 |
| Strooiweide A |
Vandaag trok ik naar Westlede, het crematorium te Lochristi.
Ik doe dat ieder jaar, gewoonlijk op 2 november.
2 november is de verjaardag van mijn moeder.
Maar nu had ik deze nacht een droom gehad. Dromen zijn soms vreemd. In mijn droom zaten we ergens in een feestzaal. Er kwam een sinterklaas. Na de gebruikelijke geplogenheden ( kindje op de schoot - ben je braaf geweest dat krijg je lekkers - en zo meer) kwam de sinterklaas bij mij zitten. Hij deed zijn mijter en witte baard af, en het was toch wel mijn eigen vader die sinterklaas speelde! Hij zei ook dat hij, ondanks dat hij al wat afgetakeld was, zich nog goed voelde en nog heel wat deed. Dat kan ik beamen.
Nog later in die droom kwamen dan mijn moeder en mijn vader, terug in de tijd, in de fleur van hun leven. Mijn moeder trots en fier, mijn vader statig met een strenge blik.
Met zo een droom kon ik niet tot vrijdag wachten om naar de strooiweide te gaan. Na de crematie is
hun as op de strooiweide uitgestrooid. Een naamplaatje blijft hen herdenken. De concessie van het koperen plaatje was verlopen. Mijn broers en ik hadden voor een nieuw naamplaatje geopteerd. Ik had dat nieuwe plaatje nog niet gezien.
En hoe bestaat het? Het weggehaald plaatje van mijn moeder bevond zich op de middenzuil. Het naamplaatje van mijn vader was bevestigd op een muur langs de kant.
En nu... De nieuwe plaatjes bevinden zich op de middenzuil. Naast elkaar nog wel.
Ik werd er weemoedig van. Mijn moeder is in 1989 gestorven. Mijn vader in 1991. Hun as is verstrooid, weg gewaaid in weer en wind. En toch zijn ze nu weer samen.
Ik doe dat ieder jaar, gewoonlijk op 2 november.
2 november is de verjaardag van mijn moeder.
Maar nu had ik deze nacht een droom gehad. Dromen zijn soms vreemd. In mijn droom zaten we ergens in een feestzaal. Er kwam een sinterklaas. Na de gebruikelijke geplogenheden ( kindje op de schoot - ben je braaf geweest dat krijg je lekkers - en zo meer) kwam de sinterklaas bij mij zitten. Hij deed zijn mijter en witte baard af, en het was toch wel mijn eigen vader die sinterklaas speelde! Hij zei ook dat hij, ondanks dat hij al wat afgetakeld was, zich nog goed voelde en nog heel wat deed. Dat kan ik beamen.
Nog later in die droom kwamen dan mijn moeder en mijn vader, terug in de tijd, in de fleur van hun leven. Mijn moeder trots en fier, mijn vader statig met een strenge blik.
Met zo een droom kon ik niet tot vrijdag wachten om naar de strooiweide te gaan. Na de crematie is
hun as op de strooiweide uitgestrooid. Een naamplaatje blijft hen herdenken. De concessie van het koperen plaatje was verlopen. Mijn broers en ik hadden voor een nieuw naamplaatje geopteerd. Ik had dat nieuwe plaatje nog niet gezien.En hoe bestaat het? Het weggehaald plaatje van mijn moeder bevond zich op de middenzuil. Het naamplaatje van mijn vader was bevestigd op een muur langs de kant.
En nu... De nieuwe plaatjes bevinden zich op de middenzuil. Naast elkaar nog wel.
Ik werd er weemoedig van. Mijn moeder is in 1989 gestorven. Mijn vader in 1991. Hun as is verstrooid, weg gewaaid in weer en wind. En toch zijn ze nu weer samen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten