|
Drie dagen na elkaar gewandeld. Het waren 3 totaal verschillende wandeltochten. En telkens wandelingen, waar mijn bewondering voor de inrichters uitgaat, omdat zij ons zo een mooie tocht konden aanbieden.
Vandaag wandelde ik een stadswandeling. WSK Marke was de inrichter van de 4de kunststedentocht dit jaar. Die vond plaats in Kortrijk.
De inschrijving gebeurde aan de hand van onze lidkaart, die ingescand werd.We kregen bonnetjes mee voor een appel en andere consumpties onderweg. We konden we genieten van de verschillende historische gebouwen die Kortrijk rijk is.
Een mooie tocht. Ik wandelde de 13 km, die in feite de 7 was, met wat uitweidingen.
De historie van Kortrijk en zeg maar van Vlaanderen werd sfeervol belicht.
In de OLVrouwkerk nam ik een foto van de gulden sporen die het voetvolk op de ridders veroverd hadden. Enkele andere wandelaars zeiden tegen me, dat ze zich afvroegen wat ik fotografeerde. Toen ik hen op de gulden sporen wees die in de ommegang van het koor opgehangen zijn hoog boven ons hoofd, waren ze tevreden. Anders - zeiden ze - hadden ze er gewoon onder door gelopen, zonder ze op te merken.
In de rustpost was het tijd voor soep met een broodje.
We willen veilig wandelen en trokken na de rust dan ook ons fluo-vestje aan. Het donker begon te worden. 'Ik wandel veilig is' ook onze slogan.
In de tweede etappe mochten we zelfs de Broeltoren binnen.En dan dwaalden we verder langs de Leie om in de duisternis weer de startzaal te bereiken.
Het was in Kortrijk een sfeervolle tocht, die de naam feeëriek ruim verdiend.
De inschrijving gebeurde aan de hand van onze lidkaart, die ingescand werd.We kregen bonnetjes mee voor een appel en andere consumpties onderweg. We konden we genieten van de verschillende historische gebouwen die Kortrijk rijk is.
Een mooie tocht. Ik wandelde de 13 km, die in feite de 7 was, met wat uitweidingen.
De historie van Kortrijk en zeg maar van Vlaanderen werd sfeervol belicht.
In de OLVrouwkerk nam ik een foto van de gulden sporen die het voetvolk op de ridders veroverd hadden. Enkele andere wandelaars zeiden tegen me, dat ze zich afvroegen wat ik fotografeerde. Toen ik hen op de gulden sporen wees die in de ommegang van het koor opgehangen zijn hoog boven ons hoofd, waren ze tevreden. Anders - zeiden ze - hadden ze er gewoon onder door gelopen, zonder ze op te merken.
In de rustpost was het tijd voor soep met een broodje.
We willen veilig wandelen en trokken na de rust dan ook ons fluo-vestje aan. Het donker begon te worden. 'Ik wandel veilig is' ook onze slogan.
In de tweede etappe mochten we zelfs de Broeltoren binnen.En dan dwaalden we verder langs de Leie om in de duisternis weer de startzaal te bereiken.
Het was in Kortrijk een sfeervolle tocht, die de naam feeëriek ruim verdiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten