Buen camino

Iedere vrijdagmorgen komen we met zo een tiental mensen samen in de Gentse Sint-Jakobskerk.
Deze morgen waren we met meer.

Een man had besloten om naar Santiago de Compostela te fietsen.
Daarom waren hij en zijn dochters ook bij ons.
Hij vertrekt vanuit Gent, en ontving in de kapel waar het beeld van Sint Jacob staat de stempel in zijn credential.
Ook zijn fiets werd gezegend.
Alles met wat ceremonie en het parochielied.
We wensen hem een buen camino, een tocht die fysisch zwaar kan zijn en spiritueel .

100 km dit weekend

Dit weekend wil ik nog eens een flinke voettocht maken.
Een voettocht van 100 km, in 20 uur te stappen.
Er zijn er twee:
EURADAX richt zaterdag vanuit Torhout een 20 uur wandeling in.
En bij onze Waalse vrienden richt een wandelclub uit Doornik ter gelegenheid van 20 jaar bestaan, weer haar '100 km de 5 clochers' in.
Deze tocht start deze avond om 21 uur. Die zal ik meestappen.

Surplussers aan de kust

Eèn keer per maand hebben de surplussers van het LDC De Horizon een uitstap.
Deze maand was er voor gekozen om een dag in Oostende door te brengen.
Surplussers zijn moeilijk te been. We hadden dan ook twee rolstoelen en een rollator mee.
's Morgens bezochten we de markt, die op verschillende pleinen plaats vind.
We bezochten ook de Kapucienen kerk aldaar. Dat is de kerk waar al die mini-versies van boten hangen. De kerk van de vissers.
Ons middagmaal gebruikten we in het ontmoetingscentrum De Boeie. Een lekkere lunch.
In de namiddag wandelden we over de promenade en de dijk.
We besloten onze wandeling aan het casino.
Het was een mooie dag. Genoten van de zon en de zeelucht.
Uiterst content keerden we naar Gent terug.

Klik hier voor wat foto's.

Stropkestocht

Code geel was afgekondigd door het KMI. Zou ik wel gaan wandelen?
OMG, Het is toch vlakbij.
De Florastappers hebben altijd puike wandelingen.
Ik heb veel jeugdherinneringen aan Afsnee.
Dus toch de autobus naar Sint-Denijs-Westrem .
Ik schreef me in voor de tocht van 13 kilometer.
Inderdaad toen ik aan de tocht begon, begon het ook te regenen. Dus meteen de poncho aan.
De 13 km bestond uit 3 trajecten. Het eerste traject bracht ons door het parkbos. Ik genoot van de vele bloemen in de wegbermen.
Het tweede traject bracht ons langs het netwerk van trage wegen naar Afsnee.
Op de rustpost aldaar nam ik de tijd om wat te drinken.
Veel bekenden op deze wandeling trouwens, dus ook heel wat gebabbeld.
Toen ik de rustpost verliet was het opgehouden met regenen. De terugkeer van Afsnee naar de startzaal kon ik dan ook in het droge afleggen.
Het was geen lange tocht voor mij. Maar ik heb ervan genoten. Een stadsmens wandelt graag op de buiten.

Klik hier voor wat foto's.

Blijf niet zitten

Ik ben mijn papierwinkel aan het opschonen. Documenten in de juiste mappen steken. Veel komt ook in de papiermand terecht. En soms begin ik te lezen, dan wel te herlezen.

In een OKRA-magazine van juni 2018, kwam ik deze bladzijde tegen.

Ik voel me aangesproken.
Ik citeer:

Als we bedoeld waren om op één plaats te blijven, dan hadden we wortels in plaats van voeten gehad.

Waar gaat muziek over ?

We hebben Marc Erkens uitgenodigd om te vertellen waar muziek echt over gaat.
We = dat is OKRA academie Gent.
Marc Erkens zal ons zijn passie voor muziek delen. Hij vertelt terwijl hij op de piano speelt.

Ik kijk er al naar uit.
Je bent ook welkom.

Wanneer? Dinsdag 18 september 2018.
Waar ? Clemenspoort, Overwale 3, Gent (zijstraat Voskenslaan, vlakbij Sint-Pieterstation. )
Deuren open om 14 uur.
Toegang 6 € voor OKRA leden, 7 € voor de anderen.

Chouke

Sommige dingen geef ik een naam.

Mijn computer is de rode baron.

Mijn robot stofzuiger is Jefke.

Het bed is Woofie.

En nu heeft ook een plant een naam.
Mijn sansevieria noemt Chouke.
Iemand plaagde me: "Zeg je, als je weg gaat, ' Tot straks Chouke ' ?"

Kleitrappers bij de schapekoppen.

Wandelde ik gisteren in een streek die al dikwijls bewandeld heb, vandaag kies ik voor een voettocht die ik nog nooit gestapt heb.
Naar Lier. 

Daar richt de wandelclub De Kleitrappers haar Zimmertocht in. 

Vanuit het treinstation van Lier brengen blauwe pijlen mij naar een rustpost op 't Spui. Een mooie tocht over de vesten. In de sporthal kan ik de inschrijfformaliteiten vervullen. 

Ik krijg ook een papiertje mee hoe ik de splitsingspijlen dien te interpreteren. Die vertrekken immers vanuit een parochiezaal op de Mechelse Steenweg. En daar vertrek ik niet. Het zal voor mij de derde rustpost zijn.

Eerst nog een groene lus. Daarbij passeer ik nog eens een bouwwerk met verwijzingen naar schapekoppen. Wat zou dat zijn? (Ik weet het ondertussen. In een later traject van deze tocht lees ik het op een informatie bord.)

Na die groene lus pas stap ik richting startzaal. Het mooie traject brengt me langs een plek waar de Neten samenvloeien. Ook langs de Gommaarskerk.. Ik loop net te telefoneren, maar verbreek mijn gesprek om die bezienswaardigheid te bewonderen. 

Onverwacht loop ik nog over een plein waar net mensen met oude volkswagens samen komen. Ik heb zelf nog met zo een kevertje gereden. 

Wat voor mij het derde traject is, is voor velen het eindtraject.

Ik ontmoet veel mensen die nu pas hun wandeling starten in de tegengestelde richting. Dat is dan ook wat afbabbelen.

In de startzaal ontmoet ik een kennis die in Lier nog op de onderofficierenschool gezeten heeft.  Het volgend traject - voor hem het eerste, voor mij het laatste - leggen we dan ook samen af. 

En zo kom ik heel wat over dat stadje te weten.
Het was de eerste keer dat ik in Lier wandelde. Ik ga het zeker nog doen.
Klik hier voor mijn foto impressie

Boerenkermis

Een boerenkermis in Wervik op de Molenmeersen, daar horen verschillende activiteiten bij. Ook sportactiviteiten, zoals een wandeling.
WSV Wervik stond in voor de Mole Motentocht. Ik was er vorige jaar bij, en herinner het me als een mooie tocht. Het parcours dit jaar was niet hetzelfde, maar ik had vandaag dezelfde beleving als ik in mijn impressie van vorig jaar terug vindt.
Een wandeling op een boerenkermis is op de boerenbuiten.
Wervik was vroeger het land van de tabak. Nu lijkt het me eerder het land van de groenten. Maar geloof me. Ik heb wel een tabaksveld gezien.
Ik heb deze middag nog wat anders te doen, daarom heb ik vandaag voor een korte ochtendwandeling gekozen. Ik koos voor de 12  en had daar 2 uur voor nodig. Eerlijkheidshalve dien ik er wel bij te zeggen dat ik halverwege wel om mijn stempel geweest ben, maar geen rust genomen heb.

Mijn volgende ochtenwandeling is woensdag: de Stropjestocht van de Florastappers.
Mijn volgende kermiswandeling is op 3 september aan de Langelede, een tocht van de Kwartels.

Uitvaart

Voor vandaag hadden we een feestje gepland. Dat konden we niet laten doorgaan.
Een tante werd vandaag begraven.

We hebben van haar afscheid genomen.

In de kerk van Asper vond de waardige uitvaartplechtigheid plaats. 

Ze was graag gezien en de kerk zat dan ook bomvol.

Nadien hebben we haar ten grave gedragen.

En in de namiddag was het dan een heerlijke warme maaltijd voor de familie, die haar oudste tante verloor. 

Doe mee week

In september vindt de doe mee week plaats in het LDC De Horizon.

Iedereen kan kennismaken met de vele activiteiten die in het lokaal dienstencentrum plaats vinden. 

Het is een rijke schakering.

In de week van 10 september kan iedereen gratis deelnemen.

En als het bevalt zich inschrijven voor de cyclus.

Info op: OCMW Gent - Doemeeweek. Klik hier

Stappen maar

Op mijn mobieltje staat een app waarmee mijn gezondheid gevolgd wordt.

* Wanneer en hoe lang slaap ik ?

* Wat is mijn gewicht ?
--- Streefdoel is 74 kg. Er mogen wat kilo's af. 

* Hoeveel stappen doe ik op een dag ?
--- Streefdoel is 10.000 stappen per dag.
Dat gebeurt niet iedere dag.
Maar soms zijn het heel wat meer.

Mijn record was 11 augustus. Dan stapte ik mee in de Dodentocht. 

Amaai ! Mijn voeten

Verpozing op 65 km

'Door De Vlaamse Velden' was de derde 100 km die ik dit jaar stapte.
Iedere 100 km is anders, ook lichamelijk, ook lijfelijk.
Vorige week kwam ik uit de Dodentocht terug met krampen, in mijn benen en ook in mijn rechterhand. Ik kon zelfs niet schrijven. Ook had ik mijn linkerhiel gekwetst, en wrijvingswonden in mijn lies.
Voor de tocht van vrijdag wou ik dat voorkomen. Ik had in de Decathlon sportonderbroeken gekocht. Geen wrijving daarmee. Ook dikkere sokken aan.
Dat laatste speelde me parten. Toen in de nacht mijn voeten begonnen te zwellen waren mijn schoenen te nauw. Toen ik op de bagagerust van schoenen kon wisselen naar een maatje groter was het te laat. Al een blaar op mijn rechter grote teen.
Voor de rest gaat alles goed. Geen wrijvingswonden, geen krampen.
En mijn voeten heb ik al goed verzorgd.
Het moet wel, want ik stap deze maand nog een 100 km.

101 km door Vlaamse velden

Zaterdag 18/8. Iets na 18 uur zijn we aangekomen. Moe en toch uitgelaten.
Maar laat me bij het begin beginnen.
Vrijdagavond om 20u15 vertrok de groep van zo een vijfhonderd wandelaars. Onder politiebegeleiding verlieten we Torhout. Tot aan de startcontrole bleef de groep redelijk compact. Pas na de kasteelschuur van Wijnendale begon de groep zich uit te rekken.
Ik stapte in een groepje van drie: Marc, Christine en ik. Het groepje van de ouderen. De jongste is 61 en de oudste (ik) 70.

Ons wandelgroepje,
een selfie door Marc genomen

 We stapten lekker door. Marc is militair geweest en kon veel van het oorlogsgebeuren vertellen.  We hadden trouwens ook een brochure mee gekregen waarin de monumenten en bezienswaardigheden van WOI, die we op onze tocht tegenkomen, beschreven zijn.
We passeerden Vladslo, Diksmuide, Langemark en nog meer in de nacht. Tegen de ochtend waren we in Ieper.
Daar hadden we de bagagerust. Dan  hadden we al 49 km gestapt. Tijd om wat te eten, ons te verfrissen, Schoenen, kousen en T-shirt wisselen. De zaklantaarn achterlaten en onze mobieltjes bijladen. En heel wat bij babbelen met medewandelaars.
Overdag namen we dan de tijd om even stil te staan bij de monumenten en begraafplaatsen. Zonnebeke, Zillebeke, Passendale.
We verlieten het strijdtoneel en stapten dan vlugger terug Op de laatste twee rustposten zijn we niet gebleven. Het zou anders te laat worden.
In De Mast aangekomen luidden we de bel. We kregen ons diploma en hebben daar nog wat geconsumeerd.
Het was een heerlijke tocht. Goede bevoorrading, vriendelijke medewerkers, en een uitgelezen parcours.

100 km door de Vlaamse velden.

Vorige week stapte ik mee in de Dodentocht.

Dit weekend stap ik mee in weer eens een 100 km.

Het is de tocht door de Vlaamse velden.
Inrichter is de Nacht van Vlaanderen.
De tocht herinnert de eerste wereldoorlog.
Het is al de derde editie.
In 2014 heb ik mee gestapt.
In 2016 ook.
Dit jaar wil ik er zeker bij zijn. Het is de derde en laatste editie.

Laat mij maar lopen

Op NPO1 loopt nu een TV reeks van mensen die naar Santiago trokken. 

7 mensen zijn uit Salamanca vertrokken. De oudste is 74 jaar. 

Het zijn 7 mensen met elk hun eigen verleden en bedoelingen. 

Ik vind de reeks het volgen waard omdat ik deze route in 2010 gestapt heb, en zo de landschappen, de auberges herken.

De uitzending is de woensdagavond om 21u30.

Gisteren trouwens wat miserie: blaren op de voeten. Een mevrouw is met knieproblemen naar een medisch centrum moeten gaan, en mag twee dagen niet wandelen. 

Maar naast die pijn ook veel gelach.

Boeiende gesprekken in die uitzending.  

Klik hier voor de trailer van deze reeks

Vive Marie

Het Maria beeld
heeft de crypte
verlaten en staat nu
bij het hoofdaltaar.

15 augustus is een feestdag, een katholieke hoogdag. En voor de andere Belgen een rustdag.

Ik heb dan ook lang geslapen vandaag.

's Middags zijn we gaan eten op het Oudburg. Het Italiaanse restaurant waar we naar toe wilden, was gesloten. Tweede keuze de Mezze bar ook. We zijn dan op een hoek in een Turks restaurant binnengestapt. Örnek is de naam. De eetzaal is gezellig ingericht. Mooie lampen hangen aan het plafond. In zo een sfeer is het gezellig eten.

Na het middagmaal dan naar de kathedraal voor het onthaal. Twee onthalers deze namiddag. Weer veel bezoekers.

Op OLV Hemelvaart is het net zoals op een zondag misviering 's avonds in de Sint-Jacobskerk.
Naast de gebruikelijke kerkgangers komen op zo een feestdag ook mensen die niet kerkelijk zijn maar wel een bijzondere band met Maria hebben. Een vrouw huilde. Haar moeder noemde Marie. Ze woonde in Lochristi en op 15 augustus legden de kinderen haar naam met begoniabloemen. Die herinneringen kwamen weer bij die mevrouw op toen ze de klokken hoorde luiden. Ze besloot dan ook de dienst bij te wonen.
Na de eucharistie viering wensten we elkaar een zalige hoogdag en gingen weer naar huis.

Na doto18

Deze maandag herpakt zich het dagelijks leven. En hoe ! Einde van het bouwverlof. Wegenwerken. Omleidingen. Waar zijn de bushaltes nu? Maar daarover wil ik het niet hebben.

Ook vandaag blijft de dodentocht nazinderen.

Ik las in HLN een artikel van een mijnheer die in 2015 zijn laatste dodentocht gestapt heeft. Hij was toen 70 jaar. Ik heb het artikel nu niet bij de hand, maar ik meen me te herinneren dat hij de 100 km van Bornem 16 keer gestapt heeft.
Ik ben 70, en heb de dodentocht 10 keer gestapt.

Van de mensen die ik deze maandag ontmoette waren er ook verschillenden waarvan familie of kennissen aan de tocht deel namen.

By the way, van het groepje waarbij ik stapte was het Marc die de sfeer op foto nam. Klik hier.
Mijn berichtjes dienaangaande zijn:

Bij de start

Een regen nacht

Een mooie dag

Uitgestapt

Sweet victory

Sweet victory

Bij aankomst in Bornem krijgen we een geschenkenpakket.

Daar zit dan een lekkerkoek van Vondelmolen met het etiket SWEET VICTORY.

In de zak ook een biertje Vedett
en een sticker die de 50 ste editie van de Dodentocht aankondigt.

Volgend jaar is het 9 augustus.
De tocht is alvast in mijn agenda genoteerd.

Dodentocht 2018 uitgestapt.

Zaterdag 11 augustus om 18u37 kwam ik aan in de feesttent van Bornem.
De dodentocht was weer eens een hele belevenis.
Het is een zware wandeltocht: 100 kilometer. Dit jaar voor de 49ste keer ingericht.

Velen worden uitgedaagd om de tocht uit te stappen.
En velen slagen er ook in.
Ook ik, voor de 10 keer nu.

Zoals ik dit schrijf, lees ik dat dit jaar een record aantal deelnemers de eindmeet bereikten.
Een proficiat aan al de wandelaars, en ook aan de mensen die dat mogelijk maakten.

Zonnig overdag

Langzaam wordt het dag.
Zoals altijd hebben we een stop in Breendonk, in de DUVEL brouwerij. Maar je hoeft geen duvel te drinken. De meesten kiezen voor soep.
Van de Duvel stappen we naar de Palm. Ginder in Steenhuffel hebben we buiten een rustpost.
Ik ga weer niet zitten maar stap verder. Ik wandel alleen.
Als ik op 50 kilometer ben is het 6u59. Omgerekend is dat 5 km per uur.
En het zonnetje komt erdoor.
Verder naar de sporthal van Merchtem. Net daar voor wordt ik geroepen. Er zitten wandelvrienden en

begeleiders. Het is dan halfacht. Tijd voor de grote rust.
Ik besluit me bij het groepje aan te sluiten. We zijn nu met zijn vieren.
In de bagagerust verse kousen, schoenen. Ik besluit een T-shirt zonder mouwen aan te doen. en knoop mijn fluo jasje om mijn midden. Mijn zaklamp laat ik bij de grote bagage.
We blijven daar een uur. Wij kikkeren volledig op. Jammer genoeg heb ik twee iemand naar de ambulance zien brengen. Er zijn ook opgevers. Zo te zien niet veel. Dat was deze nacht anders.
Ik neem nu wel mijn oplader bij mij.
Marc doet dat trouwens ook.
Omdat het nu mooi weer is kan hij meer foto's nemen, waarvan hij enkele onmiddellijk op facebook publiceert.

In de regen

Vrijdag waren er twee startplaatsen voor de Dodentocht. Die bevonden zich in Breeven, zo een 3 kilometer van het centrum
Ik was er weliswaar vroeg maar had geen zin om in het vele volk te gaan staan.
Om 20u30 begonnen de toespraken. Het begon ook te regenen.
Ik had zo een lichte poncho mee. Scheurt die toch wel bij het aantrekken.

Het regende bij de start. 

Om 21 uur vertrokken. Met 11752 stappers is mij verteld. Zo een massa komt traag in beweging. Met zo een massa leek het mij eerder een processie dan een voettocht. Een beetje door stappen is niet mogelijk. Gewoon mee schuiven met de groep is de enige oplossing. We slingerden ons langs leuke wegjes naar Bornem.
Pech bleef me achtervolgen. Die kleine poncho scheurde verder. Ik kon dan ook niet anders dan het in een vuilbak gooien. En het bleef maar regenen. Soms hevig. Doornat werd ik. Het was pikdonker. ik zag niet wie ervoor, naast of achter mij liep. De zaklamp of hoofdlamp gebruikten de wandelaars naar de grond gericht om te zien waar ze de voeten konden neerzetten.
Ik begon mij eraan ergeren.
En alsof het niet genoeg was, kom ik toch wel de man met de hamer tegen.
De moed zonk in mijn schoenen. Ik wou er de brui aan geven. Maar opgeven is niet mogelijk. Je kan niets anders dan doorstappen.
Gelukkig na een uur of vier regen, werd het droog.
Door het windje waaiden mijn klederen weer droog. Mijn stemming verbeterde.

Dat is hier een nogal klagend berichtje. Het vervolg van mijn impressie is heel wat vrolijker.

Bijgaande foto komt uit het fotoalbum van Thierry. Het is een album met meer dan 200 foto's. Klik hier om het te bekijken.

in Bornem

Rond 6 uur in Bornem aangekomen.
Mijn startnummer is 4748.
Het afhalen gebeurde soepel en snel.
Evenzo het weg brengen van de bagage en de veiligheidscontrole.


Nu in Breven startzone 1 om binnen een uur aan de Dodentocht te beginnen.

Sneukelboot

Een keer per maand hebben we vanuit het LDC De Horizon een uitstap met de surplussers. 
Deze dinsdag kozen we voor een boottocht. Een boottocht met nog wat er bij. Toen ik aan de Graslei kwam waren er al enkele mensen. Nadien kwamen ook de surplussers eraan. De chauffeur zette ze aan de Gras brug af. En we brachten hen naar de boot. zo konden ze de andere deelnemers vervoegen.
Ook was voor flesjes water gezorgd. Het is een warme dag en dan moet men veel drinken.
We hielpen de mensen aan boord.
Onze gids verstrekte aan iedereen een waaier. Zie zo, weer een manier om verfrissing te hebben. Het is overigens een speciale waaier. Het stadsplan staat erop gedrukt.
Het is een sneukeltocht: koffie (of thee) en gebak.
Onze gids weet het boeiend te vertellen. Ik dacht dat ik veel van Gent wist. Wel ik heb nog bijgeleerd. Hij bracht het ook met humor zodanig dat het aangenaam luisteren was.
Een uur waren we zo op de Gentse binnenwateren.
Bij het uitstappen kreeg iedereen nog een cuberdon, een Gentse neus.

Voor foto's klik hier

Mont de l'Enclus

Deze middag waren we uitgenodigd om bijeen te komen in Kluisbergen.
Het was al in Wallonië in het dorpje Amougies.

De kunstenaar Marc Leyman woont en werkt daar. Vandaag had hij de familie uitgenodigd voor een hapje en een drankje. 

Een zeer mooi domein, met een zeer mooi uitzicht. 

Heel wat gebabbel met de grote familie. Hij had het zo geregeld dat iedereen in de schaduw kon zitten.

We bewonderden ook zijn kunstwerken, meestal grote houten sculpturen.
Ik was ook gefascineerd door zijn kleiner werk.
Zoals deze koppen.
Ik denk zelfs dat ik met de kunstenaar contact zal opnemen om er zo een aan te schaffen. 

Ziek in bed

Ja, het kan gebeuren.
Ziek in bed.
Zou het door de warmte komen ?
Iets verkeerd gegeten ?

Afin
Morgen gaat het hopelijk beter.

Uitstap naar Oostende

Op deze tweede augustus trokken we naar Oostende.
We waren uitgenodigd om een musical bij te wonen.

De trein deze morgen was overvol. Met die hitte zoeken veel mensen de kust op.
Ik kon gelukkig wel zitten. Een vriendelijk meisje, stelde zich recht en zei 'Mijnheer, zet je hier.'
Zelf ging ze in het gangpad zitten en wat op haar tablet spelen.
Het moet even van mijn hart. Zo vriendelijke jongeren verdienen een pluim.

In het station van Oostende hergroepeerde ons groepje zich.
Aangenaam langs de dijk wandelen en genieten van de frisse zeelucht.

Aan het Wapenplein splitste ons groepje weer voor het middagmaal. Er zijn ginder verschuillende restaurants.  Ik koos voor een garnalen salade, echte grijze garnalen met de hand gepeld en mooi opgediend. 

Nadien dan naar het kursaal. Daarvoor waren we tenslotte naar Oostende gekomen.
Ik verschoot van de grootte van de zaal. We waren ruim op tijd en zagen de zaal vol lopen.
Ik had rij 22 stoel 17. Zeer aangenaam. Open ruimte voor mij.
En dan begon de musical.     Flashdance.
Mens wat een dynamiek !!! Zingen, dansen, lichteffecten.

Na het dansspektakel hebben we nog een terrasje gepikt om dan de trein terug naar Gent te nemen.

Trek de boot

Waarom denk ik nu aan dit lied ???
Het is een herinnering aan mijn vader.