Op 30 sept 1986 ging ik weg

Dit is de tekst van een speech van een van mijn beste collega's 

toen ik afscheid nam om een nieuwe job te aanvaarden.

Afscheid van Philips Terneuzen.

Beste Mensen en vooral Guy,

Zoals we van Leo al gehoord hebben, is Guy dertien jaar geleden begonnen bij Philips Terneuzen. Hij is in de loop der jaren veel veranderd, nu zijn we eindelijk zover dat we hem durven laten gaan, maar we hebben hem bereid gevonden om nog eens te laten zien hoe hij is begonnen. Hij komt nu naar binnen ……

Neen, dit is niet overdreven. Vroeger liep hij zelfs op blote voeten, maar dit wilden we jullie niet aandoen.
Het is hem later trouwens ook verboden …… omdat er teveel glas op de productievloer lag, werd hem verteld.

Het duurde niet lang of Guy kreeg in de gaten waar de centjes bij Philips Terneuzen beheerd worden en hij ging bij de Administratie werken. Welke regeling er ook was, Guy profiteerde van “gans de bazaar!”
Zo ontving hij vroeger o.a. de grensarbeiderstoeslag, en van de kinderbijslag voor buitenlanders maakte hij het meest van allemaal gebruik. Nu ontvangt hij zelfs nog ploegentoeslag omdat hij dertien jaar geleden eventjes in de Neon gewerkt heeft.

Gevarengeld heeft hij echter nooit gekregen, hoewel het werken op de Administratie gevaarlijker is dan de meesten van jullie wel denken. Kijk maar eens, dit is één van Guy z’n stropdassen. Hij was papier aan het vernietigen. ’t Is zelfs meermalen voorgekomen op onze afdeling! Misschien valt het jullie wel op dat er bij ons tegenwoordig weinig stropdassen gedragen worden.

Ook verder weet hij aardig wat bij te verdienen?
Hij heeft zelfs hier op het bedrijf een bijbaantje. Iedere morgen geeft hij het weer van Terneuzen door aan het K.N.M.I. (zelf zegt hij aan de Centrale in Eindhoven).
Eén keer, ’t was al bijna half vijf, was hij het helemaal vergeten. Toen het K.N.M.I. hem zelfde belde zei hij: “Ik heb vandaag nog geen tijd gehad om naar buiten te kijken”, terwijl hij juist voor het raam stond!
Om hem een beetje te helpen, hebben we hem toen een Belgisch weerstation gegeven.
Het touwtje hangt nu op “mooi weer”.

(Een klein secondje).

Verder was Guy zeer fanatiek in z’n werk: zijn hoogtepunten lagen tussen vijf voor twaalf en twaalf uur en tussen tien voor half vijf en half vijf.
Soms was hij iets té fanatiek en ging wat te lang door. De bus wachtte echter niet. Om dit tegen te gaan, willen we hem dit cadeau namens de afdeling aanbieden.

Guy, ook ’s morgens kan het wel van pas komen want nu was er altijd wel iemand die je wakker maakte. ’t Is te zeggen ……

Tot zover het serieuze gedeelte, nu nog wat eigenaardigheden.
Guy kon ook wel eens de deugniet uithangen. Als hij ’s avonds de hond uit ging laten of een brief ging posten, wisten wij wel wat er aan de hand was. De volgende dag merkten we dat tenminste. De cafébazen in Zelzate zullen dat straks wel gewaarworden.

Verder was Guy bekend om z’n zwoele telefoonstem. Je kon daar naar luisteren zolang je maar wilde. Guy legde nooit op voor dit aan de andere kant gedaan werd.
Laten we over z’n geschrift maar zwijgen. Zo best was dit niet. Om dit te compenseren gebruikte hij dikwijls dure woorden zoals “Break out”,  distantiëren, Managerial Performance, ………

Er zijn ook veel goede dingen over Guy te vertellen.
We hebben nooit problemen gehad als er teveel koeken of teveel gebak besteld was. De restjes waren steeds voor Guy.
Ook in de kantine wisten ze dat waarschijnlijk. Zo hebben we daar iedere donderdag genoten van zijn spaghetti met oude kaas.
Hij werd echter nooit dikker van dit vele eten. Alleen z’n broeken krompen wel eens, zo zegde hij.

Ook als er tijdens de koffie-ronde per ongeluk iets verkeerd meegenomen was, géén probleem: Guy dronk alles! Eén keer zat z’n bekertje halfvol met suiker. Guy dronk hem helemaal op. Tout court! Toen hem gevraagd werd of hij dit niet geproefd had, zei hij: “Ik vond al dat hij zo zoet was”.

Guy was ook steeds druk bezig en je kon hem bijna nooit kwaad krijgen. Hij stond steeds klaar om ieder zijn problemen op te lossen. En je moest eens weten hoeveel problemen die vrouwtjes bij ons kunnen hebben. Zij zullen hem dan ook zeker missen!
De mannen ook. Die zijn nu hun bijverdienste met kaarten kwijt!

Waar Guy echter het meest mee bezig was, dat was met “Olleke” en “Bolleke”. Het spelen op de computer is z’n hobby.
Nu kan hij deze hobby in Eindhoven onder werktijd gaan uitoefenen.

Guy, bedankt voor alles en we wensen je veel succes met je nieuwe baan. Namens de andere mensen die hier aanwezig zijn, bieden we je nog enkele cadeautjes aan.

Terneuzen, 30 september 1986.