Laat mij toe de tekst van het bidprentje aan te halen:
Nooit was hij levensmoe
zijn opgeruimdheid stichtte.
Hij lachte ook in pijn
zijn goedheid was geen schijn.
Het leven schonk hem veel :
goede, jonge jaren,
ook oorlogsleed en tegenslagen
vulden het met hun deel.
Hij kreeg voorspoedige oude dagen.
Hij was een goede vader,
een graag gezien mens,
een opa uit de duizend,
kinderen van zijn kinders kinderen
waren nog zijn blijde wens.
Wij danken God, om zulk een leven;
voor ons een voorbeeld en een troost,
Terwijl onweerstaanbaar tranen wellen,
beurt hij ons op en zingt en heft : " Proost ".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten