We kwamen samen in Doornik.
We dat zijn Vlamingen, Nederlanders, Walen.
Wat bindt ons ?
Wel dat is de Via Scaldea, de weg langs de Schelde naar Santiago de Compostela.
We wilden onze koren een uitstap bieden, en dan ook er zelf van mee genieten.
We hadden er een dagprogramma van gemaakt.
Na de aankomst en de koffie begon de repetitie voor de koorleden. Naast ons eigen pelgrimskoor was er ook een koor uit Nederland.
Het pelgrimskoor van ons genootschap noemt 'Adelard van Aubrac'. Het koor van het Nederlands genootschap noemt 'El Orféon Jacobeo' .
Voor de anderen hadden we een stadswandeling voorzien, dan wel een rit met een toeristentreintje. Dat mocht ik begeleiden. Het werd een mooie en leerzame rit door de oudste stad van België.
Daarna kon iedereen iets in de stad gaan eten, of wat verder flaneren.
Om 15 uur was het dan het hoogtepunt van de dag: de evocatie onder de titel ' Een koor van keien' 'Chantent les cailloux.'
De evocatie vond plaats in de Sint-Jacobskerk van Doornik.
Doornik is Tournai, een Waalse stad. De mensen uit Doornik droegen ook bij: orgelmuziek en poëzie.
Het hoogtepunt van deze evocatie was het leggen van de kei.
Het is de gewoonte dat mensen onderweg naar Santiago een steen achterlaten aan de Cruz de Ferro.
Enkelen van ons bestuur hadden ook zo een kruis gemaakt op een houten paal.
Bij het binnenkomen kregen de bezoekers van mij een kei. Daarop konden ze een intentie opschrijven, of een naam. In de begangenis konden ze hun steen achterlaten en zich zo als onderweg de last afleggen.
Het pelgrimskoor van ons genootschap noemt 'Adelard van Aubrac'. Het koor van het Nederlands genootschap noemt 'El Orféon Jacobeo' .
Voor de anderen hadden we een stadswandeling voorzien, dan wel een rit met een toeristentreintje. Dat mocht ik begeleiden. Het werd een mooie en leerzame rit door de oudste stad van België.
Daarna kon iedereen iets in de stad gaan eten, of wat verder flaneren.
Om 15 uur was het dan het hoogtepunt van de dag: de evocatie onder de titel ' Een koor van keien' 'Chantent les cailloux.'
De evocatie vond plaats in de Sint-Jacobskerk van Doornik.
Doornik is Tournai, een Waalse stad. De mensen uit Doornik droegen ook bij: orgelmuziek en poëzie.
Het hoogtepunt van deze evocatie was het leggen van de kei.
Het is de gewoonte dat mensen onderweg naar Santiago een steen achterlaten aan de Cruz de Ferro.
Enkelen van ons bestuur hadden ook zo een kruis gemaakt op een houten paal.
Bij het binnenkomen kregen de bezoekers van mij een kei. Daarop konden ze een intentie opschrijven, of een naam. In de begangenis konden ze hun steen achterlaten en zich zo als onderweg de last afleggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten