Eens naar het Pajotten land vandaag.
Andere wandelaars hadden me verteld dat ik zeker eens naar de Parel van het Pajottenland moest gaan.
Dus deze morgen naar Galmaarden. Met de trein. Een beetje pech in Brussel, lang wachten om over te stappen. In Brussel Zuid is dat geen punt. Een lekkere mokka gedronken en wat sudoku's opgelost.
In Galmaarden wachtte een mijnwerker aan het station me op. Het standbeeld van de mijnwerker staat hier omdat vroeger vanaf hier werkvolk naar de mijnen in de Borinage vertrokken. Ze kwamen na het delven van de steenkool zo zwart thuis dat de wijk waar ze woonden de Congo-berg genoemd werd.
Van het station is het zo een tien minuten stappen naar het dorpsmidden.
Ik was trouwens meteen op een wandelroute 4, 6, 9 km. Zo kwam ik via de wandel pijltjes al aan de start.
Vanuit het baljuwhuis vertrokken daar de baljuwtochten.
Ik wist zo eigenlijk niet welke afstand ik zou kiezen. Maar dat was geen probleem. Van verschillende afstanden was het eerste traject toch het zelfde.
We waren al snel de bebouwde kom uit en stapten vrijwel meteen een stiltegebied binnen. De stilte kenmerkte deze tocht over smalle onverharde wegeltjes.
Toch hoorde ik ineens tractoren passeren. Ja inderdaad ! Toen we in Tollembeek op een macadam weg kwamen, passeerden er ons tientallen tractoren met veel volk op. Het was een uitstap van - heb ik me laten vertellen- van 150 tractoren. Die mensen hadden duidelijk veel plezier aan hun rit. Ze zwaaiden naar ons. De wandelaars zwaaiden terug.
In Vollezele nam ik een lange rust. Ik besloot om daarna de terugweg van 6 km naar Galmaarden aan te vatten.
Het is vandaag voor me een wandeling van 12 km geworden.
Een licht glooiende tocht door mooie landschappen.
Ik heb het nog niet verteld. Bij de inschrijving kregen we een flessenopener. Een speciale attentie omdat de wandelclub haar 20 jarig bestaan viert. Gisteren een wandeling vanuit een Merelbeke brouwerij met eigen bieren. En vandaag een flessenopener. Het lokale bier hier noemt trouwens Spartacus.
Andere wandelaars hadden me verteld dat ik zeker eens naar de Parel van het Pajottenland moest gaan.
Dus deze morgen naar Galmaarden. Met de trein. Een beetje pech in Brussel, lang wachten om over te stappen. In Brussel Zuid is dat geen punt. Een lekkere mokka gedronken en wat sudoku's opgelost.
In Galmaarden wachtte een mijnwerker aan het station me op. Het standbeeld van de mijnwerker staat hier omdat vroeger vanaf hier werkvolk naar de mijnen in de Borinage vertrokken. Ze kwamen na het delven van de steenkool zo zwart thuis dat de wijk waar ze woonden de Congo-berg genoemd werd.
Van het station is het zo een tien minuten stappen naar het dorpsmidden.
Ik was trouwens meteen op een wandelroute 4, 6, 9 km. Zo kwam ik via de wandel pijltjes al aan de start.
Vanuit het baljuwhuis vertrokken daar de baljuwtochten.
Ik wist zo eigenlijk niet welke afstand ik zou kiezen. Maar dat was geen probleem. Van verschillende afstanden was het eerste traject toch het zelfde.
We waren al snel de bebouwde kom uit en stapten vrijwel meteen een stiltegebied binnen. De stilte kenmerkte deze tocht over smalle onverharde wegeltjes.
Toch hoorde ik ineens tractoren passeren. Ja inderdaad ! Toen we in Tollembeek op een macadam weg kwamen, passeerden er ons tientallen tractoren met veel volk op. Het was een uitstap van - heb ik me laten vertellen- van 150 tractoren. Die mensen hadden duidelijk veel plezier aan hun rit. Ze zwaaiden naar ons. De wandelaars zwaaiden terug.
In Vollezele nam ik een lange rust. Ik besloot om daarna de terugweg van 6 km naar Galmaarden aan te vatten.
Het is vandaag voor me een wandeling van 12 km geworden.
Een licht glooiende tocht door mooie landschappen.
Ik heb het nog niet verteld. Bij de inschrijving kregen we een flessenopener. Een speciale attentie omdat de wandelclub haar 20 jarig bestaan viert. Gisteren een wandeling vanuit een Merelbeke brouwerij met eigen bieren. En vandaag een flessenopener. Het lokale bier hier noemt trouwens Spartacus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten