Kerstweek aan de Vitsemolen - Donderdag

Omdat ik toch alleen was, ben ik op de zetel blijven slapen. Aan de toestand van mijn dekbed te zien, heb ik er precies een vechtpartij mee gehad. Het is al na 8 uur als ik opsta. Even een goede morgen SMS-en naar het thuisfront in Zelzate. Katinka is ondertussen ook opgestaan en zorgt voor de ochtendkoffie. Ik zie wolken buiten. Dat is eens wat anders dan de grijze hemel van de laatste dagen. Een goede dag voor een tocht naar de Catsberg.

Mont des Cats

Als ik de grenssteen passeer zie ik meteen de klokkentoren van het gebedshuis van Boeschepe en de wieken van de houten Ondankmeulen. Ruim ver zicht. Met een omtrekkende beweging wandel ik naar Boeschepe. Eerst stap ik een stuk westwaarts parallel met de grens om dan langs de Rue de la Roume het dorp in te trekken. Het heeft niet gevroren. Er ligt althans geen ijs op de plassen. Vanuit het dorp trek ik naar boven naar de Boeschepe berg. Ik zie wat wandelaars uit een smal paadje komen, en sla dat veldwegje in. Dat was een goede aanduiding, ook gemerkt met de wit rode streepjes van de GR-routes. Het panorama laat de Catsberg met zijn zendmast en abdij zien. Mijn wandelschoenen mogen langs holle wegen stappen, en krijgen in het Bois de l’Ermitage ook mooie slingerwegen onder zich. Blijkens een infopaneel was de top van de Catsberg vroeger niet bebost. Enkel wat schapen graasden er. Om werkmateriaal te bieden voor de zagerijen werden er eiken en beuken aangeplant. Het bos werd echter verwaarloosd. Nu wordt het bos als eco-systeem beheerd om de erosie van de zanderige bovenlaag te voorkomen. We passeren ook de koortskapel. Tussen de lapjes stof is aan het traliewerk ook een boodschap met kerstwensen gehecht. Ik wil die even aanhalen. “Marchons Ensemble et agissons Ensemble avec Notre Coeur. Ne laissons Personne Seul(e) sur la Haute.”Op de brede weg staan kioskjes, maar ze zijn allen gesloten. Wel open is de winkel van de abdij. In die winkel op de Mont des Cats verkoopt het klooster producten van verschillende kloosters: geweldig veel boeken - hier natuurlijk franstalig-, devotionala als rozenkransen, OLV beeldjes, kruisjes. Ook abdijbier, abdijkaas en abdijbrood kan men er aanschaffen. Er zijn ook verschillende zalfjes. Ik koop een potje pommade de mille-pertuis, een zalf die de rugpijn verzacht. Ik stap verder nu. Langs het kerkhof gaat het snel naar beneden, en ik sla links af de Chemin du Rossignol in. Ondertussen neem ik een suikerwafel uit mijn rugzak, en eet die al lopend op. Ik zie op een geel blauwe sticker dat ik langs een lange afstand fietsroute loop die Watten met Breskens verbindt. Breskens weet ik liggen, maar van Watten heb ik nog nooit gehoord. Nu goed, ik moet vandaag niet in Breskens geraken, en sla een chemin piétonnier in, die mij naar Berthen brengt. Ik zie onderweg op een buitenthermometer dat het 4 ° boven nul is. Het is precies 12 uur als ik in Berthen ben. Nu volgt een klim naar de Mont Vert. Ik blijf nu op de macadam weg. En al gauw zie ik de wegwijzer voor Westoutre. Nog even het Voshol door en ik ben weer aan de Vitsemolen.

Katinka heeft voor het middagmaal spagetti klaargemaakt. In de namiddag slaap ik wat, lees ik wat en werk wat teksten bij. Iets na 4 uur telefoneert Ginette dat zij met Lies weer richting Westouter vertrekt. Samuël is op controle geweest. Het is een zeer pijnlijke kwetsuur die met zorg moet behandeld worden. Elisabeth heeft beter nieuws. Na de show van Samson en Gert is het gezelschap nog op restaurant gaan eten, en zijn ze nog naar de zoo geweest. De werkzaamheden in onze keuken krijgen ook stilaan vorm. Er hangen al vier kasten op, -vertelt Ginette - maar er zijn nog wat problemen met het loodgieterswerk.Van al dat hectisch gedoe is Ginette doodop, en valt ze in de zetel in slaap.

Lees ook mijn indrukken van de andere dagen in deze vakantiehoeve.
Naar mijn dagboek van deze kerstweek: KLIK HIER