Een zaterdagavond in het ziekenhuis.

Even van het infuus bevrijd kon ik het avondmaal gebruiken.
Daarna nam ik de gelegenheid te baat om me nog eens te douchen.
Gelukkig dat ik me uitgebreid gewassen had. Want ze kwamen weer een katheter steken
Terwijl de verpleegkundige bezig was, kreeg ik weer bezoek. Dat was tof. Maar ze moesten wel even wachten tot zij klaar was met het verband.
Weer gezellig gebabbeld.

Hartelijk dank aan de bezoekers voor hun bezorgdheid.
En ook vind ik het geweldig sympathiek dat zoveel mensen me beterschap gewenst hebben via mijn facebook berichtje

De avond valt neder, ook op de afdeling geriatrie.
We worden weer verzorgd : pilletje, polsslag , temperatuur, bloeddruk.

Sommige mensen gaan hier vroeg naar bed. Ik wacht tot 10 uur.

Een zaterdagmiddag in het ziekenhuis.

Ik had een gesprek met de arts. Zeker blijf ik dit weekend nog op de afdeling geriatrie.
De behandeling wordt verder doorgezet.

Deze middag kregen we als maaltijd kip met appelmoes en aardappelen, plus soep en nagerecht, natuurlijk.
Tegen twee uur kregen we een kop koffie.

Toen een goede vriendin op bezoek kwam, mocht gelukkig het infuus een paar uurtjes weg. Zo konden we ongehinderd beneden een cappuccino drinken.

Tegen 5 uur weer op mijn kamer, en meteen weer aan de baxter.
Ze doen hier hun best om me te genezen.

Een zaterdagmorgen in het ziekenhuis.

Om 2 uur deze nacht kwam een verpleegster me een infuus steken.
Daarna sliep ik verder.
Zo rond 7 uur ontwaakt het hospitaal. Al veel beweging van verpleegkundigen en verzorgenden in de gang.
Voor mij is dat bloeddruk meten.
Daarna het ontbijt. Gisteren had ik smeerkaas bij de boterham, vandaag perensiroop.
Rond half tien waren dan de poetsdiensten in de weer. Weer een propere kamer.

Later kreeg ik een nieuw infuus.

Het is wel behelpen zo de hele tijd met een baxter te moeten rondlopen. Zelfs naar het toilet gaan brengt wat moeite mee. Ik hoop dat ik er snel vanaf ben.

Het is stil en rustig. Mijn kamergenoot is geen grote babbelaar. En noch hij noch ik zetten de televisie aan. 

Geriatrie

Het loopt niet altijd zoals gepland.
Ik zou normaal op reis zijn in Bosnië.
Het heeft niet mogen zijn.
Ik ben naar het ziekenhuis gebracht en verblijf op de afdeling geriatrie.

Eigenlijk was het een stille rustige dag.
's Morgens naar de neurologie voor een elektro-encefalogram.
's Middags een gesprek met de neuroloog.

En in de late namiddag gelukkig weer bezoek.

Naar het ziekenhuis

Gisteren en vandaag was ik precies van de aardbodem verdwenen. Ik was thuis ziek geworden.
Vele mensen hadden geprobeerd om me telefonisch te bereiken. Maar ik heb mijn mobieltje niet gehoord.
Vrienden, kennissen en buren vroegen zich af wat er met mij aan de hand zou zijn en ze zochten me op in mijn flat.
Ik zag er zo beroerd uit, dat toch een ambulance gebeld werd.
In de wachtzaal van de spoed kon ik niet blijven zitten. Ik moest gaan liggen. Gelukkig waren er mensen bij mij.
Ik kreeg een bed toegewezen.
En dan een hele hoop onderzoeken, waarbij ook een cardiogram genomen werd, en ik verhuisde even voor een MRI scan.
Ik werd aan een infuus gelegd. En zo rond middernacht word ik naar de afdeling geriatrie gebracht.

Nooit te oud

We zijn nooit te oud om jong te zijn.
Dat zag ik op een affiche (hierbij) in de inkomhal van het lokaal dienstencentrum.
Mee doen ... Daar komt het op aan.

Bij mij, twee bruggen verder, richt het dienstencentrum een Doe Mee Week  in.
Inschrijven vooraf moet niet.
Zelf heb ik me wel nu al voor de Tai Chi ingeschreven.

De week is van 9 tot 13 september.
Kom je ook ?
Het programma staat op www.stad.gent/doemeeweek

27°C

Amai zeg !!!
Half acht in de morgen.
Mijn thermometer geeft al 27 °C aan.
Het zal een luie dag worden vandaag.

Toch zal ik wat moeten doen:
- nog een flyer voor een OKRA activiteit bijwerken.
- beginnen inpakken voor onze reis naar Bosnië
- mijn flat opruimen. Papier en glas naar de container. De gele zak hou ik voor morgen. En ook nog wat spullen naar de kringloopwinkel brengen.

De dag zal gepasseerd zijn, nog voor ik het weet.

Stilte wandeling.

Eens naar het Pajotten land vandaag.
Andere wandelaars hadden me verteld dat ik zeker eens naar de Parel van het Pajottenland moest gaan.
Dus deze morgen naar Galmaarden. Met de trein. Een beetje pech in Brussel, lang wachten om over te stappen. In Brussel Zuid is dat geen punt. Een lekkere mokka gedronken en wat sudoku's opgelost.
In Galmaarden wachtte een mijnwerker aan het station me op. Het standbeeld van de mijnwerker staat hier omdat vroeger vanaf hier werkvolk naar de mijnen in de Borinage vertrokken. Ze kwamen na het delven van de steenkool zo zwart thuis dat de wijk waar ze woonden de Congo-berg genoemd werd.
Van het station is het zo een tien minuten stappen naar het dorpsmidden.
Ik was trouwens meteen op een wandelroute 4, 6, 9 km. Zo kwam ik via de wandel pijltjes al aan de start.
Vanuit het baljuwhuis vertrokken daar de baljuwtochten.
Ik wist zo eigenlijk niet welke afstand ik zou kiezen. Maar dat was geen probleem. Van verschillende afstanden was het eerste traject toch het zelfde.
We waren al snel de bebouwde kom uit en stapten vrijwel meteen een stiltegebied binnen. De stilte kenmerkte deze tocht over smalle onverharde wegeltjes.
Toch hoorde ik ineens tractoren passeren. Ja inderdaad ! Toen we in Tollembeek op een macadam weg kwamen, passeerden er ons tientallen tractoren met veel volk op. Het was een uitstap van - heb ik me laten vertellen- van 150 tractoren. Die mensen hadden duidelijk veel plezier aan hun rit. Ze zwaaiden naar ons. De wandelaars zwaaiden terug.
In Vollezele nam ik een lange rust. Ik besloot om daarna de terugweg van 6 km naar Galmaarden aan te vatten.
Het is vandaag voor me  een wandeling van 12 km geworden.
Een licht glooiende tocht door mooie landschappen.

Ik heb het nog niet verteld. Bij de inschrijving kregen we een flessenopener. Een speciale attentie omdat de wandelclub haar 20 jarig bestaan viert. Gisteren een wandeling vanuit een Merelbeke brouwerij met eigen bieren. En vandaag een flessenopener. Het lokale bier hier noemt trouwens Spartacus.

Om terug te keren naar mijn flat te Gent nam ik de trein naar Denderleeuw en ben ik in Geraardsbergen overgestapt.

Voor foto's van medeclubleden van me, klik hier. of hier. 

In Merelbeke gewandeld.

Deze zaterdag nam ik de lijnbus naar Merelbeke, naar de wijk Flora.
Aldaar is in een gebouw waar vroeger een schoenenfabriek was nu een brouwerij.
Wel een brouwerij die de langs de ene kant de begane wegen verlaat en langs de andere kant toch met oude tradities aanknoopt.
Hoe bestaat het? De mensen die erbij betrokken zijn hadden beslist om een wandeltocht in te richten.
Een wandeling volgens de formule van de grote wandelclubs.
Hoe pak je dat aan?
Het kost heel wat: T-shirts voor de medewerkers, aanschaf van wandelpijlen en ook van jetons voor het natje en droogje van de wandelaars, materiaal van Wandelsport Vlaanderen. Met één tocht is dat geld niet terug verdiend.
Ze hebben het goed aangepakt. Ik vreesde een beetje voor de uitpijling, gewoon omdat het hun eerste tocht was. Die uitpijling was uitmuntend. Liever een pijl te veel dan te weinig.

De parcoursleiding had drie lussen uitgewerkt.
Ik besloot met de lus OUD BROOD te beginnen. Dan de FLORA te stappen en de lus LOUIS om mee te besluiten.

De lus Oud Brood bracht ons langs de Scheldekant, door de Scheldemeersen. Ook langs een groen gebied dat het Kerkgoed genoemd wordt. Dat is een plek waar ooit een kerk stond. Waar de kerk was, geven ze nu met hagen aan.
De wandelpijlen leiden ons verder naar de Molenhoek, dat is al in het dorp van Merelbeke. Daar was in een jeugdlokaal een rust voorzien.
Ondertussen kon ik het niet nalaten te vragen waarom die lus nu de naam OUD BROOD heeft. Nu je gaat het niet geloven ! Vroeger maakten mensen thuis zelf bier. Hun oudbakken brood vermengden ze met gist en hop. En ik die dacht dat oud brood alleen gebruikt werd om podding te maken.
Verder in de tocht stapten we door meer bebouwing: kastelen, kasteeldomeinen, Art Deco woningen. Ook borden met citaten uit literatuur en poëzie, geplaatst door de Bib. Wel tijd nemen om ze te lezen, natuurlijk. Aangenaam hoe de wandelmeester ons zo met verschillende facetten van Merelbeke laat kennis maken.

De tweede lus die ik stapte was de FLORA-lus. De startplaats ligt in de wijk Flora. De voorkant is op de Hundelgemse Steenweg. De achterkant is in de Verlorenbroodstraat.  Het gaat precies wel om brood. Eerst oud brood, nu verloren brood, en ik zie gelijk een aanduiding naar Le Pain Trouvé.
De tocht leidt ons door de residentiële wijk. Villa's en open bebouwing. Zelfs als het sociale woningen betreft is het een tuinwijk. Hier moet het aangenaam wonen zijn.

Voor de derde lus neem ik de lus Louis. Louis is ook een biertje dat in de brouwerij gebrouwd wordt. Louis XVIII met name. Lowie die zwiet. Ik heb inderdaad gezweet op die lus. Het was 31°C .  De tocht bracht ons noordwaarts langs het Liedermeerspark. Op het natuurgebied mogen enkel wandelaars. Fietsers niet. Hoe komt het ? Ik zag geen andere wandelaars. Wel eekhoorntjes en konijntjes. Dat veranderde toen ik Gent naderde. We bogen af. en gingen wat onder en langs spoorwegen. Helemaal tot in Moskou. Moskou in Gentbrugge dan, niet in Rusland.

Voor wat van mijn visuële indrukken, klik hier. 

Tot slot wens ik de inrichters proficiat te wensen. Hun eerste tocht is geslaagd.
Ik kijk al uit om nog eens bij de WILDE BROUWERS te wandelen.

Tai Chi in de Coyendans

Iedere donderdag morgen, deze zomer,  komen we samen aan de Gentse Sint-Baafs abdij.
We komen er om onze lichamen te laten genieten van oude Chinese krijgskunsten.
Het was de laatste keer deze zomer.
Deze morgen waren we met vijf. We noemen ons een TaiChi 37 groep
Gelijk we bezig zijn, weet onze leidster ons ook oefeningen van de Tai Chi24 doen. De vormen zijn dezelfde. De aansluiting en de ontwikkeling zijn dan iets anders.
Raymonde, die onze oefeningen leidt weet er dikwijls de 8 brokaten in te leggen.

Heb  je interesse? Kijk dan eens naar het programma van de Doe Mee Week.
Zoek naar Tai Chi beginners (Klik) .
Het is wel 80 euro voor dit  jaar 2019/2020. Ik vind het zelf wat duur, te duur. Gaan wandelen met een wandelclub is goedkoper. Maar ja .... Ik zal er toch bij zijn. Ik heb er veel deugd van.

Religieus geweld

22 augustus is door de Verenigde Naties uitgeroepen tot Internationale Dag van de Slachtoffers van Religieus Geweld.
Het zijn er velen.
Ik denk aan de velen die door de Islamitische Staat vermoord zijn.
Ik denk ook aan bepaalde landen die religieuze groepen beperkingen opleggen.

Overweeg, althans vandaag, die slachtoffers in je gebed of je  meditatie.

Wilde brouwers

Zaterdag ga ik in Merelbeke wandelen.
Er is daar op de Hundelgemse Steenweg een nieuwe wandelclub ontstaan in het kader van een brouwerij aldaar.
De 1ste Wilde Brouwers Tocht.

Ik ben benieuwd.

Zondag valt mijn keuze op de baljuwtochten in Galmaarden.
Daar is het de parel van het Pajottenland.

---

Nawoord, voor mijn indrukken over de tocht in Merelbeke, klik hier.

Sneukelwandeling

Deze namiddag stonden we met een twintigtal mensen aan de Sint-Michielshelling. Daar waren we afgesproken voor een sneukeltocht door de Gentse binnenstad. Het initiatef kwam van het lokaal dienstencentrum De Thuishaven. Onze gids was een man van VIZIT.

Hij nam ons met sappige verhalen en met historische accuratesse mee door de historische stad.
We luisterden naar wat hij vertelde over de kooremeeters, over de vrije en onvrije schippers. Over wat vroeger water was en ondertussen bestraat. Over de man die nu als beeld van de Schelde op de vismijn staat. Over de Ballenstraat in het Patershol.

Op de Kraanlei bij huize Temmerman hadden we snoepjes, waaronder cuberdons natuurlijk. Dat huis is al in zijn derde generatie en ze maken het snoepgoed zelf. Daartegenover zijn dan 3  zaken waar ze behangpapier verkopen. De winkeliers zijn 70 en 80 jaar oud, maar ze zetten hun zaak verder.

Een tweede proeverij hadden we in het Groot Vleeshuis: Ganda ham en Tierenteyn mosterd.

Voor wat foto's die ik met mijn GSM nam, klik hier.

Wondelgem wandelt

Vandaag was het weer een rijke keuze aan wandelingen. Ik had een top drie samengesteld. Uiteindelijk koos ik voor een wandeltocht in het Gentse.
De vereniging Wondelgemse Wandelvogels bestaat 50 jaar. Zij wandelen gewoonlijk in groep. Eén keer per jaar richten ze een wandeling in met vrije start.
Dat was mijn doel vandaag.
Het was nogal een eigenzinnige wandeling. Niet uitgepijld. De weg werd beschreven aan de hand van foto's.
Ik schreef me in voor de 16. Daarbij kreeg ik dan 2 pakketjes foto's. Eentje voor de lus van 12, en eentje voor de lus van 4.  Ik besloot eerst de 12 te stappen.
Jammer genoeg regende het wat. Ik prees mezelf gelukkig dat ik een plastiek hoesje bij had om de  weg beschrijving in te stoppen .
Zo vroeg in de morgen wandelden er niet veel mensen het traject dat ik gekozen had. Het bleef ook maar miezeren. Mijn bril bedoomde gedurig
Ligt het daaraan ? In Mariakerke, aan wat we vroeger de berg noemden zag ik toch wel foto 23 over het hoofd en bleef ik het fietspad in aanleg volgen. Daar heb ik trouwens geen spijt van. We (=dat is ik, dat zijn ook verschillende wandel verenigingen) kiezen voor een doortocht door de Bourgoyen. Nu was ik dan ook hemels verrast dat naast dit natuur gebied ook heel wat moois te bewandelen is.
Maar ja ...?
Ik was van de route af. Dan maar de GSM op mijn mobieltje aangezet, en dan in Mariakerke na heel wat kilometers weer op de route aangesloten.
In Mariakerke  --- Foto 35 van 62 waren we dan --- hadden we een rustpost. Gezien het miezerige weer wou ik niet buiten zitten en binnen waren alle tafels bezet door kaarters. Ik stapte dan ook door.
In het tweede traject dan weer residentiële wijken.
In de tijd dat de Wandelvogels zich inrichtten was Wondelgem nog buiten op het platteland. Nu lijkt het me een stuk van Gent geworden. 

De tweede helft van de tocht bracht ons verder in de groene rand van Gent, langs residentiële wijken van Mariakerke weer naar Wondelgem.

Voor wat foto's die ik met mijn GSM nam, klik hier

Aan het bushokje

Deze morgen stonden we met enkele mensen te wachten op de lijnbus.
Spontaan ontstaat er een gesprek.
Het ging in onze gesprekken over twee thema's.

Een mevrouw stelde vast dat we precies in een cendrier stonden. Sigarettenpeuken gewoon op de grond gegooid.
Dat mensen roken, kan ik begrijpen. Ik ben zelf een verstokte roker geweest. Maar daarom moet je je peuk niet op straat gooien. Als roker moet men zich realiseren dat er ook mensen zijn die niet roken.
Er bestaan trouwens van die kleine dicht klapbare asbakjes. Afin in mijn tijd toch. Ik veronderstel dat ze nu nog verkrijgbaar zijn. En de gebruiker kan ze dan in een openbare vuilbak leeg schudden. Zoveel moeite is dat toch niet ?

Het tweede thema ging over het weer. De kastanjeboom hangt vol. Een mijnheer beweerde dat dat betekent dat we een kwaaje winter zullen krijgen.

Hinkelspel

Op de Lousbergskaai te Gent bevindt zich de Lousbergsmarkt, een overdekte markt voor mensen met passie.
Wij blijven het op een of andere manier steeds Het Hinkelspel noemen.
Jaren geleden was hier een kaasmakerij gevestigd. Het kaas maken hebben ze verhuisd naar Sleidinge.
Ze hebben er wel een winkel gehouden. Een rijke keuze aan kazen en wijnen.
Daarnaast vormen ze met andere bedrijven een markt.
Op een zaterdag als deze is er heel wat beloop.
Mensen komen wat eten bij De Dochters van de Jaegher, kopen groente en fruit bij DeVroente of brood bij de Copain.

Oogsttocht in het Land van Rhode.

De wandelsportvereniging van het Land van Rhode heeft een goede naam. Hun wandeltochten zijn natuurrijk en volgen onverharde wegen. Op de start en op de rustposten worden de wandelaars hartelijk ontvangen. Ook vandaag hebben ze hun naam eer aan gedaan.

Midden augustus is het de oogsttocht.
De startplaats was in Oosterzele.
Ik reed er met lijnbus 49 naar toe. Eens uitgestapt en op weg naar de startzaal werden we toch wel door een fikse regenbui verrast. Ik stopte onder een boom om mijn kawee aan te trekken.  En dan verder naar het industrieterrein waar zich de fuifzaal Den Amb8 bevindt.
Ik kon het niet nalaten te denken dat met zo een fuifzaal in een industriegebied er geen buren zijn om over nachtlawaai te zeuren. Overigens in de wandeling zelf waren we vrij onmiddellijk in het landelijke.

De wandelpijlen voerden ons langs landelijke paden en wegjes. Gelukkig niet te modderig. Het viel me op dat we veel langs zogenaamde trage wegen wandelden. De werkgroep Trage Wegen Oosterzele is zeer actief.
In een school met de naam De Appelaar hadden we de rustpost. In mijn geval zelfs twee keer.
In de lus vanuit Oosterzele Dorp zagen we veel bunkers. Het verwonderde me dan ook niet dat ik zeshoekige bordjes zag met het opschrift Bunkerwandelroute.

Ik ontmoette verschillende medeclubleden op deze tocht.
Mijn medeclublid René heb ik niet ontmoet. Hij was er wel.
Nu kan ik naar zijn fotoreeks kijken. Jij ook ? Klik hier.

Marija Pomagaj

Binnenkort vertrekken we naar Medjugorje.
Dat ligt in Bosnië-Herzegovina.

We nemen deel aan een busreis.
Onderweg daarheen stoppen we even in het Sloveense plaatsje Brezje.

Het bedevaartsoord aldaar kent evenwel ook veel pelgrims die er te voet naar toe gaan.
Het is een Maria-oord: Mary of Help.
Dat staat op de postkaart, die ik ingescand heb, op de achterkant

Vive Marie

15 augustus is de feestdag van Onze Lieve Vrouw Hemelvaart.
Voor velen een vrije dag,
Voor anderen moederdag.

Eens was ik op weg in Spanje met een groep. We passeerden een kapel waar traditioneel het Salve Regina gezongen wordt. Niemand van ons kende dat lied goed genoeg om het te zingen. We hebben dan O.L.V. v.Vlaanderen gezongen.

Een andere keer dat ik me dit lied herinner is bij de Maria Ommegang in Poperinge. We waren naar de cultuurhistorische stoet gaan kijken.  Ik kon het niet nalaten bij de processie aan te sluiten en mee te stappen. Aan de Sint Janskerk besloten we door uitbundig dit lied te zingen.

Mooie feestdag iedereen.

Wandelvakanties 2020

Hoe bestaat het?
De autocar maatschappijen die wandelvakanties inrichten zijn er al vroeg bij.
Scheldeboorden heeft zijn jaarprogramma al vrij gegeven.
Van Herman en Vandamme kreeg ik vandaag een brochure in de brievenbus.
En ook Wandelen in Europa heeft al wat geprogammeerd.
Bij deze laatste stap ik trouwens in april 2020, een gedeelte van de Via Francigena in Italië.

Jefke aan het werk

Jefke is mijn robotstofzuiger.
Wel een gemakkelijk hulpmiddel.

Als ik buiten ga, laat ik hem zijn werk doen.
Ik moet er wel opletten dat de tussendeuren open zijn.
Hij draait en keert en zuigt.
Hij geraakt zelfs tussen de stoelpoten.

Als ik dan weer in mijn flat kom, heeft hij alles gedaan.
De leefkamer, de slaapkamer, de keuken, de badkamer, het halletje.

Wat ik dan wel nog moet doen is: het stof dat hij opgezogen heeft, uit het bakje verwijderen.

Goldfinger op de Kouter

Toe ik deze voormiddag in Gent over de Kouter liep, weerklonk daar Goldfinger.
Op de kiosk was een brassband aan het spelen : Maltby Miners Welfare Band. 

Ik zelf was op weg naar mijn bank. Ik moest nog mijn Mastercard afstemmen voor mijn volgende buitenlandse reis.

Het was al een hele reeks boodschappen vandaag:
Eerst naar de post.
Dan naar de sleutelmaker voor reservesleutels.
Dan naar mijn flat, want de man van Mister Minit had me aanbevolen ze onmiddellijk te proberen. Ze deden het, en ik dan naar de Kringloopwinkel om wat spullen weg te brengen. Dan kon ik verder naar de bank. En terwijl ik toch in de buurt was gelijk de AVA aangedaan.

Het is vandaag een dag om een en ander bij te werken: correspondentie, inschrijvingen, activiteiten melden, een flyer maken, contact met de syndic, een plaquette ontwerpen, verslagen maken.

Ik kom niet klaar vandaag. Morgen is er weer een dag.

Het feesten gaat verder

Er zijn nogal wat feesten nu.
Donderdag waren we op een familiefeest in park Malter.
Vrijdag met de mensen van De Horizon een BBQ feest.
Vrijdag en zaterdag een tocht met veel ambiance die altijd een feestelijk gevoel geeft.
En vandaag, zondag, bezoeken we nog de Patersholfeesten na het middageten.

Van af maandag weer rustiger tijden. 

Verhelsten op de dodentocht

We waren erbij op de Dodentocht.

4 Verhelsten.

• Thomas 6 de keer
• Esther 1ste keer
• Heiko 25 ste deelname
• Ik de 12 keer aan de start.

Weer veel volk. Zo een 13.000 mensen waren op de startplaatsen.
Het enthousiasme en de courage straalden ze uit. 

We bleven gespaard van de plensbuien die ons vorig jaar teisterden.
In de drukte bij de inschrijving was ik mijn familie verloren. Om 21 uur vertrok ik. Het duurt wel zijn

tijd tegen dat zo een massa in beweging komt.
In het begin is het als een grote processie wat doorschuiven.
Langzaam bereiken we een flink staptempo. Het is overigens gemakkelijker gewoon met de meute mee te stappen dan zigzaggend proberen voorbij te steken.
Er wordt veel gebabbeld en er heerst hilariteit terwijl de avond invalt.
Zelf moet ik ineens wat sneller beginnen stappen om het toilet te bereiken. Grote groepen toiletten staan opgesteld. Er zijn meer mensen die naar de WC moeten, gelukkig geen lange wachtrij. Waarom moet ik net last hebben van buikloop ?
Op het water na, laat ik de bevoorrading aan mij voorbij gaan.
In de nacht koelt het niet af. Het is gezellig al die lichtjes van de zaklampen en koplampen te zien van de grote groep over de slingerende wegen.
In Breendonk neem ik toch een korte rust.
En dan volgt in mijn ogen het mooiste stuk van de tocht. Het is wel een lang stuk van 10 km. Door mijn buikproblemen kan ik er niet echt van genieten. Ik ben blij dat ik Steenhuffel bereik.
Vandaar dan weer verder. Ondertussen zijn mijn zoon, ik en mijn kleindochter weer samen aan het wandelen. Maar weer moet ik mijn tempo versnellen. Weer naar de WC.  In Merchtem besluit ik dat het niet te doen is. Ons groepje valt uit elkaar. Zij trekken verder en ik vervoeg de opgevers.
Het is allemaal goed geregeld in de dodentocht. Ook de bezemwagens.

Zo was ik vlot weer in mijn flat en kon ik via de tracking het verloop verder volgen. Ik keek ook naar

de gazet van Antwerpen en naar het Laatste Nieuws.
En daar las ik ineens dat mijn zoon Heiko op het einde van de tocht zijn vriendin te huwelijk heeft gevraagd. Luid applaus van de toeschouwers. Klik hier

Onze uitslagen:

• Heiko, 100 km aankomst 16u03
• Esther, 100 km aankomst 18u28
• Thomas, 100 km aankomst 18u28
• Guy, 54 km opgave 7u26

54 van de 100 gestapt.

We waren met zijn drieën van de trein gekomen. Vele anderen ook.
In de drukte geraakten we elkaar kwijt.
Het was heerlijk stappen, gewoon met een T-shirt aan.
Maar ik had toch wel pech. Steeds weer naar het toilet moeten gaan. Zo gaat het wandelplezier wel verloren.
Ondertussen was onze 3GEN weer compleet.
Maar de diarree ging niet over. Ik had nochtans imodium mee, en geslikt.
Meer dan 50 kilometer gestapt, besloot ik in Merchtem te stoppen.
Thomas en Esther stapten verder en ik vervoegde de opgevers. Ik werd uitgescand, en ik was niet alleen. Twee bezemwagens vertrokken met in elk 6 opgevers. De laatste 46 km dus met de bezemwagen naar Bornem terug.
Dat heb ik nu ook eens meegemaakt.
Klasse: de chauffeur zette ons aan het station van Bornem af.
En zo was ik om 10 uur al in mijn flat.
Overigens heb ik het nagekeken. Thomas en Esther zijn Opdorp al voorbij. Heiko is sneller is heeft al meer dan 75 kilometer gestapt.
-----
Nawoord: Verhelsten-op-de-dodentocht.html

BBQ feest in DE HORIZON

Deze middag was het een bijzondere maaltijd in ons lokaal dienstencentrum aan de Lousbergskaai.
Het was een BBQ-maaltijd.

Weer een prettig gezelschap onder elkaar.
Het heeft ons gesmaakt.

Bijgaande foto komt uit een reeks die Nicole op Facebook plaatste.

Feest in Malter

Deze donderdag kwamen heel wat leden van de familie De Moor samen in Malter, het dierenpark te Heusden.
Het was een hartelijke kennismaking, dan wel weerzien.

Na de maaltijd bezochten de kinderen de diergaarde en het speelpein ook natuurlijk.

Na Malter bezochten we nog een manège.

De dag sloten we met een gezellig samenzijn in Merelbeke.

3 GEN DOTO

Morgen stappen we de dodentocht.

We = dat zijn 3 generaties.

Je kan je voorstellen dat in de 50 jaar dat die tocht al gestapt wordt er wat generaties over heen zijn gegaan.

Lees het artikel in Het Laatste Nieuws, klik hier

Atoombom

Wie heeft ooit in de wereld een vernietigende atoombom gegooid ?
Juist ...
Een staat waar toen Trump nog niet eens de baas was.
6 augustus 1945

Reigers langs kastelen.

Het meest bekende kasteel
van Mariakerke.

Zondag 4 augustus was ik erbij op de kastelentocht van de reigerstappers.

De reigerstappers vormen  een wandelclub uit Vinderhoute.

De kastelentocht richten ze al meer dan 40 jaar in. Ik heb die tocht al enkele keren mee gestapt en ook dit jaar wou ik erbij zijn. 

Wel had ik een praktisch probleem. Hoe naar de startplaats geraken ? Vanuit Gent vertrekt de eerste lijnbus 65 richting Vinderhoute op zondag pas om 9u35. Voor een vroege wandelaar als ik, is dat nogal laat.

Dan dacht ik. Laat mij maar bus 3 nemen richting Mariakerke. Vandaar ga ik dan wel verder. Ik herinnerde me dat 't Geestje bij wandelingen dikwijls een rustpost is. Ook vandaag was dit zo. Daar aangekomen besloot ik om van ginder uit de 22 te stappen. 

De wandelpijlen brachten me langs de Bourgoyen-Ossemeersen. Iedere wandelaar weet dat het ginder heerlijk dwalen is. Nadien stapten we langs het Leeuwenhof, een vogelrijk gebied met een grote plas. Het bleef puur natuur met een passage door een vrijwilligersbos.  Met een tocht door Luchteren kwamen we dan aan in de Campanje.
De kastelentocht doet zo zijn naam wel eer aan, met een rustpost in een kasteel.

Ik profiteerde ervan om de croissants die ik mee gekregen had op te eten, en kocht er een kop chocolademelk.
Het volgende traject bracht mij langs trage wegen door de vallei van de Oude Kale en door kasteeldomeinen naar Vinderhoute. Door de vele boompartijen was dit een schaduwrijk traject met veel kleurschakeringen.
Bijna aan de startplaats liep ik toch wel verkeerd. Gelukkig floot een medewandelaar mij terug.
In Vinderhoute aangekomen moest ik mij nog inschrijven. Na meer dan 15 km gestapt deed ik dat, en liet gelijk mijn boekje afstempelen. Zoals de meeste clubwandelaars laat ik graag een stempel plaatsen in mijn wandelboekje.
Het was geweldig druk in de voetbalkantine, daarom besloot ik om gelijk door te wandelen op het eerste traject. (Voor mij het laatste.)
Het traject van 5,3 km ken ik door en door. Aan de Speibrug vroegen enkele wandelaars zich af wat voor waters ze zagen. Ik heb het hun verteld. Aan de Trekweg sloegen we rechtsaf op een opgehoogd baggerterrein. Wat vroeger uit het kanaal gebaggerd is, hebben ze met grond overdekt en is nu een terrein dat velen bewandelen.
Dat deed me denken dat ik vandaag in tegenstelling tot gisteren weinig knooppunt wandelaars tegen kwam. Wel veel fietsers trouwens. Dan door de groene velden richting Mariakerke.
Na een doortocht door de begraafplaats aldaar kwam ik weer aan in 't Geestje. Einde van mijn tocht deze zondag.

Voor enkele foto's klik hier. 

Hoevetocht

Ieder jaar in het weekend voor de dodentocht richt wandelclub IBIS een wandel 3 daagse in.
Vrijdag, zaterdag, zondag.
Vandaag was ik erbij. De wandeling op de tweede dag draagt de naam 'hoevewandeling' .  Zij wordt met gele pijlen aangegeven. Wij zagen nog wat blauwe pijlen van de bloemkoolwandeling op dag één. De wandeling op zondag wordt door rode pijlen aangegeven.
Bij de inschrijving koos ik voor de 21 km. De tocht is evenwichtig opgebouwd: 4 trajecten van zo een 5 km en 3 rustposten.
Het eerste traject bracht ons doorheen een groen, ruig gebied. Dan passeerden we een wijngaard en veel akkers met bloemkool, prei en andere groente. In de voetbalkantine te Oppuurs hadden we een eerste rust. Ik kon niet nalaten te denken dat velen hier volgende week ook zullen zijn in de  doortocht van de Dodentocht. Daar volgde een plaatselijke lus. De eerste keer was ik niet blijven zitten. De tweede na zo een tiental kilometer gestapt te hebben, nam ik wel een pauze.
Het derde traject was weer pico bello. Die eindigde in Liezele in Schemelbert, een hof met leuke brugjes en water.
Er was zelf een zanger die ons met zijn muziek aan het toetsenbord verblijdde.
Het vierde stuk bracht ons weer naar Puurs. Gezellig doorheen een rommelmarkt. Een mevrouw vroeg me of we wel goed op weg waren. ZE was zodanig naar de koopwaar aan het kijken dat ze de pijlen niet zag. Toen ik er een aanwees, en ook een vervolgpijl was ze gerustgesteld.
Het was een mooie zomerse tocht.
Puurs en Oppuurs doen we ook aan in de dodentocht. Wat IBIS kan en de dodentocht niet is ons langs landelijke paadjes doen wandelen. Dat charmeert me in deze wandeltocht van IBIS. 

Voor enkele visuële indrukken, klik hier. 

Afscheid in Westlede

Naar Lochristi deze middag.
Een goede kennis van me is overleden.
Het is een man die me jaren geleden, toen ik in de penarie zat, geweldig geholpen heeft.
Ook daarna kwamen we elkaar geregeld tegen, aan de Muide met name.
Onverwacht was hij ziek geworden, in de coma geraakt, en daar niet meer uit ontwaakt.
Het was een bescheiden man. Zo wou hij ook afscheid nemen van het leven. Geen doodsbrieven. Geen aankondiging in de krant. Geen uitvaartdienst. Geen doodsprentjes dan ook.
We waren toch met zo een vijftigtal mensen komen opdagen, naar de strooiweide.
In stilte en respect werd zijn as uitgestrooid.
We nemen deel in het verlies.