Aan de kust wandelen, dat had ik nog niet gedaan dit jaar.
Vandaag dus wel.
Met een bijna lege trein naar Oostende en dan met een overvolle kusttram naar Lombardsijde.
Het was redelijk druk in de startzaal, die tevens als rustpost fungeerde.
Goede kennissen waren ook opgedaagd: Gentenaars, lange afstandwandelaars, kennissen van wandelreizen.
Vandaag dus wel.
Met een bijna lege trein naar Oostende en dan met een overvolle kusttram naar Lombardsijde.
Het was redelijk druk in de startzaal, die tevens als rustpost fungeerde.
Goede kennissen waren ook opgedaagd: Gentenaars, lange afstandwandelaars, kennissen van wandelreizen.
Net zoals dinsdag sloeg ik gemakkelijk aan de babbel.
Maar ja, ik ben gekomen om te wandelen.
Bij de inschrijving kregen we al een paaseitje. Niet bijzonder, maar wel een leuke attentie.
Eerst stapte ik de 1ste lus van de 21. Daar stond een complex van bunkers in het grasland centraal. Nog een overblijfsel van de Atlantic Wall ?
Maar het overtrok. Het begon te regenen. Ik trok mijn poncho aan. Gelukkig maar. Ineens een hagelbui. Koud, dat dat is.
Ja.... de maand maart kent nu eenmaal zijn buien.
Dan begon ik aan de 2de lus van de 21. Ondertussen scheen de zon.
Dit traject bracht ons naar Westende. Bij de tussenrust in een café aldaar, bleef ik wat zitten en dan naar de promenade. Begon het toch wel niet weer te regenen zeker! Weer de poncho aan.
In de regen dan de duinen in.
De naam van de inrichtende wandelclub is immers : Duintrappers.
Ze hebben hun naam eer aan gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten