Wandeljaar gestart.

Later dan voorzien, begon mijn wandelaar pas vandaag.
En de nieuwjaarswandeling van DE POSTILJON was een goed begin.

Voltaren.

Vooraf had ik wel mijn voorzorgen genomen. Mijn scheenbenen, knieën en onderrug waren goed in gebalsemd met een verzachtende en genezende emulgel. Ik zou er vandaag wel tegen kunnen.

Nieuwjaarswensen.

Het was al druk in de startzaal 'De Kleine Prins' te De Pinte. Heel wat wensen wisselden we uit, en vooral wensen voor een goede gezondheid. Er zijn veel kusjes gegeven.

Duister

Ik had mijn fluo-jasje mee. Zo om acht uur aan een wandeling beginnen, betekent nog even in de donkerte wandelen. Het begin van de tocht bracht ons langs huizen en villa's waar er al licht was. Dat gaf wel een inkijk in de woningen. Mensen in slaapkleren waren bezig met het ontbijt en keken niet op naar de vele wandelaars.
We waren al met veel stappers. Ik sprak met een koppel die daar ergens woont, en iedere zondagmorgen wandelt. Ze vonden het plezierig dat er nu zoveel wandelaars waren. Meestal wandelen ze alleen.

Telefoontjes.

Terwijl ik zo stapte kreeg ik heel wat telefoontjes. Een berichtje op facebook (vrijdag gepasseerd) waarin ik mijn bezorgdheid uitdrukte kreeg veel reacties. Ik weet nu in iedere geval dat een goede gezondheid belangrijk is. Pijn kan een mens obsederen. Bij deze aan allen die dit lezen wens ik een goede gezondheid. Moge de pijn jullie bespaard blijven.

24 kilometer.

Ik wist zo niet welke afstand ik zou stappen? Zou ik het aandurven om voor de 30 km te kiezen? Een blik op het wandelschema overtuigde me om de 24 te kiezen. Dan kon ik naderhand de extra lus van de 30 erbij doen. En mocht het te moeilijk zijn, dan kon ik een lus laten vallen en met tot 18 beperken. Maar stappen dat wou ik. Dat is zeker.

Mooie tocht.

Het eerste traject bracht me van De Pinte doorheen de vallei van de Roskambeek en een parkbos naar Sint-Denijs-Westrem.
Het tweede traject bracht me naar de duurste gemeente: Sint-Martens-Latem.
Daarna nam ik even pauze. Ik kocht een soepje om daarbij mijn lunch te nuttigen.
Het 3de traject nam me weer eens door het parkbos en ook door een jachtgebied.
De parcoursuitzetter mag fier zijn op de tocht. Ik hoorde van verschillende mensen dat ze opgetogen waren van de tocht.

---

Met mijn mobieltje nam ik wat foto's. Klik hier voor het beeldverslag.
Mijn mobieltje vertelt me ook dat ik 26 kilometer gestapt heb in 4 uur.
De pijn en de krampen in mijn benen zijn volledig verdwenen