De tocht was georganiseerd door de Oosterzeelse werkgroep 'Trage Wegen'
Afspraak was aan het station van Scheldewindeke.
Er was geen voorinschrijving. De tochtleiding wachtte dus even of er nog mensen zouden komen vooraleer onze groep in beweging te brengen.
We starten meteen door een wegel, een pad dat ik niet eens als dusdanig zou herkennen. Onze tochtleiding gelukkig wel.
De werkgroep heeft nu de derde inventarisatie afgerond. Deze voorjaarstocht is als het ware de inwandeling ervan.
Trage wegen zijn bijna per definitie aarden wegen, paden door het groen. Ik prijs me zelf gelukkig dat het een paar dagen droog weer is, anders zouden veel paden er drassig bij liggen. Enkele wandelaars wisten dat blijkbaar want ze hadden laarzen aan. De zon doet deugd vandaag. Vele truien worden snel over het hoofd getrokken en om het midden geknoopt . Af en toe houden de inrichters halt om te vertellen over een verdwenen trage weg. Na zo een vijf kilometer bereiken we het Frankenbos. Daar splitst onze groep in twee. Ik behoord tot het groepje dat in het bos een extra lus van zo een 3 kilometer stapt. Anderen gaan meteen naar de rustpost die in een paardenboerderij voorzien is. Daar genieten ze van een hapje en een drankje. In de bostocht weet de massale ondergrond van witte bosanemonen ons te verrukken. Ook ons groepje bereikt nu de paardenboerderij en ons gezelschap is nu volledig.
De wandeling is als een lus uitgewerkt. We keren dan ook langs andere wegjes terug naar het station van Scheldewindeke. Daar is nog een wagenrust voorzien. Gezien de tijd kan ik er niet bij zijn, want mijn trein komt er zo aan.
Wil je ook de trage wegen van Oosterzele leren kennen? Klik dan hier voor de website van de TW-werkgroep. Hun volgende wandeling is op 27 mei en omvat de drie deelgemeenten van Oosterzele.
Op onze wandeling vandaag passeerden we de woning van Eric Lievens, iemand van wandelclub Land van Rhode. Ook zij zullen allicht ongekende wegels in hun wandeltochten opnemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten