Het zou droog zijn. Zeer warm. Dat hebben we geweten. Eén onzer moest op 12 km van de aankomst wegens een hitteslag zijn tocht beëindigen. Naar je lichaam luisteren is belangrijk. Mijn respect daarvoor.
Maar laat me met het begin beginnen.
Om 5u40 nam ik in Gent St.Pieters de trein. Zo was ik iets na zessen in Lede. In het station aldaar werden ik en een medewandelaarster afgehaald en naar de startplaats gebracht.
Ik schreef me in voor de 75 kilometer. Anderen kozen voor de 25 km. Het was immers een tocht in 3 lussen van telkens 25 kilometer.
Om 6u30 vertrokken we. Samen waren we met zo een 60 à 70. De inrichters boden ons een mooie lus door natuurgebieden en trage wegen van Smetlede en Impe. Klik hier voor het fotoalbum van een wandelaar die met ons de eerste lus mee stapte.
Persoonlijk vond ik de doortocht van de vallei van de Serskampse beek het hoogtepunt van deze tocht.
We waren goed bestoft toen we tegen de middag in de zaal terug kwamen. Ik spoelde me wat af aan de wasbak bij de toiletten en genoot daarna van een goede spaghetti.
Sommigen onder ons stopten hier hun tocht. Anderen schreven zich hier in.
Met zo een 50 à 60 begonnen we aan het tweede traject.
We stapten door Erpe-Mere en hadden onze tweede wagenrust in Schooiersdorp. Je moet dat dorp niet op de kaart zoeken. Het bleek een rustpost te zijn aan een schooltje waar wandelclub 'De Schooiers' ons vergaste met ijsthee of een eigen biertje. De inrichters zijn lid van die wandelclub. Dat was overigens al laat in de namiddag. Mijn respect voor die wandelclub. Overigens kon ik hier ook weer mijn drinkbus met water bijvullen.
Ik heb nogal wat water gedronken op deze tocht.
Het bleef immers warm. Ik denk zo rond de 30°C. Rond de middag was het wat bewolkt, Nadien brak de zon er volledig door.
Na 50 kilometer bereikten we weer het Kantientje. Een goede smos kon ik er verorberen. En tegen vijf uur waren we weer weg voor de laatste etappe. We waren met zo een dertigtal die doorgingen voor deze laatste lus van 25 kilometer.
Deze lus bracht ons door Wichelen, Schellebelle, Berlare, Schoonaarde. De laatste wagenrust was wel een bijzondere. Er werden trofeeën uitgereikt. Twee marcheurs kregen een gouden arend. Dat houdt in dat ze 1950 km gestapt hebben: 4x25, 3x50, 2x75, 10x100, 2x125 en 2x150, volgens de Euraudax-formule. Proficiat aan die twee audacieuse mensen.
Dan nog even doorstappen. Terwijl de schaduwen langer werden bereikten we de aankomst om 21u30.
Een bijzondere tocht. mag je dat wel noemen.
Een van de seingevers maakte een fotoverslag van de tocht. Klik hier voor haar fotoreeks.
Meer foto's op de website van EURAUDAX. Klik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten