Tussen Gavere en Oudenaarde

Vandaag waren we in Asper afgesproken.

De Via Scaldea is een aanlooproute naar Santiago de Compostela.
Ze volgt de Schelde om dan in Frankrijk aan te sluiten bij een Franse route.
Ieder jaar stappen we daar een stuk van.
Het is een wandeling met ontmoeting en bezinning.
Dit jaar is het traject van Gavere naar Oudenaarde.
Vorig jaar zijn we in Asper gestopt. Volgend jaar starten we in Oudenaarde.
Het is een wandeling waarin we het pelgrim zijn willen oproepen.
Dat houdt ondermeer in:
Wandelen en genieten van de natuur.
Wandelen en met elkaar praten
Wandelen en ons laten bekoren door onvoorziene seances
Wandelen en kennis maken met historische plaatsen.
Wandelen en symbolisch de lasten van het leven meedragen.

Ik verschiet ervan dat we met 50 zijn. En veel nieuwe gezichten.
Om 9 uur zetten we aan. Jules is onze kopman en leidt ons snel de bewoonde zone uit.
In de morgen passeert het natuurgebied Grootmeers onder onze voeten.
Er staan daar enkele merkwaardige bomen.
In een ervan zit een oud vrouwtje. Het is geen dutsje. Ze blaakt van levenslust en vertelt ons haar geheim. Hoe je je fit en monter door het leven kan bewegen. Zoek in alles de positieve noot was haar boodschap.
Nadien worden we opgewacht door de bevoorrading. Water, koffie of appelsap en een stuk taart krijgen we.
De tocht gaat verder.
In Welden eten we onze boterham in de parochiezaal aldaar.
Maar eerst krijgen we de geschiedenis van bisschop Lambrechts te horen. Die man is maar een jaar bisschop geweest. Toch heeft hij veel betekent voor het werkvolk . Het was in de 19de eeuw. Denk aan priester Daens.
Onze groep is een heterogeen gezelschap. Er zijn mensen die al verschillende keren naar Santiago geweest zijn. Voor anderen is het totaal nieuw. Een woordje uitleg over wat een credential is, is dan op zijn plaats.

In de namiddag trekken we dan door de Rijtmeers. De paarden die ginder vertoeven komen niet dicht bij ons.
De Rijtmeers verlaten we aan de Ohiobrug. Tijd voor weer wat historische uitleg en bezinning over oorlog en strijd, bij zo een bizon.
Tijd ook voor vrede. Dat doen we een eindje verder aan de vredesboom.
Op die plek is het een tijd voor reflectie. Een poëtisch moment. Ook een moment van stilte als we allemaal onze steen aan het kruis van de Via Scaldea leggen. Dat appeleert aan wat de pelgrims doen bij de Cruz de Ferro.

Vandaar blijven we de Schelde volgen. We stoppen wel aan de abdij van Ename. Weer eens de geschiedenis in. Waar we staan was in de 9de eeuw het Duitse keizerrijk. De andere kant van de Schelde behoorde tot het Franse gebied met de graaf van Vlaanderen, die uiteindelijk de Duitse burcht wist in te palmen.
Verschillende mensen onder ons nemen de tijd om de archeologie via het kijkvenster te bekijken.
Andere stappen meteen door om een biertje te nemen. Bij een abdij hoort immers een patersbier. En brouwerij Roman sponsort ons met enkele bakken patersbier. Je kon natuurlijk ook appelsap of water drinken.

Dan weer verder voor de laatste etappe. Doorstappen naar Oudenaarde. Onze tocht besluiten we in de Walburga kerk. Het oudste altaar in die kerk is een Sint-Jacobs altaar.
Na het bezoek aan de zijkapel nemen we plaats achteraan de kerk. Met het lied Tous les matins  nous prenons le chemin, met dit pelgrimslied besluiten we op een sfeervolle wijze onze dagtocht.

Voor wat foto's, klik hier