Zo vanop de 5de verdieping de nachtelijke skyline van Gent bekijken, is op zichzelf al een goede reden om in de duisternis de trappen in die voormalige textielfabriek op te gaan. .
In de drukkerij kreeg ik zelf een pas gedrukte kalender voor 2017 mee. Enkele mede bezoekers informeerden naar workshops over die oude druktechnieken. Ik begreep dat ze die zouden kunnen volgen.
Het textielgebeuren heeft so wie so mijn interesse. Ik verblijf nu eenmaal rechtover de katoenspinnerij en weverij van Lousberg. Tot in 1933 heeft dat industriële bedrijf daar aan de Reep bestaan.Waarom de fabrieken verdwenen zijn, weet ik niet. De gebouwen werden klaslokalen voor een school, waar nu nog altijd de Zusters van Liefde een gemeenschap hebben. Sint-Bavo noemt het college, ook gekend als de groentjes, maar dit ter zijde.
De kinderen kunnen nu naar school gaan. Vroeger moesten ze gaan werken. Dat was het thema van een tentoonstelling over kinderarbeid. We kennen allemaal het schrijnend verhaal van de meisjes die 's morgens om 5 uur al op weg waren naar de fabriek om in de vochtige continu te werken. Ik werd ook getroffen door andere vormen van kinderarbeid: de schoorsteenvegers. De kinderen konden door hun kleine gestalte in de schouwen, en daar het roet afkrabben.
Of nog: kinderen die in de muziekbusiness te werk gesteld worden. Met als hoogtepunt Sandra Kim. Niemand. Ook onze minister was niet beschaamd omdat een meisje van 13 jaar niet meer naar school ging.
Ik heb alvast een goed voornemen gemaakt: Ik sluit me aan bij het VIAT, dat zijn de vrienden van het MIAT. Er staan wat boeiende thematische wandelingen op hun programma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten