Kerstweek aan de Vitsemolen - Vrijdag

Zo een week vakantie is te kort. Het is nu al 29 december 2006. Vrijdag al. De laatste dag belooft de mooiste te worden. De winterzon doet moeite om door te breken.

Broekelzen

Een wandeling door de Broekelzen heb ik voor vandaag op het programma. Dit is een mooie tocht om de vakantie mee te besluiten. Ik dus naar het dorp van Westouter, en dan de Zwarte Berg op. Aan de Soldatenstraat sla ik rechstaf en stijg verder. Het pad is hier wat ruwer, maar helemaal mooi wordt het als ik het natuurgebied intrek. Natuurpunt heeft er een wandeling doorheen uitgepijld. Zo een broek vol elzen en ander waterminnende planten is vochtig en drassig. Het dun laagje ijs heeft de modder nog niet verhard. Het is leuk avontuurlijk wandelen.

Het is middag als ik terug op de Vitsemolenhoeve ben. Tijd om te vertrekken, naar huis.

Lees ook mijn indrukken van de andere dagen in deze vakantiehoeve.
Naar mijn dagboek van deze kerstweek: KLIK HIER

Kerstweek aan de Vitsemolen - Donderdag

Omdat ik toch alleen was, ben ik op de zetel blijven slapen. Aan de toestand van mijn dekbed te zien, heb ik er precies een vechtpartij mee gehad. Het is al na 8 uur als ik opsta. Even een goede morgen SMS-en naar het thuisfront in Zelzate. Katinka is ondertussen ook opgestaan en zorgt voor de ochtendkoffie. Ik zie wolken buiten. Dat is eens wat anders dan de grijze hemel van de laatste dagen. Een goede dag voor een tocht naar de Catsberg.

Mont des Cats

Als ik de grenssteen passeer zie ik meteen de klokkentoren van het gebedshuis van Boeschepe en de wieken van de houten Ondankmeulen. Ruim ver zicht. Met een omtrekkende beweging wandel ik naar Boeschepe. Eerst stap ik een stuk westwaarts parallel met de grens om dan langs de Rue de la Roume het dorp in te trekken. Het heeft niet gevroren. Er ligt althans geen ijs op de plassen. Vanuit het dorp trek ik naar boven naar de Boeschepe berg. Ik zie wat wandelaars uit een smal paadje komen, en sla dat veldwegje in. Dat was een goede aanduiding, ook gemerkt met de wit rode streepjes van de GR-routes. Het panorama laat de Catsberg met zijn zendmast en abdij zien. Mijn wandelschoenen mogen langs holle wegen stappen, en krijgen in het Bois de l’Ermitage ook mooie slingerwegen onder zich. Blijkens een infopaneel was de top van de Catsberg vroeger niet bebost. Enkel wat schapen graasden er. Om werkmateriaal te bieden voor de zagerijen werden er eiken en beuken aangeplant. Het bos werd echter verwaarloosd. Nu wordt het bos als eco-systeem beheerd om de erosie van de zanderige bovenlaag te voorkomen. We passeren ook de koortskapel. Tussen de lapjes stof is aan het traliewerk ook een boodschap met kerstwensen gehecht. Ik wil die even aanhalen. “Marchons Ensemble et agissons Ensemble avec Notre Coeur. Ne laissons Personne Seul(e) sur la Haute.”Op de brede weg staan kioskjes, maar ze zijn allen gesloten. Wel open is de winkel van de abdij. In die winkel op de Mont des Cats verkoopt het klooster producten van verschillende kloosters: geweldig veel boeken - hier natuurlijk franstalig-, devotionala als rozenkransen, OLV beeldjes, kruisjes. Ook abdijbier, abdijkaas en abdijbrood kan men er aanschaffen. Er zijn ook verschillende zalfjes. Ik koop een potje pommade de mille-pertuis, een zalf die de rugpijn verzacht. Ik stap verder nu. Langs het kerkhof gaat het snel naar beneden, en ik sla links af de Chemin du Rossignol in. Ondertussen neem ik een suikerwafel uit mijn rugzak, en eet die al lopend op. Ik zie op een geel blauwe sticker dat ik langs een lange afstand fietsroute loop die Watten met Breskens verbindt. Breskens weet ik liggen, maar van Watten heb ik nog nooit gehoord. Nu goed, ik moet vandaag niet in Breskens geraken, en sla een chemin piétonnier in, die mij naar Berthen brengt. Ik zie onderweg op een buitenthermometer dat het 4 ° boven nul is. Het is precies 12 uur als ik in Berthen ben. Nu volgt een klim naar de Mont Vert. Ik blijf nu op de macadam weg. En al gauw zie ik de wegwijzer voor Westoutre. Nog even het Voshol door en ik ben weer aan de Vitsemolen.

Katinka heeft voor het middagmaal spagetti klaargemaakt. In de namiddag slaap ik wat, lees ik wat en werk wat teksten bij. Iets na 4 uur telefoneert Ginette dat zij met Lies weer richting Westouter vertrekt. Samuël is op controle geweest. Het is een zeer pijnlijke kwetsuur die met zorg moet behandeld worden. Elisabeth heeft beter nieuws. Na de show van Samson en Gert is het gezelschap nog op restaurant gaan eten, en zijn ze nog naar de zoo geweest. De werkzaamheden in onze keuken krijgen ook stilaan vorm. Er hangen al vier kasten op, -vertelt Ginette - maar er zijn nog wat problemen met het loodgieterswerk.Van al dat hectisch gedoe is Ginette doodop, en valt ze in de zetel in slaap.

Lees ook mijn indrukken van de andere dagen in deze vakantiehoeve.
Naar mijn dagboek van deze kerstweek: KLIK HIER

Kerstweek aan de Vitsemolen - Woensdag

Wakker zonder wekker. Heerlijk die vrije dagen.
De meisjes liggen nog in bed als ik vertrek voor de Twee Bergen wandeling.

2 bergen wandeling

De wandeling vertrekt vanuit Westouter dorp. In de Meersstraat leidt de wandeling langs de achterkant van een woonwijk. Buiten is het nog wat donker. In de huizen brandt het licht. In de ene woning zorgt men in de keuken voor het ontbijt. In een andere huis trekt men nog maar half gekleed de rolluiken open. Rechts zijn er sportvelden. Op het einde van die wijk trekt de tocht langs de Hulhofdreef het landbouwgebied in. Het groene gras kraakt een beetje. Het heeft lichtjes gevroren. Aan knooppunt 18 zijn het de U-vormige dalen omringd door bosjes die de show stelen. Omdat boompjes en struikgewas bladerloos zijn, valt de hoefijzer vorm des te meer op. In het natuurgebied van de Sulferberg, hebben de mensen van Natuurpunt knuppelpaden en trappen aangelegd om niet in de modder weg te zakken en de hoogteverschillen te overwinnen. Weinig kleur nu in het bos. De grijzige, modderige humusbodem en bruine verterende bladeren wachten op een flinke winter. Buiten het bos leidt de weg slijkerig en steil naar beneden. Een avontuurlijke wandeling is het wel. Na de oversteek van de straat, vlakbij een paddenoversteektunnel, loopt het traject nog een tijdje langs de beek, om dan de klim naar de Rode Berg aan te vatten. Links is de Scherpe Berg duidelijk zichtbaar. Door het nevelachtige weer zijn de vergezichten nu echter beperkt. Een leegstaand open lucht zwemdok is wel duidelijk zichtbaar. De wandelpijlen sturen mij langs de flanken van de Rode Berg. Ook hier weer een slijkerige afdaling. Heel erg is het niet. Onder de modder ligt een hardere laag. Het is wel glad, maar ik zak er niet weg. Via de Kwade Straat en de Hellegatstraat komt dan weer de wandeling in Westouter. Als ik nog even de infoborden lees, vertrekken net een ouderpaar met hun kind voor dezelfde tocht. Ze hebben althans een wegbeschrijving er van in de hand.Het is een korte wandeling, nog geen 8 km. Nog voor 11 uur ben ik dan ook weer terug in de Vitsemolenhoeve.

De pot schaft kippesoep en nasi goreng. De soep is vers gemaakt. De nasi is een diepvries maaltijd. Elisabeth gat met haar nichtjes en neefje naar een optreden van Samson en Gert, Ginette brengt haar daarvoor vandaag al naar haar het noorden. Ik rij een eindje mee op om aan De Klijte een middagwandeling te beginnen.

Scherpe, Rode en Zwarte Berg

Eerste etappe op deze tocht is de Scherpe Berg. Doorheen een beschermd landschap met een uitzicht op de Kemmelberg bereik ik de bergtop. Daar maak ik nog een omwegje doorheen het bosje dat de top bedekt. Ik had er nog nooit op gelet dat er daar vlak op de top een klein huis staat met strooien dak en wit rode blaffeturen. Iets lager blijkt aan het opschrift op een bank, dat men reeds in 1910 met natuurschoon begaan was. Vandaar stap ik naar de Rode Berg. De opvallende kerktoren van Loker laat zich links zien. Ik bezoek nog even de grot van OLV van West-Vlaanderens Lourdes. De Wulfhille ziet er gesloten uit. In de Rabbit zit er wat volk. Ook in andere etablissementen overigens. Aan de Lijstermolen verlaat ik weer de grote weg om onder de kabellift en doorheen wijngaarden naar de Douvevallei te trekken. Dat is een mooie brokkenweg die eerst daalt en dan stijgt naar de Zwarte Berg. Ik ontmoet er niemand, maar in de modder zie ik duidelijk de sporen van ruiters en bikers. Die zullen op zo een pad afgezien hebben denk ik. Gewoon te voet is het al niet gemakkelijk. Bovenop de Zwarte Berg kom ik in de reeks winkels, cafés en restaurants terecht die dit grensgebied kenmerken. Hier is traditioneel goedkoop aan genotsmiddelen als alcohol en tabak te geraken, en trekt dan ook heel wat volk. Ik neem een smal pad dat de grens tussen Frankrijk en België vormt en daal zo de berg af. Net even voor de forelvijvers sla ik linksaf om nog even langs zo een geheimzinnige donkere holle weg te gaan. Aan deze weg is de ingang van een bunker duidelijk zichtbaar. Langs de Pudefort keer ik dan naar de Vitsemolen weer.

Katinka zorgt voor een gevarieerde broodmaaltijd met onder andere kippensalade die ze zelf bereid heeft.Ook vandaag weer vroeg naar bed. Het is een vakantie om tot rust te komen.

Lees ook mijn indrukken van de andere dagen in deze vakantiehoeve.Naar mijn dagboek van deze kerstweek: KLIK HIER

Kerstweek aan de Vitsemolen - Dinsdag

Aai, aai, op deze 2de Kerstdag meldt de wekker dat het 7 uur is, en tijd om op te staan. Waarom heb ik dat ding aan laten staan? 26 december is geen werkdag. Niemand heeft echt zin om op te staan. Op de lange duur dan toch maar het bed uit. Na een uitgebreid ontbijt bestaande uit een omlet met raclette, zijn Ginette en ik nog naar Ieper gereden, naar de Rijselse poort. Toen we daarna terug op de hoeve aankwamen liep onze Elisabeth gezellig buiten van de frisse lucht te genieten.
Heiko, Ann en Lubbe zijn onderweg naar de Vitsemolen, en komen rond de middag aan. Middageten was een spaghetti bolognaise. Na de koffie dan nog een rondje gewandeld van zo een anderhalf uur. Een wandeling eerst langs de Franse kant van de grens. Langs de Rue Coustenoble naar de Rue de Reninghelst, en dan weer in België. Langs de Sint Pietersstraat, met zijn mooie vergezichten en de Verbrandhofstraat naar de Boeschepestraat. Na de wandeling hebben we dan heerlijk pannenkoeken gegeten. Nadat Ann en Heiko aan Lubbe zijn fruitpapje gegeven hebben, vertrokken ze huiswaarts.
Het is nu eenmaal vroeg donker zo eind december.

Leesvoer

In mijn literatuur heb ik nu “Het verhaal van Maria” uit. Dit is een boekwerkje waarin teksten uit apocriefe geschriften gebruikt worden om gebeurtenissen uit het leven van de Moeder van God na te vertellen. Het is rijkelijk geïllustreerd met afbeeldingen van kunstwerken. Nu ben ik het boek “Geloven is achterlijk, zeggen ze” aan het lezen. Dit boek is ietwat als een pamflet opgevat, als een open brief aan kerkverlaters.Beide boeken zijn uitgegeven door het Davidsfonds.

Lees ook mijn indrukken van de andere dagen in deze vakantiehoeve.
Naar mijn dagboek van deze kerstweek: KLIK HIER

Kerstweek aan de Vitsemolen - Maandag

Op deze Kerstdag schijnt er geen ster om ons te aan te duiden waar Jezus geboren is. Bewolking en mist laten ons enkel vermoeden dat er sterren aan de hemel staan. De kerstmisviering in het dorp is om kwart na negen. Het is rustig in de kerk. De avond te voren zat het hier afgeladen vol, hoor ik vertellen. Nu is alles wat serener, wat minder druk. Maar hoe dan ook is het in de Westouterse kerk feestelijk. Een overvloed aan brandende kaarsen brengt het licht de kerk binnen. Het heilig boek, en later de gedekte tafel worden in de geurige wierook gebracht. Kerstliederen luisteren de Eucharistie viering op.

Na de viering besluit ik nog een wandeling te maken. Ik wandel eenzaam langs modderige, slijkerige wegen op de grens tussen België en Frankrijk. Het is een avontuurlijke en boeiende tocht van een klein uurtje.

‘s Middags is het een kerstdiner met kalkoen. Ginette serveert het gevogelte met een lekkere champignon roomsaus, prei, gebakken aardappelen en fruitcompote.

Kemmeldries

Na de middag rijden we nog even naar Kemmel voor een boswandeling achter de Warande. Op het einde van de voettocht, verwijderen we met een stevige tak de modder en bladeren die aan onze schoenen kleeft. We gaan de dorpskern in, en komen zo in het Labyrint. In de gelagzaal is het rustig. Op de tafels staan spelletjes. De wanden zijn versierd met vooroorlogse beelden, pijpenrekken, emailen reclameborden. De kerstboom draagt kaartjes uit 1904 en nog meer prenten uit de vorige eeuw. We trakteren ons met warme chocomelk, dan wel erwten soep. Eens buiten bewonderen we nog even de kerststallen op de Dries. Terwijl we weer naar Westouter rijden valt het op dat de mist toch aan het op trekken is. Als het donker geworden is maken we dan nog een zaklampwandeling. De mist is weg en we kunnen langs de overzijde van het dal de vele lichtjes op de Zwarte Berg zien. De vakantie wordt steeds beter.

Lees ook mijn indrukken van de andere dagen in deze vakantiehoeve.
Naar mijn dagboek van deze kerstweek: KLIK HIER

Kerstweek aan de Vitsemolen - Zondag

Zondag is het 24 december. Het is mistig buiten. We besluiten dan ook om vroeg naar Poperinge te vertrekken. Ik wil immers op ziekenbezoek om te zien hoe het Samuël vergaat. De trein is om 7u37. Ieder uur om 37 na gaat er een trein. Ik heb de laptop van mijn werk mee, en maak van de treinreis gebruik om mijn mail bij te lezen. Om 9 uur kom ik in Gent aan. Aan Sint Pietersstation blijkt dat ik meer dan een uur moet wachten. De eerstvolgende bus is pas om 10u15. Nu dan maar in het stationbuffet een koffie gaan drinken, en de kranten doorgenomen.

Ziekenbezoek

Thuis blijkt dan gelukkig alles beter dan verwacht. Samuël zit met zijn hand in het verband en moet zijn arm en hand in een bepaalde stand houden om de genezing te bevorderen. Het herstel vraagt bijna twee maand werkverlet, is hem verteld. Hopelijk heeft het geen blijvende gevolgen. Met zijn 4en (Evelien, Samuël, David en ik) kunnen we voor het middagmaal aan de tafel plaats nemen. David heeft voor opgevulde paprika’s gezorgd. Ondertussen ook de post doorgenomen, en nagelopen wat er op het internet gebeurd is. Maar veel tijd trek ik er niet voor uit. Om 13u25 neem ik de bus terug naar Gent, om vandaar verder te treinen. Door de zondagsdienst zijn er lange wachttijden, en ik wil graag voor de duisternis terug zijn.

Terug in West Vlaanderen

In Poperinge wordt ik opgewacht door een springende dochter die de aandacht vestigt op de plaats waar de auto geparkeerd is. Terug in Westouter wordt de kerstwake voorbereid. Lekker vers fruitsap. Hapjes: stukjes worst en chips. De hoofdmaaltijd wordt een fondue bourguignonne. Heerlijk intiem en gezellig zo met zijn vieren. En als slot ijstaart met koffie.

Buiten is het stil. Mist en duisternis houden de kerstfeesten besloten.

Lees ook mijn indrukken van de andere dagen in deze vakantiehoeve.
Naar mijn dagboek van deze kerstweek: KLIK HIER

Kerstweek aan de Vitsemolen - Zaterdag

Na een lange nachtrust, geraakten we uit ons bed. Het is lang donker buiten. Dan naar de Aldi gereden. Mens wat was het daar druk. Het was moeilijk een parkeerplaats te vinden. Na de inkopen reden Ginette en ik dan naar het station van Poperinge om te zien hoe de dienstregelingen zijn. Terug in het vakantieverblijf gebruikten we met ons ge4ren als middageten een mosselmaaltijd.
In de namiddag dan een mooi wandeltochtje in Frankrijk. Aan de grens steen verlaten we België. We slaan af naar rechts naar het kapelletje van OLV van de Speute. Enkele oesterzwammen laten zich in de wegberm zien. En in de nevelige verten kunnen we de mooie landschappen vermoeden. We dalen dan naar beneden om dan na de slingerweg linksaf de Kouckestraat in te slaan.

De buitenlucht, de ontspannen sfeer, het weg zijn, doen deugd. De stress valt weg en we gaan vroeg naar bed.

Lees ook mijn indrukken van de andere dagen in deze vakantiehoeve.
Naar mijn dagboek van deze kerstweek: KLIK HIER

Kerstweek aan de Vitsemolen - Aankomst

Met de trein vanuit Eindhoven naar Poperinge. In het NS-station een ticket gekocht voor 20€ 80cent. Om 12u32 de trein genomen en vijf uur later in Poperinge aangekomen. En vandaar te voet naar de Vitsemolen.

Het is al donker. Met een antracietgrijze jas en een zwarte rugzak, val ik als voetganger niet op. Bescheiden is het wel, maar veilig niet. Ik doe dan ook zo een reflecterende armband om. Het rood aan / uit geknipper doet de automobilisten vertragen. Het laatste stuk is echt donker. Met vreugde zie ik de lichten van de boerderij. De hoeve blijkt mooi met lichtslingers versierd te zijn.

Ginette was wat verlaat, omdat Samuël een ongeluk had gehad. Ze kwam na 19 uur in de hoeve aan. Dat was wat bijpraten met Rosa en Hans.

En dan huisje 1 in. We hebben hier geen televisie, ook geen internet. Ik lees een boek over Israel, een goed gedocumenteerde uitgave van Lonely Planet.

Lees ook mijn indrukken van de andere dagen in deze vakantiehoeve.
Naar mijn dagboek van deze kerstweek: KLIK HIER

Kerstweek aan de Vitsemolen

Waar? Vitsemolenhoeve, Westouter
Wanneer? 22 tot en met 29 december 2006
Wie? Ginette, Katinka, Elisabeth, Guy
Waarom? Rustig kerst vieren.

Dagboek

Klik op een dag uit de lijst, om mijn indrukken te lezen.

• De aankomst
• De zaterdag
• De zondag
• Kerstdag
• Tweede kerst
• De woensdag
• De donderdag
• De laatste dag

Bronmateriaal en referenties

Bovenstaande berichten vormen mijn eigen verhaal, en zijn opgebouwd vanuit mijn eigen indrukken.
Daarnaast heb ik vanuit mijn herinnering volgende bronnen aangewend.
Vlaanderen Vakantie Land: Toerisme Vlaanderen
Het West-Vlaams Heuvelland: http://www.heuvelland.be/
De Vitsemolenhoeve: http://www.vitsemolenhoeve.be/
Het Davidsfonds: http://www.davidsfonds.be/
De blog van Odette: vakantie in eigen land .
De abdij op de Catsberg: http://www.abbaye-montdescats.com/
Boeschepe en zijn Ondankmeulen: KLIK HIER
Het Labyrint aan de Dries van Kemmel: KLIK HIER
Parochie Sint Eligius, Westouter: KLIK HIER
Toerisme van de Monts des Flandres: http://www.montsdeflandre.fr/
Handelszaken op de Zwarte Berg o.a. http://www.domino.be/

Wandelschoenen

Schoenen zijn gemaakt om mee te stappen.
Klik maar eens op:
http://www.ifilm.com/video/2674849/collection/287/channel/musicvideo
om te zien wat ik bedoel.
Er is eerst 15 seconden reklame, je moet even wachten.
Klik evenwel niet als je op je werk bent, of je krijgt commentaar van je collega's

De gouden arend

Een gouden arend in de Euraudax wandel formule omvat:
5 wandelingen van 25 km, afgelegd in minder dan 5 uur
3 wandelingen van 50 km, afgelegd in minder dan 10 uur
2 wandelingen van 75 km afgelegd in minder dan 15 uur
1 wandeling van 100 km afgelegd in minder dan 20 uur.
Dat betekent dan de bronzen arend,
Er komt nog bij:
4 wandelingen van 100 km, in minder dan 20 uur
1 wandeling van 125 km, in minder dan 25 uur
1 wandeling van 150 km, in minder dan 30 uur.
Nu is het niveau de zilveren arend.
Nog 5 wandelingen van 100 km,
een van 125 en een van 150.
Dan is de gouden arend bereikt.
Een totale afstand van 1950 km is dan afgelegd.

Een kwartel stapt 100 km alsof het niets is

Misschien geloof je het niet.
Misschien geloof je het wel.
Er zijn mensen in onze wandelclub die op geen kilometertje kijken.
Linda is er zo eentje.
Nu zaterdag, of liever zondag zal ze haar gouden arend behalen.
Zeg maar zo een klein kwarteltje is sterker dan zo een grote roofvogel.
Supporter voor haar.
Voor de folder van deze 20 uurs voettocht KLIK HIER

Op wandel in Axel

Gisteren, zaterdag heb ik de autobus naar Axel genomen.
Doel was een wandeltocht.
De inrichter was de Zeeuwse Wandelsport Bond.
Het was een donkere wandeling. Het was bewolkt en wou maar niet helder worden. Maar het bleef droog.

De wandelpijlen brachten de wandelaar doorheen natuurgebieden, bossen, polders en verdedigingswerken uit de 80-jarige oorlog. De tocht was overheerlijk. Het was puur genieten.

Lees meer ...

Havenlaan

De Havenlaan in Zelzate. Daar was ik deze ochtend. Er zijn nu wegenwerken aan de hand.

Sommige huizen staan hier al heel lang. Vroeger was hier de haven. Evenwel het kanaal is gedempt. Wat rest is een visvijver in een park.

De foto links is genomen vandaag, dit is 3 december 2006. De foto rechts is een postkaart uit de vorige eeuw. De huizengroep is op beide foto's dezelfde, ook al verschilt het perspektief een beetje.

Zelzate in 1961

In 1961 lag het zeekanaal in een andere bedding dan nu.
Op deze prentkaart zie je nu een schip. Als je nu gaat kijken, vind je op die plaatse de Eurohal.

Voor een van mijn reeksen prentkaarten over Zelzate KLIK HIER