Een woensdag

Deze morgen moest ik nog eens naar mijn neuro psychiater. Dat is iedere week zo, en het voorkomt dat ik onbezonnen acties onderneem.
Terwijl ik daarna op de tram stond te wachten kreeg ik ineens een telefoontje van mijn advocaat. Er is een vonnis. De echtscheiding komt er. Ik heb Ginette graag gezien en geliefd, maar ik ben toch niet van plan om tegen het vonnis beroep aan te tekenen. Ook al denk ik soms : liever een goede ruzie dan uit elkaar te gaan.
Terug in mijn verblijf in Gent, zat er dan tussen de post een  factuur van de ambulance, van de ziekenwagen. Die mensen hebben me na mijn (kort) verblijf in het Antwerpse Middelheim ziekenhuis weer naar Gent gebracht. Het te betalen bedrag viel me nog mee.
Nogmaals mijn dank aan al de mensen die me door mijn moeilijke situatie helpen.