Gwy wandelt

zaterdag 31 december 2016

Oudejaarsavond in Laos

Onze wandelgroep sloot het jaar af in Luang Prabang.
Het eindejaarsgebeuren is niet zo zichtbaar in de straten.
Laos gebruikt wel dezelfde kalender als wij, maar met een andere jaartelling.
Eerst hebben we uitgebreid gedineerd in een restaurant vlakbij de inlandse avondmarkt.
Dan stapten we naar de oever van de Nam Khan.
Ginder was er een feest aan de gang.
Bij die feestvierders hebben we ons aangesloten.
Om nul uur konden we dan ook elkaar een gelukkig en gezond nieuw jaar wensen.

Naar Luang Prabang

We zijn nu in de luchthaven van Pakse.

We hebben afscheid genomen  van onze gids die ons met het zuiden van Laos heeft laten kennis maken.
Nu nemen we het vliegtuig naar Luang Prabang.
Het is anderhalf uur vliegen met een propellervliegtuig.

Pre-Angkor tempel

Later op dag 8.
Op weg naar de luchthaven passeerden we een tempel uit de 7de eeuw.  Een bezoek aan die tempel stond natuurlijk op ons programma.
De ruïnes worden nog altijd druk bezocht, meer zelfs er wordt nog geofferd. Er staan verschillende boeddhabeelden.  De Indische invloed is duidelijk zichtbaar, die van Shiva (tussen Brahma en Vishno). We zagen aan het begin van de trappen de slang met de verschillende koppen.
Er hoort ook een verhaal bij. Boeddha was in zo een diepe meditatie. Het dreigde te regenen. De veelkoppige slang hield zijn bovenlichaam als een paraplu boven hem. Zo werd hij niet in zijn meditatie gestoord.
Er zijn nogal wat trappen in de tempel, of zal ik zeggen  naar de tempel toe. De
Bij de tempel zouden eertijds ook mensenoffers gebracht zijn. Een offersteen met de naam Crocodile Serpents werd daartoe gebruikt. We konden in ieder geval duidelijk een menselijke figuur herkennen.


De mensen zijn uitgelaten en blij en brengen hun offer met een grote glimlach. Een van ons heeft zich bij die rite aangesloten en ook wierook en bloemen geofferd.

Dan Sin Say

Dag 8 van onze Laos-reis = 31 dec 2016
Terwijl het avondland zich opmaakt om oudjaar te vieren, speelt zich hier in Laos het leven op een andere manier af.
Onze morgen begon al vrij vroeg. Om 6u15 waren we afgesproken om nog naar een bezienswaardig plateau te wandelen.
We verlieten ons resort over boomstammen die over een riviertje lagen. Eerst kwamen we in een dorpje. De eerste mens die we tegen kwamen was een Laotiaanse dame met haar kind en op haar schouder een stok met twee emmers water. Onze gids vroeg haar naar iemand die ons op onze tocht zou kunnen gidsen. Een sympathieke man deed dat dan. We stapten een goed uur door de bossen, rotsformaties tot aan de vlakte.
We bereikten een plateau met merkwaardige platte rotsformaties,  en  ook twee reeksen van 3 boeddha's. De boeddha's waren in contact met de aarde, wat we konden zien door de houding van de handen. Niets kan de meditatie van  Boeddha  verstoren.
Vandaar wandelden we terug naar ons resort.  Op het einde was het vrij moeilijk. Wat was ik content dat ik een vrij rechte tak als wandekstok gebruikte. Onze gids wou ons nog de waterval laten zien.
Het ontbijt daarna smaakte daarna maar al te goed.

vrijdag 30 december 2016

Pittige wandeling

Dag 7 = 30 december 2016 was een wandeldag op het Bolaven plateau.
We stapten door wild terrein naar de waterval Tad Fane. Het was moeilijk bereikbaar maar we konden toch tot het punt geraken waar de waterval begint. Het echt zien was er niet bij. Dat was te gevaarlijk.
Daarna trokken we weer door de bossen naar een tweede waterval: Tad Gneuang. Daar stonden trouwens stalletjes. We bleven er voor het middageten. Tussen de koffieplantages trakteerde ik me natuurlijk op een heerlijke espresso van vers gedroogde en geroosterde koffiebonen.
Langs vrij begaanbare wegen trokken we naar een derde waterval Tamchampy
Onderweg kregen we toch wel een probleem:  de schoenzool van een van ons was los gekomen. Dus toch wat trager stappen. Even later diende zich een oplossing aan. We passeerden een garage .
Zo konden we weer door koffieplantages de derde waterval van vandaag bereiken.
Verschillenden van ons namen van de gelegenheid gebruik om in het bassin te zwemmen. 
Dan werd onze gids afgelost door een collega van hem. We kennen hun naam niet, of kunnen die niet onthouden, en gebruikten daarom bijnamen. Bosman werd vervangen door Camouflageman.
Die bracht ons naar het hotel. We gingen langs achter binnen, over boomstammen.  Echt waar!
Het is weer een resort waar we in bungalows slapen.

donderdag 29 december 2016

Begeesterd

Het land dat we bewonen is ons land niet. Het is het land van de geesten.
Als we dan ook ergens een huis gebouwd hebben, moeten we aan de geest denken van wie het is. 
Alles is begeesterd. Ook mijn woning. 
Daarom breng ik offers, en bouw ik een tempeltje voor die geest.
-----
Die natuurgodsdienst, dat animisme vind ik in heel Laos terug. Eerst dacht ik dat het zo iets was als de Maria-kapelletjes bij ons. Aan veel huizen staan van die tempeltjes. Er wordt wierook gebrand, bloemstukjes geofferd. Soms een flesje limonade als offer.
Dat animisme gaat heel ver. Soms zag ik op een pad dat er offers gebracht worden en wierook gebrand aan de voet van een boom 

Tad Fane Resort

In de namiddag van dag 6 bereikten we het Tad Fane  Resort.
We verlieten de autobus en beklommen de helling om een waterval te bewonderen die zich hier 200 meter naar beneden stort.
In dat resort overnachten we ook in houten bungalows. Het resort is gevestigd op een voormalige koffieplantage.

We maakten er een wandeling doorheen de koffie- en theestruiken.
Ons avondmaal gebruikten we in het restaurant aldaar.

If i was a carpenter

Dinsdag 29/12/2016 op weg naar Pakse,  stopten we even in Nong Bueng Village, een animistisch dorp, waar aan houtbewerking gedaan wordt. De mensen bewerken hout voor ceremoniële doeleinden, om aan toeristen te verkopen en ook voor export.

Zo een schaal als op de foto bijvoorbeeld wordt gemaakt om uit te voeren naar Thailand, waar dergelijke houten  schalen in tempels gebruikt worden.

Vanuit VILLA MUONG KHONG

Goede morgen vanaf het grootste van de 4.000 eilanden in de Mekong, in het zuiden van Laos.
Het is hier een heel ander land dan ons Vlaanderen.
Onze groep fietst, wandelt en vaart wat af.
De stemming is opperbest
Vandaag verlaten we de villa, waar we drie dagen overnacht hebben. Het wordt een transferdag. We gaan later de jungle en de bergen in. 

woensdag 28 december 2016

Watervallen en dolfijnen.

Vandaag 28 december, stapten we in een slowboat. Dat is een bootje waar we toch met zijn allen in konden. Het voordeel van een kleine groep.
We voeren stroomafwaarts in de richting van Cambodja.
De Fransen hebben geprobeerd de Mekong bevaarbaar te maken. Door stroomversnellingen en watervallen is hun dat niet gelukt.
Om de watervallen heen hebben ze dan een spoorweg aangelegd.
Onze boot legde aan op het eiland Done Khon. Daar aten we eerst vers fruit en stapten op de fiets.  Een van ons kon met de gids op de brommer mee.
We bezochten zo watervallen die ons verrukten,  niet zozeer door de hoogte maar eerder door de breedte en de aftakkingen.
Toen we stopten om wat te drinken,  zijn we gelijk blijven eten ook.
In de namiddag zijn we dan nog met een soort katamaran bootje  dolfijnen gaan spotten.
Dan terug naar waar onze boot ons wachten.
Wegens een platte band hadden we een fiets minder. Zo kon ook ik de laatste kilometer met de brommer mee.
Met het vallen van de avond hadden we de ondergaande zon links van ons. Het was pikdonker toen we weer aankwamen in Muang Khong.

dinsdag 27 december 2016

Fietstocht op het eiland Don Khong

We zijn in Laos aan de Mekong rivier, in het gebied van de 4.000 eilanden. We verblijven in een  villa, mooi gelegen aan de stroom, op Don Khong het grootste eiland.
Vandaag stond een fietstochtje op het programma.
Wat ze hier een fietstochtje noemen is niet voor doetjes,  zei me iemand ,toen ik viel. Bij mij bleef het bij het schaafwonden. Een andere deelneemster moest wel naar de dokter om een diepe wonde te laten dicht naaien.
Het was dus wel een avontuurlijke tocht.
We verkenden het rurale landschap, maakten kennis hoe hier rijst gekweekt wordt.
We bezochten ook verschillende boeddhistische tempels. In één ervan hebben we deelgenomen aan  de meditatie. De monnik legde daarvoor zijn oranje gewaden af, en trok paarse klederen aan. Wel een aparte ervaring zo een meditatie.
Onderweg hadden we bij de Laos kinderen veel succes. Ze wilden die rare mensen uit het westen wel even dag zeggen.
We hebben zelf in een prauw gezeten vandaag. Eerst vaarde dat bootje met ons, en nadien vervoerde het de fietsen.
31 graden is het hier. We zweten wat af.
Het is hier nu 18u30 en ik ga zo onder de douche.

zaterdag 24 december 2016

Kerst in het oosten

Vaarwel mijn vrienden. Ik verlaat weer eens het land.
Zo meteen neem ik de trein naar de luchthaven.
Om 10 uur ben ik daar met mijn reisgenoten afgesproken.
Om 13u10 vertrekt ons vliegtuig dan naar Istanbul.
Van ginder vliegen we dan verder naar Bangkok.
We verwachten daar om 9u45 plaatselijke tijd te zijn.
(Het tijdsverschil in Thailand met de Belgische tijd is 6 uur. )
Hierbij wens ik iedereen een zalig kerstfeest.

Mong 70

Vrijdagavond vierden we nog feest in herberg Macharius.
Mong Rosseel is 70 geworden.
De tijd vliegt.
Waar is de tijd dat hij voor de eerste keer in zijn buurthuis in de Sleepstraat optrad? De bende werd door de buurtbewoners De Vieze Gasten genoemd om hun lange haren.
Mede onder impuls van Walter De Buck is hij op de planken blijven staan. Het werd zelfs zijn beroep.
Nu is zijn beroep zijn hobby geworden.
Hij is nog graag een showbeest. Dat doet hu nu met zijn dochter Tamara en de groep Illustratie.

Een mooi programma, met de relativerende humor doorspekt die we van Mong gewoon zijn.
Liedjes die we allemaal kennen zoals Le Temps des Cerises uit 1866, of Het Apekot, waarmee de Vieze Gasten een hit scoorden.
We pakken ons valies en we gaan op avontuur, was het slotliedje.
Het deed me veel plezier mensen van toen na al die jaren opnieuw te ontmoeten.
Al de hele week heb ik zo een 'feel good'-gevoel.

vrijdag 23 december 2016

Kerstmiddagmaal in de Horizon

Patrick nam ons op de foto. 
Het middagmaal vandaag, was mijn laatste maaltijd in het LDC De Horizon dit jaar.
Omdat het zondag Kerstdag is, was het middagmaal wat meer feestelijk.
Het menu, de bediening, de versiering waren nu meer verzorgd.
Iedereen was tevreden. Verschillenden onder ons zijn er een tijdje niet meer. We waren nu al met wat minder.
Zelf vertrek ik morgen op reis naar Zuid-Oost Azië.
De dame naast mij gaat voor een kort verblijf naar een home.
De twee andere dames brengen de Kerstdagen door bij hun kinderen.
Het was dan ook na de maaltijd afscheid nemen. Elkaar goede feesten wensen.
In januari 2017 zien we elkaar weer.

donderdag 22 december 2016

Voor de brug


Vanavond was ik in de Centrale op de Ham.
Het was een avondvullend programma met als eerste thema: Brassologie. Het tweede thema was 'Wannes leeft'

Het repertoire van beide artiesten wordt nog steeds gespeeld.
Deze avond eindigde met de meezinger 'De Brug van Willebroek'
Onwillekeurig moest ik op de brug van Zelzate denken.

woensdag 21 december 2016

Een droef verhaal


De feestdagen komen er aan.

Daarbij kan ik niet nalaten om te denken aan de mensen die niet kunnen feesten.

Zoals in dit weemoedig verhaal.

Is zoiets nu verleden tijd? Jammer genoeg niet.
Ik denk aan Jordy die in de Gentse Blaarmeersen van ontbering stierf, in september.
Ik denk aan de 900 gratis maaltijden de vzw Ateljee nu bereidt.

dinsdag 20 december 2016

Kerstfeest in de Prinsenzaal

Vandaag vierden wij met ons OKRA-trefpunt het kerstfeest.
Het ging door bij de Paters Karmelieten.
Het begon in de ochtend met een eucharistieviering.  Onze proost is te oud geworden, en kan dat niet meer. Gelukkig hebben de paters voor een andere priester gezorgd.
Nadien verlieten we het klooster en trokken naar de Prinzenzaal.
Daar kwamen dan de mensen bij die niet naar de mis geweest zijn, en na het aperitief konden we aan tafel voor het kerstdiner.
Het was bijzonder lekker: Garnalen cocktail, kabeljauwhaasje met prei en puree, varkenshaasje 'archiduc' met kroketjes. Het was al lang geleden dat ik kroketjes gegeten had, Die hebben me dan ook goed gesmaakt.
Dan kwamen de mensen binnen, die enkel bij het namiddagprogramma wilden zijn.
Dat begon met koffie en kerstbûche.
Een zingend muzikaal duo vergaste ons dan op kerstliedjes en wereldliedjes. Zij speelde ook klarinet, en hij bediende het toetsenbord. Ze noemen zichzelf de 'Zingende tandem', en wisten ons goed tot meezingen en meeklappen te bewegen.

Het programma van ons trefpunt voor 2017 heb ik al gekregen. Gisteren trouwens heb ik me al voor 2 activiteiten ingeschreven.

Weinig electriciteit

Er is weinig externe en interne telecommunicatie, maar mobiele telefoons worden wel veel gebruikt in de steden. In de steden en op sommige andere plaatsen is ook internet, en hotels en restaurants hebben veelal wifi. In veel rurale gebieden is elektriciteit gedeeltelijk of helemaal niet beschikbaar.
Lees ik in Wikipedia over Laos.

Mijn zonnecel neem ik alleszins mee.
Maar als je weinig of niets van mij hoort, op deze blog of op facebook, moet je er niets achter zoeken.

maandag 19 december 2016

Laatste injectie

Deze avond, gaf mijn huisarts, de laatste injectie die ik nodig heb met het oog op mijn reis naar Zuid-Oost Azië.
En wat een infectieziekte als tetanus, ben ik voor 10 jaar goed.
De laatste spuit i.v.m. hepatitis kreeg ik vandaag.

zondag 18 december 2016

Moord in de sekte

'Moord in de sekte' dat was een komische thriller, die deze middag in het LDC De Horizon opgevoerd werd.

De toneelgroep De Podium Basterds brachten deze detective.
De schrijver had het geweldig spannend gemaakt, met onverwachte wendingen.
De spelers wisten hun typetjes raak neer te zetten.
Was het in het begin wat statisch, terwijl het spel zich ontwikkelde kwam er meer beweging in. De tegenstelling tussen de verschillende karakters ontwikkelde zich, tot ja, tot wanneer er een moord gebeurde.
Dan was de setting compleet alle acteurs kwamen samen in de settings. De woordspelingen verminderden en de spanning vermeerderde.
Het zal je niet verwonderen als ik verklap dat de ontknoping voor ons als toeschouwer een verrassing was.

Lees het artikel in Het Nieuwsblad en bekijk er de foto's. Klik hier.

Emile Verhaeren in het MSK

Verhaeren overleed in 1916. Dat is 100 jaar geleden,
Een goed moment om zich een beeld te vormen van die man, van de omgeving en de tijd waarin hij leefde en werkte.
Als wandelaar kennen we deze man toch door het praalgraf van hem dat we tegenkomen aan de Schelde als het einde van de Dodentocht nadert. De schrijver is in 1881 te St.Amands geboren.
In het MSK loopt nog tot 15 januari de tentoonstelling 'Verhaeren Verbeeld', en die ging ik deze morgen bezoeken.
Zijn belang ligt niet alleen in zijn schrijver zijn, maar ook omdat hij de kunst van zijn tijd recenseerde.
Hij stak zijn bewondering voor de oude Vlaamse meesters niet onder stoelen of banken. Dat komt in zaal 2 duidelijk tot uiting.
De meeste zalen behandelen de kunststromingen van eind 1800 - begin 1900. Die stromingen heeft Verhaeren mee tot ontwikkeling gebracht. Het impressionisme, het neo-impressionisme, de proletarische kunst, het symbolisme.
Alleen voor de impressionist Ensor zijn twee zalen voorzien. Manshoge potloodtekeningen maakten veel indruk op mij.
En, ik ben nu eenmaal een wandelaar, bleef ik toch even stilstaan bij het schilder 'De Wandelaar van Henri-Edmond Cross.
De schilders, beeldhouwers, boekillustratoren waren toen allemaal levende en werkende mensen.
Nu, een eeuw na hun dood, leven hun werken nog altijd, en ze weten ons nog altijd te bekoren.
Zelf ben ik een nogal oppervlakkige bezoeker, maar ik zag iemand met een vergrootglas waar mee hij de etsen bekeek. Zo halfweg meekijkend in de loupe, zag ik zo dat er vele details onthuld worden.

Nu ik toch in het MSK was, bezocht ik natuurlijk ook de restauratie van het Lam Gods. Het is zondag. De restaurateurs zijn dan niet aan het werk, en de onderste binnenpanelen van het befaamde veelluik staan te prijken achter het glas.

De Reep in 1831

Op bezoek in het Genste Museum voor Schone Kunsten, kijk ik speciaal naar enkele schilderijen, die me beklijven.
Eén daarvan is dit schilderij uit 1831 van De Noter.
Hij schilderde een plek waar ik bijna dagelijks langs kom.
Het is er sinds 1831 tot nu wel wat veranderd. De toren van de Sint-Baafskathedraal bepaalt nog altijd het gezicht. De Nederschelde rechtsonder op het schilderij, zijn ze nu bezig weer aan het open leggen.

Door de rijstvelden.

Zaterdag ll. sloot ik in Mechelen mijn Vlaams wandeljaar voor 2016 af.

Ik wandel wel nog dit jaar, maar niet meer in Vlaanderen.
Ik vertrek zaterdag e.k. naar Laos.
We gaan wandelen door de bergen, de jungle, rijstvelden, koffieplantages.
En varen doorheen de delta van de Mekong.

zaterdag 17 december 2016

Kerstwandeling bij Opsinjoorke

In de namiddag trok ik naar Mechelen, om ginder te wandelen in de Golden Carolus wandeling. Door werkzaamheden was ik er vroeger dan verwacht. Ik kon namelijk de trein naar Antwerpen nemen. Die werd langs Mechelen omgeleid. De eerste halte na Gent St.Pieters was Mechelen. 
Er was al veel volk bij de inschrijving, die vlot verliep. Ik opteerde voor de 10 kilometer. Op deze korte dagen van het jaar, begin ik de stadswandeling graag als het nog klaar, om dan als het donker is, de feestverlichting in me op te nemen.
Wandelen in het historische Mechelen, betekent: de vele kerken, refuges. Ik zag zelfs een groot kergebouw die nu omgevormd is tot een hotel. Geschiedenis betekent ook mindere hoofdstukken: de kazerne Dossin, van waaruit de Joden tijdens de 2de wereldoorlog gedeporteerd werden passeerden we op de 10 km.
Mijn rust nam ik op een pleintje bij het begijnhof. De Marokkaanse muntthee samen met een stul zoete chocoladetaart smaakten me overheerlijk.
Ook passeerden we brouwerijen. Brouwerij Het Anker, was voor vele mede wandelaars de stop die ze op het oog hadden. En brouwerij Lamot aan de Dijle met zijn vele chaletjes was een reden om de wandeling even te onderbreken. 
Opsinjoorke heeft ons een stemmingsvolle wandeling aan geboden. 

vrijdag 16 december 2016

Gezelschapsspellen

Om 18 uur begon de spellenavond in het LDC De Horizon.
Toen we binnenkwamen waren er verschillende spelletjes bezig. Afgezien van Qwirkle waren het allemaal spelen die ik niet kende. Ik sloot mij aan bij een groep die met schildpadjes als pion bezig was op een bordspel.
De groep 'Speltafel' was uitgenodigd om met haar speeldozen en expertise ons verschillende spellen te leren. De spelbegeleiders konden ook goed inschatten of ze een puur geluksspel dan wel een spel met meer tactiek konden laten spelen.
Ik kon er kennis maken met plezante spelen. We hebben ons goed geamuseerd.
En voor de inwendige mens konden we ook nog een broodje met BBQ-worst kopen.
Onze tafel ging het langst door, en Johan, onze spelbegeleider vertelde ook nog hoe een nieuw spel tot stand komt, hoe het eerste concept gemaakt wordt. De eerste beperkte uitgave is veelal op eigen kosten van de uitvinder. En als het spel aanslaat wordt het ook op de markt gebracht.
Zo kon één onzer al een spel spelen dat pas in januari te koop zal zijn.
De spellenavond was de derde in een reeks die onder begeleiding van de Speltafel doorging. Nu ik weet hoe plezant het is, had ik er de twee vorige keren ook wel bij willen zijn.
Ik zal het beter in de gaten moeten houden.

Kom binnen

Deze middag hebben we een wat ongewone zwerftocht door Gent gehad.
Doel was eigenlijk de Centrale op de Ham.
Dat verandert daar ook iedere dag.
De cafetaria is er verdwenen.
Er is geen ticketverkoop op voorhand meer. Dat kan dan via internet of via het Uitbureau.
Volgende week willen we naar de turbinezaal gaan, en de verkoop van de tickets verloopt goed. Het zijn wel ongenummerde plaatsen, maar als je zo op het nog afkomt is het misschien uitverkocht.
We besloten dan ook naar het Uitbureau in de Veldstraat te gaan.
Maar eerst toch een muntthee drinken in de ENTR. Die ruimte is nu de cafetaria van de Centrale. Men kan er ook eten. Er worden tapa's geserveerd gedurende de hele dag. De brasserie is nog geen maand open, en heeft wel een aparte sfeer. De sfeer van een containerschip. Het duurt wel een tijdje vooraleer de architectuur en de inrichting doordringen. En dan is het aangenaam zitten. De bediening is er vlot en snel door een jong volkje.
Nadat we dan later in de middag uit de Veldstraat kwamen, zijn we nog de Brasserie Midi binnen gegaan. Dat café heeft een heel andere stijl en ook een heel ander cliënteel. Het is zo meer een burgercafé.
Onze wandeling besloten we in het LDC De Horizon. De ontmoetingsruimte aldaar heeft dan weer een ander publiek en bediening.
Drie verschillende ontmoetingsgelegenheden. Drie verschillende stijlen.

woensdag 14 december 2016

Een mooie vogel


Op wandel langs de mooie vergezichten vanuit de Geraardsbergse paadjes, wordt het stil.
Stil in het open groene landschap. Ik zie geen vogels, maar ineens speelt een airtje door mijn hoofd.
Ik kreeg het er niet meer uit.
Ik begon warempel te neuriën, tot wanneer iemand me zei. 'We hoorden aan je binnenmonds zingen, dat jij het was, die ons inhaalde.

De betovering was verbroken, maar dat werd ruim vergoed door een diepgaand gesprek over wat ons zoal bezig houdt.

Wandelen is meer dan gewoon je voeten verplaatsen.

11.900 stappen per dag

Deze morgen toen ik naar de weegschaal keek, zag ik dat ik weer verzwaard was.
Het is niet alarmerend, maar er mogen toch enkele kilo's van af.
Op mijn mobieltje zit een app, die mijn stappen bij houdt. Dat is wel goed. Beweging heb ik. De campagne 10.000 stappen per dag ken je allicht. Volgens mijn app moet ik minstens 5.000 stappen per dag doen.

Stappen doe ik genoeg. Ik wandel 11.900 stappen gemiddeld per dag.

Ik zal dus langs de andere kant moeten werken, en meer op mijn eten letten.
Ik had mijn lunch mee op de tocht, en toch at ik nog een wafel en een broodje worst.
Dinsdag ging ik nog aan het Gravensteen op restaurant eten, en de escalope was groter dan mijn bord.
Een beetje versoberen, zal voor mij dan ook geen kwaad kunnen.

Wafelen en wandelen

Vandaag verzamelde het Vlaams wandelwereldje zich in Geraardsbergen. Het was vandaag de Wafelentocht van de Padstappers.
De zaal is aan de oever van de Dender, dat belooft toch wat hellingen om uit de vallei te geraken.
Het is een lussenwandeling. Er zijn geen afzonderlijke rustposten. De wandelaars keren telkens na een lus naar 'De Spiraal' dat is de startplaats terug.
Er waren drie lussen. Alle drie stappen betekent 21 kilometer wandelen. Dat was mijn keuze.
Het eerste traject leidde ons door de binnenstad de berg op. We stapten naar en door Overboelare om via een flinke daling van de Buizemont terug te keren.
Tijd voor een soep en een broodje met zwarte pens.
Dan het tweede traject. Langs goed begaanbare paadjes naar Onkerzele. Van Onkerzele terug zag ik de mensen voorzichtig voetje voor voetje vooruit stappen. De Stuivenbergdreef was een gladde modderige bedoening. Zelf schoof ik trouwens ook uit. Mijn knie en mijn hand in de modder en dan weer recht. Langs het park van de Adriaanabdij kwamen we dan weer aan de startzaal.
In het toilet waste ik mijn handen en spoelde de modder van mijn broekspijpen. Zo zag ik er toch weer proper uit, om een wafel te eten met een warme chocolade melk.
Het derde traject was dan kort en vrij gemakkelijk. De derde lus bracht ons Nederboelare.
Bij het napraten was indereen het erover eens: de Padstappers hebben weer een prachtige tocht uitgewerkt.

Ondertussen zag ik al heel wat fotoreeksen op Facebook en Google+.
Was je er niet bij dan kan met die foto's de wandeling virtueel stappen.
Was je er wel bij, dan kan je nagenieten van de prachtige tocht.

dinsdag 13 december 2016

Passie voor geuren

Deze middag hadden we als OKRA Academie Lieven Debrauwer te gast.
Lieven Debrauwer is een cineast èn cabaretier.
Hij onderhield ons over parfums. Dat is een passie van hem.
Hij vertelde ons hoe die passie gegroeid is.
Hij ging diep in op de parfumiers van Parijs en Keulen.
Als ik  'Chanel N° 5' of '4711' vermeld, voel je wel aan waarover hij het had.
Hij had het ook over de neuzen, degenen die de parfums maken.
Hij vertelde over welke parfums filmgrootheden gebruikten.
en hij gaf ook praktische tips over hoe men zelf parfum kan kopen.
Iedereen die het wou kon de parfumklassiekers ruiken. Hij heeft daarvoor een speciaal systeem ontwikkeld, zodanig dat hij geen parfum in de zaal moet verstuiven.
Voor onze groep was dat de laatste lezing dit jaar. Nadat we de zal opgeruimd hadden, wensten we elkaar dan ook een prettig kerstfeest.

Een telefoontje


Een mooi lied dat me geweldig pakte.
Kijk terwijl je luistert, eens naar de telefoon. Het lied dateert nog van een tijd dat de GSM nog niet bestond.

Dat die liedje nu door mijn hoofd spookt !

maandag 12 december 2016

Electriciteitsfactuur.


Ik kreeg de eindafrekening voor mijn electriciteitsverbruik.
In de kranten las ik dat alles opslaat.
Maar ik krijg geld terug,
en volgend jaar verlaagt mijn voorschot.

zondag 11 december 2016

Weduwe Vos was er bij

Het sportcomplex De Klavers in Belsele vormde de thuishaven voor de wandelclub De Reynaertstappers.  Uit de verschillende afstanden die uitgepijld waren koos ik voor de 23, dat was een wandeling van 24,9 kilometer. 
Het eerste traject bracht ons langs smalle wegels naar Puivelde. Eveneens langs boswegels stapten we nadien naar Sinaai. Ginder hadden de wandelaars die voor de 23 gekozen hadden, een plaatselijke lus. De wandelpijlen stuurden ons door het winterzonnetje. Met enige overdrijving zou ik zeggen dat we zonnecrème hadden moeten mee nemen. 
Het was stil op dit traject, nogal een verschil met de stadswandeling in Gent gisteren.
Was het op de paadjes stil, ik verschoot toen ik weer de rustpost in Sinaai binnen kwam. Het was er bomvol. Gelukkig boden enige wandelkennissen me een stoel aan, zodanig dat ik met een kom soep mijn sandwiches kon verorberen. 
De laatste lus leidde ons doorheen en langs het domein familie De Clerck. In die bosrijke omgeving kwamen de mensen die graag paddenstoelen fotograferen, zeker aan hun trekken. 
Terug in Belsele, nog wat na praten, en dan naar de trein. 1598 deelnemers stonden al genoteerd toen ik de zaal verliet. 

Mantel vd liefde


Luk De Bruyker, ook gekend als Pierke Pierlala zag het toneelstuk 'Met de mantel van de liefde' in Knokke Heist. Hij was danig onder de indruk gekomen van deze theatervoorstelling over mantelzorg, over een zoon die voor zijn vader zorgt.
Hij vertelde dat aan Rudy Coddens. ook die man werd erdoor geboeid, en als voorzitter van het OCMW van Gent bracht hij dat theaterstuk naar Gent, naar de wijk van de Dampoort. Zonder belerend te zijn is het toneelstuk geweldig inspirerend.
Wij van onze beurt van LDC Wibier, van LDC De Horizon, van WZC Het Heiveld konden zo onder de indruk komen van wat mantelzorg betekent.

Geen kerstboom

Plaats ik nu een kerstboom of niet?
Ik heb er wat over getwijfeld.
Na Sinterklaas heb ik alvast toch een kerststal voor het raam geplaatst, en een wat meer uitgewerkt stalletje op de buffetkast in de eetkamer. Maar zou ik nu nog een boompje en lichtjes kopen?
Tot nu toe heb ik het nog niet gedaan. Het licht in duisternis, de lampjes in de donkerte, zijn ruim aanwezig waar ik woon. De sfeer dringt in ieder geval door.
Maar met de feestdagen zelf ben ik niet in het land.
Dit jaareinde voor mij geen middernachtmis in de Gentse Sint-Baafs-kathedraal, geen kerstfeest in de Horizon, geen familiebijeenkomsten, geen eindejaarswandelingen in Luik, Sleidinge, en zo meer. Geen start wandeling in Ronse.
Ik ben dan in Zuid-Oost Azië. Ik ben dan bij de boeddhisten. Die kennen het kerstfeest allicht niet. En ik vraag me af of ze ook het nieuwjaarsfeest kennen. Binnenkort weet ik het.

zaterdag 10 december 2016

Gent in de donkerte

Les Oiseaux Bleus
Vandaag richtten de Florastappers hun befaamde 'Gent bij nacht' tocht in.
Ik zou niet in de straten verdwalen, want ik had al op voorhand gezien dat de wandeling goed uitgepijld is.
Het was wat aanschuiven bij de inschrijving. Er waren voor mij heel wat nieuwe wandelaars, en die werden goed bijgepraat over de bepijlde clubwandelingen. Welke pijlen volgen? Het systeem van aankondigen van rechtdoor of afslaan, en de bevestiging ervan achteraf. En ook: het telefoonnummer dat je kan bellen, als je echt niet meer weet waar naar toe. Ik hoop dat die nieuwe wandelaars net als wij genoten hebben, en er een volgende keer weer bij zullen zijn.
Het parcours liet ons slingeren door smalle straatjes, passages waar niemand ooit komt, als je er niet woont. Het was alles behalve een rechtlijnige wandeling.
Ik begin zo een tocht graag in de klaarte, om haar te beëindigen als het al donker is. Zo kan ik de verschillende facetten van de tocht smaken. De tocht passeert verschillende plekken die in de geschiedenis van Gent wat betekend hebben. Ik vond het leuk om zo onderweg wat aan Franstalige randonneurs te kunnen vertellen over de geschiedenis van Gent.
De parcoursmeester stak ook nieuws uit 2016 in zijn tocht: Iedereen kon zien hoe de Nederschelde weer open gelegd wordt. Op de wintermarkt konden we een reuze kerstboom bewonderen, met reuze ballen. Het was een draaimolen. In de kerstboomballen zaten dan kleine kinderen, en draaiden verrukkelijk in het rond, terwijl de mama en de papa hen fotografeerden.
Verder in de wandeling zagen we de blauwe vogels van Maurice Maeterlinck, een lichtkunstwerk.
Mijn bewondering voor de parcoursmeester.
Was je er niet bij, noteer dan toch maar de tocht voor volgend jaar in je agenda.

vrijdag 9 december 2016

Walking Dinner

De wandelpeters en -meters van de provinciale wandelroutes gebruiken voor de rapportering van hun bevindingen een speciaal programma.
Dit computer programma is nogal gewijzigd, en dat was voor de provincie Oost-Vlaanderen de aanleiding om ons nog een bijeen te roepen. De samenkomst was in de Gentse Sint-Pietersabdij.
We waren met 300 mensen die peter of meter zijn van wandelroutes, wandelnetwerken, fietsroutes en fietsnetwerken.
300 is nogal veel, en daarom werden we in twee groepen ingedeeld. We hadden beiden hetzelfde programma, maar in een andere volgorde of zaal. Ik behoorde tot de groep met de groene sticker.
Na de ontvangst met koffie en cake werden we door Katie Versieck in de kapittelzaal verwelkomd. Nadien kregen we de uitleg over hoe we nu met dat computerprogramma kunnen omgaan. Ook hoorden we ander nieuws: Er komen nog wandelknooppunten in onze provincie bij. Het recreatieve wandelen zit in de lift.
Na dit exposé bezochten we de tentoonstelling 'Oorlog in korte broek' Een zeer interessante tentoonstelling met verhalen, pakkende verhalen op de audiogids van oorlogje spelen, brieven schrijven naar de papa aan het front, kindsoldaten en oorlogswezen.. (Deze boeiende tentoonstelling loopt nog tot 2 april 2017. Ik kan ze aanbevelen. )
De avond sloten we af met een walking dinner in de crypte van de abdij. Bij gastronomie konden we onze ervaringen uitwisselen. Weer heb ik veel van mijn collega's geleerd.

Worldwide walking

Dit jaar heb ik veel in het land gewandeld, en ook in het buitenland, in andere Europese landen.
Om mijn wandeljaar te besluiten ga ik nog wandelen in Zuid-Oost Azië.
Vandaag kreeg ik over de post de laatste documentatie en inlichtingen.
We zullen met een mooi groepje zijn, denk ik.

Ik moest nog even persoonlijke informatie als paspoortnummer doorgeven, en dat is ook gebeurd.
Nu nog mijn laatstste injectie door mijn huisarts, en dan moet ik ook gevrijwaard zijn tegen de besmettelijke tropische ziekten.
Een muskietennet moeten we niet in onze bagage stoppen, die worden ons ginder ter beschikking gesteld.

De pijlen


Er is al uitgepijld in Gent.
Pijlen die ons morgen door Gent bij Nacht zullen leiden.
Dat is een wandeling die de Florastappers inrichten.
Ik zal er zeker bij zijn.

Info op de website van die club, klik hier.  En dan wat doorklikken

donderdag 8 december 2016

Theatermonoloog

Deze week heb ik wel iets met theater. Dinsdag was ik in de Minnemeers en vandaag in de Scala.
Vandaag was ik in het theater voor een theatermonoloog van Kurt Defrancq.
Het was een aparte enscenering. Als publiek namen we op het podium plaats, terwijl een celliste in alle bescheidenheid haar cello bespeelde. Op de scene ook een ziekenhuisbed.
We waren met zo een 120 tal toeschouwers, afkomstig uit de LDC's Horizon en Wibier, en het WZC Heiveld. We dat waren de medewerkers, professionelen of vrijwilligers, en mantelzorgers.
De theaterstuk droeg de naam 'De mantel vd liefde' Het was een monoloog, of laat me liever zeggen een dialoog, door dezelfde acteur gespeeld tussen een zorg behoevende vader en een zorg verlenende  zoon. Het greep ons aan hoe de acteur de emoties kon verwoorden en uitbeelden op de scene.
Met die dynamiek die uit het stuk spreekt, komen de zwakheden aan bod, en ook de manieren om sterk te staan.
De voorzitter van het OCMW Gent, die ons uitgenodigd had ging dan ook na de voorstelling dieper in over de mogelijkheden die wij, en de LDC's in het bijzonder kunnen bieden, om de ouderen zolang mogelijk thuis te laten verblijven

woensdag 7 december 2016

Rechters in Brugge

Voor vandaag had ik me voorgenomen om nog eens op zoek te gaan naar de Rechtvaardige Rechters.
Zou dat gestolen schilderij zich in Brugge bevinden? Jan Van Eyck werkte in Brugge. Het is die Jan die het werk van zijn broer Hubert afmaakte.
Ik dus naar het Groeningemuseum op de Dijver.
De tentoonstelling "De Kunst van het Recht" brengt drie eeuwen gerechtigheid in beeld. Soms zijn de prenten, het gebrandschilderd glas, de schilderijen nogal luguber. Lijfstraffen waren in die tijden niet ongewoon. Beeldt je in: ogen uit steken of levend villen Dat laatste overkwam Sisamnes, een opperrechter die zich liet omkopen. 
De rechtvaardige rechters zou ik in zaal D 1 vinden. Ik heb ze niet gevonden.
Maar ja ... Eigenlijk wist ik dat al op voorhand.
Op de tentoonstelling veel schilderijen met Het Laatste Oordeel als onderwerp.
Nadien ben ik dan nog naar het Arentshuis geweest om het Laatste Oordeel van Jeroen Bosch te bekijken.
De tentoonstelling over de kunst van het recht loopt nog tot 5 februari. Het is de moeite om daarvoor naar Brugge te gaan. 

dinsdag 6 december 2016

Parfum van de dood.

Deze avond in het NTG op de Minnemeers speelden ze een kroniek. De volledige titel van het toneelstuk is: 'Kroniek of een man ligt dood in zijn appartement sinds 28 maanden'
Ik was er vroeg bij, want om 19u15 werd het stuk al ingeleid. Best interessant zo op voorhand wat te vernemen over de inhoud, de regie, de acteurs en nog meer over het toneelstuk.
Om 20 uur begon het spel.
Het spel bestaat uit verschillende blokken.
Het begint een beetje als een documentaire, en gaat dan verder op het leven en dood van de eenzame flatbewoner in. Voor zijn vrouw (zijn ex-vrouw) en kinderen was hij bij zijn leven al dood. Ze deden dan ook geen moeite om zich af te vragen hoe het met hem ging.
Verder in het theaterstuk waren er meer beschouwingen over de dood, en contemplaties over de onreinheid van het lichaam.
Het toneelspel was niet alleen het woord. Ook het gebaar, de houding, de beweging wisten ons als publiek te bekoren. Op sommige momenten werd het zelfs toneelspel met medewerking van het publiek. Mee bewegen, mee neuriën, zelfs mee op de planken staan.
Ook een parfumier werkte aan het toneelstuk mee. We ruikten het parfum van de lindebloesem en het parfum van de dood.

maandag 5 december 2016

The temperature has dropped to 34°

Geloof je het of geloof je het niet?
34 ° en het sneeuwt.
Het was een bericht dat ik kreeg uit de Verenigde Staten.
Ik keek een en ander na. En wat blijkt?
De temperatuur is gemeten in Fahrenheit.
Overigens vriest het niet waar Kathie is, bij Washington.
Het is er wel goed koud want 32 ° Fahrenheit is ons nulpunt = 0°Celsius.

zondag 4 december 2016

Nieuwe pastoor

We hebben een nieuwe pastoor.
Onze vorige pastoor is bisschop geworden. Je hebt de ceremonie deze zondag misschien op de televisie gezien.
Bij ons in de Gentse Sint-Jacobskerk, was de televisie er niet.
Wij waren er wel.
Wij = dat zijn de mensen van de parochie, de mensen van de VZW Jacobus, de pelgrims, en nog vele anderen, die hier graag de misviering bij wonen.
Vandaag heeft Jürgen François in onze kerk zijn eerste mis als nieuwe pastoor-deken opgedragen.
Op vrijdag 25 november was hij aangesteld. Ik begrepen dat hij iedere eerste zondag van de maand ons in de Sint-Jacobskerk in de misviering zal voorgaan.
En hij behoort ook tot het team dat de zware taak heeft de nieuwe parochie in de Gentse binnenstad uit te bouwen.

Nawoord op 5 december: ik las vandaag in de krant over de bisschopswijding van Lode Aerts, onze vorige pastoor. 'De mantel der liefde' stond er bij. Het was koud gisteren. Binnen was er te weinig plaats, ook voor de mensen die hem wilden interviewen. Aan de reporter gaf hij zijn jas.
Het deed me denken aan de figuur van Sint Maarten. Lode Aerts heeft zijn bisschop-zijn alleszins goed ingezet.

Sinterklaas op wandel

Net gelijk gisteren is het een mooie zonnige winterdag vandaag.
Ons wandeldoel was De Lachende Klomp.
We hadden wel onze wandelschoenen aan, maar misschien zullen we eens gelijk de boeren vroeger, door de landerijen trekken met klompen aan de voet.
De wandelclub liet haar Sinterklaaswandeling beginnen in het parochiecentrum van Moerbeke-Waas.
Wij en de vele andere wandelaars hebben van het mooie parcours kunnen genieten. We wandelden door het Heidebos, waarna we een rust hadden in de Moerbei. Daar kwam dan ook Sinterklaas binnen. Veel mensen wilden met hem, of met Zwarte Piet op de foto.
Na de rust vertrokken we richting Eksaarde. De tocht bleef mooi landelijk. Nu ik een stadsmens ben, kan ik daar dubbel en dik van genieten. In Eksaarde bleven we op de rust aldaar wat praten met onze medewandelaars, en dan stapten we verder. Na de Zuidlede en het Etbos stapten we door het mooiste plekje van Moerbeke, dat is de lindendreef naar Wulfsdonk. Bij Terwest kwamen we weer aan de Moervaart, lekker fris en niet langer ergerlijk door zijn stank, nu de suikerfabriek verdwenen is.
Uit de verschillende afstanden had ons wandelgroepje voor de  21 gekozen. We hebben ervan genoten.

zaterdag 3 december 2016

Euraudaxen in Torhout

Op deze dag met een aangenaam winterzonnetje nam ik de trein naar Torhout.
Daar nam ik deel aan de Euradax. Ik had me ingeschreven voor twee keer 25 kilometer.
Euradax-wandelen is wandelen in groep achter een baankapitein aan een tempo van 6 kilometer per uur.
Ronny was de baankapitein en leidde ons door het aanvankelijk nog bevroren West-Vlaamse land. De.vorst verdween snel. Onze groep bleef vrij compact samen, behalve op de smalle paadjes waar we niet naast maar achter elkaar liepen. De seingevers waakten over onze veiligheid.
Het deed deugd nog een een Euraudax te kunnen stappen. Het was al van augustus geleden.
Euraudax-wandelen is wandelen onder vrienden. Er wordt nogal wat afgebabbeld op zo een tocht.
In onze eerste lus waren we met 69 wandelaars. In de tweede lus met wat minder.
In de eerste lus bewandelden we Wijnendaele. Voor de tweede 23 gingen we naar Lichtervelde.
Thierry maakte van deze mars een uitgebreide fotoreportage, klik hier

vrijdag 2 december 2016

Brassens en Wannes Van de Velde


Vooraleer ik naar Zuid-Oost Azië vertrek wil ik nog eens het oude chanson horen.
Ik denk dan aan de Franse zanger Georges Brassens en de Antwerpse zanger Wannes Van de Velde.
Deze twee muzikale iconen worden op 22 december 2016 in De Centrale naar voren gebracht.
We zijn al aan het afspreken om er naar toe te gaan.

Georges Brassens herinner ik me van liedjes als 'Les copains d'abord' of 'Les amoureux des bancs publics.
Wannes Van de Velde herinner ik me eens toen hij op een dag was, waarop hij moest optreden, en ikzelf mee bij de inrichting betrokken was. Ik herinner me hem met weemoed in mijn hart om zijn werk dat hij voor en met de Internationale Nieuwe Scene verrichte, en natuurlijk om zijn lied dat nog uit de kaboutertijd stamt: 'Ik wil door de straten verdwalen'
Even terug naar zijn Internationale Nieuwe Scene: Het lied van de bannelingen klinkt soms totaal onverwacht in mijn oren als ik in de vreemde op wandel ben.

Brochure OKRA Academie

Onze brochure van de activiteiten in 2017 van onze academie is gedrukt.
Verschillenden die hun naam opgegeven hebben, hebben die allicht al per post ontvangen.
Volgende week dinsdag, zullen we de bundels samen stellen voor de verschillende trefpunten en verdeelpunten.
Het haar hier over voordrachten, culturele uitstappen en concerten van onze OKRA-academies in Aalst, Aalter, Deinze, Eeklo, Lochristi, Merelbeke/Oostzerzele, Oudenaarde/Ronse, Zottegem en Gent. Bij deze laatste heb ik zelf mijn inbreng.

Wil je deze brochure over de post ontvangen, zend dan je adres naar academie.mvl@okra.be.
Velen kijken on line, maar we weten dat ook onze brochure gewaardeerd wordt, daarom steken we er graag wat werk in.
Om eerlijk te zijn, gebruik ik de papieren brochure ook graag. Het is een handig formaat, nl. A5, (A4 in het midden geniet.)

donderdag 1 december 2016

Museumnacht in het MIAT

Voor deze Gentse museumnacht had ik maar één doel. Dat was het MIAT. Oorverdovende drukmachines, en idem dito weefgetouwen.
Zo vanop de 5de verdieping de nachtelijke skyline van Gent bekijken, is op zichzelf al een goede reden om in de duisternis de trappen in die voormalige textielfabriek op te gaan. .
In de drukkerij kreeg ik zelf een pas gedrukte kalender voor 2017 mee. Enkele mede bezoekers informeerden naar workshops over die oude druktechnieken. Ik begreep dat ze die zouden kunnen volgen.
Het textielgebeuren heeft so wie so mijn interesse. Ik verblijf nu eenmaal rechtover de katoenspinnerij en weverij van Lousberg. Tot in 1933 heeft dat industriële bedrijf daar aan de Reep bestaan.Waarom de fabrieken verdwenen zijn, weet ik niet. De gebouwen werden klaslokalen voor een school, waar nu nog altijd de Zusters van Liefde een gemeenschap hebben. Sint-Bavo noemt het college, ook gekend als de groentjes, maar dit ter zijde.
De kinderen kunnen nu naar school gaan. Vroeger moesten ze gaan werken. Dat was het thema van een tentoonstelling over kinderarbeid. We kennen allemaal het schrijnend verhaal van de meisjes die 's morgens om 5 uur al op weg waren naar de fabriek om in de vochtige continu te werken. Ik werd ook getroffen door andere vormen van kinderarbeid: de schoorsteenvegers. De kinderen konden door hun kleine gestalte in de schouwen, en daar het roet afkrabben.
Of nog: kinderen die in de muziekbusiness te werk gesteld worden. Met als hoogtepunt Sandra Kim. Niemand. Ook onze minister was niet beschaamd omdat een meisje van 13 jaar niet meer naar school ging.
Ik heb alvast een goed voornemen gemaakt: Ik sluit me aan bij het VIAT, dat zijn de vrienden van het MIAT. Er staan wat boeiende thematische wandelingen op hun programma.

Stoelturnen

Turnen van op je stoel?
Ja het kan.
Het LDC De Horizon biedt dat iedere dondernamiddag aan.
De surplussers die ik begeleid volgen die sessie graag.
Het is een uurtje, en dat is dan ook ze gepasseerd. Vrolijk, en soms uitgelaten doen de mensen de oefeningen.
En persoonlijk denk ik dat het ook goed is voor het vele zitten, bijvoorbeeld voor een lange vliegtuigreis of busreis.
De foto hierbij, is in oktober genomen.

December nu


Mijn Beatles-kalender is weer een maand verder.
November is weg gedraaid en nu hangt december vooraan.

De afbeelding erop toont nu de 4 Beatles in winterse kleding.
Het koude seizoen mag beginnen.