Vandaag was ik in het theater voor een theatermonoloog van Kurt Defrancq.
Het was een aparte enscenering. Als publiek namen we op het podium plaats, terwijl een celliste in alle bescheidenheid haar cello bespeelde. Op de scene ook een ziekenhuisbed.
We waren met zo een 120 tal toeschouwers, afkomstig uit de LDC's Horizon en Wibier, en het WZC Heiveld. We dat waren de medewerkers, professionelen of vrijwilligers, en mantelzorgers.
De theaterstuk droeg de naam 'De mantel vd liefde' Het was een monoloog, of laat me liever zeggen een dialoog, door dezelfde acteur gespeeld tussen een zorg behoevende vader en een zorg verlenende zoon. Het greep ons aan hoe de acteur de emoties kon verwoorden en uitbeelden op de scene.
Met die dynamiek die uit het stuk spreekt, komen de zwakheden aan bod, en ook de manieren om sterk te staan.
De voorzitter van het OCMW Gent, die ons uitgenodigd had ging dan ook na de voorstelling dieper in over de mogelijkheden die wij, en de LDC's in het bijzonder kunnen bieden, om de ouderen zolang mogelijk thuis te laten verblijven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten