Toen mijn moeder geboren werd, was mijn tante al 4 jaar.
Ze woonden toen in de Kraanlei te Gent. Het was een groot oud huis met vele kamers. In de voorste kamer werd niet geleefd. Alles stond er zo maar te staan. Een venster gaf uitzicht op straat. Dat verschafte veel kijkgenot op de feestdagen. Mijn tante voelde zich in die tijd een prinsesje.
Toen ze een tiener werd kwam de crisis, en na de crisis werd het oorlog. Maar ze verbitterde niet. Na de bevrijding huwde ze. Iets later huwden ook mijn ouders. Daardoor waren mijn kozijns, mijn broers en ik als leeftijdsgenoten veel te samen in Sint-Amandsberg en in Gent, in de drukkerij en in het café. We kunnen nu nog haar inzet en behulpzaamheid herinneren en opnieuw beleven.
We hebben haar vandaag naar Campo Santo gebracht. Ook buiten Campo Santo zal ze blijven leven. We blijven dankbaar voor wat ze voor ons betekend heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten