In 2002 was dat de eerste clubwandeling waaraan ik deel nam.
Nu zijn we al heel wat jaren verder.
Ik denk zo dat ik er nog geen overgeslagen heb.
Eerst als wandelaar. Later als helper. Nu weer als wandelaar.
Met Zelzate heb ik zo een liefde-haat verhouding.
Over de haat wil ik het weliswaar niet hebben. Dat is geen onderwerp voor deze blog.
Het is weer heerlijk om in Zelzate te wandelen.
Ik ken ieder paadje en wegje door en door, wegens de wandelingen die ik er ingericht heb.
(In 2019 trouwens weer.)
Ik vraag mij dan af, welke wegjes de parcoursmeester uitgepijld heeft.
Ronald is parcoursmeester vandaag. - Denk ik toch -
Ik mag hem een pluim geven.
Leuke wegjes, een goede draai en een keer.
En wat voor mij plezant is.
Dat is, dat ik mijn geburen van in de tijd dat ik in Zelzate woonde tegen kom.
Van deze mooie tocht nam ik wat foto's, klik hier.
Of nog beter klik hier voor de fotoreeks van mijn clubgenote Nicole.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten