Gwy wandelt

zondag 30 april 2017

We zijn om gegaan

Vrijdag 28 -> Zaterdag 29 april; 100 km Ommegang tocht
Uit de fotoreeks van Fien Poelmans
Hee ! Blij je te zien. Terug in het land?
Het was aangenaam weer zien met vele lange afstandswandelaars vrijdagavond in Diest.
Met zo tussen de 300 en 400 wandelaars namen we deel aan de Ommegangtocht van 100 kilometer.
Onder de vele wandelvrienden trof ik een musketier aan, waarmee ik dikwijls samen gewandeld heb. Ook voor deze nacht en dag zou het zo zijn.

De 100 km ingericht door VOS Schaffen, heeft de naam een zware tocht te zijn, door het natuurrijk gebied. Toch hoopte ik de tocht in 20 uur te stappen. Rekening houdend met de rusttijden is dat een staptempo van 6 km per uur.

Het was een mooie nacht door de valleien en heuvels van het Hageland. Ondanks dat het een redelijk heldere nacht was, hebben we de staaflamp veel nodig gehad. Opletten om niet te struikelen in de paden over de boomwortels. De wandelpijlen waren van fluo strips voorzien. Zo  konden we ze in het licht van onze lantarens vrij vroeg opmerken. Het was op de heuvels trouwens puur genieten van de panorama's van Vlaams Brabant bij nacht. Tegen de ochtend stapten we meer door de boomgaarden. Het was vrij koud. Ik was content dat ik handschoenen meegenomen had. Gelukkig kwam de zon er vroeg door.
Bij de ontbijt rust in Molenstede sprak ik met anderen die ook wandelingen inrichten. Ook zij waren onder de indruk van het wondermooie parcours.
Bij de rust in het Gerhagenbos te Tessenderlo, hoorde ik dat er toch een twintigtal mensen, hun tocht beperkt hebben tot minder kilometers. Later hoorde ik zelfs namen van mensen die een stuk jonger zijn dan ik, en heel wat sportiever, maar die blijkbaar hun dag niet hadden, en de 100 km toch niet uitstapten. Naar de signalen van het eigen lichaam letten, verdient ons respect.
In het lokaal 'Ter Elzen' te Averbode
voelt de zwarte els zich thuis.
Wij gingen door. Ik vreesde wel wat voor mijn rug. Ik heb al marsen voortijdig beëindigd wegens het verschot. Nu ging echter gelukkig alles goed.
De wandeling was geen stratenloop. Het was gedurig door mooie landwegen. We stapten dan door wondermooie holle wegen. Bekijk maar de vele fotoreeksen die mede wandelaars op het internet geplaatst hebben.
De parcoursmeester spaarde ons niet. Ook in de laatste kilometers gaf hij ons flinke kuitenbijters. Maar wat kregen we ervoor in de plaats? Een bijzondere doortocht langs de citadel van Diest en een verpozing met een Ommegang-biertje.

Een dikke proficiat aan de deelnemers en zeker aan de inrichters en aan al die mensen die zo een 100km tocht mogelijk gemaakt hebben.

Wie vrijwilligerswerk doet, is gezonder

Geloof je me? Wie vrijwilligers werk doet, is gezonder.
Dat blijkt uit een onderzoek van de Gentse universiteit.
Redenen die in het artikel staan, zijn:
Vrijwilligerswerk heeft eerst en vooral een positief effect op de geestelijke gezondheid.
Daarnaast zorgt het ook voor fysieke en psychische activiteiten die beschermen tegen een functionele achteruitgang en dementie bij ouderen.
Ten derde toont neurologisch onderzoek ook aan dat vrijwilligerswerk ‘zorggerelateerde’ hormonen doet vrijkomen die helpen tegen stress en ontstekingen.

Voila !
Ik moet wel super gezond zijn.
Wandelen maakt gezond, en vrijwilligerswerk blijkbaar ook.

vrijdag 28 april 2017

De buizerd

Tijdens de Gentse Feesten is Jasmine Debels de suisse in de Sint-Jacobskerk.
Zo ken ik haar.
Anderen kennen haar om haar fotografisch werk.
Jasmine is ook al naar Santiago gestapt. Namen was haar vertrekpunt in 2014.
Als wandelaarster heeft ze ook al de Sint-Jacobskerken van België gestapt.
Die wandelingen in België heeft ze neergelegd in een boek, met de titel: Als de buizerd me de weg wijst.
Nu zaterdag om 17 uur stelt ze haar boek voor in de Gentse Sint-Jacobskerk.
Er is muziek bij en een tentoonstelling.
Degenen die er zaterdag niet geraken, kunnen op zondag tussen 14 en 18 uur de tentoonstelling in de Sint-Jacobskerk bezoeken.
De schrijfster zal dan ook aanwezig zijn.

donderdag 27 april 2017

Naar Hongarije

In mei reis ik naar Hongarije.
Ik reis met een vertrouwd gezelschap in een busreis ingericht door Wandelen in Europa.
Ik leef er wat naar toe.
Een kleindochter was er al, en heeft me er enthousiast over verteld.
Een goede vriendin van me, was er ooit reisleidster, en van haar heb ik heel wat boeken ter lezing gekregen.
In De Krook, in de Gentse stadsbibliotheek, heb ik nu een CD geleend met Hongaarse muziek.
Ik kom alvast in de stemming.

woensdag 26 april 2017

Soep op de stoep

Een warm hart voor je eigen buurt. Je moet geen wereldreiziger zijn om te genieten van de buurt waar je verblijft.
Buren voor buren maakt het voor iedereen toffer.
Om buren elkaar beter te laten kennen was er de actie 'Soep op de stoep'.
In onze buurt was de soep dinsdag buiten op de hoek Puinstraat-Lousbergskaai. En vandaag in het Sint-Baafsdorp.
Gisteren was het linzensoep. Vandaag tomatensoep.
De zon scheen en dat maakt het buiten met elkaar babbelen wel vrolijk.
Tevens hoorden we al van volgende initiatieven. Daarbij is 26 mei.

dinsdag 25 april 2017

Gents stadsarchief

Deze middag bezochten we met OKRA Academie de ZWARTE DOOS.
De Zwarte Doos is de naam van het gebouw waar zich het Gentse stadsarchief bevindt.
Ik mocht meer dan 20 mensen ontvangen bij het onthaal. We kregen in afwachting van de rondleiding alvast een koffie. En om half drie statten we echt onder leiding van een deskundige gids.
Zij werkte al bij het archief in de tijd dat het in de Abrahamstraat gevestigd was. Zij kon dan ook heel wat vertellen.
Ze vertelde over het oude archief, het archief van voor de Franse revolutie, en over het moderne archief vanaf de 19de eeuw. Alleen die laatste heeft juridische waarde. Het archief van in de tijd van het ancien regime is zeer belangrijk om haar historische waarde.
De mevrouw legde ons uit hoe de archiefstukken nu binnenkomen, en bewaard worden. Veel rekken met archiefdozen. Gelukkig liet zij ons ook zien wat er in die dozen zat. Ik denk dan aan de verzameling van charters, of van prenten
Ik was eens in de voormalige Bank van de Arbeid, naar een tentoonstelling van Wynantz geweest. Nu kregen we de originele prenten te zien. Die maken deel uit van de collectie prenten die samen de 'atlas Goetghebuer' vormen.
We eindigden in de leeszaal. Onze gids trok speciale handschoenen aan, en liet ons een selectie zien van oude documenten die in het archief aanwezig zijn. De perkamenten zijn goed bewaard.


Het is een uitstap, die de moeite waard is. Door de ruime belangstelling wordt het bezoek aan de ZWARTE DOOS nog tweemaal ingericht. Zend een mail naar OKRA Academie Midden-Vlaanderen voor de juiste datums.

Terugblikken op Jordanië

Ondertussen heb ik mijn fotoalbum bij Google Photos gemaakt. klik hier.
Het was een wondermooie reis in de oudheid en in de woestijn.
Ik wil de reis in drie episodes opdelen;
1) de Grieks-Romeinse en Byzantijnse cultuur.
2) de rode stad Petra
3) de woestenij van Wadi Rum.
Hier een overzicht van mijn berichtjes op deze blog.
reisdagdatumlokatiebericht
14-4-2017ParijsLuchthaven Charles De Gaulle
14-4-2017ParijsVliegreis naar Amman
14-4-2017AmmanAl Waleed hotel
25-4-2017JerashJerash, een Romeinse stad
25-4-2017AmmanDwalen rond mijn hotel
25-4-2017JerashKoffie zetten
36-4-2017Madaba e.a.Bijbelse dag
36-4-2017Mount NeboGeschenkje vanuit Jordanië
47-4-2017PetraPetra, een roos rode stad
58-4-2017Petra Petra, 2de dag
69-4-2017Wadi MousaOproep tot gebed
710-4-2017Wadi RumFossielen en duinen
811-4-2017Wadi RumDe hoogste berg van Jordanië
912-4-2017Wadi RumLaatste dag in de woestenij
912-4-2017AmmanTerug in de bewoonde wereld
1013-4-2017GentTerug in Gent

Abdijweekend in Postel

Gisteren kwamen we met onze GBL-groep samen in Assenede.
We kregen de groepsfoto van ons weekend 2 maanden geleden
Een reden voor mij om even terug te kijken naar mijn indrukken in dat weekend.

Mijn kloostercel was toegewijd aan Amandina.
Een wandeling in het bos.
Een aangrijpende film van een Pools klooster in de 2de wereldoorlog: Les innocentes.
Een weekend zonder internet of GSM
Zaterdagavond vierden we een verjaardag
Naar huis met lekkere kruidenthee: Postula kruiden.

Oei! Onverwacht probleem

Deze dinsdagmiddag brengen we vanuit OKRA academie een bezoek aan de Zwarte Doos. De Zwarte Doos is het stadsarchief van Gent.
Veel mensen waren daarin geïnteresseerd zodanig dat we twee groepen voorzien hadden.
Nu blijkt er een gids ziek te zijn. De tweede groep wordt dan ook verplaatst naar een andere datum. Dat waren heel wat telefoontjes en SMS-jes om de groepen  opnieuw in te delen. Ons secretariaat heeft er maandagmiddag nogal wat werk aan gehad.
Ook ons bestuurslid die de uitstap zou begeleiden, kan er niet bij zijn. Hij sukkelt met zijn voet of knie, en kan niet stappen. Ik neem dan ook zijn taak over.
Ik hoop dat alles goed lukt, want onze groep is eigenlijk wat te groot: 28 personen.

maandag 24 april 2017

GBL = Geloof, Bijbel, Leven

Zowat ieder
e maand komen we met de GBL-groep van de parochie in Assenede-Evergem-Zelzate bijeen.

Thema vandaag is 'Maak mijn vreugde volkomen'

De bijeenkomst van onze bijbelgroep verloopt als volgt.
  • Welkom
  • Opening met liederen en gebed.
  • Daarbij dan vandaag psalm 71. (Die psalm is voor onze gespreksgroep wel toepasselijk. De titel van de psalm is: Wijs mij niet af op mijn oude dag)
  • Daarna delen we ervaringen, dingen die ons bezig houden 
  • En dan delen we de bijbel. Dat was vandaag niet zo gemakkelijk.  Het was een tekst uit een brief van Paulus aan de Filippenzen.  
  • Wat we uit de bijbel leren leggen we daarna op ons eigen  leven. 
  • Om dan te besluiten met gebedsintenties, het Onze Vader en een Taizélied.
  • Dan praten we nog wat gezellig na. 

Met Jacob op wandel

Deze morgen wandelde ik met Jacob. Jacob nam me mee voor een tocht door Brugge, een tijdreis zelfs door het Brugge van 1435.
Jacob is een leerling van Jan Van Eyck. Hij moest voor zijn meester gerief halen in de Brugse haven. Ook moest hij een zekere Anna meebrengen. Die jongedame zou model staan voor Maria op een schilderij dat kanunnik van der Paele besteld had.
Maar hoe bestaat het. Anna besloot niet mee te gaan maar eerst de stad te verkennen. Jacob moet dan op zoek naar haar, en zo neemt hij ons mee in het Brugge van toen.
Om een lang verhaal kort te houden. Jacob besloot toch maar niet schilder te worden. Hij werd gids. Zo kan hij de toeristen Brugge leren kennen.
De virtuële tijdreis maakte ik in het Historium te Brugge.
Ik voel me een beetje verwant met Jacob. Hij zou mijn kleinzoon kunnen zijn. Hij heeft voeling met het schilderwerk van de Van Eycks. Hij leidt graag mensen rond.

zondag 23 april 2017

Wandelen langs citeetjes en beluiken

Vanuit het LDC De Knoop richt Eric wandeltochten in. Iedere maand doet hij dat.
Soms spreekt het thema van de wandeling me zo aan, dat ik er me ook graag voor inschrijf.
Vandaag was dat ook zo. Rita Boone was onze gids. Veelal begeleidt ze natuurwandelingen, maar ook zo een stadswandeling is haar op het lijf geschreven. Ze kent Gent door en door.
Eric heeft op basis van boeken uit de Gentse bibliotheek vrijwel alle nog bestaande beluiken, steegjes, en cités bewandeld. Dat werk is de basis van deze tocht. Je kan trouwens een artikel daarover lezen in het tijdschrift WIJS. Klik hier. Het artikel begint op bladzijde 18.
De Kazemattenstraat, de Kromme Elleboog, de Hoogstraat zaten in ons parcours.
Als je gewoon door die straten loopt, is het niet te vermoeden dat er achter een poortje of nauwe doorgang een beluik ligt.

Klik hier voor wat sfeerbeelden.
De wandeling gaat nog eens door op 30 april en 25 juni. Wel op voorhand inschrijven.

Schoonheid zien

Twee goede wandel kennissen van me zijn nu op weg naar Santiago de Compostela,

Eén dame is vanuit Sint-Jacobskapelle vertrokken. En ze stapt goed door. Op Facebook laat ze haar kennissen weten hoe haar tocht verloopt.

Een andere dame is vanuit Gent vertrokken.
Ook zij laat ons delen in haar tocht.
Ze gebruikt daarbij de titel: "The soul that sees beauty, may sometimes walk alone"

zaterdag 22 april 2017

Stapgenoten

Ons Vlaams Compostelagenootschap richt regelmatig activiteiten in.  Daar mee blijft dan de band onderhouden van de mensen die ooit naar Santiago de Compostela gestapt of gefietst hebben.  Zo ook vandaag.
Met een twaalftal leden van het genootschap kwamen we in Jabbeke samen  We splitsten ons in twee groepjes. Een groepje wandelaars en een groepje fietsers. Ik behoorde bij de wandelaars.  We stapten een mooie wandeling langs een natuurgebied (de hoge dijken) tot in de Oudenburgse deelgemeente Ettelgem. Onze boterham konden we opeten in zaal Heart of the West, een country en western dansclub.
Nadien bezochten we de Romaanse kerk aldaar. We kregen ook een uitleg over het ontstaan en verbouwingen  van dat gebouw.  Het was een boeiende uiteenzetting. 
In de namiddag wandelden we dan langs de polders en het kanaal Brugge-Oostende.
Het was een dag waarop we heel wat camino-ervaringen konden uitwisselen.

vrijdag 21 april 2017

Ja, het zijn echte bloemen

Deze middag was ik nog eens van dienst als onthaler in de Gentse Sint-Baafskathedraal.
Het was gelukkig niet zo druk als vorige week, want nu was ik alleen
Om 16 uur kwam er een andere onthaler.  Zo kon ik rond half vijf de kathedraal verlaten.
Zorgen dat de bezoekers tevreden zijn, en wat over onze kerk te weten komen, daarvoor zijn we er in het onthaal.
Deze middag kreeg ik vele vragen.
Bijvoorbeeld of de bloemen echte bloemen zijn. Ze hangen wat hoog. Een bezoeker kan ze vrijwel niet aanraken, anders zouden ze het zonder te vragen wel weten dat het echte chrysanten zijn. Ook op en rond het altaar zijn de bloemen rijkelijk.
Ik had ook veel vragen van schoolkinderen. Die beantwoord ik nooit. Wel vertel ik waar ze het antwoord kunnen vinden.
Ook vroegen enkele mensen waar ze een biechtvader konden vinden. In de goede week waren er biechtvaders in de kathedraal. Nu niet meer. Ik verwijs die mensen dan naar de paters Augustijnen in de kerk van de Sint-Margrietstraat en naar de paters Karmelieten in de Burgstraat.
Het valt me altijd op, hoe verschillend de bezoekers van de kerk zijn. Sommige mensen wandelen gewoon binnen. Anderen respecteren onze etiquette en reinigen zich eerst door met wijwater een kruisteken te maken.
Onze kathedraal is een open kerk. Iedereen is welkom.
Op een bepaald moment zag ik aan een pilaar een dame die haar bloesje uitdeed. Wat gebeurt er hier ? dacht ik. Ik wou er nog naar toe stappen. Maar toen zag ik dat de mevrouw haar kleintje uit de koets haalde en het borstvoeding gaf. Ik keerde dan ook terug. Een Japanse gids die een groep begeleidde, stopte ineens haar verhaal. Ze deed teken om stil te zijn, en vertelde dan haar verhaal een paar rijen verder.
Mijn eigen verhaal, de short story van de kathedraal, heb ik trouwens vanmiddag meerdere keren in het Frans en het Engels kunnen vertellen.
Overigens, als ik niet op reis ben, kan je me op woensdagnamiddag en vrijdagnamiddag aan de onthaaltafel van de kathedraal vinden. Je bent welkom.

Bootjes

Je bent een Gentenaar of niet !

Deze avond wandelde ik nog van de Zandberg naar waar Leie en Schelde samenvloeien.
Verschillende mensen keken naar het water uit.
Mijn nieuwsgierigheid ook.
Bleken er op de stroom verschillende mensen met kleine bootjes onze stad aan het verkennen waren.

De foto hierbij nam ik net voorbij de Slachthuisbrug. De kaaimuur achter is de Visserij.

donderdag 20 april 2017

Mijnheer de president


Gaat dit liedje nu over Trump, of gaat het ook over andere presidenten: Assad, Erdogan, Poetin ???

Nawoord op 22 april 2017:
Deze avond was ik in een aangenaam gezelschap. Onder ons was ook een mevrouw die dit lied gewoon vanuit haar geheugen kon zingen. En mooier vond ze het lied waar de zanger het testament van zijn jeugd opmaakt.

woensdag 19 april 2017

Zonnetuin

Deze avond ben ik naar een info sessie geweest over assistentiewoningen.
Assistentie woningen zijn wat ze vroeger service flats noemden.
Voor deze in Zwijnaarde, klik hier.
Ik ben er nog wel niet aan toe, maar misschien in de toekomst wel.
De betrokken assistentie woningen zijn er in 2018. Ze komen bij het woonzorgcentrum De Zonnebloem. Daar bouwt het Gentse OCMW ook een elfde lokaal dienstencentrum, dat de naam 'De Mantel' zal dragen.
Er wordt een nieuwe formule gebruikt. Je koopt geen stenen  maar een woonrecht. Je koopt een obligatie. Het is best financieel interessant. Ten minste als je er onmiddellijk in komt wonen. Het is minder aantrekkelijk om zich alvast in te kopen.
Ik ben van plan om naar de open deur dagen ginder te gaan. Die zijn op 24, 25 en 26 juni.
Afspraak is in de cafetaria van De Zonnebloem, Hutsepotstraat 29, 9052 Zwijnaarde.
Daar waar we deze avond ook onze voorlichting kregen. De zaal zat trouwens vol. Interesse is er.

Een bloem in Gent


Ooit, dat moet zowat in de jaren van dit lied zijn heb ik mijn thuisstad Gent verlaten om te kiezen voor een leven in de natuur op het platteland.

Stiekem bleef ik wel een Gentenaar want ik verhuisde naar Ertvelde. En Jacob van Artevelde was eeuwen geleden nu net de wijze man van Gent.

Ondertussen verblijf ik weer in Gent.  Gelukkig is Gent steeds groener geworden. Gent wordt steeds meer leefbaar.

Mensen op Google photos

Een van die dingen die we met Picasa hadden, en nu ook met Google foto's is gezichtsherkenning.
De foto's die we in albums geplaatst hebben worden gegroepeerd naar verschillende invalspunten.
Zo bijvoorbeeld de plaats waar de foto genomen is. Dat klopt wel niet altijd. Ik zie zo dezelfde foto bij Yvoir en Gent. Alleen Yvoir is voor de betrokken foto juist. Of meer recent bij Jerash en Amman. Alleen Jerash is voor die afbeelding correct.
Is het niet perfect, het is wel gemakkelijk.
Zo ook de indeling van de foto's naar gezicht. In tegenstelling tot Facebook, waar je foto's kan taggen. groepeert Google Photos zelf. Eens je op een gezicht een naam hebt geplakt, blijft Google dat voor je doen. Klopt het niet, dan kan je de verwijzing verwijderen.
Dat mensen herkennen, is wel voor je alleen. Het is geen openbare functie die je met anderen kan delen.

dinsdag 18 april 2017

Bio in het Prinsenhof.

Waar is mijn bankkaart ?
Dinsdag 18 april 2017 begon wat moeilijk voor mij. Mijn bankkaart zat niet in mijn portefeuille. Wanneer heb ik die het laatst in handen gehad? Dat moet vrijdag geweest zijn . Dan heb ik in het LDC voor deze week betaald met mijn bankkaart. Ook heb ik brood en beleg gekocht voor het weekend. Ik ging naar de winkel toe, waar ik die aankopen had gedaan. Inderdaad ik had mijn kaart in de lezer laten zitten. Dat probleem is dus dank zij de winkelbedienden opgelost.
Naar de Oudburg
Het is weer zo een dinsdag waar me met OKRA Academie een spreker uitnodigen. We komen dan om elf uur samen en zetten de Prinsenzaal bij de Karmelieten klaar. Als dat gebeurt is, gaan we gewoonlijk naar Al Castello aan het gravensteen eten. Dit Italiaans restaurant was echter gesloten. We trokken dan naar de Oudburg, en hebben geluncht in een Turks restaurant. Ankara was het etablissement waar we gegeten hebben. 
In het Prinsenhof.
Onze spreker kwam maar niet opdagen. Hij was op de dool in Gent. Daar mocht hij niet door. Daar was het éénrichting. En hij stond te voet in de Tinnenpotstraat. Ik ben hem dan maar tegemoet gelopen. Zijn auto stond bij de Lievebrug. En vandaar zijn we dan naar het Prinsenhof gereden. Hij zal zijn voordracht in Gent wel lang herinneren
Biologische voeding, door André Teirlinck


Onze spreker is 75 jaar en  perfect gezond omdat hij op zijn voeding let. Reeds van de jaren tachtig is hij met biologische voeding bezig. Hij vertelt er enthousiast over, en hij weet dat we geen
landbouwingenieurs zijn, en vermijdt de meer technische aspecten.
Veel aandacht heeft hij over de controles. Niet zomaar iedereen mag zijn producten biologisch noemen. Er zijn normen voor.
Onze spreker weet ons te overtuigen van de meerwaarde van bio, en waarom we daar gerust wat meer voor kunnen betalen.
Voor velen uit ons publiek is de biologische landbouw, de landbouw die ze vroeger kenden. Een landbouw zonder chemicaliën. 
Naar het einde toe betrok onze spreker steeds meer het publiek in een geanimeerde discussie.
Ik wil nog vermelden dat onze spreker blogt op seniorennet als Opa Bio. Klik hier

Geloof me of niet. Toen ik deze avond bio bananen kocht, heb ik gekeken of het juiste label wel op de verpakking stond. Dat groene Europees label stond er inderdaad op. Mijn bananen zijn in Peru biologisch geteeld.

maandag 17 april 2017

Kontent weer in eigen land

Het regende wel wat, maar toch nam ik deze morgen met veel plezier de autobus, om bij de WAK te wandelen.
Op Paasmaandag richt de Wandelclub Al Kontent haar WAK-tochten in. Doorgaans kunnen we op die wandelingen langs privé-terreinen gaan, en passeren we door de Spaarbekkens van Kluizen.
Ook vandaag weer. Het werd een mooie deugd doende tocht, en naarmate de dag vorderde kwam de zon erdoor. Ik had voor de wandeling gekozen, die met 27 aangeduid wordt.
Voor een stuk zat de provinciale Hoge Wal route in de tocht. Ik vertel dat omdat ik peter ben van die wandelroute, aangeduid met zeshoekige bordjes.
Wat ik ook wil vermelden is dat de overleden zanger en natuurliefhebber Luk De Vos uit Wippelgem afkomstig is. De Miawegel aan de Gerardsmolen, zat ook in onze wandeling.
Zo een wandeling in ons platte land, is wel wat anders dan de berg- en woestijnwandelingen die ik vorige week in Jordanië maakte.

Op reis

Op reis zijn is heerlijk.
Is het altijd al geweest.
Vriendelijke mensen, gastvrije mensen.

En eigenlijk, met zo een foto van de tijd van toen,
zou ik een reis in de verleden tijd willen maken,
naar de jaren 1970.

zondag 16 april 2017

Paasmiddag

Deze middag op Pasen bestond voor mij uit 2 episodes.
Eén: was voor ons de paasmaaltijd.
Ons  = iemand waarvan de mensen die me van De Horizon kennen, wel weten wie het is, en ikzelf.
Na wat naar leuke oude voorwerpen gekeken te hebben op de prondelmarkt gingen we naar de Holy Food aan de Sint-Jacobskerk. Die markt in de Baudelo kapel is wel een succesformule. We vonden het toch wat te druk om daar wat te eten. We beperkten ons dan tot een aperitiefje, en stapten daarna verder langs de Achterleie en de Huidevetterskaai naar de Sleepstraat. Kennissen prezen ons een Turks restaurant Özgem aan. Omdat het Pasen is kozen we voor lam. Niet het paaslam, maar ik koos wel een heerlijke schotel met lamsbrochettes.
Daarna zijn we onze koffie gaan drinken in de Evergreen, De Evergreen is eigenlijk een snookercafé. Dat neemt niet weg dat de espresso lekker is, en mooi geserveerd. Voor vandaag met een chocolade paashaasje.
En passant geraakte ik ginder in gesprek met een mijnheer, tien jaar ouder dan ik, die vroeger in de Clementinalaan op café ging, en zo de zaak van mijn ouders kende. De wereld is klein.
Afin na onze koffie trokken we weer naar elk onze eigen flat terug. Stappen langs de Leie, en waar de Leie de Schelde vervoegd, gingen  onze wegen uit elkaar.
Het was een mooie middag.

Twee was de paasviering in de Sint-Jacobskerk.
Ik bracht de paaskaars mee. De kerkbediende nam die van me over. Onze pastoor-deken samen met onze cantor, ging er mee door het kerkgebouw. Met de vlam ervan, werd dan ook de eigen kaars ontstoken, en gaven we het licht door aan wie naast ons zat.  Ik zag in de kerk naast de vertrouwde gezichten, ook vele mensen die ik niet ken. Een feestdag zoals Pasen, brengt mensen naar de mis. De mis was trouwens ook mooi verzorgd. Om kerkelijke taal te gebruiken: de Heer is waarlijk opgestaan. De steen is weg gerold van voor het graf. Ook in ons eigen leven moeten we stenen weg rollen en open staan. Maar ik ga nu niet moraliseren. Dat gaat me niet af.
Na de viering bij de koffie (décafiné) was het elkaar een zalige Pasen wensen, en wat bijpraten. Er waren kopjes te weinig. Voor de toekomst zal de Gentse Sint-Jacobskerk een pelgrimskerk blijven. Dat heb ik althans begrepen.
Aarzel niet mij een mail te zenden, als je je eerste stempel op je credential in de Sint-Jacobskerk te Gent wenst te ontvangen.

Zorgzame stad

Onze stad huisvest heel wat mensen die wat voor elkaar over hebben.
Voor iemand als ik die al wat een dagje ouder wordt is dat mooi.
Je kan je inzetten voor anderen, en je krijgt er heel wat voor terug.

En nu ik volgend jaar met tram 7 rij, kijk ik al uit naar zorg. Hoewel in de hoop dat ik zorg  kan verlenen, en zelf geen bijstand  nodig heb, ga ik woensdag toch naar Zwijnaarde om me eventueel in te kopen voor een assistentie woning.

En het is Pasen vandaag. Jezus is verrezen. Ik wens dan ook iedereen een zalig Paasfeest.

zaterdag 15 april 2017

Paaswake

Om half twaalf was ik weer in mijn flat.
Het was deze avond in de Sint-Baafskathedraal de paaswake.
Dat is een lange dienst die om 21 uur begon.
Er is eerst de processie van de parochiekaarsen van het Sint-Baafshuis tot in de kathedraal.
Hoe het kwam weet ik niet maar ik zat op de eerste rij.
De voorste stoelen rechts waren voor de parochies die om hun doopkaars kwamen.
De stoelen op de voorste rijen links waren voor de dopelingen en hun peters en meters.
Nu kiezen de mensen bewust voor het katholiek geloof. Ongedoopt in een diverse samenleving, kiezen zij op volwassen leeftijd voor het doopsel.
Veelal ken ik de kathedraal als een oord waar de toeristen komen.
Het is ook nog altijd een plaats van de eredienst.
Gisterenmiddag was de kerk vol met toeristen.
Deze avond was vrijwel iedere stoel bezet door een gelovige.

De doopkaars voor de Sint-Jacobskerk heb ik nu mee. Zij staat nu niet brandend voor een nacht in mijn flat. Morgen breng ik ze naar de Sint-Jacobskerk, op tijd dat de kaars er is voor de paasmis om 18 uur.

Naar Santiago

Vandaag, op haar verjaardag, is een dame vanaf de Sint-Jacobskerk te Gent vertrokken naar Santiago de Compostela.
Gisteren heeft ze in de kerk haar eerste stempel in haar credential gekregen.
En nu is ze echt vertrokken.

Haar leuze is:
The soul that sees beauty, may sometimes walk alone

We zitten met een ei

Deze middag.was ik in het lokaal dienstencentrum De Horizon.
Vandaag bracht het amateur toneelgezelschap een tiental sketches.
Leuk om er bij te zijn en de genieten van situaties die uit het leven gegrepen zijn.
We hebben ervan genoten.

Gisterenavond speelde de Podiumbasterds ook deze sketches. Kijk in het dagblad 'De Gentenaar voor foto's. Klik hier

Uitgepakt

Eindelijk is het me gelukt mijn valies volledig leeg te maken.

Nu nog de stapel post verwerken, die naast me ligt. Als men zo een tiental dagen op reis was, verschiet men ervan, hoeveel gewone papieren post men nog krijgt.

Een mededeling van DHL zat ook in mijn brievenbus, Er staat op dat een zending afgeleverd is bij de buren op nummer 75.
Dat is vreemd. Mijn buren op nummer 75 zijn er niet meer. Het is het huis van de ter ziele gegane OPTIMA.

vrijdag 14 april 2017

Nog altijd vrijdag

Gelukkig heb ik vakantie genomen, want als gepensioneerde, als jubilado  heb ik vrijwel geen tijd meer.

Deze morgen: de Sint-Jacobskerk en de Gentse binnenstad. Klik hier.
Middagmaal in De Horizon en de namiddag in de Sint-Baafs-kathedraal. Klik hier.
Wel mooi dat nu bloembakken de plaats van parkeervakken ingeruild hebben.

Mijn dag was hiermee nog niet ten einde. Om aan te sluiten op mijn vorig bericht, ben ik nog eens naar de Horizon getrokken. Daar kriebelde de lente.
'Buren voor buren' zo wat tonen waar je goed in bent.
Voor de couscous was ik te laat.
Maar een zakje met lavendel zal nu in mijn flat wel geuren.

Het is Goede Vrijdag vandaag. Ik ga deze avond niet meer weg, maar ga zo meteen luisteren naar de Mattheus passie van Bach. O Haupt voll Blut und Wunden

Een vrijdag

Deze avond, IJD avond in de Gentse kathedraal 
Het is prettig weer in Gent te zijn.
Deze morgen waren we met onze Sint-Jacobs gemeenschap samen.
Nadien dwaalde ik wat door Gent. Veel volk nu, dat het autovrije gedeelte uitgebreid is. Ik kwam op de Vrijdagsmarkt en op de Korenmarkt nog heel wat bekenden tegen.
Deze middag ging ik naar de Horizon. Ik wist eigenlijk niet meer of ik al dan niet een middagmaal aldaar voorzien had. Dat was wel het geval. En wat me geweldig plezierde is dat onze tafel ondertussen bemand dan wel bevrouwd is met 10 mensen.
In de namiddag was het mijn eerste dag, dit jaar, om bij te staan in het onthaal van de Sint-Baafskathedraal. Amaai ! Zoveel volk. Je kon om zo te zeggen over de hoofden lopen. Nergens in mijn Jordanië reis heb ik zoveel volk samen gezien. En nu ben ik geen toerist, maar omgekeerd ik onthaal de toeristen.
In verband met diensten van de Goede Week, was niet alles toegankelijk voor toeristen. Daar stond dan tegenover dat die mensen tevreden waren dat zij in een nog levende kerk terecht kwamen.
Veel mensen vroegen naar de diensten, waar en wanneer.
Vroeg in de namiddag kon ik hen verwijzen naar de Sint-Niklaas kerk, waar om 15 uur de Johannes-passie gezongen werd, nieuw getoondicht door iemand, die hier bij mij om de hoek woont.
In de kathedraal zelf was onze pastoor-deken deze middag biechtvader. Verschillende mensen wilden hun hart uiten, en kon ik naar hem verwijzen.
Hij was er trouwens over verwonderd hoeveel volk er in de kathedraal was. Hij niet alleen, ik ook.

Buen camino

Vanmorgen mocht onze Gentse Sint-Jacobsgroep een pelgrim ontvangen.
Haar zuster en een gemeenschappelijke vriend waren bij haar.
Zij vertrekt morgen naar Santiago de Compostela.
Het is Goede Vrijdag vandaag. Een dag zonder klokken, een dag van stilte.
Zoals iedere week zongen we enkele psalmen, Nu wat stilletjes. De lezing was het passieverhaal volgens Johannes.
Na de dienst gingen we naar de zijkapel waar het beeld van de apostel Jacob staat.
Daar zong onze oudste parochiaan, en wij allen het Sint-Jacobslied.
We wensen onze bedevaarster een goede tocht. Ik hoop dat onze samenkomst haar daarbij steunt.
----
En hoe bestaat het ?
Deze middag sprak ik in het LDC De Horizon, nog met een wandelkennis van me. Die vertrekt in mei vanuit Porto naar Santiago de Compostela.

Bio

De waarheden en onwaarheden over biologische voeding gebracht door André Teirlinck, gewezen controleur bio-bedrijven.
Biologische voeding : een heuse hype, maar wat zijn nu eigenlijk de waarheden en onwaarheden rond deze trend ?
U leert wat er wordt verstaan onder biologische voeding en waar u biologische voeding aan herkent.
Zijn producten met een bio-label ook daadwerkelijk biologisch?
André Teirlinck is 10 jaar werkzaam geweest als controleur van biologische bedrijven. Hij is medeoprichter van BLIK ( tegenwoordig Integra) en schrijft blogs over biologische voeding onder de naam Opa Bio.
Deze voordracht belooft U voeding voor het brein en een leidraad om gezonde keuzes te maken.
U bent van harte welkom op deze boeiende uiteenzetting georganiseerd door de Okra Academie Gent.
Dit op dinsdag 18 april, om 14u30 in de Prinsenzaal te Gent. De ingang is langs het Prinsenhof.
Klik hier voor meer info.

donderdag 13 april 2017

Terug in Gent

Wachten op de TGV
in de airport CDG te Parijs
Donderdag 13 april 2017.
Ik verlaat Amman vanuit de Queen Alia Airport om 1u25. Het is een nachtvlucht. De lichten doven tijdens de vlucht en al de passagiers slapen. Zelf val ik al voor het opstijgen in slaap. Ik zit aan de gangkant.  Mijn gebuur moet naar de WC gaan, en bij het licht van de zaklamp van zijn GSM, zie ik mijn ingedommelde mede passagiers.
Later tijdens de vlucht krijgen we een ontbijt. Om half zes zijn we in de luchthaven Charles De Gaulle. De TGV naar Brussel is pas om 8u08. Tijd genoeg dus om na de deugddoende vakantie weer te wennen aan het dagelijks leven, dat morgen weer begint.

Ik zal met plezier aan deze reis terug denken. In het bijzonder aan George die niet alleen mijn driver was op verschillende dagen, maar ook heel wat wist te duiden van wat we te zien kregen. Ook denk ik aan medereiziger Bart. Vier en een halve dag waren hij en zijn echtgenote medewandelaars. In de bergen heeft Bart me vaak een helpende hand gegeven, en aanwijzingen van : zet je rechtervoet daar, je linkervoet ginder. En ik wil ook Omar die onze gids was in Wadi Rum vermelden. Zelf beweegt hij vrij als een ibex over de rotsen. En zijn tempo, zijn rustpauzes past hij aan ons aan. Hij toonde ons ook wat gastvrijheid is.

Het is ook plezierig weer in Gent te zijn. Toen ik naar de wasserette ging om mijn was te doen, kwam ik al vrienden tegen. En in de winkel waar ik mijn eten kocht eveneens. En daarbij was het dan ook plezierig, dat het nog geen 18 uur was, en ik nog De Horizon kon binnen wippen.

Maar nu ga ik naar bed. De nacht die ik overgeslagen heb, wil ik nu wel bijslapen.

woensdag 12 april 2017

Terug in de bewoonde wereld

In de avond van 12 april ben ik na vier dagen terug in de bewoonde wereld.
Gezworven door de woestijn van Wadi Rum, verbleven in een tentenkamp van de bedoeïenen.
Geen WIFI, geen verbinding op het mobieltje.
Ik was afgesloten van de wereld.
Zo in het woestijnzand, in de duinen, tussen en op de rotsen voelt men zich weer één met de natuur. Natuur die hier nog niet door de mens veroverd is  Natuur die intact gebleven is. Geen landbouw, zeker geen industrie.
Het was heerlijk er te verblijven, maar ik ben toch een stadsmens en ben blij weer in een grote stad te zijn.
Ik ben nu in Amman, de hoofstad van Jordanië

Dag 9

Op 12 april zijn we nog in de Wadi Rum. Het is ons laatste verblijf aldaar in de Jordanië reis.
Ons laatste ontbijt ook in het tentenkamp. We zijn er steeds goed verzorgd geweest in dat gastenverblijf van de bedoeïenen.  Drie nachten hebben we er verbleven. Nu is het inpakken.
Onze bagage wordt naar het dorp gebracht, naar de woning van onze gids.

Wijzelf zullen het dorp bereiken met een easy walk. Easy walk misschien voor onze gids die als een ibex over de rotsen klautert.  Ik zelf had meermaals een helpende hand nodig van een medewandelaar of van een gids. Maar het was de moeite waard.
Hoewel ik niet op bergwandelingen voorbereid was, heb ik er enorm van genoten.
En ... Geloof me ! Ik weet nu dat je om te klimmen je eigen pad moet zoeken, en
dat liefst zigzaggend om de hoogte verschillen te minimaliseren. Maar ja, ik ben een planeswalker,  op mijn leeftijd word ik geen bergwandeling meer. We keken ook naar verschillende rots lagen. Een betonachtig gesteente bleek bijvoorbeeld ijzer en zilver te bevatten. Ook gesteenten ontstaan uit de lava van vulkanen.
Na de bergtocht zakten we af naar een bron, en we stapten verder naar het dorp,  waar we ten huize van onze gids de lunch gebruikten. Dat was in zijn gastenverblijf. De woning zelf betraden we niet. De vrouw des huizes had wel voor het middagmaal gezorgd, maar hebben we niet gezien gekregen.

Na de lunch was het in een taxi stappen.  Mijn mede-Belgen reden door naar Ankaba,  een havenstad aan de Rode Zee. Zelf werd ik terug naar Amman gebracht,. Amman is de hoofdstad van Jordanië.  Hier was mijn reis begonnen, en hier eindigt ze ook.

dinsdag 11 april 2017

De hoogste berg van Jordanië

11 april = 8ste dag Jordanië reis = 3de dag in de woestijn
De te beklimmen rotswand

Het schema van mijn avontuurlijke trip in de Wadi Rum is een bergwandeling 's morgens, een woestijn wandeling in de middag, en ten derde een bijzondere plek.
Vandaag beklommen we de hoogste berg van de Wadi Rum.  1843   meter. Maar ik ben niet tot op de top geraakt.

Na de lunch wandelden we  door het mulle zand doorheen een mooie canyon. De gids heeft wel verteld wat de naam ervan is, maar die ben ik vergeten.

Er zijn ook bronnen in de woestijn. We bezochten er zo eentje, vlakbij een begraafplaats waar de bedoeïenen hun afgestorvenen ten ruste leggen. De Jordaanse overheid heeft de plek ommuurd om haar zo intact te kunnen houden.

Om onze dag wandelend te besluiten, tijden we daarna niet volledig naar het kamp terug, maar leggen de laatste kilometers te voet af.

Bij het avondeten wachtte ons een complete verrassing. Al de mensen die in het tentenkamp verbleven werden mee gevoerd, naar het zand naast de ontmoetingsruimte. Daar schepte de kok een hoop zand weg. Hij verwijderde een groot deksel, en daaronder was dan onze hoofdmaaltijd klaargemaakt. Een toren van kip, lamsvlees, wortelen, courgettes,  ajuin, aardappelen. Klik hier voor een filmpje dat ik op YouTube vond. Ook bij ons ging het op die manier.

maandag 10 april 2017

Fossielen en duinen

Wat een stilte hier in de woestenij, een volstrekte stilte. Bij het ontwaken doe ik de deur van mijn hut op en heb meteen een weids zicht op de woestijn.
Het is enigszins bewolkt. De zon brandt niet hard.
We ontbijten  met de vier Spanjaarden , en dan hebben we ons eigen programma.

Omar, onze gids, brengt ons met de fourwheeldrive 44 kilometer verder. En dan begon onze bergwandeling met een beklimming naar een plateau .
Waar nu de woestijn is was vroeger de zee. We vonden dan heel wat fossielen, stenen met afdrukken van de planten die toen in de zee groeiden. 
Onze gids vestigt ook de aandacht op bepaalde kruiden die hier groeien. Zijn grootmoeder gebruikte ze om hun genezende werking.

Voor de lunch bij een mooie canyon en een weids uitzicht namen we ruim de tijd. Lekker op een
houtvuurtje klaargemaakt.
In de namiddag wandelden we verder door de woestijn.  Onze gids stapte niet met ons mee. Hij gaf als richting een opvallende rode duin aan daar wachtte hij ons op.

We beëindigden ons hiking voor vandaag in de kleine Siq, dat is een smalle kloof met ronde waterbekkens en oude inscripties . Djebel Khazali is de naam. Het deed me denken aan de avonturenfilms met doorgangen in gangen vol met valstrikken en rollende stenen.
Vandaar te voet naar het kamp

zondag 9 april 2017

Oproep tot gebed

Iedere morgen wordt ik om vijf uur 's morgens gewekt.
Vanaf een minaret wordt via luidsprekers opgeroepen tot gebed.
Dat was in Amman zo, en hier ook in Wadi Mousa.

Vandaag verlaat ik Petra voor een vierdaagse woestijn tocht in de Wadi Rum.

zaterdag 8 april 2017

Petra, 2de dag

8 april 2017. 5de reisdag

Ontbijt

Rustig ontbeten. Bij de groenten was er ajuin. Ik denk dat het de eerste keer is dat ik hier in Jordanië ajuin op mijn bord kreeg.  George had me we eens verteld dat er twee soorten ajuin zijn. De meest courante is ajuin met een kastanje kleurige schil. De andere soort noemen ze Egyptische ajuin.  Die is veel sappiger.
Om 9 uur werd ik opgepikt. Deze keer was ik niet alleen. Er verblijven ook twee Brusselaars in het hotel en die wandelden deze morgen mee.

Cleaning 

Onderweg zagen we ganse groepen kinderen langs de kant van de weg. Onze chauffeur vertelde dat het cleaning day is vandaag. De klasjes nemen elk een gedeelte van de wegberm onder handen om al het zwerfvuil op te ruimen.

Little Petra

De chauffeur bracht ons tot Little Petra. Daar begon onze tocht onder leiding van een plaatselijke gids. Die bracht ons eerst door een smalle kloof naar een soort Petra in het klein. Hier net als in Petra zelf façades in de rotsen uitgehouwen en resten van de Romeinse tijd.

Graasgebied en trail

Vandaar bracht de gids  ons langs een trail die ons terug in de tijd bracht, tot duizenden jaren voor Christus. In het stenen tijdperk leefden hier al mensen. Nu wordt het gebied begraasd door de schapen en de geiten van de bedoeïenen.  Zo bereikten we een plek waar we ons ingangsticket dienden te tonen.
Op de trail genoten we van de mooie vergezichten, maar ik werd af en toe gewaar dat ik eerder een planeswalker ben dan een trailwalker.  Zonder gids zou de trail trouwens voor mij niet  herkenbaar zijn. Soms verdween het pad onder het zand,. Soms liepen we over een smalle richel langs de rotswand. Gelukkig af en toe zijn er trappen aangelegd. Daar zijn  ze trouwens mee bezig.

The Monastery

Aan Ad-Deir splitste ons gezelschap. Vanaf hier ging ieder zijn eigen weg.
Het klinkt misschien gek, maar het eerste wat ik deed was in de cafetaria aldaar een koffie met kardemom bestellen, en een half uurtje blijven zitten.
Vandaar stapte ik naar beneden. Het was een gemakkelijke afdaling,  alleen wat oppassen voor al die ezels die naar boven stappen.  Terug beneden bezocht ik
nog even de site met de kerken.

Siq

Ik beëindigde mijn tocht met de doortocht door de Siq en een rit te paard naar het bezoekerscentrum.
De tocht vandaag maakte nog meer indruk op mij dan gisteren,

Enkele foto's, klik hier.

vrijdag 7 april 2017

Petra, een roos rode stad

7 april 2017 is mijn vierde reisdag.
Petra zien is het doel van mijn Jordanië reis. Vandaag is het zover.

Om 9 uur pikte iemand van de reisorganisatie me op. Hij vroeg me of ik een gegidste rondleiding wou, of liever zelf rondtrok op basis van de kaart en de brochure. Ik koos voor de laatste optie.
Eens het bezoekers centrum uit reed ik te paard naar de ruïne stad. De man die het paard leidde suggereerde om niet alleen de ruïnes te bezoeken maar ook een trail te stappen.

Over Petra hoef ik niet veel te vertellen.Lees erover in Wikipedia
Ik wil natuurlijk wel aan geven  dat de trip ruim aan  mijn verwachtingen beantwoordde.
Het was er vandaag vrij rustig. De meeste bezoekers zijn toeristen, bijna altijd in  groep. Velen laten zich verleiden om een tocht te maken met een ezel of een kameel. Een rit met als doel Ad-Deir (het klooster) duurt 2 uur.
Het is vreemd maar wat op mij de meeste indruk maakte is de Siq.  De Siq is de smalle kloof van meer dan 1 kilometer lang waardoor de vallei bereikt wordt. Het verwonderd me niet dat deze stad honderden jaren onvindbaar was. Nu niet, nu drommen de mensen zich door de nauwelijks doorgang. Als er een paardenkoets (dat is voor de mensen die minder goed ter been zijn) passeert is het even opzij gaan. En op het einde als ineens de zogenaamde treasury in zicht komt is het een opstropping want iedereen wil een foto maken.

Morgen nog een dag is deze stad van 2.000 jaar oud

donderdag 6 april 2017

Geschenkje vanuit Jordanië

Ik heb aan verschillende kennissen, vrienden en familieleden beloofd wat mee te brengen uit Jordanië.
En ik ben iemand die zijn beloften na komt.
Ik ga hier niet vertellen wat ik al heb. Dan zou de verrassing voor de verkrijger er af zijn.
Ook voor me zelf heb ik een souvenir gekocht.
Mijn gids bracht me, toen we naar de Nebo berg reden , binnen in een atelier waar mozaïeken gemaakt worden. Mensen met speciale behoeften hebben ook speciale vaardigheden. Zo zag ik ze een mozaïek maken met als thema de levensboom.
Zo een heb ik dan ook gekocht. Ik kan dat niet laten zien. Het is goed ingepakt in bubbelplastiek voor de reis naar mijn thuisstad.
Het was vreemd. Hier wordt een prijs genoemd in het gedacht dat er afgedongen wordt. Dat deed ik niet. Ik betaalde er dus eigenlijk wat te veel voor.
Om de meerprijs goed te maken kreeg ik dan wat cadeautjes.  Een rood witte keffiyeh,  dat is een hoofddoek in de Jordaanse stijl die me goed van pas zal komen als ik met bedoeïenen door de woestijn in Wadi Rum trek.
Ik kreeg ook iets dat me vragen opwierp. Moet ik nu aan een hand denken?  Aan een oog ? Het zou GOOD LUCK brengen.

Nu ik wens allen die dit lezen in ieder geval GOOD LUCK.

Bijbelse dag

6 april 2017 = dag 3 van mijn Jordanië reis.

Mozaïeken in de stad Madaba

Het woord Madaba is de samensmelting van drie woorden, vertelde mijn gids me: the land of water and food. De stad ligt in een vruchtbare streek, en is bij ons toeristen het meest bekend als de mozaïeken stad. De trekpleister bij uitstek is de pelgrimsmozaïek in de Grieks-orthodoxe kerk. De mozaïek toont het Heilig Land.
Nadien bracht Georges, mijn gids me nog naar de acropolis van die stad. Daar gingen we de Rooms-katholieke kerk van Johannes de Doper binnen.  Hier bevinden recente mozaïeken en kopies van mozaïeken van een kerk die tientallen kilometers verder ligt. In die kerk beklom ik ook de klokkentoren.  En daalden we af in de onderaardse gangen en tunnels.  De berg omvat heel wat tunnels. De onderaardse ruimtes boden trouwens bescherming aan de inwoners tegen de Turken.

Bezoek atelier mozaïeken

Mozaïeken zijn geen verleden tijd. We gingen buiten de stad nog een atelier binnen waar mozaïeken gemaakt worden, veel ingekaderde muurpanelen.  Ik heb er me trouwens een als souvenir gekocht. Het thema ervan is de levensboom.

Mount Nebo

Op deze berg stond Mozes en hij bekeek het heilige land, dat hij nooit zou betreden.
Deze berg is een heilige plaats, voor de drie monotheïstische godsdiensten. Het kruis met de slang maakte het meest indruk op mij. Maar ik werd ook bekoord door de informatie in het museum, en hoe kan het anders op een dag als vandaag, door de vloermozaïeken

Dode Zee

Een heldere zonnige dag. Ik kon de bergen langs de kant van Israël duidelijk zien.
En inderdaad je gaat niet onder in het zoute water. Je blijft drijven. Ik weet nog van een vorige keer dat ik zout water in mijn mond had gekregen. Ik hield dan ook van deze keer mijn mond goed gesloten.
Druk was het er trouwens niet. Ik heb het de laatste dagen al meer gehoord dat het toerisme in Jordanië verminderd is. In mijn ogen totaal onterecht. Jordanië is een gastvrij land.

Naar Petra.

Via een slingerende weg verlieten we de Dodentocht Zee. We reden door de woestijn en dan door de rotsige bergen. Door de wind en het opwaaiend zand was het evenwel niet mogelijk om uit te stappen.
Nu ben ik in een hotel in Wadi Mousa (= de vallei van Mozes). Morgen en overmorgen wandel ik in Petra.