10 oktober is onze 3de reisdag.
Van Lloret de Mar naar ons hotel in San Pedro.
Van de Costa Brava naar de Costa del Sol.
Het is vroeg opstaan vandaag. We ontbijten al om 6u20 en vertrekken om 7 uur. Het is dan nog donker
Om 8 uur rijden we op de AP-7. Barcelona laten we links liggen.
Nog voor Valencia deelt onze reisleider lunchpakketten uit. We zullen niet stoppen voor het middageten.
We rijden vlot verder. Rechts van ons de bergen, links van ons de kust van de Middellandse Zee.
Vlakbij Valencia verlaten we de Autovía del Mediterrani om dan zuidoostelijk de A3 =Autovía del Este te nemen.
Een korte stop bij de uitrit 270 waar ik mijn gebruikelijke espresso drink.
Er is niet veel verkeer op de carretera. Naast de snelweg zie ik mensen bezig olijven te oogsten. We buigen af naar de A43 = de Autovía de Extremadura en indien door een geoogst akkerland met 50 tinten bruin.
Onze rit vervolgt. Maar !!! ineens !!! Een klap !!!!
Een klapband !!!
Er zit niets anders op dan langs de kant te gaan.
Afin, niet getreurd. Er is gelukkig een taverne vlakbij. Daar konden we de uurtjes vol maken met gezellig babbelen over dat reizen altijd een avontuur is.
Tegen half acht konden we onze reis verder zetten. Verschillende onder ons hadden alvast wat gegeten. Anderen waaronder ik, hadden aan de tapas meer dan genoeg.
De zon zakt lager en staat al vlak boven de horizon, links voren.
Nog 5 uur te rijden.
We rijden nu op de A4 en verlaten Castilië-LaMancha. De windmolens herinnerden me aan het verhaal van Don Quichotte.
De Autovía de Andalucia brengt ons verder zuidwaarts. Het is ondertussen pikdonker.
Van Lloret de Mar naar ons hotel in San Pedro.
Van de Costa Brava naar de Costa del Sol.
Het is vroeg opstaan vandaag. We ontbijten al om 6u20 en vertrekken om 7 uur. Het is dan nog donker
Om 8 uur rijden we op de AP-7. Barcelona laten we links liggen.
Nog voor Valencia deelt onze reisleider lunchpakketten uit. We zullen niet stoppen voor het middageten.
We rijden vlot verder. Rechts van ons de bergen, links van ons de kust van de Middellandse Zee.
Vlakbij Valencia verlaten we de Autovía del Mediterrani om dan zuidoostelijk de A3 =Autovía del Este te nemen.
Een korte stop bij de uitrit 270 waar ik mijn gebruikelijke espresso drink.
Er is niet veel verkeer op de carretera. Naast de snelweg zie ik mensen bezig olijven te oogsten. We buigen af naar de A43 = de Autovía de Extremadura en indien door een geoogst akkerland met 50 tinten bruin.
Onze rit vervolgt. Maar !!! ineens !!! Een klap !!!!
Een klapband !!!
Er zit niets anders op dan langs de kant te gaan.
Afin, niet getreurd. Er is gelukkig een taverne vlakbij. Daar konden we de uurtjes vol maken met gezellig babbelen over dat reizen altijd een avontuur is.
Tegen half acht konden we onze reis verder zetten. Verschillende onder ons hadden alvast wat gegeten. Anderen waaronder ik, hadden aan de tapas meer dan genoeg.
De zon zakt lager en staat al vlak boven de horizon, links voren.
Nog 5 uur te rijden.
We rijden nu op de A4 en verlaten Castilië-LaMancha. De windmolens herinnerden me aan het verhaal van Don Quichotte.
De Autovía de Andalucia brengt ons verder zuidwaarts. Het is ondertussen pikdonker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten