Door Binche en Thuin

 Aan de Samber, in het land van Thuin is ieder jaar opnieuw de 100 km wandeltocht van Les Marcheurs de la Police de Binche. Dit jaar was dat op 18 (en 19) juni 2014. 

Om 21 uur vertrekken vanuit het Kursaal van Binche. Ik was er ruim op tijd. Ik had me niet op voorhand ingeschreven, en moest dan ook alles nog in de startzaal doen. Het beloofde een warme nacht en een hete dag te worden.

De meesten volgden dezelfde taktiek als het groepje waar ik me bij aangesloten had. We wilden in de nacht snel wandelen, zodanig dat we overdag niet te veel kilometers meer moesten doen. Na de vestingen en het Gallo-Romeins museum sloot ik me aan bij het groepje met Dirk en 2 anderen. Ze stapten weliswaar iets te vlug voor mij, maar ja …. In de nacht wandel ik niet graag geïsoleerd.

De tocht kent  14 bevoorradingspunten. Dat is uiterst verzorgd. En zeker met zo een weer . Op iedere post kon ik mijn drinkbus bij vullen.

De bagagerust halfweg was in Fontaine-Valmont. Daar kregen we een goed ontbijt van spek met eieren.  We konden ons verfrissen, vers ondergoed en sokken aandoen, en de zaklamp bij onze bagage achterlaten.

Eens dat het klaar werd konden we van de streekeigen uitzichten genieten. Langs een klim in het bos en de hangende tuinen bereikten we het belfort van Thuin, om vandaar weer af te dalen. Altijd opnieuw weet ik op deze tocht te genieten van de indrukwekkende ruïnes van de abdij van Aulnes.

Ondertussen was ik van wandelgezelschap verwisseld, en stapte aan een trager tempo met Willy. En … Hoe bestaat het? Net in een traject van 8,6 kilometer mislopen we ons toch wel, zeker.  Maar niet getreurd. Even terug keren en dan beter opletten. Maar het begon wel in onze benen te zitten. Willy bleef op de rustpost zitten om een wat langere pauze te nemen, en ik stapte met Maneblussers verder.

We hadden nog een abdij in onze tocht:  L’Abbaye de Bonne Espérance.  Een abdij die nog bestaat, en bovendien een eigen bier heeft.  Na deze caférust, vingen het laatste traject aan.

En daar zagen we het belfort van Binche al. Het einde van deze verhitte mars, kwam in zicht. Nog even een rondgang langs de vestingmuren, en we konden na 19 uur stappen, onze tocht afronden.

Een tocht die de moeite waard is, hoewel er deze keer relatief veel opgevers waren. Het snelle tempo in de nacht, en de hitte overdag hadden hun tol geëist.

In de trein terug werd er geanimeerd en enthousiast over de tocht na gababbeld.

Behalve mijn medewandelaars en de inrichters wil ook de supporters bedanken voor hun aanmoedigende SMS-jes, en onverwachts een paar Duintrappers die deelnamen aan de Marche d'attente van 25 km.
Voor mijn fotoverhaal, klik hier.