Gwy wandelt

maandag 31 oktober 2016

Dual pilgrim

Soms grijpen gebeurtenissen, kleine dingen, artikels in elkaar in. Zodanig soms dat ik denk dat het geen toeval kan zijn.
Het kwam nu bij mij voor met een artikel over 'Dual pilgrim'; pelgrim zijn naar Santiago de Compostela en ook naar Kumano in het land van de rijzende zon. In Japan de meest heilige plaatsen van het shingon boeddhisme aandoen. (Zie: www.tb-kumano.jp )
Ik sprak erover met andere Santiago-gangers, en vernam dat er nog iemand uit de gemeenschap rond de Gentse Jacobus deze tocht wil doen.
En in de kleine dingen. In mijn keuken op de dampkap hangt een magneetje met daarop de vulkaan Fuji, een andere heilige berg in Japan. ik heb die nog beklommen, maar niet tot de top.

Ik overweeg om nog eens naar Japan te trekken. Veel westerlingen hebben nog niet op de trommel van het Kumano Hungo Taisha mogen slaan.

zondag 30 oktober 2016

De wandelende Pajot

Vandaag wandelde ik in Liedekerke. Enkele wandelkennissen die in de startzaal meehielpen hadden me uitgenodigd. Het was de herfsttocht van 'De Pajotten Hekelgem'.
De start was in een school, en van daaruit konden we meteen in de natuur duiken. We wandelden in de vallei van de Palitsebeek. Onze wandelpijlen liepen een tijd samen met het Tweedorpenpad, en ook met de lus rondom Liedekerke. Ik begreep dat ons wandelgebied deel uitmaakt van een groene gordel rondom Brussel.
Wat me opviel, trouwens reeds aan het station van Liedekerke waren de boekenboxen. De
boekenruilkasten zag ik hier dikwijls, tot in het bos toe.
Op het pad evenzo een rijkdom aan paddenstoelen, zeker in de bossen. Het bos van Liedekerke deden we langs verschillende kanten aan. Het was goed weer, en sommige stukken lagen er toch glibberig, modderig en drassig bij. Dat zijn allicht gedeelten van het bos, waar het zonlicht niet door het bladerendak heen geraakt. Nu wel. Het herfstzonnetje bereikte de ondergrond door de toch al wat kalende bomen.
Het was een mooie tocht, de moeite om eens naar toe te gaan. Ik ben maar al te blij dat ik op de uitnodiging ingegaan ben.
Ik praatte ook met wandelfotografen. Met hun foto's is het nagenieten van de tocht. Ik zag al enkele albums op het internet.

zaterdag 29 oktober 2016

Doorslaar op de kaart

Weet je waar Doorslaar ergens ligt?
Nu de Reynaertstappers hebben dat kleine dorpje op de kaart gebracht vandaag.
Het dorpje maakt deel uit van Lokeren. Lokeren is al groen, en in dat dorpje zeker. Er rijdt zelfs geen autobus naar toe op zaterdag. Gelukkig kwam een vriend me ophalen, waarvoor mijn dank.
De start was in de parochiezaal aldaar, en we werden meteen over een voormalige tramroute gestuurd. De tramstatie in Doorslaar is al lang verdwenen, maar het traject ligt er nog, en dat konden we bewandelen in de richting van Eksaarde. Het traject, of een gedeelte ervan althans ligt trouwens op de Urbanus wandel route, en kan dus vanaf de info toerisme vanuit Lokeren bewandeld worden.
We wandelden ook langs de Zuidlede, voor mij en verschillende van mijn vrienden een mooie herinneringen aan de Pinkstermaandag-wandelingen. Nu totaal anders van sfeer door de vallende bladeren, de veelkleurige bomen, de paddenstoelen in de wegberm. Ik denk dan aan de verfoeilijke
inktzwam (in mijn ogen althans) en aan de charmante rode paddenstoel met witte stippen. Vele mensen bukten zich om de zwammen te fotograferen. Kijk maar naar de verschillende foto-albums van deze wandeltocht op het internet.
Ons traject bracht ons naar Eksaarde, waar we konden verpozen in de zaal 'Ons vermaak'. Dat etablissement is lokaal gekend als de blauwe zaal. Ik ga je de historie niet vertellen. De liberalen en de katholieken kwamen in de tijd niet overeen.
Dan hadden we nog een mooie lus richting Daknam. Een rustige lus. De parcoursmeester heeft ons de meest romantische paadjes aangeboden. Soms speelse paadjes met de vos Reintje en de beer Bruintje.
Leuk langs het water wandelen. De samenkomst van Durme, Zuidlede en Moervaart is niet imposant, maar zo vertederend. Zeker met dat zacht herfstzonnetje.
Terug in 'Ons vermaak' was aan onze tafel het gespreksonderwerp: Santiago de Compostela. Hoe lukt het? We kennen elkaar niet. We komen toevallig aan dezelfde tafel terecht. Er is één iemand die een T-shirt van dat wandeldoel draagt, en die tocht wordt dan een gespreksonderwerp.
Maar goed. Dat is een ander verhaal.
Wij wandelden verder. Eens aangekomen kunnen we met veel genoegen over een mooie tocht napraten.

vrijdag 28 oktober 2016

Stamcelonderzoek

Op het einde van de tocht doorheen de middeleeuwse ambachten, mocht ik de volgende activiteit van onze OKRA-academie groep aankondigen.
Ik herhaal het hier in mijn blog ook graag.
Op dinsdag 8 november hebben we Heidi Mertens uitgenodigd om te praten over de ethische aspecten van stamcelonderzoek.
De spreekster is verbonden aan de universiteit van Gent.

Klik hier voor de link met meer info.

donderdag 27 oktober 2016

Das leben ist ein OEMTATA

In een stripalbum met als hoofdfiguur het dagbladverschijnsel Nero komt detective Van Zwam een onguur herenhuis tegen.
Het stripverhaal is De straal van Oemtata uit 1975.
Ik ben al dikwijls dat huis voorbij gegaan. Nu is het goed verzorgd. Het staat in de Lousbergkaai te Gent.

Nawoord op 7 november:
Vandaag bereikte me het bericht dat de tekenaar Marc Sleen op 93-jarige leeftijd overleden is.

woensdag 26 oktober 2016

Koren in Sint-Baafs

Geregeld geven zangkoren een uitvoering in de Gentse Sint-Baafskathedraal.
Dan moet je niet alleen aan religieuze muziek denken.
Vrijdag bijvoorbeeld was de 'Cransbrook Choral Society' in de kathedraal. Onder hun koorzangen brachten zij ook een fragment uit Nabucco van Verdi.
En vandaag was er het 'In Sound Company Community Choir' met hartverwarmende muziek. Zij hebben al in Brugge opgetreden. Vandaag waren ze in Gent. Morgen zullen in Ieper onder de Menenpoort zingen, bij de Last Post.
Ze brachten  Afrikaanse koorzangen, ook gospels. Zelfs fragmenten uit films, zoals America uit West Side Story.

Uitpas

Uit in Gent is wel iets voordeliger met de Uitpas.
Je spaart er met name punten mee.
Zo kreeg ik voor het mosselfestijn deze middag korting in ruil voor gespaarde punten.
Bovendien kon ik vandaag ook nog naar het belfort gaan, om punten om te ruilen voor een geschiedkundig boek in verband met 'Mijn Gent, schoon Gent'

Er vertelde iemand me dat dit voor mij zeker interessant is omdat ik veel naar uitvoeringen en concerten ga.
Dat is misschien waar. Er is meer: ook bij museumbezoek kan je een punt verdienen, of bij sportactiviteiten: de donderdag houden verschillende mensen die Tai Chi of Qi Chong beoefenen hun kaart tegen de scanner.
En als je geregeld naar de Gentse stadsbibliotheek gaat is zo een kaart ook interessant. Op het gelijkvloers vlak bij de sprinters staat een scanner. De kaart zelf kan je opvragen bij het info-punt links als je de bibliotheek aan de zuid binnengaat.

Vulpen

Wat schoot nu door mijn hoofd? Ik heb een vulpen gekocht.
Dat is wat anders dan op een tablet notities maken, of met een een balpen wat op een papiertje krabbelen.
Het speelde al een tijd door mijn gedachten.
In een boek had ik gelezen om je gedachten op papier te zetten, ook al leest ze niemand.
In een elektronisch tijdschrift kwam ook het op papier brengen naar voren.
En wat ik zoals denk, kan ik moeilijk iedereen laten lezen, al is het maar om redenen van privacy.

Met een vulpen schrijft iemand als ik trager en zorgvuldiger. Er is geen automatische woordcorrectie zoals bij een tekstverwerker. Het zo stelselmatig ordelijker schrijven ordent dan ook de gedachten.

Geregeld passeerde ik een winkel, met mooie vulpennen in de etalage. Een vulpen had al verschillende keren mijn aandacht getrokken. En vorige week vrijdag, toen ik weer door de betrokken straat liep, stapte ik de winkel binnen, Ik kocht er de pen. Ondertussen heb ik er al wat bladzijden mee vol geschreven. Het schrijft aangenaam.

dinsdag 25 oktober 2016

Ambachtenwandeling

Vandaag hadden we met OKRA Academie van Gent een wandeling door Gent met als thema de ambachten.
Het was een dag in twee delen.

In de ochtend bezochten we het atelier Mestdagh. Drie generaties al van kunst en vakmanschap.
Ontwerpster Ingrid vertelde over haar kunstwerken, hoe ze inspiratie opdoet, hoe ze de ideeën van architect en opdrachtgever vorm geeft en uitwerkt. Het licht dat door een glasraam schijnt wordt kunst.
Haar dochter ging dieper in over de concrete uitvoering. De technieken die van het ontwerp een glasraam maken: de keuze van het gekleurd glas, het brandschilderen van glas, het verwerken tot een raam.
Het was deze morgen een ervaring van de schoonheid en de geheimen van de glasraamkunst.

Deze middag was het dan een stadswandeling. Maud, een stadsgids van Gandante, nam onze groep
vanaf de Vrijdagsmarkt mee langs markante plaatsen die ons aan de neringen, gilden en ambachten in de late Middeleeuwen herinneren. De trots die in verschillende gildenhuizen tot uiting komt, roept nu nog ons respect op. Zij ging ook in op de politieke betekenis van de ambachten in het stadsbestuur van Gent, tot aan de Carolijnse Concessie.

Het was plezierig de groep te kunnen begeleiden. Volgend jaar ben ik weer van de partij.

maandag 24 oktober 2016

Bewaak je huis

Wie kijkt er naar je woning terwijl je op reis bent?
Op reis met de groep van Scheldeboorden kwam een koppel medewandelaars van ons, hun buren tegen. De wereld is klein.
Die buren bewaken zelf hun eigen huis via internet en hun mobieltje.
De mijnheer gaf ons zo een demo, waarbij hij zijn huis op zijn smartphone liet zien, vanuit verschillende hoeken. Hij kan het licht aan en uit doen wanneer hij wil. Hij liet zo de rolluiken aan de achterzijde zien. En haalde ze op en neer en dat allemaal vanuit Spanje, terwijl hij in Nederland woont. En zei hij, als ik 100 kilometer van huis ben, zet ik alvast de verwarming aan.

Ik doe het op de gewone manier. Iemand van de familie en een medebewoner van het flatgebouw komen geregeld kijken of alles OK is.

Ik vernam dat op 28 oktober 2016 de actiedag ‘1 dag niet’ zal plaatsvinden.

Mijn muntenverzameling

Al een tijd verzamel ik munten.
Dat kunnen zo maar centen zijn: één- en twee eurocenten uit verschillende landen. Die bewaar ik uit mijn Europese reizen.
Een wandelmaat van mij koopt in ieder land waar we zijn muntstukken van 2 euro. Hij doet niet zomaar. Ze moeten de kwaliteit uncirculated hebben.
Er zijn zo verschillende ruilbeurzen voor munten. Ik geraak er nooit naar toe. Ze vallen altijd samen met een wandeling die ik niet wil missen.
Voor mijn 'uncirculated'-verzameling betrouw ik dan ook op het Belgisch munthuis: /www.munthuis.be/
Zo ben ik bezig met een verzameling zilveren Amerikaanse dollars.
En nu kreeg ik van het munthuis nog een bijzondere munt: Het is een munt uit een collectie ter ere van de Indianen. Deze is een dollar met op de achterkant Sacagawea, een vrouw uit de Shoshone-stam met haar kind op de arm. De munt zit in een mooie cassette. Zoals je op de afbeelding ziet brengt die een ander aspect van de geschiedenis in beeld: het coderen van geheime berichten.

Na maanden gevonden

Eenzaam overleden.
Maandenlang dood liggen.
Dat gebeurt in onze welvaartsstaat.
Alles had de overleden man geregeld: betalingen per domicilie of bestendige opdracht. Daardoor waren geen leveranciers of de huisbaas gealarmeerd.
Maar waarom had de familie niets door, dat het al zo lang geleden was, dat ze iets van die oude man gehoord hadden?
Ik vind het triestig wat ik las in het artikel van het Nieuwsblad.
Eenzaam sterven gebeurt niet alleen bij oude alleenstaanden, waarvan de familie hen niet meer wil zien.
Het gebeurt ook bij jonge mensen. Het is nog niet lang geleden dat de jonge Jordy gevonden, gestorven aan ontbering. Over deze tiener zie het artikel in het Nieuwsblad.
De residentie Santiago, waar de 81-jarige gevonden is, en de Blaarmeersen waar de 19-jarige gevonden is, liggen niet eens zover van elkaar in het westen van Gent.

zondag 23 oktober 2016

Nazomertocht

Op deze zondag treinde ik naar Halle, voor een tocht in het Hallerbos bij de Zenne. 
De wandeling was ingericht door de wandelclub 'Heidetochten Kester-Gooik'.
Een lid van die club had me er toe overhaald om eens bij haar club te wandelen. Zij was medewerkster vandaag. Ik had nog nooit bij die club gewandeld. Nu wel, en ik zal er nog bij wandelen.
De club bood een ruime keuze van afstanden. De kortste was 4 kilometer, de langste was 50 kilometer.  Zelf koos ik voor de 26 kilometer. 
De tocht bracht ons naar de Zenne en het kanaal en vandaar de vallei uit. Eens Rodenem achter ons, werd de tocht puur landelijk tot we na 7,3 kilometer de eerste rust is Essenbeek bereikten. Daar hadden we een plaatselijke bosrijke lus. Het bleef nevelig en vochtig wat ons mooie spinnenwebben liet zien in de varens en de bramen. Steven heeft zo enkele mooi in zijn reeks gebracht op facebook, Hij noemt het terecht: Art of Nature.
Het derde traject bracht ons (= de 26) langs de Steenputvallei en het Kamerijkbos. Infoborden van Natuurpunt leerden me dat de Zenne eertijds in de zee uitmondde.
Op de tweede rust heb ik mijn boterhammetjes opgegeten met een kom soep. Op de derde rust kon ik het niet laten een broodje met witte pens te kopen.
Dat was in Buizinge. Die rust werd door vrijwel al de afstanden aangedaan. Nadien hadden de wat langere afstanden allemaal hetzelfde parcours, Weer door bosjes, Eizingen met name. Dan afdwalen in de richting van een windmolenpark. Daarna een stukje langs het kanaal Charleroi-Brussel stappen, met voor ons steeds de basiliek van Halle. Achter de Colruyt bogen we af.
Na 25,7 kilometer was ik weer terug in Don Bosco, de startplaats. Het was toen 15u01. en de thermometer gaf 8°C aan. De zon is er vandaag niet doorgekomen. Maar tegen de middag was het nevelige weer gelukkig voorbij.
In de vroegte was ik evenwel content dat ik een muts en handschoenen aan had. In de nazomer is het wel wat frisjes.
Voor mijn foto's klik hier.

zaterdag 22 oktober 2016

Nog nooit zoveel bedevaarders

Naar Santiago de Compostela, dat is nu wel in.
Nog nooit zijn er zoveel mensen naar de kathedraal in Santiago de Compostela getrokken.
Het lijkt er althans op dat met de cijfers die nu gekend zijn het record van 2010 zal overtroffen worden.
Volgens de statistieken van het pelgrimsbureau waren er na 9 maanden al 240.420 pelgrims geregistreerd.
Oktober staat nog niet in de cijfers. Mijn Compostela bijv. heb ik in oktober gekregen en die staat daar dus nog niet bij.

We waren met enkelen uit onze Scheldeboorden-groep vandaag op de wandeling, en dit vormde dan ook een gespreksonderwerp.

Bron: Kwart miljoen bedevaarders naar Compostela

Heizijdetocht

Lebbeke, en meer bepaald het deeldorpje Heizijde was mijn wandeldoel op deze zaterdag.
De Denderklokjes richtten er een tocht in.
In de startzaal kwam ik al meteen bekenden tegen. En ik kreeg gelijk al te horen  dat ze me op de televisie gezien hadden.

De tocht bestond uit drie lussen. Leuk vond ik dat ze deze lussen elk een eigen naam gegegeven hadden: respectievelijk Heidekantroute, Vondelbeekroute en Wachtbekkensroute.
Die laatste route was met haar 12 kilometer de langste lus. Ik bewandelde ze eerst. Het was een landelijke tocht door het groen over veldpaadjes, met veel afgevallen bladeren op de wegjes, en mooie paddenstoelen in de berm. Dat heeft de parcoursbouwer ook in de andere lussen waar gemaakt. Het grillige parcours dwong een beetje om de pijlen in da gaten te houden. Zeker in het eerste traject dat ik alleen aflegde. Dat traject passeerde na de rust bij de atletiekclub van Lebbeke de wachtbekkens.
Het tweede traject wandelde ik met clubgenoten, Een mens babbelt dan wat af, maar met meerderen is er wel altijd iemand die de pijl op tijd opmerkt.
Ik vroeg me trouwens af of de Vondelbeek wat met de Vondelmolenkoek te maken heeft. We kregen er een bij de inschrijving. De koek wordt trouwens in Lebbeke vervaardigt.
Ik eindigde met de Heidekantroute. Ook hierin weer veel veld wegels. Ons traject zigzagde met het rolstoelparcours, dat de wat minder begaanbare smalle paadjes vermeed.

Het heeft niet geregend, ook al dreigde het soms, we hebben het droog gehouden op deze aangename tocht.

vrijdag 21 oktober 2016

Een cru avontuur

Er zijn twee nieuwe winkels aan de Kouter in Gent
Colruyt opende de Cru op de Kouter in het gebouw waar vroeger de Kredietbank gevestigd was. 
Het is een nieuw winkelconcept. Het kwam me in eerste instantie vreemd over. 
Bij het binnenkomen neem je een scanner. 
Dan dwaal je door de winkelschappen en toonbanken met allemaal verse producten. Pure ambacht. Het vlees wordt voor je ogen versneden. Ook de andere producten zijn lokaal. Het is een winkel voor mensen met passie voor eerlijk en goed eten. 
Wel wat prijzig, maar gezien de kwaliteit (en de dure locatie) wel zijn geld waard.
Betalen doe je trouwens met je bankkaart achteraf, nadat je je scanner laten uitlezen hebt.
Ik ben wel benieuwd of de formule zal aanslaan. 

Een andere nieuwe winkel is er in de Zonnestraat. Daar in een imposant pand, heeft AS Adventure haar winkel geopend. Het is er heel wat ruimer dan hun vorige vestiging in de Veldstraat. 
Het winkelpand is in zijn vroegere grootsheid hersteld. Met de mooie art-deco koepel om het geheel van outdoor artikelen te belichten. 
De winkelformule is klassiek. Advies krijg je van de deskundige winkeliers, en afrekenen is aan de kassa beneden. 

Klokken luiden

Om vijf uur luidden de klokken van de Sint-Baafskathedraal.
Ook de volgende dagen zullen de klokken om vijf uur luiden.
De klokken luiden voor Aleppo.
Het is een initiatief van een Finse Lutherse gemeente. Dat wordt in vele landen nagevolgd. Ook in België.
Met het luiden van de klokken wil de gemeenschap de absurditeit aanklagen van het bombarderen van o.m. hulptransporten. Er is geen reden om het leven van zoveel burgers en kinderen te vernietigen.
Onder de kerken die zich bij dat initiatief hebben aangesloten is ook de Sint-Baafskathedraal,
Als je morgen of een van de volgende dagen om vijf uur de kerkklokken hoort luiden, denk dan aan Aleppo.

Vliegende Hollander

Deze morgen op Canvas was er muziek en uitleg over de opera  'De Vliegende Hollander' van Wagner.
Het is iemand waarmee ik me toch wat verwant voelt.
Willem van der Decken is een zeeman uit Terneuzen. Ikzelf heb jaren in Terneuzen gewerkt.
Hij zwerft de wereld rond, Ja ook ik reis over de hele wereld. Al zal ik dan toch Zuid-Afrika ook eens dienen te bezoeken.
Hij vindt geen vrouw die hem trouw kan blijven. Ja ... Dat heb ik ook mee gemaakt.

Verschillen zijn er natuurlijk veel meer.
Om me ervan te overtuigen ga ik volgende maand naar de Gentse opera om het stuk 'Der fliegende Holländer' te beluisteren en te bekijken.

Uit de Gentse stadsbibliotheek, heb ik al een DVD van deze opera geleend. Daaruit komt de afbeelding. De kapitein staat beneden, en Senta, zijn geliefde dagdroomt.

donderdag 20 oktober 2016

Decor voor West Side Story

Een smal zijstraatje van de Veldstraat leidt naar de Leie.

Niemand loopt er door, al meen ik me te herinneren dat we eens bij een wandeling van wandelclub De Florastappers er door gestapt te hebben.
Niemand heeft er wat te zoeken. Het is de nooduitgang voor de Inno. Het is een een straatje waar je even een blik in werpt en dan verder doorheen de drukke winkelstraat wandelt.

Toch viel het me op door de vele trappen aan de muur. Ik dacht warempel dat ik het decor van de film West Side Story zag.
Ik zag voor mijn ogen de Polak Tony er al op lopen om zijn geliefde, de Puertoricaanse Maria te ontmoeten.

Waar een mens toch al niet aan denkt bij een straatje, dat niet eens een straatnaam draagt. .

Een week terug in Gent

Terug vanuit Compostela bleek het voor mij toch druk te zijn deze week.
Er was heel wat post binnen gekomen, en ik had wat afspraken uitgesteld tot na mijn reis, tot deze week dus.
Maar dat niet gelaten. Na de tocht in Galicia kon ik er weer tegen aan.
Deze week ben ik niet uit het Gentse geweest.
Op donderdag is het voor mij altijd wat drukker dan in de rest van de week. Overdag ben ik dan in De Horizon.
's Morgens beoefen ik er Tai Chi en nadien tref ik de regelingen voor de volgende week.
's Middags gebruik ik er zoals op vrijwel alle weekdagen het middagmaal.
De donderdagmiddag is dan voor de surplussers. Om 14 uur doen zij onder begeleiding van Ann oefeningen in stoelturnen. Zij doen het graag want Ann is een bijzonder boeiende begeleider. Stoelgymnastiek is zo niet alleen goed voor het lichaam, het is ook een sessie van samen met anderen iets doen.
Daarna volgen gezelschapsspellen, die ik dan begeleid. Het accent ligt daarbij op de gezelligheid. Het spel geeft dikwijls aanleiding voor een goede babbel.
Deze namiddag had ik dan los van die activiteit nog bezoek uit Zelzate. Zelzate is weliswaar een bladzijde die ik omgedraaid heb, maar ik kan er niet altijd onderuit. Ik ben er nog in het bestuur van verschillende verenigingen. Meestal heeft men alleen mijn handtekening nodig, maar soms ook mijn inzichten, en dat vleit me.
De donderdag is mijn Horizon-dag, overdag. Deze avond heb ik in een ander verband nog een vergadering.
Daarmee ben ik dan een hele week terug. Het deed plezier weer het dagdagelijkse te beleven.

woensdag 19 oktober 2016

Tentenkamp op de kouter

Zouden er mensen in de tent slapen op de Kouter in de Gentse binnenstad?
Ik vraag het aan een van de mensen die ik er zag.
De man in houthakkershemd vertelde me dat het goede tenten zijn. Dat hier op de Kouter nu een basiskamp ingericht is. AS Adventure heeft de Veldstraat verlaten en vestigt zich in de Zonnestraat.
Ik ken het pand in de Zonnestraat al om eerdere winkels. Er was een winkel waar je kleren en andere zaken kon kopen zodanig dat je er als Indiana Jones buitenkwam. In mijn ogen een veel te dure winkel.
Er was ook een beterkope winkel: Sports Direct, waar ik geregeld wat heb gekocht, tot wanneer die verdween. Een goedkope winkel maar het zag er niet uit. Het was een wanordelijk pand.
Het winkelpand is nu in ere hersteld. De art deco koepels zouden nu weer zichtbaar zijn van binnen uit. De gevel is al duidelijk zichtbaar weer geschikt voor een luxueuze winkel.AS Adventure vestigt er zich. Nu vrijdag is het de opening.
Ik zal dit weekend zeker eens gaan kijken. Vanuit het basiskamp heb ik kortingsbonnen mee gekregen.

Voor 41 € naar Rome

Een globetrottende wandelaar houdt de prijzen in de gaten.
Hoewel ik het liefst in groep reis, kan ik het niet nalaten ook individuële reizen te bekijken, en dan vooral city-trips. Daarbij heb je de websites van de reisbureaus en ook  Google Flights.

Voor 41 euro heen en terug naar Rome.
Bijna niet te geloven !
Toch vond ik deze vlucht op Google Flights.
Heen op vrijdag 4 november vanuit Charleroi
Terug op dinsdag 8 november.

Of wat dacht je van een week te Berlijn. Heen en terugvlucht in november voor 16 euro, en een hotel voor zo een 60 euro per nacht?

Het is alleszins de moeite om eens  Google Flights te bekijken.

Voshoek

De Gentbrugse meersen vormen een natuurgebied in volle uitbreiding. De stad Gent en Natuurpunt kopen er nog groene landen bij. Het is een gebied aan de Schelde, die geregeld overstroomde. Daarom is er vrijwel niet bewoond geweest.
Afgezien van het lawaai van de E17 die het gebied in tweeën splitst is het een puur natuurgebied aan het worden. Zo dicht bij de stad.
Toen ik er zondag doorwandelde kwam ik een man tegen met een spade. Die man vertelde me dat hij een put in het pad ging opvullen, want dat er die dag veel wandelaars verwacht werden.
Dat was vlakbij de Voshoek. Een rustig plekje met zitbanken van waar je de vogels kunt bekijken die hier leven.
Het is er rustig. In het gras op de Scheldedijk zat een dame in yoga-houding te mediteren.
De hoek heeft haar naam gekregen als verwijzing naar de zanger Luc De Vos, een peter van dit natuurgebied, en milde weldoener.
In het gebied worden geregeld wandelingen ingericht.
Ik heb er al deelgenomen met tochten van:

dinsdag 18 oktober 2016

Volgende reis

Enkele mensen vroegen me al waar mijn volgende reis naartoe gaat.
Wel ...
De volgende reizen die ik gepland heb zijn:
- naar Jordanië (Wadi Rum woestijn en Petra) eind 2016
- naar Hongarije (Balaton meer) mei 2017
- naar Spanje (Marbella) oktober 2017
Inrichters zijn Anders Reizen en Wandelen in Europa
Voor die drie reizen heb ik het voorschot al betaald. 
Ook ben ik van plan om nog een of meer keren met Scheldeboorden mee te gaan. Hun voorlopige kalender heb ik al. Begin december beslis ik. 

Kosten om gezond te blijven

Maandag was ik onder de stadshal naar aanleiding van de dag van het verzet tegen de armoede.
Heel wat mensen getuigden over hun armoede.
Een thema daarbij was de gezondheidszorg.
Geknoopte lakens
aan de kerk van Zelzate,
(foto uit het Nieuwsblad)
Sommige mensen blijken niet naar de dokter of het ziekenhuis te gaan, wegens de hoge kosten.

Ik kan dat best geloven, als ik zie wat ik deze week aan geneeskundige zorgen uitgeef:
- maandag naar de tandarts, de huisarts, de apotheker
- vandaag, dinsdag naar de apotheker
- woensdag naar de specialist, de apotheker en de huisarts
- vrijdag weer naar de tandarts.
Ik kom deze week niet toe met 300 euro, en kan me dan ook best indenken dat mensen bezoek aan de arts uitstellen, en blijven uitstellen.

Het was een symbolisch gebaar om op de dag van het verzet tegen de armoede aan elkaar geknoopte lakens buiten te hangen.
In Zelzate hingen ze aan de kerktoren.

maandag 17 oktober 2016

Verwaarloosde jeugd en immigranten


Nu eens uit de bibliotheek de film West Side Story gehaald.
Een mooie musical, nog altijd het zien waard.
Door de decoropbouw en de klederdracht is de film wel gedateerd, maar hoe gek het ook is, de boodschap spreekt me nog altijd aan.
De boodschap van de onmogelijke liefde tussen Tony en Maria, maar ook een scene zoals deze.

Ik kan niet nalaten te denken aan sommige situaties heden ten dage. Vechtpartijen zoals tussen de Jets en de Sharks, gebeuren nu nog. Toen ik vorige maand in Bautzen was, was er ginder heel wat politie op straat om vechtpartijen tussen Pegida en vluchtelingen te voorkomen.

zondag 16 oktober 2016

Tom Balthasar opent wandeling

Vanmorgen opende schepen Balthasar bij het Gentbrugse dienstencentrum een nieuwe groene halte wandeling.
Groene halte wandelingen zijn wandelingen in lijn waarvan begin- en eindpunt een halte is van de autobus, dan wel een treinstation.
De nieuwste van die tochten werd vandaag voorgesteld.
Het is een tocht vanuit Gentbrugge, langs de Gentbrugse Meersen, langs de Schelde naar de stadskern van Gent. Het is een wandeling die natuurherstel en historie samenbalt in 13 kilometer stappen.
De tocht begint met een honderdtal meter blote voeten pad. Zelf heb ik evenwel het betonpad met de schoenen aan gevolgd. Verschillende andere deelnemers trokken wel hun schoenen uit.
De wandeling is niet bewegwijzerd, De route staat volledig beschreven in een brochure, met heel wat informatie over het concept van zulke tochten, en ook over wat onderweg te zien is.
Ik stapte mee in de groep tot aan het geboortebos.
Nadien wandelde ik alleen verder aan de hand van de route-beschrijving.
De wandeling passeert ook de Voshoek, een eerbetoon aan Luc De Vos, die peter was van Natuurpunt en zich om de Gentbrugse meersen bekommerde. Trouwens, gisteren eindigde Mia 2de in de Lijst van de Lage Landen, maar dit terzijde.
De wandeling passeert ook de Sidonie Verhelststraat. Zou iemand nog weten waarom Gent een straat naar deze Verhelst noemde?

Klik hier voor mijn foto's
De website van de groene halte is: http://www.groenehalte.be/
AVS was er ook bij. Klik hier voor de uitzending

Camino del Norte met Scheldeboorden

Het is nu achter de rug. Met een groep wandelaars stapten we de de Camino del Norte, op een tocht ingericht door Scheldeboorden.
Drie jaar heeft het geduurd om Santiago te bereiken.
Zelf heb ik vanaf vorig jaar deelgenomen. Vanaf Santander heb ik mee gestapt.
In 2015 was dat van Santander naar Ribadeo.
Dit jaar in 2016 was dat vanaf Ribadeo tot Santiago, en verder nog tot het einde van de aarde op Fisterra.
Het was een mooie tocht, die ruimte bood voor verschillende interpretaties: voor de ene was het een pelgrimage, voor de ander een wandelvakantie.
Genoten hebben we allemaal. En we kijken er met plezier op terug.
Voor mijn persoonlijke indrukken, klik op een van de koppelingen hieronder:

Met mijn mobieltje heb ik foto's genomen. Klik hier

zaterdag 15 oktober 2016

Planten in de kathedraal

Onder de titel WAT GROEIT EN BLOEIT ER  IN DE KATHEDRAAL was er deze middag een rondleiding in de kathedraal, in de Sint-Baafskathedraal te Gent.
We waren met meer dan 40 om naar de uitleg van Francine te luisteren.
Het ging hem hier niet over de echte bloemen en planten die op of nabij het altaar staan, maar over de geschilderde en gebeeldhouwde bloemen en planten.
Onze rondleidster ging diep in over de symboliek die men in de middeleeuwen aan verschillende planten gaf.
Soms was de uitleg verrassend, zoals over de appelboom van de preekstoel. Zij vertelde hoe in de bijbel geen appelboom vermeld wordt, en hoe in de voorstelling van de mensen, de boom van goed en kwaad langerzamerhand als een appelboom herkend werd.
Op andere momenten was de uitleg dan weer geschiedkundig: zoals over de tulp. Ik wil het wel herhalen: In de 16de eeuw kwamen er bij een lading stoffen tulpenbollen aan. Die werden geproefd, en het waren slechte ajuinen, daarom werden ze weg gegooid. Wat er verrassing het jaar nadien over de mooie bloemen die er uit kwamen! Gent is nog altijd de stad van de Floraliën.

Bewonerszone 2: Portus Ganda

Terug in mijn Gentse flat vond ik tussen de vele post ook een schrijven van het mobiliteitsbedrijf van Gent.
Per 31 oktober wijzigen de regelingen rond het parkeren.
Ik onthou voor degenen die niet in de zone wonen::
1) dat het wel duur parkeren wordt.
2) dat de controle gebeurt op basis van de nummerplaat
3) dat ook voor kort parkeren op de parkeermeter de nummerplaat moet ingegeven worden. Het is gratis voor een kwartuur.

De webkaart en alle mogelijke informatie heeft de stad op het internet geplaatst: Parkeerplan van Gent

vrijdag 14 oktober 2016

1ste dag na de reis

Sint Jacobskerk, Gent
Na de belevenisvolle reis naar Santiago de Compostela, herneemt het dagelijkse leven zich.
Door de afwezigheid van die paar weken had ik het meteen druk.

's Morgens de wekelijkse bijeenkomst in de Sint-Jacobskerk.
Het was plezierig elkaar terug te zien. Er was trouwens een man bij van 78 jaar, die 11 jaar geleden door een ziekte de spraak verloren had. Nu spreekt hij weer. Daarvoor heeft hij een toestel. Hij tikt wat hij wil zeggen in een apparaatje in, en dat apparaatje praat dan in zijn plaats. Je moet het maar kunnen, op bejaarde leeftijd nog zoiets nieuws leren.

Nadien ging ik naar de post, om een pakje af te halen.
Onderweg stonden er wat politieauto's vreemd geparkeerd in mijn straat. Wat zou hier aan de hand zijn? Toen ik er voorbij ging, zag ik dat een man in boeien geslagen werd.

In de post lag mijn pakje klaar, zo kan ik nu mijn muntenverzameling bij werken.
's Middag dan gaan eten in het LDC De Horizon. Prettig was het om weer met de bekenden aan tafel te zitten.

En in de namiddag dan naar de Sint-Baafskathedraal.
Daar ging ik eerst naar de Vita-kapel, de doopkapel. Ginder hangen nu de buitenluiken van het Lam Gods. Na een lange minutieuze restauratie zijn die panelen nu te bewonderen. Adembenemend is het werk nu. Dit valt nog meer op, als je van de gelegengheid gebruik maakt om naar de kopie uit de jaren 80 in de Vijdt kapel te bekijken. Nog tot en met zondag in de toegang tot het schilderij gratis. Ik was een van de velen die het gingen bewonderen.

Weer in mijn flat, heb ik nu nog veel post af te werken. En ook de facturen te betalen die tijdens mijn afwezigheid bezorgd werden. En dan eens vroeg naar bed.

Kleurrijke groep

Met Scheldeboorden naar Santiago.
We hadden een wandelreis met goed weer. De kathedraal van Santiago torende in de zon.
Op onze laatste kilometers naar het einde van de aarde, begon het toch wel te regenen.
Iedereen trok regenkleding aan. Poncho's in het geel, in het rood, in het blauw, in het groen ...  Als veelkleurige groep bereikten we Finisterra.
We waren met wandelaars van alle slag. Heel wat tegenstellingen: korte en lange afstand wandelaars, mensen die veel reizen en mensen die zich tot één keer per jaar beperken, mensen die het liefst door stappen en mensen die de tijd namen om kerkjes en dergelijke te bezoeken, mensen die hun  drinken mee hadden en mensen die liever stopten om een koffie te drinken, mensen die alles te voet deden en mensen die af en toe op de bus zaten.
Zo een diversiteit is een rijkdom voor ons gezelschap en vergroot het wandelgenot.
Klik hier voor mijn foto's van deze wandelvakantie. 

Rugbandage

Al meer dan een jaar steek ik mijn rugbandage in mijn bagage als het een wandeltocht is over een lange afstand, of over meerdere dagen.
Sinds september vorig jaar heb ik die band  niet meer uit mijn tas dienen te halen. Ik begon er dan ook aan te denken de bandage niet meer mee te nemen.
Hoewel ...
Ik werd deze morgen wakker met pijn in mijn  linkerheup. Die dan goed in gewreven met Perskindol. Baat het niet,  dan schaadt het niet. En ik zal toch maar mijn rugbandage blijven meenemen.

donderdag 13 oktober 2016

Terug uit Santiago

13de reisdag, 2de dag terugreis
Over de Seine
Vandaag is het nu echt de laatste de dag. Het is een dag op de autobus. Meer dan 1.000 kilometer.
Om halfzeven ontbijten we nog in het weghotel 'Les Bruyères' in Castets. En dan met zijn allen de bus in. Mijn valies het laatst,  want ik mag er het eerst uit. Ik rijdt niet mee tot de Scheldeboorden in Temse, maar verlaat de bus al in Gent.
Aanvankelijk rijdt de bus over een rustige snelweg. Eens in  Bordeaux wordt het een beetje aanschuiven. Daarna gaat het weer vlot tot Parijs.
Op de bus hadden we gewoonte getrouw, de grote Scheldeboorden-prijsvraag. Samen met een wandelcollega had ik 31 punten. We stonden ex aequo . Mijn medewandelaar werd eerste op basis van de schiftingsvraag. Ik eindigde tweede.
Na de drukte op de autoweg bij Parijs stopten we nog eenmaal. Dat was de gelegenheid voor een groepsfoto. Die staat op facebook bij Marc of Caro.
Om 22 uur was ik weer in Gent. Dat was, stops inbegrepen, dus meer dan 14 uur onderweg. 

woensdag 12 oktober 2016

Wanderlust

Met mijn Santiago-reis mis ik enkele TV-uitzendingen van CANVAS. Het zijn met name de opnames van Alicja Gescinska op zondagavond. Daarin wandelt de filosofe met haar gasten.
Ik haal aan uit het OKRA-magazine:
Wandelen is de tuinier van onze denkwereld. Wandelen wiedt het onkruid, laat alle overbodige ballast uit ons hoofd verdwijnen. Daardoor komen we tot de kern, het essentiële,  wat er echt toe doet in het leven. Wandelen ontvouwt de wil en het verlangen om de wereld te ontdekken.
Voila! Je hoort het van een docente politiek wetenschappen.
De zondagavond programma's heb ik in geprogrammeerd. Ik zal die dus als ik weer in Gent ben, kunnen bekijken.

Terugreis (dag 1)

Reisdag 12
Vandaag is het een dag op de autobus. 800 km rijden.
Om 6 uur rinkelde de telefoon  op mijn nachtkastje: wake up call
Na het ontbijt vertrok onze autobus. Het was nog donker.
Langzaam werd het meer licht onder een  bewolkte hemel met mistslierten zichtbaar op de berghellingen.
Na zo een twee uur rijden passeerden we Ribadeo, waar dit jaar onze voettocht van start ging.
De tocht vervolgde langs de kustroute, over viaducten van de mondingen van rivieren,  langs baaien links van ons en bergen rechts van ons. Soms wat meer het binnenland in, maar steeds noordwaarts.  Galicia uit, Asturië en Cantabria door, verder door Baskenland. Stijgen  en dalen met snelheidsbeperking tot 80 km per uur aan de Pyreneeën.  Frankrijk binnen.
Door Baskenland verder om uiteindelijk in de Landes uit te komen.
In het plaatsje Castets overnachten we. De laatste nacht op deze reis vol met belevenissen.

dinsdag 11 oktober 2016

Fisterra = Punto Final

Reisdag 11 = wandeldag 9
Vandaag wandelden we tot het einde van de aarde. De autobus van Scheldeboorden bracht ons naar Cee, en daar begon onze dagtocht in het droge. We wandelden langs baaien en rotsige heuvels naar de Atlantische oceaan. Na het middaguur begon het toch wel te regenen en te gieten. Poncho's aan, paraplu's open en doorstappen.
Het waaide er nog flink bij daar aan de Costa da Morte. We hielden er de moed in. We zeiden dat wij niet op prestige uit waren, maar gewoon dat we niet zagen, niet versagen en dan ook niet vergaan.
Druipnat waren we toen we de kilometerstand 0,0 en de vuurtoren op het einde van de aarde bereikten.

Het einde.

Marc nam vandaag ook afscheid van zijn wandelschoenen. Dat en nog meer legde hij vast in zijn foto-album, klik hier.

maandag 10 oktober 2016

De apotheose, de aankomst

Reisdag 10 = wandeldag 8
De botafumeiro zwiert
in de kathedraal
Met ons gezelschap zijn we met 45. 15 daarvan hebben 6 jaar mee gestapt van Le Puy en Velay in 2011. Anderen, zoals ik,  hebben één of meerdere jaren meegestapt.
Jammer genoeg hebben enkelen de tocht niet kunnen voltooien omdat ze er niet meer zijn. De aankomst in Santiago en onze misviering stonden vandaag in hun teken, en dan vooral voor Guido, onze reisleider in de eerste jaren.
We hadden een korte tocht deze morgen, waarbij we de Monte de Gozo beklommen en afdaalden. We stapten door de voorstad en langs een van de 7 voormalige stadspoorten kwamen we de oude stad binnen.
Na de groepsfoto gingen we de kathedraal in.
Vandaag konden de mensen die daarvoor voelden ook hun Compostela ophalen. Zelf heb ik deze middag nog pulpo gegeten, en daarna kwamen we elkaar in de winkeltjes van Santiago nog geregeld tegen.
Om 6 uur verlieten we de binnenstad om naar het hotel te gaan.

Klik hier voor de fotoreeks van Marc, over deze emotionele aankomstdag.

Los Abetos

In Santiago de Compostela verblijft ons gezelschap in het Grand Hotel Los Abetos. Het hotel ligt vlakbij de luchthaven en bij de Monte do Gozo.
Pure luxe. We zijn geen arme pelgrims, maar luxe pelgrims!  Stel je voor ! Ik dacht van een hotelkamer te hebben, en wat krijg ik?  Achter de deur opent zich een trap, een trap naar beneden met een zitkamer, en een terras. Een trap naar boven met de badkamer en het slaapgedeelte. Het is heel wat luxueuzer dan mijn flat in Gent.
De website van het hotel is www.granhotellosabetos.com

zondag 9 oktober 2016

Over de Franse route

Dag 9 = wandeldag 7
De Camino del Norte verenigt zich in Arzua met de Camino Francés.  En dat werden we wel gewaar: veel meer pelgrims onderweg.
Het was voor ons ook een flinke dag. We sloten onze dag af in Lavacolla.
Het werd een mooie tocht, hoofdzakelijk door bossen. Iedereen die de tocht gestapt heeft herinnert zich de vele eucalyptusbomen  bij de luchthaven, en ook het riviertje waar de pelgrims zich eertijds wasten om proper in Santiago aan te komen. Nu is de plek duidelijk herkenbaar door de kledingstukken die pelgrims er achtergelaten hebben.
Het was weer een zonnige dag, en door de vele lommerte aangenaam om te stappen.
We naderen Santiago. Morgen zijn we er, na een korte voettocht die ons nog rest.

Voor foto's van vandaag, klik hier, dan kom je op de reeks van Marc.

zaterdag 8 oktober 2016

Tot in Arzua

Dag 8 = wandeldag 6
Vanmorgen vertrokken we uit het mistige Sobra dos Monxes.  Vrij snel stapten we door mooie holle wegen, die ons wisten te bekoren.
Is het omdat het zaterdag is? Is het omdat het einde van de Santiago-route nadert? We ontmoetten heel wat mede-pelgrims.
We verlieten vandaag de provincie Lugo.  We stapten nu in de provincie La Coruña over wat meer verharde wegen. Op het einde van onze dagtocht hadden we nog een klim, maar op papier zal het er erger uit, dan we werkelijk moesten stappen.
Deze middag hebben we in het stadje Boimorto onze lunchpauze genomen. Deze avond bereikten we Arzua.
Net zoals de andere dagen van deze camino, namen Marc en Caro foto's, klik hier voor hun reeks.

vrijdag 7 oktober 2016

Van Baamonde verder op de camino

Dag 7 = 5de wandeldag
Vandaag begon onze wandeldag in Baamonde. Aan het kerkje aldaar bekeken we de Madonna met kind, die in de kastanjeboom is uitgehouwen. Iedereen uit ons gezelschap fotografeerde dit wel speciaal Maria-beeldje.
Vandaag passeerden we ook kilometerpaal 100.
Dat zou wat ongemerkt voorbijgegaan zijn, had iemand voor ons,  dat niet op de paaltje aangegeven.
We passeerden ook een bron en een kapel, waar we toch als groep wat schrik kregen. We waren een medewandelaar kwijt. Gelukkig niet voor lang, en eens weer een volledige wandelgroep konden we door de bossen verder stappen.
Het was een dag met hoogtepunten.  Later in de tocht kregen we een heel speciale stempel. Het was een zegelstempel in rode lak. Toch wel wat bijzonders. Nog later op het einde van onze dagtocht kregen we nog een speciale stempel in onze credential. Het was in een klooster en die gebruiken dezelfde stempel al sinds hun heroprichting, dat was in 1966. Het betrokken klooster is trouwens al meer dan 1000 jaar oud.
Het was zo een dag waarvan we voelden dat we de Camino stapten, en dat ook omdat we zoveel andere pelgrims tegenkwamen.
Het is de bedoeling dat we morgen Arzua bereiken.
Voor de foto's die Marc vandaag maakte, klik hier.

donderdag 6 oktober 2016

Naar Baamonde

Dag 6 = wandeldag 4
Verdedigingstoren
 in Vilalba
Verder op de Camino del Norte bracht onze etappe vandaag ons van Villalba naar Baamonde. Net zoals gisteren namen we om half negen de autobus om ons naar de vertrekplaats te brengen. We vertrokken te voet waar we gisteren geëindigd waren, dat was in de binnenstad van Villalba. We bewonderden de verschillende gebouwen in die stad en daalden dan af, het landelijke in. We stapten langs smalle rotsige paadjes ongeveer parallel met de de autoweg N634, en met de autovia E70. De N634 dwarsten we verschillende keren. We duwden dan telkens op de voetgangersknop en dan begonnen lampen aan een verkeersbord te knipperen. Wel gemakkelijk voor de mensen zoals wij die een gevaarlijke baan moeten oversteken. We gingen ook verschillende keren onder de autovía door.
De tocht zelf was landelijk met charmante bruggetjes en fuentes.  De gehuchtjes waar we door gingen waren klein. Gelukkig door de nabijheid van de grotere wegen was er af en toe een bar. 's Morgens konden we zo een koffie drinken en in de namiddag een appelsiensap. Op de helft van de dagtocht gebruikten we onze picknick bij de autobus.
Het was de hele dag een zonnige tocht die we in vakantiestemming konden stappen.
Voor de fotoreeks van Marc, klik hier.