We vormen daar een goede tafel, met zijn achten. Het is een grote tafel. Aan de andere tafels zitten ze met minder.
Onze achtergronden zijn verschillend. Onze gebreken ook.
Sommigen kunnen niet goed uit de voeten. Anderen zijn niet goed bij hun hoofd.
En er zijn ook nog mensen, waaraan je niets ziet. Het wekt altijd mijn bewondering op hoe die voor hun medemensen behulpzaam zijn. Plaats maken zodanig dat de mensen die een rollator gebruiken goed kunnen passeren. Soep halen, de hoofdmaaltijd halen, opruimen.
In ons bestaan heerst echt nog goedheid.
Maar omstandigheden leiden er soms toe, dat iemand niet meer kan komen.
De dame op de foto was gisteren voor het laatst aan onze tafel. Het is bijna niet te geloven als je haar ziet. Ze is wel 75 jaar.
Haar dochter die voor haar zorgt, heeft het nu anders geregeld voor de maaltijden.
Gisteren hebben we dan ook van onze tafelgenote afscheid genomen met een knuffel en een kus.
Het gaat haar goed. Dat wensen we uit de grond van ons hart haar toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten