lichtjes voor ons te zien. In het begin waren we een vrij compacte massa. Aan het Albertkanaal rekte onze groep wat uiteen. Ik wandelde met een Trekvogel, maar we waren elkaar bij de eerste bevoorrading kwijt geraakt. Ik wandelde dan ook de volgende 5 km alleen tot aan het Renteniershuis. Even daarvoor vroeg ik me af wat er gebeurde in het kanaal: verschillende wandelaars waren zwemmers geworden. Zo in de warme nacht zal die frisse duik hen wel deugd gedaan hebben. Ik wachtte bij de verlichte bevoorrading op mijn wandelgenoot en zo zag ik veel bekenden uit de wandelwereld. Eens weer bij elkaar konden we verder wandelen.
Het bleef warm. De organisatie leidde ons via lichtgevende aanduidingen, en wij konden rustig doorstappen door de glowswitches van de wandelaars voor ons te volgen.
Twee keer moesten we volledig stil zijn: dat was bij het passeren van een zomerkamp van kinderen, en later bij het stiltegebied aan de abdij van Westmalle.
Om 7 uur kwamen we aan.
Sommige wandelaars hadden afgezien, maar 'Pain is temporary, glory is forever!'.
Maar wat ik het meest van de tocht onthou is de speciale sfeer.
Foto's zullen er op de website van de Nacht van de Maan komen. Zelf heb ik met mijn mobieltje wat foto's gemaakt. Die staan op facebook, klik hier.

dinsdag 19 juli 2016

Sacrale wervels

In de Brabantkerk gaat een tentoonstelling door van glaskunstenaressen. De transparante breekbaarheid, en de sacraliteit in glas vormen de sacrale wervels van het zomerproject 2016 in dit gebouw.
Deze namiddag ging ik er naar een vertelling luisteren. Onderweg er naar toe leek me aan het Sint-Anna plein al het verkeer gestremd. Zou er nu met de Gentse feesten ook al een bomalarm zijn?
In ieder geval daardoor kon de activiteit pas wat later beginnen.
Mieke Felix was de vertelster. Zij bracht de vertelling 'Het toneel is in de hemel'. Dat is een bewerking van 'Lucifer' van Vondel.
Het hele publiek leefde mee in het verhaal van de mooiste engel, die in opstand komt tegen God. Hij maakt geen kans en toch gaat hij door.
Het was een beklemmend verhaal.

Oude werkplek

Philips Terneuzen
Tot in 1986 werkte ik in de Philipsvestiging te Terneuzen.
Nu in het weekend kreeg ik nieuws over de vestiging van een ex-collega en huidige mede-wandelsporter.
Het was geen goed nieuws. De vestiging wordt gesloten.
De ex-collega's zullen in november 2016 met pijn in het hart, op een reünie afscheid nemen van de werkplek waar ze zoveel jaren hun arbeid verricht hebben.

Durf te dromen

Aan de Tweebruggenbrug
Vandaag koos ik als Gentse feesten-wandeling voor de Historische Welzijnswandeling. Deze tocht is ingericht door het CAW van Oost-Vlaanderen. Vertrekplaats is de Visserij, 153. Ik had nog nooit opgemerkt dat daar in een voormalig herenhuis het CAW gehuisvest is. CAW staat voor Centrum Algemeen Welzijnswerk.
Maar wat is welzijn? Wat is hulpverlening?
De tocht 'Historische Welzijnswandeling' verduidelijkt een en ander. Onze gids is Noël Callebaut. Hij onthaalt ons in de Engelse landschapstuin van het burgerhuis, en leidt de wandeling in. Hij heeft het over de taken van het CAW, en ook hoe het komt dat diensten voor hulpverlening soms in zo grote mooie gebouwen gehuisvest zijn. Antwoorden zijn o.m.: legaten en symbolische verkopen. De Franciscanen van de Oude Houtlei hebben hun gebouwen bijvoorbeeld voor een symbolische euro verkocht.
De tocht gaat langs de Visserij en de Lousbergkaai, waar we dan aandacht hebben voor de industrialisatie van Gent, na het graven van die vaart naast de Nederschelde. Het contrast tussen de huizen van de welvarende burgers en hun werkvolk in de cités treft ons.
Verder in de wandeling, komen we aan Portus Ganda waar de aandacht dan vooral gaat naar hulpverlening door de monniken. De gids schetst de ontwikkeling naar de huidige hulpverlening.
Nadien draagt hij nog het lied Zollikoffer voor, dit is een lied van Karel Waeri.
Tussendoor en helemaal op het einde van de tocht beantwoord onze gids al de vragen die uit groep komen.

Bewaar het geheim

Aan het standbeeld van François Laurent.
Ter gelegenheid van de Gentse feesten, richt Gandante verschillende thematische stadswandelingen in.
Maandag middag nam ik deel aan de groepswandeling over de vrijmetselarij in Gent.
We waren afgesproken aan de Minardschouwburg in Gent. Daar gaf onze gids de inleiding, en we stapten door naar de Huidevettershoek, naar het huis van Minard. Je ziet het niet, maar het huis herbergt een maçonnieke tempel. Een goede gelegenheid om het te hebben over onder meer de merktekens en andere aspecten van de vrijmetselarij.
Verder trok onze stadstocht langs verschillende gebouwen en standbeelden. Iedere stop was een baken om een bijzonder aspect van de vrijmetselarij te belichten.
Op de Kouter bijvoorbeeld bleven we staan aan de kiosk. Daar vertelde onze gids hoe de muziek van Mozart, en dan met name uit die Zauberflöte, in de riten van de vrijmetselarij gebruikt wordt.
Aan het justitiepaleis kon hij tonen hoe de maçonnieke symbolen uitdrukkelijk voorkomen op het standbeeld van Hippolyte Metdepenningen. Hij wees ons ook op de rare jaartelling: 5829-5881, en gaf ons de achtergrond ervan aan. Ik meen trouwens begrepen te hebben dat in zijn loge deze jaartelling niet gebruikt wordt, omdat ze te veel doet denken aan de creationisten in de USA.
Onderweg vroeg iemand uit onze groep naar de goede werken van de vrijmetselaars. Dit thema had onze gids voor het laatst bewaard. Daar vertelde hij over bij het standbeeld van François Laurent.
Om te besluiten refereerde onze gids nog naar een boek met persoonlijke getuigenissen, een boek met de titel: En bewaar het geheim

maandag 18 juli 2016

Never underestimate

Ik had er geen erg in.
Het zijn Gentse Feesten.
Het autoverkeer in mijn straat is beperkt.
En toch kwam de post een pakje afgeven.

In het pakje een sweater met kap.

Het opschrift op de sweater is:
Never underestimate an old man
who graduated from Ghent University.

Poortersontbijt

Hoe kan een Gentenaar de maandag van de Gentse feesten beter beginnen dan met een ontbijt in het MIAT?
Het MIAT is het museum over industrie, arbeid en textiel. Het is gehuisvest in een voormalige katoenspnnerij aan de Minnemeers.
Op weg er naar toe kwam ik nog wat afzakkers tegen, die de hele nacht door gefeest hadden. Ze hebben er deugd van gehad, aan hun lach en glimlach te zien.
Aan de Vlasmarkt waren al de dranktentjes en drankgelegendheden al dicht. De opkuis zou hier ook kunnen beginnen. De Baudelo was al leeg en proper.
Om precies 8u30 kwam ik in het MIAT aan. De deuren waren al open. Ik koos voor het poortersontbijt. Je kan niet geloven hoe heerlijk zo een bruine boterham met smout smaakt. Ook kon ik genieten van roggebrood met krenten, belegd met goede boter. Bij het menu ook kaas, hesp, hoofdvlak, gekookt ei. Een kop karnemelk om daarbij te drinken bracht me als het ware weer terug in het huis van mijn grootouders in mijn kindertijd.
Toen ik binnenkwam was het nog redelijk rustig. Ik had een tafel voor mij alleen. Niet voor lang echter. Al gauw vroegen andere mensen of ze mochten aanschuiven. Er is ook schotel speciaal voor kinderen voorzien.
De bediening was aan tafel, en de vele helpers en medewerkers waren gekleed als weleer.
Kom je nog naar Gent deze week, en ben je er in de ochtend, dan kan ik dat ontbijt zeker aanbevelen. Tot 11u30 laten ze iedereen binnen.

zondag 17 juli 2016

Gentse Feesten en Gentse mis

Tijdens de Gentse feesten was in de Sint-Jacobskerk de misviering in het Gents.
De misviering is om 6 uur, ik was er al om half zes. Oei! Nu al geen vrije stoel meer. De middenbeuk zat al vol. In de zijbeuk kon ik wel nog zitten. Daar kon ik niets zien van het gebeuren, maar wel horen, gelukkig.
Al dat 'vrie viel schuun volk', kwam luisteren en mee beleven. De priester gaf wat uitleg over de volgorde, de aard van de gebeden en zo meer. Voor vandaag stond de gastvrijheid centraal. Het was anders zo de Gentse vertaling van de bijbelteksten te aanhoren. En omdat het nu eenmaal Sint-Jacobs is, kon natuurlijk een lied van Walter De Buck ook niet ontbreken. Wim Claeys zong 'k Zoe zuu geere wille leeve.
De feestenburgemeester Christophe Peeters gaf na de mis nog een toespraak en na de viering zongen we met zijn allen recht staand het Klokke Roeland.

Nawoord: bekijk Rond de torens op AVS, klik hier.

zaterdag 16 juli 2016

100 km en Thudinie

De Marcheurs de la Police de Binche boden ons een mooie tocht in Thudinie, dat is het mysterieuze land van Thuin, aan de Samber.
Vrijdag met de trein er naar toe passeren we de overblijfselen van het industriële verleden: begroeide terrils en voormalige fabriekshallen waar nu de bomen doorheen groeien. Het station van Binche wordt ook door de tijd aangetast: iedere jaar is er meer roest aan de smeedijzeren overkapping van de perrons.
De startzaal voor de 100 km voettocht is in het Kursaal. Ooit was dit een cinema, nu is het een mooie stemmige ontmoetingsruimte.
Al gauw komen de verschillende lange afstandswandelaars binnen. Het was van mij meer dan een jaar geleden dat ik nog eens een voettocht van 100 km gestapt had. Het is dan ook plezierig al die kennissen weer te ontmoeten.  De tocht zelf kan ik mee stappen met de musketiers. We kennen elkaar maar al te goed van wandeltochten in andere landen op onze aardbol.
Om 21 uur begint onze tocht. In het begin is het nog licht. We verlaten Binche via de vestingswallen en het Gallo-Romeins museum. Aspecten van het verleden geven energie voor de huidige tijd, want we bewandelen het windpark van Estinnes. De groep rekt nu wat uiteen, Iedereen heeft zo wat zijn eigen tempo gevonden. Stilletjes valt de duisternis. We brengen onze zaklampen of koplampen alvast in gereedheid. De bepijling is optimaal. Iedere keer dat we moeten afslaan zijn er op zijn minst drie pijlen: één voor de aankondiging, één voor de afslag zelf, en daarna dan nog een bevestigingspijl. Op de lange trajecten hangen bovendien ook bevestigingslinten.
In het pikdonker doorkruisen we een duister bos.Als het ware in de ban van de ring krijgen we evenwel geen draken en andere monsters te zien. We hebben wel het vlakke plateau verlaten en hebben hier al onze eerste niveauverschillen.
Onze nachtelijke etappen sluiten we af in Fontaine-Valmont. We ontbijten met deegwaren en straffe koffie. Het is tevens de bagagerust. Tijd om ons wat te verfrissen en om sokken te verwisselen en een vers T-shirt aan te doen. De zaklamp en de extra trui die ik mee had kunnen nu bij de bagage.
Het was in iedere geval een aangename nacht, wat bewolkt en echt niet koud.
De wandelpijlen brengen ons nadien naar Lobbes. De oudste kerk van België kunnen we in deze vroege uren nog niet bezoeken, en we trekken verder in de richting van Thuin. Soms wandelen we langs de Samber, soms verlaten we de vallei in een flinke klim om er nadien weer naar terug te dalen. Over een brug komen we Thuin binnen waar net een brocante markt bezig is. Boven onze hoofden zien we het belfort, en daar gaan we naar toe. Al bij al valt de klim me mee. We gaan niet langs de steile trap. We volgen een traag stijgende weg. De afdaling over de kasseiwegen langs het verdedigingswerk  Posty Arlequin is dan des te moeilijker.
En dan hebben we natuurlijk weer een klim. De moeilijkste afdaling, in mijn ogen althans, volgt nadien: vanuit het bos aan de Hermitage naar beneden.
Verrukkelijk is het later als we aan de vijvers zijn en ineens de ruïnes van de abdij van Aulnes voor ons zien. Deze stap in de geschiedenis is voor mij het hoogtepunt van deze tocht. Even later hebben we een rustpost, onze tiende rustpost al. De inrichters zijn absoluut niet karig met hun bevoorrading.
In het laatste derde van de tocht blijven we ook telkens wat langer op de rustposten zitten. Maar ook weer niet te lang. Tenzij op de laatste rustpost, in de abdij La Bonne Espérance. in de twaalfde eeuw gesticht en nog steeds levend: brood, abdijbier, artisanaal werk. Het is hier trouwens goed druk. Wij zijn hier en op het terras zitten ook veel wandelaars die voor kortere afstanden kozen. Vele mensen  komen hier de middag met familie, vrienden of kennissen komen doorbrengen in de charmante sfeer van de voormalige abdijmolen.
De laatste etappe is een korte. Op nog geen uur zijn we in de startzaal. Om 17 uur kunnen we de klok luiden. De tocht is gestapt.
We blijven nog wat nazitten, en applaudiseren telkens als er iemand de klok laat luiden. Weer iemand die het gehaald heeft!
Marc heeft van onze deelname heel wat foto's gemaakt en op Facebook geplaatst. Klik hier.

vrijdag 15 juli 2016

Naar de vallei van de Samber

De Gentse feesten beginnen vandaag.
Voor deze week heb ik al mijn programma gemaakt.
BIj het begin van de feesten ben ik evenwel niet in Gent.
Vanavond en morgen ben ik naar Thudinie, het sprookjesland van Thuin, met zijn idyllische dorpjes, de Romeinse steegjes uit de Gallo-Romeinse tijd in Thuin zelf, de Karolingische kerk van Lobbes. de imposante ruines van de abdij van Aulnes.
De vallei van de Samber lokt me.

Een morgen voor de Gentse Feesten

Deze morgen toch nog even naar de Sint-Jacobskerk.
Bij Sint-Jacobs, de Vlasmarkt en verder op naar de Baudelo toe wordt alles klaar gemaakt voor de Gentse feesten.
Maandag ga ik trouwens met Gandante een stadswandeling mee stappen. Die heb ik van morgen in het Belfort gereserveerd.
Daarna ging ik deze morgen ook nog de Sint-Niklaaskerk binnen. De kerk ontvangt Amnesty International en het KISP. Die stellen foto's ten toon over Artikel 1 van de mensenrechten.( Klik hier voor de daarbij behorende webbladzijden.)

donderdag 14 juli 2016

Ambachten

Vroeger hadden we geen fabrieken, wel gilden en ambachten. De gilden bestaan niet meer. Ambachten daarentegen zijn er nog ten volle. Soms zijn ze uit de verleden tijd en moeten we ze op ambachtmarkten zoeken.
Soms leven ze nog. Naast de glasfabrieken kennen we nog altijd de glazeniers. Hierbij een foto van de winkel van Mestdagh in de Gentse Drabstraat.
Op 25 oktober 2016 zal ik namens OKRA Academie Gent een ambachtenwandeling begeleiden. Dit evenement duurt een hele dag.
's Morgens bezoeken we het atelier van Mestdagh. 's Middags wandelen we onder begeleiding van een gids langs de ambachten uit het verleden. Het middageten is vrij, maar ik zal wel een gemeenschappelijke maaltijd voorstellen.
Inschrijven voor die dag is wel noodzakelijk.
Meer info op de webpagina van UIT in Vlaanderen, klik hier

Vrijwilliger

Op veel plekken waar ik kom zijn er vrijwilligers.
De wandelsport zou niet bestaan zonder de onbetaalbare inzet van de vele helpers.
Inzet zie ik ook dagelijks in de LDC's.
Vele senioren zetten zich in voor hen mede-senioren. In Gent bestaat daarvoor zelfs een speciaal seniorenloket: Goesting gaat niet met pensioen.
Op de TV gisteren zag ik ook een uitzending over de vrijwilligers bij de brandweer. Een taak waar je wat voor over moet hebben, naast je dagelijkse werkzaamheden. Uit mijn ervaring van vroeger weet ik dat je altijd welkom zijt bij een korps in je buurt.

dinsdag 12 juli 2016

Huis de Hemptinne

Het huis naast mijn flat in Gent is de laatste tijd veel op het nieuws te zien geweest.
Bij vrijwel ieder bericht over OPTIMA kwam het in beeld. De Optima Financial Planners waren er gevestigd.
Het gebouw is ook bekend als het Huis de Hemptinne, en als dusdanig is het zelfs onroerend erfgoed. Voor de vermelding in de inventaris klik hier.
Het huis heeft een neogothische achterbouw, met daarbij zelfs een huiskapel. Dat is goed te zien in de Frans Ackermanstraat, al moet je wel door een meer recente aanbouw heen kijken.
De foto hierbij is een foto van die achterkant.

maandag 11 juli 2016

Tournée Balthazar

Via Google kwam ik uit uit op een wandelroute door Gent (Klik hier). Het is wel al jaren geleden het artikel van Lore Callens gepubliceerd is, maar ik besloot de route van Nic Balthazar eens te lopen. Daarbij wou ik speciaal aandacht hebben voor wat er anders is tussen 2009 en nu = 2016.
De muurschilderingen in de Van Stopenberghestraat die fragmenten uit het beroemde schilderij laten, tonen nu andere taferelen.
De Graslei en de Korennlei zijn nu het toneel van de opbouw van de Gentse Feesten.
Op de Korennlei dronk ik trouwens een cappuccino in de Nieuwe Onvrije Schipper
Ook dat is verandert sinds de oorspronkelijke tekst van de Tournée Balthazar verscheen. Een paar jaar geleden was het nog gewoon 'De Onvrije Schipper. In 2016 veranderde het naar de bar waar ik nu binnen ging. Het is een hippe gelagzaal met heerlijke koffies en limonades. 
Verder volgde ik de route zoals in het artikel beschreven. De persoonlijke invulling van Nic Balthazar
geeft deze tocht een belevenswaardige charme. Ik wist wel niet altijd wat hij bedoelde. Zo drong de betekenis van het blauw engeltje en het rood duiveltje op de Kraanlei niet tot mij door. Of het zou moeten zijn dat het blauw en het rood refereren naar de kleur van de ramen en deuren van twee aan een palende huizen.
Ik kon het ook niet nalaten vast te stellen dat er ondertussen tussen het stadhuis en het belfort een staaltje van hedendaagse architectuur staat. Een voorstel tot ondergrondse parking werd weg gestemd in een referendum. Het lege plein noemden we een beetje verachtend: het gat van Gent. In 2010-2012 kwam toen de stadshal en werd het plein heringericht. Je kan die stadshal mooi vinden of niet. In ieder geval het is een gespreksonderwerp voor velen, en ondertussen noemen we de hal eerder liefkozend: de schaapstal. 
Even verder op de Kalandeberg stopte ik vandaag mijn wandeling. 
Onderweg nam ik wat foto's, klik hier voor het album

Gezeefde wandeling

In Gent vanaf het Sint-Pietersstation tot aan de Vrijdagsmarkt is er deze zomer een route langs verschillende etalages. De titel van de route is 'Poëzie op straat'. In verschillende etalages staat dan telkens een gedicht. De tekst wordt dan af en toe vergezeld van een beeldhouwwerk van Marf, een beeldhouwer die - naar men mij eens vertelde - in Drongen woont.
Op mijn wandeling deze morgen kwam ik in de etalages ook de stickers en affiches van de afprijzingen tegen, en in het centrum van de stad de voorbereiding van de Gentse Feesten.
Poëzie in de etalages heeft een dimensie waarbij je als lezer sterk in het gedicht betrokken voelt, en dat door de weerspiegeling in de vensters.
De poëzie op straat is een initiatief van Het Gezeefde Gedicht.
Ik nam onderweg wat foto's, klik hier.

zondag 10 juli 2016

Aan de Kraanlei

Op een zondagmorgen even in het Huis van Alijn. Er zijn wat toeristen en vooral veel Gentenaars. Wie wil er ook thuis blijven op zo een zonnige dag? Ik zit nu op de binnenplaats, maar wel in de schaduw. 
Ik bezocht er de permanente tentoonstelling die ons terug plaatst in het verleden. Het verleden van de gewone mens. Dat is enerzijds een verleden dat ik niet gekend heb, het is de tijd van mijn ouders, misschien zelfs van mijn grootouders. Anderzijds is het ook het verleden dat ik wel gekend heb: de tweede helft van de 20ste eeuw.
De moeite waard is ook de tijdelijke tentoonstelling HOMELESS MOVIES. Niet alleen de filmpjes maar ook de apparatuur laten een tijd zien die al voorbij is. Oprolbare filmdoeken, projectoren, diaprojectie toestellen. Wat is dat lang geleden dat we die gebruikten! Nu verbinden we onze laptop WIFI met een beamer, en dat is het dan.
Ik kreeg ook het programma voor de Gentse Feesten mee. Daarin o.m. 9X SCHONE LIEDJES die ons tuupe tegoare. brengen.
Info op www.huisvanalijn.be

Binnenkort vuurwerk

Slachthuisbrug
De 17de juli is het alweer bij mij om de hoek vuurwerk.
In Portus Ganda gaat het grootse vuurwerk van de Gentse Feesten door over het water heen.
In onze brievenbus vonden we al een schrijven met de veiligheidsmaatregelen omtrent dit bijzonder spektakel.

De slachthuisbrug is nog niet hersteld, maar ik zag dat alles klaar gemaakt is om de voetgangers ongehinderd te laten passeren

zaterdag 9 juli 2016

Adriaan en Hanske op wandel

In Leupegem
Ik dacht dat Adriaan een brouwer was, maar neen. Adriaan Brouwer was een kunstschilder. Ik heb het opgezocht. Adriaan zat wel veel op café.
Zo kunnen we met een beetje fantasie Adriaan en Hanske de Krijger als drinkebroers beschouwen. Verloor immers Hanske de Krijger zijn bril niet toen hij op wacht stond?
Afin, dit allemaal terzijde, al is het leuk dat een wandelclub naar de folklore terug grijpt. Het geeft de wandeltocht een feestelijke toets.
Vandaag richtte de wandelclub 'Hanske de Krijger' hun Adriaan Brouwertochten in. Dat zijn wandeltochten van verschillende afstanden. De kleinste is 5 km. De langste is 50 km. Zelf koos ik voor de 35 km. De wandeltochten brengen ons langs parken, bossen, de armen van de Schelde, vijvers. Heerlijk ! Zeker met het goede weer.
Vreemde wandelaars
aan de Donkvijver
Bloemenrijkdom pronkte  in de tuinen en wilde bloemen tooiden de wegberm. Wij stapten langs Leupegem en het Spei naar Melden. In het tweede traject stapten we terug naar Oudenaarde weer, en we staken de Schelde over om het Scheldeland aan de andere oever te bewandelen. Dat bracht ons doorheen de Langemeersen, een natuurgebied met verschillende leefgemeenschappen, beheerd door Natuurpunt. Onze rust hadden we dan in het Rozenhof in Petegem. Voor mij tijd om een soepje te kopen en mijn lunch te gebruiken. Dan brachten de wandelpijlen ons naar Elsegem. Ik had al heel wat wandelkennissen ontmoet, en dit stuk deelde de 35 met de 50-km stappers. Langs het golfterrein wandelden we dan weer richting Petegem.
De parcoursmeester had in het traject nog een verrassing: aan de Donkvijver in Bevere was er heel wat animatie in het kader van 'Vlaanderen feest'. Ik zou nog goesting krijgen om er te blijven, maar ik was naar Oudenaarde gekomen om te wandelen en stapte toch verder.
Kortom het was een heerlijke tocht. Het was een waar plezier om de wandeling mee te stappen.
Voor mijn foto's klik hier.

vrijdag 8 juli 2016

Orkest uit Schotland

Repetitie van het GYO
Deze middag was het niet stil in de Gentse Sint Baafskathedraal. Een orkest van 73 muzikanten kwam er spelen.
Het was een jeugdorkest uit Schotland: Grampian Youth Orhestra.
Tijdens de repetitie waren ze al boeiend. En op het echte optreden om 15 uur was ook het decorum compleet.
De jonge muzikanten namen ons mee in het land van bergen en vloed, door de hitte en door bossen. Ze bekoorden ons met de steppen van Centraal Azië.
Een boeiende muzikale reis met werk van de volgende componisten: Hamish MacCunn, Alexander Borodin en Jean Sibelius.
Op het internet is het orkest te vinden op: grampianyouthorchestra.weebly.com/

donderdag 7 juli 2016

Artikel 1

Amnesty International is een organisatie die opkomt voor de mensenrechten.
Nu richt Amnesty-regio Gent samen met de afdelingen fotografie van het KISP een tentoonstelling in de Gentse Sint Niklaas kerk in.
De tentoonstelling duurt een maand: van 15 juli tot 15 augustus.
Hier vind je de info:  Artikel 1 in beeld

Ik wel even dat artikel uit de universele rechten van de mens aanhalen.
Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.’

woensdag 6 juli 2016

Wandelen in Europa op de camino

Vorige maand wandelde ik met de groep 'Wandelen in Europa' op de Camino Sanabrés naar Santiago de Compostela. Het was een hemelse reis.
Zo een reis doet men drie keer:
1) de voorbereiding
2) de reis zelf
3) de terugblik
Zondag kwam ik heel wat mensen van ons reisgezelschap tegen, en natuurlijk hebben we het heel wat over deze bijzondere tocht gehad.
Hierbij mijn ervaringen:
- Mijn reisverslag staat in Dropbox.  Klik hier.
- Mijn foto's staan bij Google. Klik hier.
En hier dan een opsomming van mijn in drukken die ik op deze blog heb geplaatst.
dag 1 10 juni Vertrek uit Gentbrugge
dag 2 11 juni Tweede dag op de autobus
dag 3 12 juni Eerste wandeldag
dag 4 13 juni Bouzas-O Castro Dozon
dag 4 14 juni O Castro Dozon-Silleda
dag 4 14 juni Geen stem
dag 4 14 juni No digas todo lo que sabes
dag 5 15 juni Silleda-Outeiro
dag 6 16 juni Outeiro-Santiago
dag 7 16 juni Compostela
dag 8 17 juni Wierookvat
dag 9&10 18&19 juni Terugreis

dinsdag 5 juli 2016

Jaagpad


Zondag wandelde ik over het jaagpad van de Durme met de Reynaertstappers

Vorige week zondag wandelde ik over het jaagpad van de Schelde met de Livinusstappers.

Dat samen met de aanbouw van de Krook (waar de Schelde Gent binnenstroomt) riep in mij het lied van de boottrekkers op.

Мы по бережку идём,
Песню солнышку поём.

maandag 4 juli 2016

Mijn Gentse Feesten

In mijn brievenbus stak de bewonersbrochure van de 173ste editie van de Gentse Feesten.

Via de website heb ik naderhand mijn programma opgemaakt, voor de dagen dat ik in Gent ben.

Voor mij wordt het niet het druisend feestgewoel maar wat soberder. Ik neem deel aan activiteiten als poëzie, koorzang en wandelingen.

zondag 3 juli 2016

Wandelen in Lokeren

Het was goed stappen in Lokeren vandaag bij de Reynaertstappers. Meer dan 2.000 wandelaars schreven zich in, en onder hen, 267 voor de 50 kilometer.
We werden het al gewaar dat er  voor deze Marobeltocht veel wandelaars waren, want we moesten een goed eind van de startplaats parkeren. De anderen waren ons voor. Rond acht uur waren wij er ook.
We kozen ervoor om de 30 kilometer te stappen. Het werden mooie kilometers, en we hielden het droog. Boven ons: het regende niet. En onder ons: de paden waren goed begaanbaar. Modderpoelen werden ons bespaard. Daarvoor had de inrichter wel een trage weg uit het parcours moeten halen, waardoor de wandeling toch wat langer werd. Maar wie kijkt er op zo een afstand naar een kleine kilometer?
Marc nam ons op de foto bij De Ruiter
Bij de Reynaertstappers ga ik graag stappen. Mijn compagnon was een Reynaerstapper en onder de wandelaars en bij de helpers waren er veel kennissen.
We stapten langs de Molsbroek, dan langs de putten van Ham, om zo in Waasmunster te komen. Ginder in het dorpje De Ruiter hadden wij van de 30 een extra lus van bijna 10 km, samen met de wandelaars van de 50. Waasmunster is bosrijk, en vandaar stapten we via een groen jaagpad langs de Durme  weer naar de putten van Ham.
In het laatste traject passeerden we nog eens de Molsbroek, waar we nu een pauze namen in het ontmoetingscentrum van Molsbroek. Behalve wandelaars waren er ook mensen voor de zonnekijkdag.
Terug in het schooltje waar we gestart waren, was het nu tijd om van de wandeling na te genieten, en een pannenkoek te eten.
Een mooie zondag sloot een mooi wandelweekend af.

zaterdag 2 juli 2016

Euraudaxen in Lede

Zo meteen start onze 50 km tocht. 
Vandaag trokken we met vier wandelaars van het team Euraudax Zelzate naar Lede. Daar richtte Jeroen zijn Euraudax in van 50 kilometer. Die bestond uit 2 lussen van 25 km. Het was mogelijk om een enkele lus te stappen.
Met zo tegen de 70 stappers vertrokken we voor de eerste lus. Een modderige natuurlus (Wie zegt dat euraudaxers betonwandelaars zijn, heeft het verkeerd op).
Af en toe werden we gegeseld door een flinke onweersbui. Maar dat kon het plezier niet bederven. Veel gelach in de groep en een uitgelaten sfeer. De tocht door het beschermd landschap van Honegem-Solegem- Sint-Apollonia was uiterst mooi en uitdagend door het slechte weer van de voorbije dagen.
In de 25 km hadden we een wagenrust op 10 km, en een caférust op 17 km. Dat in de eerste en de tweede lus.
Zo de helft van onze groep opteerde voor de volledige 50 km en stapte dan ook de 2de lus. In deze lus hadden we gelukkig geen regen meer, integendeel het klaarde geregeld op.
Het hoogtepunt in deze lus was de vallei van de Serskampse beek. Langs paden in hout gelegd, als waren het brugjes, daalden we over moerassig terrein naar de beek. Terug naar boven was het door het natte gras. Het gras verborg het vele water, en de paden waren bijna onbegaanbaar. Maar ja... We moesten er door. En zeggen dat onze baankapitein, nog de ergste stukken uit het parcours had gehaald en die vervangen door meer begaanbaar wegjes.
Ik vond het eigenlijk erger voor de boeren, als ik zag hoe de weilanden en de akkers er door de wateroverlast bij lagen. Dat zal voor de landbouw geen goed jaar zijn. Wij moeten er onze boterham niet mee verdienen, Integendeel wij stappen een avontuurlijke tocht door de woeste middeleeuwen, langs leuke resten van watermolens en geflankeerd door het groene struweel.
Weer een mooie organisatie die Jeroen en Etienne ingericht hebben. Mijn medestappers en ik hebben er veel plezier aan beleeft.
Met mijn mobieltje heb ik enkele foto's gemaakt, klik hier voor het foto-album

vrijdag 1 juli 2016

Ultreia

Deze morgen waren een vijftigtal mensen in de Gentse Sint-Jacobskerk.

Het tiental mensen dat er iedere week voor het vrijdagochtend gebed is, mocht een aantal mensen ontvangen, mensen die speciaal afgekomen waren voor de dienst, de zegening en de eerste stempel van een pelgrim die vandaag vertrekt.
Hij rijdt vanuit Gent met de fiets naar Santiago de Compostela.