Dag 5: terugreis vanuit Lourdes

Wekker om 3u45.
Opstaan, toilet, badkamer en aankleden.
Bagage naar de autobus, ontbijt.
En zo om 5 uur deze morgen al vertrokken.
Tot zover al een vlotte rit huiswaarts.
Middagmaal gebruikt in een  wegrestaurant vlakbij Tours. Gewoonte getrouw kies ik voor jambonneau.
Parijs vlot gepasseerd. Zo snel heb ik al lang niet niet meegemaakt.
Tegen acht uur waren we weer in Menen, en dan met een minibusje naar Gent.

Lourdes verlaten, dat is geen vaarwel maar tot weerziens.

Naar Compostela langs Gavarnie

Door de Pyreneeën, daar door moesten de mensen heen die van ons uit naar Santiago de Compostela trokken.
Hoe kom je daar over ?
Eén van de passen was Gavarnie.
Al in de dertiende eeuw kon dat,  althans volgens geschreven bronnen.
Het was een plek van de tempeliers.
Later verder uit gegroeid.

911 kilometer is het dan nog via le Port de Boucharo.
Ik heb de kerk bezocht.
En is het nu toeval? Sylvie, een vriendin van een vriendin,  baat aldaar het Compostelle Hotel uit.

By the way lees ook de post van Jasmine op haar blog. Zij is er ook geweest eerder deze maand. Klik hier.

Dag 4 in de namiddag.

Deze namiddag trokken we met ons reisgezelschap naar Gavarnie.
Ken je Gavarnie?
Ik nu wel, maar tot eergisteren niet.
Gavarnie is een dorp in de Pyreneeën zo een 50 kilometer van Lourdes.
Een van de redenen om naar Garnavie te rijden is het indrukwekkend natuurschoon gevormd door Le Cirque de Garnavie. Een cirque is een halve cirkel begrensd door bergen. In dit geval bergen van zo een 3.000 meter hoog. Nu met besneeuwde toppen. De bergen vormen de grens met Spanje.

Het vraagt heel wat rijvaardigheid om langs de slingerende wegen, naast de ravijnen het dorp Garnavie te bereiken.
Tijdens de heenreis vertelde een van onze medereizigers over het landschap waar we doorreden. Zij heeft er 28 jaar gewoond en was er gids. Nu kon ze  haar kennis aan ons vertellen.
Wat is een cirque? Wat zijn gorges? Ze vertelde over de transhumance.

We stopten aan een brug: le pont de Napoleon. Dat was bij het kuuroord Saint Sauveur. De vrouw van Napoleon III verbleef er. Het water aldaar verhoogt de vruchtbaarheid van vrouwen. De keizer moest een ravijn over als hij naar zijn geliefde wou. Een diep ravijn. Heden ten dage doet men er aan bungee jumpen. En dat vanaf de brug die de keizer liet bouwen
Het was een fotomoment. Iedereen van onze groep nam er.

Na deze tussenstop reden we verder naar Gavarnie.
Aldaar viel onze groep uit elkaar. Sommigen deden de 6 km wandeling naar de cirque, Anderen dwaalden wat door het dorp rond en namen een terrasje.
Veel HORECA aldaar. Het dorp is in de winter een ski oord. Nu veel bergwandelaars, en kinderen die met een ezel verder naar boven werden gebracht.

Dag 4: een hoogdag in Lourdes (de ochtend)

Het is vandaag 30 mei: Onze Lieve Heer Hemelvaart.
's Morgens om 8u40 brachten we met ons reisgezelschap de groepskaars naar het heiligdom.
Daar werd dan eerst de groepsfoto gemaakt.
Daarna ontstaken we de kaars. Het waren trouwens twee manshoge kaarsen. Zoveel intenties hadden we op deze bedevaart mee gekregen

Nadien samen naar de eucharistie viering. We opteerden voor de internationale mis in de onderaardse basiliek. 25.000 pelgrims is de capaciteit. Zo veel volk heb ik nog nooit in een kerk gezien. Het was een mis in verschillende talen, voor gegaan door meer dan 10 bisschoppen en meer dan honderd priesters.

Deze namiddag excursie naar le Cirque de Gavadie.

Dag 3: een woensdag in Lourdes

De groep vertrekt al om 8 uur voor een excursie naar de Pyreneeën, ook de Spaanse kant ervan.
Wij gaan niet mee. We maken er een dagje boven Lourdes van. 

In de ochtend bewandelen we de bovenstad en bezoeken we de markt en de hallen.

Na het dejeuner nemen we de funiculaire  naar de Pic du Jer. De funiculaire is een treintje dat met een kabel de berg opgetrokken wordt. Bovenop de berg hebben we fantastische uitzichten op Lourdes en op de Pyreneeën.

Terug in het hotel zien we er twee grote groepskaarsen staan.

Nog voor ons avondeten komt een priester om onze kaars te wijden. Velen leggen ook de kaarsen die ze gekocht hebben om mee naar huis te nemen erbij.

Dag 2: 1ste dag in Lourdes

's Morgens om 8 uur ontbeten.
Nadien bezochten we het heiligdom.
Mens wat een volk! Bij de grot was een grote groep, ook veel rolstoelen trouwens.
Veel volk ook bij de genezende baden. Deze morgen mochten trouwens alleen vrouwen aan de onderdompeling deel nemen.
Om 11u30 waren we terug in het hotel voor het aperitief.
Daarbij bespraken we de groeps excursies en leverden we een bijdrage voor de groepskaars.
We gebruikten het middagmaal, dat ze hier dejeuner noemen, om 12 uur.
In de namiddag stapte ik nog eens naar het heiligdom. Een bad aldaar nemen, wou ik wel doen. Gezien de wachtrij drie kwartier was, deed ik het maar niet.
Mijn ander voornemen, de grote Kruisweg stappen, deed ik wel. Op die tocht was er weinig volk. Het is trouwens een fysieke inspanning die veel bedevaarders niet aankunnen.
Om 19 uur gebruikten we het avondmaal in ons hotel.
Dan de Kaarsjesprocessie. We moesten zelf geen kaars kopen. Ons hotel verschafte er eentje.

Dag 1: heenreis naar Lourdes

Het was vroeg opstaan vandaag. Om 5u15 zouden we opgehaald worden op de P&R te Gentbrugge. Onze taxi bracht ons naar de P&R bij het arsenaal. Wij wachtten en bleven wachten op de autobus. Die kwam maar niet af. We besloten dan om met de taxi naar Menen te rijden. Niet goedkoop maar we moesten toch op tijd op de centrale vertrekplaats zijn.
Wat bleek nu? Onze buschauffeur stond bij de vroegere P&R die nu gesloten is. 
Misverstand uitgeklaard. We konden ons bij de andere reizerigs vervoegen richting Lourdes.
Een rit van om en bij de 15 uur, inclusief pauzes en fileleed bij Parijs.
Ik heb bewondering voor de inzet en service van onze twee chauffeurs. Gedienstig tot en met.
Onze medereizigers zijn van alle slag. Jongere mensen en ouderen. Er is zelfs een mevrouw mee die vandaag 83 geworden is. Voor haar verjaardag trakteerde ze iedereen op de autobus.
Na Parijs verliep de rit vlotter. Wel af en toe een regenbui, maar daar hebben in de bus geen last van.
Zo om half tien komen we aan in Lourdes, in ons hotel. Hotel Mediteranée.
We gebruiken eerst ons avondmaal en zoeken dan onze kamers op.

Inpakdag

Zondag 26  mei. Verkiezingen.
Na onze stemplicht vervuld te hebben gaan we naar de Oude Beestenmarkt. In taverne Dynastie nuttigen we als middagmaal soep met een broodje. We zijn niet de enigen.
Dan elk naar zijn eigen flat om de valies te vullen.
' s Avonds nog even wat gaan eten in De Buffel.
Daarna op de televisie de resultaten van de verkiezingen volgen.
Maar toch redelijk vroeg naar bed. 

Morgen vertrekken we immers naar de Pyreneeën.

Evocatie in Doornik

Zaterdag 25 mei.
We kwamen samen in Doornik.
We dat zijn Vlamingen, Nederlanders, Walen.
Wat bindt ons ?
Wel dat is de Via Scaldea, de weg langs de Schelde naar Santiago de Compostela.

We wilden onze koren een uitstap bieden, en dan ook er zelf van mee genieten.

We hadden er een dagprogramma van gemaakt.

Na de aankomst en de koffie begon de repetitie voor de koorleden. Naast ons eigen pelgrimskoor was er ook een koor uit Nederland.
Het pelgrimskoor van ons genootschap noemt 'Adelard van Aubrac'. Het koor van het Nederlands genootschap noemt 'El Orféon Jacobeo' .
Voor de anderen hadden we een stadswandeling voorzien, dan wel een rit met een toeristentreintje. Dat mocht ik begeleiden. Het werd een mooie en leerzame rit door de oudste stad van België.
Daarna kon iedereen iets in de stad gaan eten, of wat verder flaneren.
Om  15 uur was het dan het hoogtepunt van de dag: de evocatie onder de titel ' Een koor van keien' 'Chantent les cailloux.'
De evocatie vond plaats in de Sint-Jacobskerk van Doornik.
Doornik is Tournai, een Waalse stad.  De mensen uit Doornik droegen ook bij: orgelmuziek en poëzie. 
Het hoogtepunt van deze evocatie was het leggen van de kei.
Het is de gewoonte dat mensen onderweg naar Santiago een steen achterlaten aan de Cruz de Ferro.
Enkelen van ons bestuur hadden ook zo een kruis gemaakt op een houten paal.
Bij het binnenkomen kregen de bezoekers van mij een kei. Daarop konden ze een intentie opschrijven, of een naam. In de begangenis konden ze hun steen achterlaten en zich zo als onderweg de last afleggen.

Toen was ik 10 jaar

Gaan stemmen

Zondag 26 mei moeten we kiezen.
De stemming is verplicht --> staat op mijn oproeping.
Wie zal ons vertegenwoordigen?
Ik weet nog niet voor wie ik zal stemmen.
Maar ... Ik weet wel al voor wie niet.

Smaken in Gent

Waar Leie en Schelde samen vloeien, komen verschillende volkeren en culturen samen.

Dat doen ze al lang. De centrale richt er al jaren een wereldfestival in.
Het buitenfeest draagt de titel: Les goûts de Gand.
Het is zo letterlijk dat we daar van uit alle landen wat konden eten.

Vele talen heb ik daar gehoord.
Tijdens mijn tocht in West-Vlaanderen kreeg ik op facebook een berichtje van een goede kennis van me. Ik dacht dan ook. Ik ga er ook naar toe.

Eerst even de kermis sfeer ontsnappen om in De Horizon naar kamermuziek te luisteren. Mensen aan mijn tafel die in dat gebouw wonen, vertelden me dat zo iets wel meer mag georganiseerd worden.
De spelersgroep draagt de naam MOM TRIO. De drie muzikanten wisten het 'oudere' publiek te boeien. Mij zelf,  fascineerde de muziek op contrabas me geweldig.

Daarna zijn we samen nog naar het Coyendans park geweest . Ik ben al lang geen nachtmens meer maar ik heb geweldig genoten van de verschillende tentjes, van de verschillende muziek, van de verschillende groepen  die met elkaar begaan zijn.

Brugge - Oostkamp

Het werd voor mij tijd om nog eens een EURAUDAX te stappen.

Wandelen volgens de EURAUDAX formule is stappen aan zes kilometer per uur. Dat is snel. Enige deelnemers haakten dan ook al vrij vroeg af.
Andere nieuwe gezichten stapten door.
Met een Euraudax groep mee stappen is een goede belevenis. Het is wandelen onder vrienden. Ik weet zeker dat Maaike, onze baankapitein met deze tocht een aantal mensen warm gemaakt heeft om meer volgens deze formule te stappen.
Zij heeft samen met haar teamgenoten, ons een super wandeling gegeven.

Ik wil wel verklappen dat onze snelheid, inclusief WC-stoppen en wagenrusten volgens mijn mobieltje op 5,1 km/uur lag.

Voor een beeldimpressie klik hier. Je kan dan de foto's zien die Josse maakte

Wandelplannen dit weekend.

Morgen, zaterdag, ga ik nog eens Euraudaxen.
Het wordt het een tocht, ingericht door Maaike. De tocht begint in Brugge.
25 kilometer of twee keer 25 kilometer. De tweede keer dan in het ommeland
Ze heeft wat stress, deelde ze mee, maar mijn inziens ten onrechte, ze weet het altijd goed te organiseren.

Voor zondag twijfel ik nog.
Zal ik naar de kust gaan om in De Panne de picontocht van de duinstappers mee te wandelen?
Of blijf ik dichter bij huis en stap ik in Waarschoot bij de marchmannekes?

Binnen blijven zal ik zeker niet doen.

By the way als je op de wandelkalender kijkt, zijn er heel wat wandeltochten dit weekend.

Koenraad Tinel in de Gentse Sint-Jakobskerk

Deze morgen verschoot ik nogal toen ik de Sint-Jakobs kerk binnen kwam.
Reuze kunstwerken staan in het koor en in kapellen opgesteld.
Het baart opzien.
Het blijken werken te zijn van Koenraad Tinel, een man van meer dan 80, en nog steeds creatief bezig.
De expositie draagt de naam UDSJUEN.
De tentoonstelling begint op 30 mei.
We hadden vanmorgen zonder het te beseffen al een preview.

Klik hier voor info over de kunstenaar en zijn werk.

Shakuhachi

Tai Chi beoefen ik graag.
Iedere week komen we op donderdagmorgen in het LDC De Horizon bijeen om in groep samen de vormen en bewegingen uit te voeren.
Tai chi is een Chinese bewegingssport, met haar oorsprong in krijgskunsten. Lange trage bewegingen volgens een vast patroon.
Onze groep beoefent de 37 vorm.
Gewoonlijk doen we dat in stilte.
Deze morgen werden we verrast door een van onze deelnemers.
Hij had een Japanse fluit mee, en zou ons muzikaal begeleiden.
De betrokken fluit is bamboefluit en draagt de naam shakuhachi.

Met die muzikale begeleiding werden onze bewegingen en vormen intenser en meer sereen.
Iemand uit onze groep formuleerde het als volgt:
Zijn begeleiding paste wonderwel bij ons ritme - en omgekeerd.  Het was een zeer geslaagde symbiose en zeker voor herhaling vatbaar.

Luc De Bruycker over Romain De Coninck

k

Op deze dinsdag namiddag kwam Luk De Bruycker vertellen over zijn collega en toneelspeler Romain de Coninck.
De grote zaal van de Clemenspoort zat goed vol. Meer dan 100 toehoorders waren op deze bijeenkomst van OKRA Academie opgedaagd.
Ongedwongen en in het Gents vertelde Luk over Romain, de man  man van het Gentse volkstoneel en zijn Minard.
Natuurlijk ook over Yvonne Delcour.
En in de marge ook over Freek Neyrinck en Walter De Buck.
Zijn conférence doorspekte hij met anekdotes.
Iedereen hing aan zijn lippen.

Wat zijn moet zal zijn

Wat zijn moet zal zijn ...

Slavenkoor

Hoe lang is het al geleden dat die mevrouw dat lied zong ?
Een man is geen man als hij ...

Mei maand = Maria maand

Mei maand = Maria maand

Buikloop

Je hebt het toch maar !!!
Steeds naar de WC lopen.
Aan het artikel op WIKI heb ik ook al niet veel.
Als het blijft aanhouden, kan ik beter naar mijn huisarts gaan.

Naar Doornik

Gent en Doornik hebben nauwe relaties.
Toen Gent nog geen eigen bisschop had, werden onze parochies vanuit Doornik beheerd.
Gent en Doornik liggen aan de Schelde.
Beiden steden liggen op de Via Scaldea, een aanloopweg voor de camino naar Santiago de Compostela.
En ... Dat is de reden dat ik dit berichtje schrijf.
Op zaterdag 25 mei komen pelgrims uit Nederland, uit Vlaanderen, uit Wallonië daar samen.
Een groep wandelaars is dan al eerder in de week vanuit Gent vertrokken om te voet naar Doornik te gaan.
Anderen vertrekken de vrijdag al vanuit Gent, om samen met de mensen van Doornik alles voor HET KOOR VAN KEIEN in gereedheid te brengen.

Je bent ook welkom.

Voor meer info over deze pelgrim dag in Doornik klik hier. Je komt dan op een pagina van het Vlaams Compostela genootschap terecht. 

Wie was Romain Deconinck ?

Wel, wie is die beroemde man, wiens standbeeld zich aan de Minard bevindt?

Dinsdag kan je meer over hem te weten komen. Luc De Bruyker komt over die man vertellen.

Locatie: Clemenspoort, Overwale 3, Gent  

(zijstraat van de Voskenslaan,  vlak bij Sint Pietersstation)

Dinsdag 14-5-2019, 14u30. 

Deuren open om 14 uur.

Prijs: 5 euro OKRA-leden, 7 euro niet-leden

Voorverkenning GANDAX 2020

Twee Gentse wijzen hebben deze namiddag al voorbereidingen getroffen voor een wandeling in februari 2020. Een brevetwandeling volgens de EURAUDAX formule.
Het ging hem om de rustposten.
Onze eerste rustpost zullen we hebben in het lokaal dienstencentrum De Speltincx in Gentbrugge.
Daar zullen we welkom zijn om onze boterhammen op te eten.
Een tweede rust voorzien we in Le Pain Trouvé te Merelbeke.
Onze brevetwandeling is op een dinsdag. Het sfeer café zal speciaal voor ons open zijn.

Onze GANDAX zal in 2020 in het teken staan van de Schelde.
De datum heb ik aangevraagd.
Hopelijk wordt mijn vraag gehonoreerd.

Muligatawny

Mulligatawny ...

Heb je daar al van gehoord ?

Wel dat was de soep die ik deze middag voorgeschoteld kreeg.
Een soep naar een Indisch gedacht.

En de soep heeft me gesmaakt.

Nadien nog een smakelijk hoofdgerecht toegediend gekregen trouwens .

Met de rolstoel op de lijnbus

Deze morgen moest ik op het Van Beveren plein zijn.. 

Ginder nam ik de lijnbus 5 om weer huiswaarts te keren.

Ik was aangenaam verrast.
Twee dames wilden opstappen. 

Een mevrouw zat in een rolstoel en de andere duwde haar.
De buschauffeur en medepassagiers reikten onmiddellijk een helpende hand.

Er heerst veel goedheid in ons bestaan.

Even later stapte een man op de lijnbus. Hij kwam tegenover mij zitten. Zijn gezicht was volledig geschonden. Hij begon een babbeltje over dat er veel volk op de autobus was. Ik kon het niet nalaten te vragen waar zijn verwondingen vandaan kwamen. Hij vertelde dat hij net van de dokter weer kwam. Alles was goed, herstelt goed. Hij was in een Brussels station van de trap gevallen. En daardoor was hij zo gehavend. Na zijn val was hij naar de spoed gebracht. Die heeft hij vrij vlug kunnen verlaten. Het kon erger zijn. Niets gebroken.

Een ongeluk is soms snel gebeurd. Er vertelde me vandaag iemand, dat er tijdens de tweedaagse in Blankenberge iemand  gestorven  is. Een man jonger dan ik, kreeg problemen met zijn hart in de duinen. 

Crunches

Dagelijkse oefeningen.

Iedere morgen na mijn ochtendwandeling doe ik taichi oefeningen volgens de 37-vorm.

De laatste dagen laat ik dat vooraf gaan door buikspieroefeningen. 

Ik mag immers wat buik kwijt geraken. 

De zondag van de 2daagse

Het was weer de moeite in Blankenberge vandaag.
Wandelaars uit alle landen trotseerden de wind.
De tocht begon braaf over de promenade en de pier. En dan werden we over het strand in de richting van Zeebrugge gestuurd. Waaien dat het deed.
Als we wilden uitwaaien, hadden we het niet beter kunnen treffen.
Eens het strand verlaten, de duinengordel over en het Zeebos in, werden we de wind minder gewaar. Een mooi contrast: die beslotenheid van een bos tegenover de openheid van het strand bij ebbe.
We trokken verder de polders in, naar Lissewege. Vandaag had ik ook voor de 15 gekozen. In Lissewege mocht ik dan ook afscheid nemen van de grote meute die de 24 wilden stappen.
Langs polders bereikte ik Uitkerke.
Daar in de feesttent kocht ik een broodje en soep.
En na die pauze verder naar de markt in Blankenberge.
Daar kreeg ik de medaille, plus twee blikjes alcoholvrij bier.
Om af te sluiten at ik nog een heerlijk broodje vis.
Het was weer een heerlijke dag aan de kust.
Voor enkele van mijn visuële indrukken, klik hier.

De zaterdag van de 2daagse

Een vaste waarde in mijn wandelagenda is de tweedaagse in Blankenberge.
Altijd goed voor een leuke tocht en om veel andere internationale wandelaars tegen te komen.
Ik was van plan de 24 te stappen. maar hagelbuien deden me van gedacht veranderen. Ik hield het bij de 15.
Eerst langs de haven, dan over het strand. De duinen oversteken om verder in de Uitkerkse polder te wandelen.
Soms scheen de zon, soms waaiden we om te zeggen weg, soms weer een teisterende hagel.
Maar altijd een goede babbel.
Daarvoor doe ik het.

De eerste mensen

In de Sint-Baafskathedraal vlakbij de onthaaltafel, hangen Adam en Eva.

Gidsen stoppen er dikwijls en vertellen dan het verhaal van de geklede Adam en Ava.
Op het schilderij van Van Eyck zijn ze immers naakt.

Deze middag waren er veel jonge gezinnen met kleine kinderen op bezoek.
Eentje vroeg aan zijn moeder, wie dat waren.
En de moeder antwoordde: Dat zijn de eerste mensen. 

Moeders verwaarlozen hun kinderen

Het is triestig.
Er zijn moeders die niet  op hun kinderen letten.
Ik heb nu al onlangs twee feiten  in de pers gelezen.
Een moeder die haar negenjarige zoon niet in de gaten houdt. Niet zomaar eventjes, want het kind is later vermoord terug gevonden. Waar was zij dan?
Een andere moeder verwaarloost haar vierjarige dochter. Daardoor heeft het meisje een infectie opgelopen.
En want doen die moeders?
Zij steken het op anderen.
De ene op een asielcentrum, de andere op een juffrouw van de school.
Zulke mensen zijn het niet waardig zich moeder te noemen.

Bloemen aan de pilaren

Nu met de paastijd, is de Gentse Sint Baafskathedraal rijkelijk versierd met
bloemen.
Aan de pilaren hangen heel wat azalea's.
Het hoofdaltaar is ruim bebloemd.

Veel bezoekers vandaag. Op sommige momenten konden de toeristen bijna niet binnen komen omdat er zoveel groepen waren.  Ook het hoge aantal jonge gezinnen viel me op.

Een bezoekster was op zoek naar de heilige Rita. Ik vertelde haar dat in onze hoofdkerk er geen beeld van Rita staat, en verwees haar door naar de Stefanuskerk in de Margrietstraat. Daar is de kapel van de heilige Rita overdag steeds open. Er is zelfs een winkeltje.

Dag van de arbeid

1 mei is de dag van de arbeid.
Gisteren waren we in de tuin van een voormalige textielfabriek aan de Minnemeers te Gent.
Bij het standbeeld van De Geyter was een podium opgericht en stoelen waren er rond geplaatst.
Pierre De Geyter is de toondichter van de internationale.
Het is zowat traditie dat de Gentse S-Plus samen met de Socialistische Gemeenschappelijke Actie op 30 april, op de vooravond van 1 mei, aan deze bijzondere man een bloemenhulde brengt.
Het zangkoor 'Morgenrood' bracht ons verschillende liederen. Ondermeer: het lied van Marianne, het klimaatlied 'Do it now' , en  'El pueblo unido jamàs serà vencido'
Aangenaam om te luisteren en de refreinen mee te zingen. .
De lijsttrekker van de SP.a, Joris Vandenbroucke hield de gelegenheidstoespraak.
En daarna zongen we met zijn allen de internationale.