Het was weer gezellig in Boekhoute. De Vlaamse Wandelverenging De Trekvogels organiseerde er hun Doornendijktochten. Er waren verschillende tochten uitgepijld. De 12, de 18 en de 24 deden de Doornendijk aan. De kortere afstanden bleven dichter bij het dorp.De startzaal was de kantine van een voetbalvereniging. En dat heeft gelijk zijn charmes omdat we zo over een groen graspad kunnen vertrekken. Ik heb voor de 24 gekozen. De 24 start met een lus door de Isabellapolder. Het is helder weer. Rechts is de kerktoren van Bassevelde duidelijk zichtbaar en recht voor ons, de windmolens die aan het kanaal Gent-Terneuzen staan. Na dit traject sluiten we aan bij de andere afstanden. De wandelpijlen brengen ons nu naar de Notelaarsbrug en vandaar naar het voormalig haven gebied. De wandeling brengt ons door de boomgaarden van fruitkwekerijen naar de tweede rust. Van hier worden we naar de Kapellepolder gestuurd. Een slingerende weg komt uiteindelijk op de dijk uit. Vanop de dijk hebben we dan magniekfieke zichten op Philippine. En dan hebben we een splitsing. Af en toe hebben borden al de mensen met kinderwagens een andere kant opgestuurd, terwijl wij over aarden wegen stappen. Nu vermeldt het bord nog eens extra dat het over een drassige weg zal gaan. Evenals een paar smokkelaars kies ik erook voor. Een beetje zizaggen en extra uitkijken waar we onze voeten moeten zetten maakt de wandeling net wat avontuurlijker. Aan de kapel van Maria, Ster der Zee, komen we weer op de Noorddijk.16 km afgelegd, neem ik nu een wat langere pauze, met soep en een pistoletje. Het koninginnestuk moet immers nog komen. Via een lange omtrekkende beweging worden we door de SintJanspolder geleid, om dan aan de Grote Geul de Doornendijk op te trekken. Het is geen weer om met blote armen en benen te lopen, de vele doornige takken die het smalle wegje afzomen bezorgen ons dan ook geen schrammen. De takken zijn nog kaal, en zo hebben we mooie doorkijken naar de Rode Geul en het Holleke. De Doornendijk blijft mijn favoriet. Ik heb die al in verschillende weersomstandigheden en seizoenen kunnen bewandelen, en telkens weer wordt ik er stil van. Hier is het volop genieten en niet te snel stappen.Aan de visvijver verlaten we de Doornendijk, met een beetje weemoed dat het voorbij is. Maar langs de andere kant kan nu de wandeling niet meer stuk, en met een goed gemoed kunnen we naar de zaal terug om de wandeling te beëindigen, terwijl boven ons de trekvogels overvliegen. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten