Onze wandelaars vorige week splitsten zich in twee groepen.
Gewoonlijk kies ik voor de langere afstanden. Voor deze wandeltocht koos ik gezien het gezelschap voor de kortere afstand. We stapten 60 kilometer op 5 wandeldagen.
De wandelaars in deze groep zijn wandelaars die vroeger grotere afstanden aflegden, maar die zich nu door problemen met de voet, of met de knie, of met ademhaling tot een meer bescheiden afstand beperken.
Ook in deze groep zijn de niet-wandelaars. Als je in het jaar niet aan wandelingen deel neemt moet men natuurlijk niet meteen de meest uitdagende tocht kiezen.
Het viel me soms lastig. 3,9 kilometer per uur te wandelen. Meer dan een kwartuur stappen voor een kilometer af te leggen komt me over als slenteren. Dat getreuzel wordt goed gemaakt door het gezelschap en het vele gebabbel onderweg.
De foto hierbij is op het hoogste punt van onze tocht. Het was een flinke klim om die te bereiken.
Iedereen heeft het einde van het vasteland bereikt, al dan niet met wandelstokken. Op de pittige trajecten hielp de ene wandelaar de andere en zo kwamen we aan de vuurtoren allen samen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten