Halloween tocht

Het is al vroeg donker.
De duisternis doet ons denken aan de doden. 

Niet alleen aan de 'goede' doden, maar ook aan zombies en andere griezels. Dat maakt ons bang.

Om die angst te overwinnen laten we ons dan confronteren met spoken, dracula's, frankensteinen ...

Deze avond stapten we de Halloweentocht. 

Het werd trouwens ook een beetje een sneukeltocht. 

Bij buurtwerk Macharius-Heirnis kregen we pompoensoep en met de sneukelkaart konden we later in de tocht terecht het LDC De Horizon en Herberg Macharius.

Niet alleen bij die drie inrichters was de sfeerschepping geslaagd. Ook onderweg hadden verschillende mensen hun tuin of huis versierd. En enkele deden zelfs hun best door boeman te spelen.

Het was trouwens plezant om in de ontmoetingsruimte van De Horizon, waar we meestal enkel senioren zien, nu al die geschminkte kinderen te zien. Die genoten duidelijk ook van de tocht. En ze droegen zelf bij tot de sfeer. 

Familienaam Verhelst

Ik vond nog deze tekst, die ik 18 jaar geleden schreef. 

Ik haal de tekst weer graag op. 

Familienamen zijn in onze streken ontstaan vanaf 1250. Zij worden langs vaderszijde doorgegeven. In de Middeleeuwen was dat mondeling. Vanaf het begin van de 17de eeuw werden de dopen, huwelijken en begrafenissen in de parochies geregistreerd. In 1796 is in ons land de Burgerlijke Stand ingesteld.

Waar komt de achternaam VERHELST vandaan?

Het "Woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk" van

Frans Debrabandere is in 1993 uitgegeven door het Gemeentekrediet. Voor Verhelst moet men onder (van der) Elst kijken. En dat is een sterk verspreide plaatsnaam: plaats waar elzen groeien, elzenbos.

In de Vlaamse Stam van 1984, blz. 527 wordt de relatie gelegd met het Germaanse alisôthu = alisto, plaats waar elzen groeien.

In het familiealbum van de familie Verhelst uit Moerzeke vermeldt de samensteller dat bomen en planten die voor een huis stonden hun naam gaven aan de woning en de bewoners ervan. In de hagen vond men ook de els. 

In zijn encyclopedie van namen, deelt A. Huizinga de naam Verelst in bij 61n. 61 staat hier voor tuin- en bosbouw, en de n staat voor: bloemen en planten, groenten en fruit.

Bij Oudenaarde bestaat een plaatsje Elst, het is een deelgemeente van Brakel. Elst is bekend om zijn geutelingen, een soort koeken.  

Maar er zijn meer plaatsen die Elst noemen.
Jean Paul De Cloet wees erop in zijn voordracht op 6 november 2000 dat aalst elzen betekent. (Aangehaald in VVF GENT INFO jaargang XX, nummer 1).
"Men noemt Aalst of Elst, eene plaats beplant met elzen (...) Zo is ook de naam ontstaan der stad Aalst." staat er in het boek DE OUDE STRAATNAMEN VAN GENT, een Prijsboek voor de Schooljeugd door Dr. VICTOR FRIS uit 1925.

Griezels in de wijk

Het wordt woensdagavond griezelen in mijn buurt.
Dat zie ik aan de coverfoto van het buurtblaadje
Ik herkende mijn buurvrouw niet eens. Zou ze op 31 oktober 2018 weer als een heks verkleed ons een lekkere hot dog klaar maken?

We starten de Halloween tocht tussen 18 en 19u30 bij het buurtwerk in de Tarbotstraat.

Na bijna 30 jaar weer bij elkaar

Strooiweide A 

Vandaag trok ik naar Westlede, het crematorium te Lochristi.
Ik doe dat ieder jaar, gewoonlijk op 2 november.
2 november is de verjaardag van mijn moeder.

Maar nu had ik deze nacht een droom gehad. Dromen zijn soms vreemd. In mijn droom zaten we ergens in een feestzaal. Er kwam een sinterklaas. Na de gebruikelijke geplogenheden ( kindje op de schoot - ben je braaf geweest dat krijg je lekkers - en zo meer) kwam de sinterklaas bij mij zitten. Hij deed zijn mijter en witte baard af, en het was toch wel mijn eigen vader die sinterklaas speelde! Hij zei ook dat hij, ondanks dat hij al wat afgetakeld was, zich nog goed voelde en nog heel wat deed. Dat kan ik beamen.
Nog later in die droom kwamen dan mijn moeder en mijn vader, terug in de tijd, in de fleur van hun leven. Mijn moeder trots en fier, mijn vader statig met een strenge blik.

Met zo een droom kon ik niet tot vrijdag wachten om naar de strooiweide te gaan. Na de crematie is
hun as op de strooiweide uitgestrooid. Een naamplaatje blijft hen herdenken. De concessie van het koperen plaatje was verlopen. Mijn broers en ik hadden voor een nieuw naamplaatje geopteerd. Ik had dat nieuwe plaatje nog niet gezien.
En hoe bestaat het? Het weggehaald plaatje van mijn moeder bevond zich op de middenzuil. Het naamplaatje van mijn vader was bevestigd op een muur langs de kant.
En nu... De nieuwe plaatjes bevinden zich op de middenzuil. Naast elkaar nog wel.
Ik werd er weemoedig van. Mijn moeder is in 1989 gestorven. Mijn vader in 1991. Hun as is verstrooid, weg gewaaid in weer en wind. En toch zijn ze nu weer samen.

Een zondag eind oktober

Zondag 28 oktober was een zondag met een uitgebreid familie feest.
Voor het verjaardagsfeest kwam de familie samen in een restaurant te Merelbeke.
Het werd een uitgebreide maaltijd, lekker en gezellig.
We begonnen met aperitief en hapjes. Als voorgerecht scampi's. De hoofdschotel was cote a l'os of filet pure. En als nagerecht zabaglione.
Na de koffie verliet ik het feest.
Ik had immers beloofd om in de avondmis voor te lezen.Zo eens lector zijn in de kerk is aangenaam. Je zit niet tussen het vele volk, maar kijkt er naar toe. 

Herfstwandeling onder de regenboog.

Twee dingen onthou ik van mijn wandeling vandaag:
1 dat is de wondermooie regenboog die ik in Eksaarde kon bewonderen .
2 dat is het avontuurlijke pad aan de Zuidlede.

Hoe was de wandelting vandaag?
Ik was met een wandelmaat vroeg in de morgen afgesproken om samen de herfstwandeling van de Reynaertstappers te marcheren.
Het regende toen we vertrokken. Dus ik een waterdichte hoes over mijn rugzak en Etienne onder zijn paraplu.
Het eerste traject was een korte afstand van zo een 2.7 km. Echt een herfstige tocht, Maar de regen deerde ons niet. Na dit traject tijd voor een kop koffie en dan weer op weg. Nu voor een afstand van 7.9 km. En de zon kwam er door toen we over het oude tramspoor richting Eksaarde stapten. Toen we bij het Etbos waren, was de regen volledig op gehouden
Twee keer zagen we een regenboog. Dat maakt een mens gelukkig.
Verder in dat traject ook nog de weergaloze doortocht via een smal glibberig pad langs de Zuidlede.
Het derde traject was 6.2 km lang en bood ons aangenaam stapplezier door de akkers en velden.

Terug aan de aankomst, beginnen nog veel mensen te wandelen. Het slechte weer deze morgen had hen doen aarzelen. Maar nu zijn ze hier voor een namiddagtocht.

Voor enkele foto's van mij klik hier. 
Ik zag veel wandelfotografen Die zullen hun reeks allicht ook op internet plaatsen.

Voetpaden

Zie eens naar dat artikel in de krant. https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20181023_03865524
Het is triestig te zien hoe de voetpaden er bij liggen.

Boembeke molen

Een zondag met de Verhelsten.
Op een zondag dicht bij 21 oktober komt mijn familie samen.
We zijn met drie broers.
Op 21 oktober 1991 is mijn vader overleden.
Hij heeft gevochten tot het einde.

Dit jaar was Eske aan de beurt om hem in gedachten te houden.
Een heerlijke dag heeft ze ervan gemaakt
Als mijn vader vanuit de hemel toe kijkt, heeft hij er ongetwijfeld ook van genoten

Infodag pelgrims.

Naar Santiago de Compostela ?
Te voet ? Met de fiets.

Het Vlaams Compostela genootschap nodigt u uit op een info dag te Gent.
Datum is zaterdag 17 november 2018.
Adres is het Sint-Barbaracollege, Savaanstraat 33 te Gent
Deelname is gratis. Iedereen is welkom.

Inschrijven kan via een mail naar afdelinggent@compostelagenootschap.be

De infodag begint om 10 uur. Einde is zo om 17 uur.
Je  kan je lunchpakket meenemen voor 's middags. Er zullen evenwel ook broodjes te koop zijn.
Klik hier voor het dagprogramma.

Mag ik jullie die dag onthalen?

Op 21 oktober 1991 overleden.

Begonnen in hotelbedrijf in 1934.
Hotel TELEGRAPHE Wilsonplein. Piccolo (chasseur)
1935 Hotel DE LA POSTE Kouter . Chasseur, commis débarasseur, commis de salle, commis de cuisine. 
1936 3 maanden BERLIJN; Hotel KAISERSHOF keuken
         3 maanden LONDON, SAVOYHOTEL liftboy
         3 maanden PARYS Hotel BERGERE commis de salle
1937 3 maanden in fabriek
1937/1938 Kellner limonade, commis de salle, Restaurant ZELZAETE Koornmakt
38/39 second garçon in ACADEMIE DE BILLARD Kouter

Op het dak van de
Academie de Billard,
te Gent op de Kouter 1938

1939 Soldaat Officiersmess Oostende
1940 Oorlog
1941 Nightbar in Gent BARMAN
        ARCHE DE NOE Oude Scheldestraat
        Cabaret MAC Kuiperskaai
        Moulin Rouge Rond Punt
1942 Kellner in restaurant L'AVENUE, Clementinalaan
1942/43 weg gelopen voor de Duitsers
        in Parys, Rue Blanche CABARET Arche de Noe
1943/45 Duitschland chemische fabriek
        Zat-Zondag in ZILLERTAL op de Reeperbahn
1945 Restaurant de L'AVENUE
        Thérèse caissiere ik kellner
        Hotel CLARIDGE -- WILSON CENTRUM
1955 Café Floralies
1972 BUFFET STATION
1958 carferry Ostende-Dover, de ARTEVELDE 
1975 Cour St Georges

In het SMAK

Terwijl aan het water van de Nederschelde, de feestelijkheden rond de inhuldiging van het standbeeld van Willem I nog doorgaan, nemen wij de lijnbus naar het SMAK.

Van de zomer luidde de grote triomfantelijke voor iedere Gentenaar.
Daarvoor kregen we dan een gewaarmerkt document, dat de klok voor ons geluid heeft.

Het project FOR WHOM II 2018, is afgelopen.
De grote triomfantelijke hangt nu nog op het Emile Braunplein, stil en rustig.

Wij willen Willem weer

Op zaterdag 20 oktober verzamelt heel wat volk aan de Reep te Gent.
Er staat een podium opgesteld. De fanfare is er. Heel wat vlaggen, ook Nederlandse.
Om 10 uur zijn wij er ook en het wordt steeds drukker.
Met tromgeroffel komen de notabelen en de personaliteiten eraan. .
Filip Watteeuw krijgt als eerste het woord. Hij begint  over de waarde van een standbeeld in het straatbeeld.
Ooh! Ik heb het nog niet verteld. Op de Reep staat het standbeeld van Willem. Willem was koning van 1815 tot 1830.
De schepen gaat dan verder met de betekenis die Willem voor Gent heeft.
De schepen heeft ook ontzag voor de vastberadenheid van die koning. Maar wanneer is het vastberadenheid of koppigheid ?
Het beeld staat tussen twee scholen. Achter zijn rug is het een lagere school: de oogappel. Langs de andere kant van de Nederschelde bevindt zich de humaniora van Sint-Bavo.
Leuk is het om de kinderen van de Oogappel een stukje te horen en zie opvoeren. Voor zo kleine gasten doen ze dat echt goed. En de oogappeltjes zullen Willem altijd goede zeggen als ze hun school binnen gaan. De leerlingen van Sint-Bavo hebben zich eveneens in het leven en het belang van de koning verdiept. Er zijn nog meer toespraken. Ik onthou vooral de erudiete toespraak van Herman Balthazar.
Iets na twaalf uur is het zover. Het beeld wordt onthuld en bloemen neer gelegd.
We besluiten met het zingen van Klokke Roeland en De Vlaamse Leeuw.

Klik hier voor enkele foto's

Gabriel

Gabriël zegt jullie allen goede morgen.

Gabriël is iemand die gecreëerd is door Marc Leyman.
De titel van het kunstwerk is "KOPSTUK".

Ik noem hem Gabriël.
Een goede vriendin van me wil hem Rafaël noemen.

We komen  blijkbaar met aartsengelen goed overeen.

Woonzorgcentrum

Deze namiddag bezochten we met onze surplussers het woonzorgcentrum Heiveld.
Zo een inrichting is voor de ouderen onder ons die niet langer meer zelfstandig kunnen wonen.
Niet zelfstandig kunnen wonen betekent niet dat je uitgeteld bent.
Terwijl we er waren zagen we hoe ginder een 104de verjaardag gevierd werd.
De oudste inwoner is trouwens 111 jaar.
We kregen heel wat uitleg over de woonvormen en de aanpak in dat centrum, en andere van het OCMW Gent.
Zo een oude dag als ginder zou ik ook wel willen meemaken. Maar als ik 90 jaar wordt ben ik al content.

"Liefde gaf u duizend namen"

Ben je geïnteresseerd in een rondleiding in de Sint-Baafskathedraal te Gent ?

Wel ....

Zaterdag is er een met als thema de verschillende Mariabeelden.

Als je mee wil gaan, kom dan zaterdag om 14u30 aan de onthaaltafel.

Stille helden

Stille helden redden het Lam Gods

Morgen opent een nieuwe tentoonstelling in de Sint-Baafskathedraal.
De expositie baseert zich ondermeer op de film Monuments Men.
In de tweede wereldoorlog bevonden de panelen van het Lam Gods zich in een zoutmijn in Oostenrijk.

Zeer grote kunstwerken hangen in het middenschip.
Bescheidener voorwerpen zoals de krat waarin de bommen zaten om de kunstwerken te vernietigen staan in de zijbeuk.

Het wordt een controversiële tentoonstelling. Ook het kwade is manifest aanwezig.

Verkiezingen vandaag

Een affiche aan een raam. 

Ik weet al voor wie ik ga stemmen.
Weet je voor wie?
Wel ... Voor de beste.
Stemmen is verplicht.
Het is voor mij een tijd geleden dat ik gestemd heb. Bij vorige stemmingen was ik in het buitenland. Nu ben ik er wel bij.
Ik niet alleen.
Ik heb beloofd om een buurvrouw van mij naar het stembureau te brengen.
Zij is moeilijk ter been, maar ik breng haar in haar rolstoel naar het stembureau.
Wij als ouderen van dagen mogen deze keer in een kleuterschool ons stem laten horen.
Oud van dagen, maar jong van hart.

Spanning en open geest

Deze namiddag waren we in Kluisbergen, of liever gezegd op de Mont de l'Ecluse.
Een zeer mooie omgeving.
Daar woont en werkt ook de beeldende kunstenaar Marc Leyman.
We mochten bij hem ter gast zijn.

Beide werken, hierbij op de foto, maakten deel uit van een internationale expositie in Terneuzen, eerder dit jaar.
Het zijn twee tegengestelden: innerlijke spanning en uiterlijke openheid. En toch zijn de werken uit dezelfde boom gezaagd en gekapt.
Op de foto valt het niet zo op. Het zijn monumentale werken. Een vrachtwagen plus trailer waren nodig om ze te transporteren.

Wanneer heb ik eens tijd?

Wanneer heb ik eens tijd?
Zoveel te doen.
De stapel af te werken stukken links van mij, wordt precies al maar groter.
Ik zal er toch eens moeten aan beginnen.
En toch .... Het zal niet voor vandaag zijn.
Eerst nog een etentje in Merelbeke, en nadien naar Kluisbergen.

Duizend kilometer

De vrijdag in Gent is het marktdag.
Deze ochtend kwam ik op de Vrijdagsmarkt kennissen brengen.
Wandel vrienden.
Ken je de warmste week ?
Mijn wandelvrienden willen in december duizend kilometer afleggen ten voordele van een goed doel.
Iedereen die mee doet stapt een aantal kilometers. Samen moet dat dan in Wachtebeke op 1.000  uitkomen.
Doe je mee ?
Ik in ieder geval wel.

Later nieuws volgt.

De lange tocht

OKRA Academie Gent kwam deze namiddag samen in de Clemenspoort.
Gastspreker was Johan Swinnen.
Johan Swinnen vertelde over de lange tocht.
De lange tocht die het kankeronderzoek heeft afgelegd.
De professor maakte ons duidelijk wat kanker is, en hoe deze ziekte kan voorkomen en genezen worden. Hij ging ook in op de verschillende bijverschijnselen van chirurgie, radiotherapie, chemotherapie.
Hij gaf ook aan hoe de kans op kanker kan verlaagd worden.
Kanker is een ziekte die niet alleen de betrokkene treft maar het hele gezin.
Dat was ook zo toen bij zijn zoon kanker vastgesteld werd.
Johan Swinnen is niet alleen oncoloog, hij is ook hardloper.
Hij kwam te weten dat zijn zoon kanker had, toen hij een marathon in Barcelona liep.
Dat was in 2011. In 2017 liep hij weer, en dan meer dan een marathon. Hij liep naar Santiago de  Compostela. Hij droeg de verzuchtingen, de wensen van velen met zich mee op een lange tocht van 2.400 kilometer.

Weer naar Gent.

8 oktober. Onze wandelreis zit er op.
We rijden vandaag naar Gent terug.
Acht dagen, zeven nachten zijn we weg geweest.
Van maandag 1 oktober tot nu 8 oktober.
Het was een mooie wandelvakantie.
Op onze terugreis bezochten we de stad van Karel de Grote : Aachen.
Daar hebben we wat als toerist geflaneerd, het rathaus en de dom bezocht.
De dom is gratis te bezoeken. Maar als je foto's wil nemen, moet je wel een euro betalen.
Bij de Elisenbrunnen hebben we met ons groepje van vijf nog een terrasje gepikt. Lekkere soep hebben ze daar trouwens.
En daarna weer de autobus in. Huiswaarts waar onze geliefden op ons wachten.
Afgezien van wat traag verkeer op de Antwerpse ring, verliep de terugreis vlot.

Zwei Tage Wanderung

Deze zondag namen we voor de tweede dag deel aan de tweedaagse in Fulda, Duitsland.
Met onze 20 maakten we deel uit van de  83 Belgen op deze internationale wandeling.
Ik was weer met hetzelfde groepje van 5. Ook vandaag kozen we voor de 21.
Het was in tegenstelling tot gisteren meer klimmen en dalen. 364 m stijging. Bosrijk. Mooie vergezichten. Prettig gezelschap.
Een aangename tocht.
Ook veel ontmoetingen. Er zei nog iemand: De Guy komt altijd maar mensen tegen die hem kennen. Dat is dus zelfs over onze grenzen waar.
Maar ja ... De wereld van internationale lange afstandwandelaars is niet zo groot. Het is zo een beetje ons kent ons.
Na de tocht werden de IML awards uitgereikt. Dat werd voorafgegaan door een opkomst van een muziekgroep met trommels en doedelzakken.

Fulda IML de zaterdag

Vandaag wandelden we de eerste dag van de  IML tweedaagse te Fulda in Duitsland.
De meesten van onze groep kozen voor de 21 km.
Daar was ik ook bij
We vormden een groepje van vijf en trokken samen op.
We genoten van het traject dat ons vooral het landschap liet bewonderen.
Het verwonderde ons wel wat dat het traject zo vlak was.
In zo een IML tocht vormen de ontmoetingen met wandelaars uit andere landen een voorname reden om aan zo een internationale tocht deel te nemen.
En natuurlijk ontmoeten we ook veel wandelvrienden uit ons landje. Egmont Zottegem was er bijvoorbeeld ook met 30 wandelaars. Ik kwam ook Caro tegen, een wandelaarster uit Oostende. 

De vijfde dag

Deze vrijdag is weer een halve dag in de autobus.
We reizen naar Fulda.
We hebben het in de Weingarten goed gehad.
Van de deelstaat Beieren rijden we naar de deelstaat Hessen.
Het is een uur of vier rijden. Vlak na de middag zijn we er.
In de namiddag dwaalden we door de stad. Vooral hadden we aandacht voor de barok.
Maar ook de oudere gebouwen van vakwerk konden ons boeien.
Om het even met mijn eigen stad Gent te vergelijken. De figuur van Bonifatius speelde aan de rivier Fulda  dezelfde rol als Amandus aan de samenvloeiing van Leie en Schelde.
Nog een gelijkenis is dat hier veel Maria-beelden aan de straatmuren hangen.
Wat wel verschilt met Gent is dat de binnenstad vrijwel volledig verkeersvrij is. Het is in Fulda aangenaam kuieren.
En we hadden geluk met het weer. Stel je voor ! We zijn in oktober en de terrassen zitten vol.

In Regensburg.

Donderdag 4 oktober. Wij zijn in Beieren. We bezoeken Regensburg. Dat is een stad aan de Donau, aan de schone blauwe Donau.
Ik heb er nog nooit van gehoord. 's Morgens aan de ontbijttafel kom ik er al meer van te weten. Ik vind interessante informatie op het internet. Tafelgenoten vinden ook informatie. En zo weten we dat het een interessante daguitstap wordt.
Het is een uurtje met de autobus rijden.
Filip zet ons aan de Donau af.
Onze groep valt uit elkaar. In kleine groepjes of alleen stappen we de oude binnenstad in.
Regensburg is al oud. Ik kom oude verdedigingswerken van de Romeinen tegen. De poort van Pretoria dateert van het jaar 179. Twee duizend jaar geleden legerden hier Romeinse legioenen om het Romeinse keizerrijk tegen de invallen van de Germanen te beschermen.
Ik zie verschillende kerkgebouwen. Dacht ik dat in Gent veel middeleeuwse kerken bij elkaar staan, hier zijn er nog meer.
Wat me geweldig opvalt is dat alles er zo nieuw uitziet. Gebouwen van eeuwen geleden zien eruit alsof ze er pas gisteren gezet zijn. Er wordt hier nogal gerestaureerd. Verschillende gebouwen staan overigens net daarom in de de steigers. Ook de dom. Wat wij een kathedraal noemen, heet daar een dom.
Naast de kerkelijke gebouwen natuurlijk ook de gebouwen van de overheid, het voormalige stadhuis, de raadskelder. Ook een brouwerij die al vanuit de veertiende eeuw dateert.
Ik loop van het een naar het ander.
Het is hier goed vertoeven.
Het middagmaal gebruik ik in de tuin van brouwerij Spitalgarten, aan de Donau. 1 Paar Pfähzer Mit Sauerkraut und einen Scheibe Hausbrot met een groot glas bier Hellerbock. De brouwerij is daar al van in de 14de eeuw.
Om half vijf zijn we afgesproken om met de autobus naar Haibach terug te keren.
Onze groep 'Wandelen in Europa' heeft drie tafels in de eetzaal: 2 tafels van 6 en 1 tafel met 8.

Wandeldag 2 in Bayerwald

Gisteren vertrokken we vanuit Weingarten voor onze tweede wandeldag.
We trokken door de bossen, door berg en dal.
Heel wat op en neer langs uitgestippelde wandelwegen. Ons hotel ligt op 487 meter. Het hoogste punt in onze wandeltocht was op 700 meter. Leuke, soms moeilijk begaanbare wegjes. Sublieme panorama's.
We kwamen geen café tegen. Onze picknick verorberden we op een leuke zonnige open plek.
Eens terug was het babbelen in de gelagzaal.
Dan ging in nog naar de sauna.
Na het avondmaal was het gezellig samenzijn met een harmonica speler.

Wandeldag 1 in de namiddag

Vandaag was het onze eerste wandeldag in het Bayerwald.
We kozen voor het wandelpad, aangeduid met een witte 1 op een rode achtergrond.
Gewoon omdat die tocht ons hotel passeert. Zo konden we een mooie lus in de Gemeinde Haibach-Elisabethszell stappen. Dat is een tocht van 12 kilometer. We breidden het nog een stuk aan vast op een oude kasteelruïne te bezoeken.
Pittig was het wel. Op de informatie bord, bij het verlaten van de ruïne stond aangegeven dat de wandelaar anderhalf uur nodig heeft om 1 kilometer te stappen. Dat slaat dan wel op een onervaren wandelaar, veronderstel ik. Zoveel tijd hadden we nu ook weer niet nodig.
In Elisabethszell namen we een lange pauze. We konden verpozen in een hotel, met de naam Mariandl. We mochten daar ons lunchpakket opeten. We kregen er zelfs een schnapps van het huis. Gastvrij zijn de mensen in Beieren wel.
Ondertussen weer in het hotel. gedoucht en al reeds.
Nu straks om 18 uur krijgen we het avondmaal.

Wandeldag 1, de ochtend

Genoten van een heerlijk nachtrust kunnen we vanaf 8 uur ontbijten.
Ik ben er wat vroeg want op de kamer hebben we geen internetverbinding. In de gelagzaal en eetzaal wel.
Een uitgebreid ontbijt. Voor ons lunchpakket krijgen we zakjes. Ons lunchpakket kunnen we vanuit het ontbijtbuffet zelf samenstellen.
Om half tien zijn we afgesproken om aan de wandeltocht te beginnen. Ons wandeldoel is de burgruïne van Haibach.

Reisdag 1

Vandaag 1 oktober was een reisdag.
's Morgens in de vroegte stapten we met een groepje wandelaars op de autobus.
Ons reisgezelschap bestaat uit 19 wandelaars.
Een eerste tussenstop was in Aachen voor het ontbijt.
Voor het middagmaal stopten we in Würtsburg. Ik sta er een grote wordt met gebakken aardappelen. Anderen aan mijn tafel genoten van goulash soep met brood.
En dan verder naar het Bayerischen Wald.
Nu zitten we aan tafel in het landhotel Weingarten