Steenvoorde, een dagtocht

Vrijdag 6 juli 2007
Steenvoorde

Vandaag doe ik een dagtocht. Doel is een wandeling in Steenvoorde. Lunchpakket is klaargemaakt. Ik heb er een lekker witlofslaatje aan toegevoegd. Tegen 8 uur ben ik weg. Eerst naar Boeschepe. In Boeschepe volg ik de wegwijzer naar Steenvoorde. Ik stap zo in de richting van Abele en zie de kerktoren van Godewaersvelde links van mij, nog voor de Catsberg. Aan Abele kom ik op de drukke weg terecht. Aai, die moet ik zo een kilometer of 7 à 8 volgen. Zwaar vervoer komt uit België en rijdt in de richting van de A25. In de Callicanes staat een groot douanecomplex. Het was speciaal ingericht om snel de grensformaliteiten te kunnen verrichten. Verleden tijd nu. De grenzen zijn open, met vrij verkeer van goederen.
Ik ben blij als ik aan de A25 kom, en zo het zwaar verkeer achter me kan laten. De entree in Steenvoorde valt op. Langs de rechterkant is met stenen de naam “Steenvoorde” uitgebeeld. Langs de linkerkant geeft een bloemperk de stenen molen weer. Het valt me op dat de fietspaden hier niet in een rode kleur zijn geschilderd, maar door groene blokken worden aan gegeven.
Volgens mijn folder begint de wandeling aan de Hotel de Ville. Ik moet hier toch even vragen waar die is. Hier noemen ze het gemeentehuis niet Hotel de Ville maar Mairie. Wee wat bijgeleerd.
De wandeling die ik wil doen is de tocht nr. 12 uit de reeks “à PIED dans le NORD”. De wandeling draagt de naam Vers le Ryveld. Ryveld is een gehuchtje van Steenvoorde. De wandeltocht lokaliseert zich volledig ten oosten van de Casselberg. Het is een wandeling van 14 km, waarvoor als tijdsduur 4u40 aangegeven is. Die lange tijdsduur duidt op de moeilijkheidsgraad.
Bij een fabriek, ik vermoed een melkfabriek, brengen de gele pijlen de wandelaar de stad uit langs een weinig gebruikte weg. In de verte zie ik een molen, maar de pijlen leiden ervan weg. Die leiden nu naar een andere molen. De weg loopt nu door Terdegem en doel is de molen van Roome. Hier is het panorama magnifiek. Het laat de laagte van Steenvoorde zien met zijn vele windmolens, en op de achtergrond de Catsberg. Hier is het Vlaanderen, “O Maria staedt ons by in aillen nood” staat er op een kapelletje. En hier kruist de wandeling een Romeinse heirweg die van Castellum Menapiorum (=Cassel) naar Ypres leidt. Dat weet ik omdat ik die van een informatiebord aflees. En als wandelaar doet het mij deugd dat op het bord ook FFRP, de Fédération Française de la Randonnée Pédestre, vermeld is. Er zijn hier meerdere opschriften in de oud vlaamse taal. De weg waarin ik loop noemt chemin du Coewoet. Zouden ze hier het liedje kennen dat koevoet beter es dan boelie ?
De Casselberg toont zich mooi hier. Na een weg langs 2 oude boerderijen, zie ik een overwoekerd pad. Zou dat het traject zijn? Quaetstraet, Chemin Piétonnier, lees ik op een bord. Ik waag het erop dat dit het pad is. Het is een donker pad doorheen het struweel. Het moeilijk begaanbaar smal weggetje is wel het juiste, want op het einde ervan zie ik weer de wandelpijlen. Aan de pijlen te zien komen hier veel voettochten voorbij. Ik kom in het gehuchtje Ryveld aan. Een café draagt de naam “au retour des mobiles”. De douaniers van de mobiele brigade trachtten in dit gebied te smokkelaars te betrappen. Terug op weg richting Steenvoorde, kom ik langs zo een mooi stuk met vergezichten. Dat is een goed plekje om middagpauze te nemen. Tijdens de picnic kijk ik naar de molens van Steenvoorde, naar de Catsberg en naar de Westvlaamse heuvels. Terug op stap leiden de pijlen nu naar de Noordmeulen. Die molen zag ik in het begin van de wandeling. Er vlakbij passeer ik nog zo een mast voor boogschutters. De schieting op de staande wip, noemt hier “le tir au papegay“. De papegaai is de hoofdvogel veronderstel ik. De pijlen leiden nu naar het einde van de tocht. Mijn oog valt nog op een herdenkingssteen voor jonge soldaten die voor Frankrijk in 1959 in Algerië gestorven zijn.
De beschreven voettocht zit er nu op. Ik wil vooraleer verder te trekken eerst wat drinken kopen. Maar alle winkels zijn gesloten. Ze nemen middag pauze. Nu zo erg is dat ook weer niet.
Via Godewaersvelde en Boeschepe keer ik naar Westouter terug. In Boeschepe neem ik overigens wel de tijd om drinken te kopen en wat aan een pick nick tafel te blijven zitten.

De kleinkinderen naar huis.

‘s Middags stond er bloemkool uit de moestuin van Hans op het menu. Als ik weer op de Vitsemolenhoeve arriveer zijn de kinderen van Thomas, en de kinderen van Pennina al naar huis. Athanaska komt iets later aan.