In 2016 was ik er met een andere groep. Het regende toen. |
De laatste strofe is:
Et tout là-bas au bout du continent,
Messire Jacques nous attend,
Depuis toujours son sourire fixe
Le soleil qui meurt au Finistère.
===
(En allen ginds aan het eind van het vasteland, heer Jacobus wacht op ons, sinds altijd zijn glimlach gericht op de zon die ondergaat bij Finisterre)
Met een groep wandelaars gaan we in juni naar Finisterra. Daarmee sluiten we een reeks camino's af die we al gestapt hebben:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten