De Canisvliettochten hebben me in 2002 laten kennis maken met de wandelen in clubverband. Ik wil er dan ook graag naar toe. Deze tochten van de wandelclub De Kwartels vertrekken vandaag vanuit Zelzate.
Tegen half tien ben ik er. Nog ruim de tijd om voor de 30 km te kiezen. Eerst heb nog wat te regelen met het secretariaat. Dat had ik niet voorzien, maar het was een aangename verrassing. Er wachtte me nog een cadeautje.
Dan me inschrijven, nog een broodje eten en een koffie drinken, en heel wat goede dag zeggen. Het is precies lang geleden dat ik bij de club waarbij ik ben aangesloten gewandeld heb.
De parcoursmeester had heel wat afstanden uit gepijld. Bij onze clubwandelingen wandelt iedereen aan een tempo dat hij / zij zelf bepaald. Je kiest de afstand die je het best ligt, of waarvoor je tijd hebt. En het startuur bepaal je zelf. Vele wandelaars houden van zo een vrije formule.
7 km, 10, 14, 20 dan wel 30 km. Voor elk wat wils. Zelf koos ik voor de 30, en om 10 uur zette ik aan. Langs de visvijver, over het tracé waar vroeger het zeekanaal lag, en een ombuiging langs trokken we de grens over, naar Nederland, naar het natuurgebied de Canisvliet.
In de Baeckermat hadden we de rust. Verschillende afstanden kwamen hier samen. De 30 kwam hier zelfs 3 keer langs. Een keer na de doortocht langs Canisvliet, dan een kort stuk langs de Molenkreek, die vrijwel volledig voor vissers is ingericht, en waar we mooie waterlelies konden bewonderen. Na dit korte stuk, at ik soep met brood want nu volgde een lus van zo een 9 kilometer. Noordwaarts langs het kanaal werden we een ecologische zone ingeloodst, met vlieten, en af en toe een recht stuk water, duidelijk uitgegraven en waarvan ik vermoed dat die deel uitmaakten van een verdedigingslinie.
Het was warm, bij de rust een goede koude cola, en dan verder op stap, nu langs het oosten van Zelzate zuidwaarts in de richting van het instituut Sint-Jan-Baptist.In dit traject wandelden er meerdere afstanden samen. Dat houdt dan heel wat ontmoetingen in.
Op de rust in Sint-Jan-Baptist hoorde ik dat enige van mijn wandelkennissen me al voor waren. Had ik toch vroeger moeten aanzetten deze morgen..
Op het einde was er nog ruim de tijd om na te babbelen, vooraleer ik de autobus weer naar Gent nam.
Wandelen is heerlijk. Wandelen bij de eigen club is dat zeker.
Nawoord: lees het verslag van Caroline, klik hier.
Voor mijn fotoverhaal, klik hier.
1 opmerking:
Jammer dat we elkaar niet gezien hebben. Wij zaten op de 10 vandaag.
Groetjes
Een reactie posten