Wakker zonder wekker. Heerlijk die vrije dagen.
De meisjes liggen nog in bed als ik vertrek voor de Twee Bergen wandeling.
huizen brandt het licht. In de ene woning zorgt men in de keuken voor het ontbijt. In een andere huis trekt men nog maar half gekleed de rolluiken open. Rechts zijn er sportvelden. Op het einde van die wijk trekt de tocht langs de Hulhofdreef het landbouwgebied in. Het groene gras kraakt een beetje. Het heeft lichtjes gevroren. Aan knooppunt 18 zijn het de U-vormige dalen omringd door bosjes die de show stelen. Omdat boompjes en struikgewas bladerloos zijn, valt de hoefijzer vorm des te meer op. In het natuurgebied van de Sulferberg, hebben de mensen van Natuurpunt knuppelpaden en trappen aangelegd om niet in de modder weg te zakken en de hoogteverschillen te overwinnen. Weinig kleur nu in het bos. De grijzige, modderige humusbodem en bruine verterende bladeren wachten op een flinke winter. Buiten het bos leidt de weg slijkerig en steil naar beneden. Een avontuurlijke wandeling is het wel. Na de oversteek van de straat, vlakbij een paddenoversteektunnel, loopt het traject nog een tijdje langs de beek, om dan de klim naar de Rode Berg aan te vatten. Links is de Scherpe 
Berg duidelijk zichtbaar. Door het nevelachtige weer zijn de vergezichten nu echter beperkt. Een leegstaand open lucht zwemdok is wel duidelijk zichtbaar. De wandelpijlen sturen mij langs de flanken van de Rode Berg. Ook hier weer een slijkerige afdaling. Heel erg is het niet. Onder de modder ligt een hardere laag. Het is wel glad, maar ik zak er niet weg. Via de Kwade Straat en de Hellegatstraat komt dan weer de wandeling in Westouter. Als ik nog even de infoborden lees, vertrekken net een ouderpaar met hun kind voor dezelfde tocht. Ze hebben althans een wegbeschrijving er van in de hand.Het is een korte wandeling, nog geen 8 km. Nog voor 11 uur ben ik dan ook weer terug in de Vitsemolenhoeve.
De pot schaft kippesoep en nasi goreng. De soep is vers gemaakt. De nasi is een diepvries maaltijd. Elisabeth gat met haar nichtjes en neefje naar een optreden van Samson en Gert, Ginette brengt haar daarvoor vandaag al naar haar het noorden. Ik rij een eindje mee op om aan De Klijte een middagwandeling te beginnen.
grot van OLV van West-Vlaanderens Lourdes. De Wulfhille ziet er gesloten uit. In de Rabbit zit er wat volk. Ook in andere etablissementen overigens. Aan de Lijstermolen verlaat ik weer de grote weg om onder de kabellift en doorheen wijngaarden naar de Douvevallei te trekken. Dat is een mooie brokkenweg die eerst daalt en dan stijgt naar de Zwarte Berg. Ik ontmoet er niemand, maar in de modder zie ik duidelijk de sporen van ruiters en bikers. Die zullen op zo een pad afgezien hebben denk ik. Gewoon te voet is het al niet gemakkelijk. Bovenop de Zwarte Berg kom ik in de reeks winkels, cafés en restaurants terecht die dit grensgebied kenmerken. Hier is traditioneel goedkoop aan genotsmiddelen als alcohol en tabak te geraken, en trekt dan ook heel wat volk. Ik neem een smal pad dat de grens tussen Frankrijk en België vormt en daal zo de berg af. Net even voor de forelvijvers sla ik linksaf om nog even langs zo een geheimzinnige donkere holle weg te gaan. Aan deze weg is de ingang van een bunker duidelijk zichtbaar. Langs de Pudefort keer ik dan naar de Vitsemolen weer.
Katinka zorgt voor een gevarieerde broodmaaltijd met onder andere kippensalade die ze zelf bereid heeft.Ook vandaag weer vroeg naar bed. Het is een vakantie om tot rust te komen.
Lees ook mijn indrukken van de andere dagen in deze vakantiehoeve.Naar mijn dagboek van deze kerstweek: KLIK HIER
De meisjes liggen nog in bed als ik vertrek voor de Twee Bergen wandeling.
2 bergen wandeling
De wandeling vertrekt vanuit Westouter dorp. In de Meersstraat leidt de wandeling langs de achterkant van een woonwijk. Buiten is het nog wat donker. In de 
huizen brandt het licht. In de ene woning zorgt men in de keuken voor het ontbijt. In een andere huis trekt men nog maar half gekleed de rolluiken open. Rechts zijn er sportvelden. Op het einde van die wijk trekt de tocht langs de Hulhofdreef het landbouwgebied in. Het groene gras kraakt een beetje. Het heeft lichtjes gevroren. Aan knooppunt 18 zijn het de U-vormige dalen omringd door bosjes die de show stelen. Omdat boompjes en struikgewas bladerloos zijn, valt de hoefijzer vorm des te meer op. In het natuurgebied van de Sulferberg, hebben de mensen van Natuurpunt knuppelpaden en trappen aangelegd om niet in de modder weg te zakken en de hoogteverschillen te overwinnen. Weinig kleur nu in het bos. De grijzige, modderige humusbodem en bruine verterende bladeren wachten op een flinke winter. Buiten het bos leidt de weg slijkerig en steil naar beneden. Een avontuurlijke wandeling is het wel. Na de oversteek van de straat, vlakbij een paddenoversteektunnel, loopt het traject nog een tijdje langs de beek, om dan de klim naar de Rode Berg aan te vatten. Links is de Scherpe 
Berg duidelijk zichtbaar. Door het nevelachtige weer zijn de vergezichten nu echter beperkt. Een leegstaand open lucht zwemdok is wel duidelijk zichtbaar. De wandelpijlen sturen mij langs de flanken van de Rode Berg. Ook hier weer een slijkerige afdaling. Heel erg is het niet. Onder de modder ligt een hardere laag. Het is wel glad, maar ik zak er niet weg. Via de Kwade Straat en de Hellegatstraat komt dan weer de wandeling in Westouter. Als ik nog even de infoborden lees, vertrekken net een ouderpaar met hun kind voor dezelfde tocht. Ze hebben althans een wegbeschrijving er van in de hand.Het is een korte wandeling, nog geen 8 km. Nog voor 11 uur ben ik dan ook weer terug in de Vitsemolenhoeve.De pot schaft kippesoep en nasi goreng. De soep is vers gemaakt. De nasi is een diepvries maaltijd. Elisabeth gat met haar nichtjes en neefje naar een optreden van Samson en Gert, Ginette brengt haar daarvoor vandaag al naar haar het noorden. Ik rij een eindje mee op om aan De Klijte een middagwandeling te beginnen.
Scherpe, Rode en Zwarte Berg
Eerste etappe op deze tocht is de Scherpe Berg. Doorheen een beschermd landschap met een uitzicht op de Kemmelberg bereik ik de bergtop. Daar maak ik nog een omwegje doorheen het bosje dat de top bedekt. Ik had er nog nooit op gelet dat er daar vlak op de top een klein huis staat met strooien dak en wit rode blaffeturen. Iets lager blijkt aan het opschrift op een bank, dat men reeds in 1910 met natuurschoon begaan was. Vandaar stap ik naar de Rode Berg. De opvallende kerktoren van Loker laat zich links zien. Ik bezoek nog even de 
grot van OLV van West-Vlaanderens Lourdes. De Wulfhille ziet er gesloten uit. In de Rabbit zit er wat volk. Ook in andere etablissementen overigens. Aan de Lijstermolen verlaat ik weer de grote weg om onder de kabellift en doorheen wijngaarden naar de Douvevallei te trekken. Dat is een mooie brokkenweg die eerst daalt en dan stijgt naar de Zwarte Berg. Ik ontmoet er niemand, maar in de modder zie ik duidelijk de sporen van ruiters en bikers. Die zullen op zo een pad afgezien hebben denk ik. Gewoon te voet is het al niet gemakkelijk. Bovenop de Zwarte Berg kom ik in de reeks winkels, cafés en restaurants terecht die dit grensgebied kenmerken. Hier is traditioneel goedkoop aan genotsmiddelen als alcohol en tabak te geraken, en trekt dan ook heel wat volk. Ik neem een smal pad dat de grens tussen Frankrijk en België vormt en daal zo de berg af. Net even voor de forelvijvers sla ik linksaf om nog even langs zo een geheimzinnige donkere holle weg te gaan. Aan deze weg is de ingang van een bunker duidelijk zichtbaar. Langs de Pudefort keer ik dan naar de Vitsemolen weer.Katinka zorgt voor een gevarieerde broodmaaltijd met onder andere kippensalade die ze zelf bereid heeft.Ook vandaag weer vroeg naar bed. Het is een vakantie om tot rust te komen.
Lees ook mijn indrukken van de andere dagen in deze vakantiehoeve.Naar mijn dagboek van deze kerstweek: KLIK HIER
Geen opmerkingen:
Een reactie posten