Mijn rode madame zit op het dak.
Ik weet nu dat ze Loreleie genoemd wordt.
Toen ze nog op een staketsel aan de slachthuisbrug zat, zei ik haar iedere morgen goede dag. Ze antwoordde nooit.
Nu zit ze daar zo hoog.
Ze komt evenwel weer naar beneden, mits voldoende steun.
Red onze Loreleie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten