Modderbrij

Vandaag was het weer eens een midweekwandeling van Egmont. Wie een winterse wandeling door een bevroren landschap verwacht had kwam bedrogen uit. Miezerig regenweer had de toffe paadjes herschapen in lange modderstroken.
Vanuit de start in Erwetegem mochten we over drassige wegen stappen. Gelukkig was ik goed en waterdicht geschoeid. De doortocht door de Steenbergse bossen was een avontuur op zichzelf. De wandelweg naar Sint-Maria-Oudenhove was een onbegaanbare modderbrij. Ik maakte er ongewild kennis met de Zottegemse bodem. Gelukkig valt een mens zacht in de modder.
Toen ik de rustpost binnenkwam trachtte ik meteen de ergste modderbrij van mijn handen en jasmouwen te verwijderen. Nadien liet ik me de soep goed smaken met een broodje braadworst.
Wat zou een wandeling in Zottegem zijn zonder dat broodje braadworst?
Na de 6,8 km die ons naar de rustpost bracht, koos ik nu voor de meer gemakkelijke 4,9 km om terug te keren naar de startplaats.
Ondanks het moeilijke parcours viel me de opgewekte stemming van de deelnemers op. Het zijn niet allemaal doorwinterde wandelaars, maar met zo een wandeling heb je achteraf straffe verhalen te vertellen thuis. Je hebt ten minste wat beleefd.