Het is herfstig novemberweer. Het jaar loopt zachtjes naar zijn einde toe. Ook ik wordt er me van bewust dat ik misschien niet lang meer te leven heb.Ik was op bezoek in het crematorium van Lochristi. Velen van mijn dierbaren zijn hier verast en uitgestrooid. Ik was al in een triestige stemming en het miezerig weer maakte me nog meer weemoedig.
Maar het is mooi om hier op bezoek te komen. Onze vrienden en familie die ons verlaten hebben, krijgen nog altijd een bloem. Ieder jaar staan er meer en meer chrysanten.
We blijven hen herinneren. In onze gedachten leven ze verder. En wat ze gedaan hebben betekent veel voor ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten