Pannenkoekentocht

Op 10 november in Balegem geraken was al een beleving op zichzelf. 
In het station Gent-Sint-Pieters vroegen veiligheidsbeambten en controleurs de vervoersbewijzen van iedereen, en zeker van de vele mensen die van TECHNO terug kwamen. Dat jonge volkje had een toffe muziek- en dansnacht achter de rug.
Een tweede facet was dat er geen trein richting Geraardsbergen vertrok. Dit weekeinde waren er werkzaamheden gepland. Ik mocht dan ook eerst naar Merelbeke sporen om ginds de trein naar Balegem te nemen. Wel meer dan een half uur wachten, maar binnen was het warm. De trein vertrok om 9u20, maar we konden gelukkig al vast in het treinstel plaatsnemen. 

Daarmee was ik voor mijn manier van doen laat in Balegem. Toen ik me inschreef waren er zelfs al mensen die hun wandelboekje lieten afstempelen.

Ik koos voor de wandeling 21, een tocht van 22,5 kilometer. Na een koffie en een broodje vertrok ik voor een eerste lus van zo een 4 km, die ons langs de Molenbeek, de Krekelberg en een watermolen bracht. De bijzondere erfgoedplekken worden trouwens goed aangeduid met informatie borden "Een toer door Balegem".
Terug in de startzaal stapte ik gelijk door voor het volgend traject. Oombergen was de richting waar we heen trokken.
Het parcours dat we bewandelden was wat heuvelachtig, af en toe slijkerig en modderig. Maar ja ... Als je daar niet tegen kunt, moet je niet Balegem als wandeldoel kiezen.
Trouwens, anderen houden net van zo een parcours dat wat vettig is.
We stapten langs een molen met de naam Guillotinemolen. Ooit zou iemand bij het verlaten van de molen door de wieken onthoofd zijn. Vandaag moesten we daar geen schrik van hebben, want de wieken lagen naast de molen op het land.
We wandelen in Balegem, en zo kwamen we ook aan de steengroeven waar ze de Balegemse steen uithalen.
Het weer werd wat slechter, en omdat ik moest uitkijken waar ik mijn voeten plaatste keek ik wat minder rond, en genoot meer van de weg dan van het uitzicht.

In Oombergen aangekomen was het tijd voor soep met een boterham, en dan een plaatselijke lus. Daarbij kregen we zelfs een hagelbui over ons. Ik had mijn paraplu niet voor niets mee genomen. Na een tocht door Kottem belandden we weer in Oombergen, om dan weer richting Balegem te trekken.
Het werd een tocht door de regen. En hoe bestaat het? Pas als ik aankwam, kwam de zon er door. 

Het was dan ook in het zonnetje dat ik met andere wandelaars weer richting station stapte. Iedereen was content en tevreden. De ene over het parcours, de andere over de pannenkoeken.
Het is altijd weer de moeite om het Land van Rhode te bewandelen.
Klik hier voor wat foto's van mij. En natuurlijk vindt je ook bij andere wandelfotografen wel een album.