Dat dacht ik toen ik deze morgen naar Wervik vertrok.
Ik reis met een seniorenbiljet. Dat houdt in dat ik pas na 9 uur de trein neem.
Onmiddellijk nadat ik uit de startzaal vertrok mocht ik mijn poncho aantrekken. Tegen dat ik die aanhad, hield het regenen op. Ik kon de poncho weer uitdoen. Regen hebben we niet meer gehad. Wel af en toe een hagelbui. Maar zo een bui, dat duurt nooit lang. Eigenlijk wordt je er ook niet nat van. Je schudt gewoon de hagelstenen van je af. Het grootste deel van de tocht mochten we genieten van een zonnetje.
De tocht vertrok vanuit zaal Oosthove. Langs de brug over de verbrede Leie stapten we Frankrijk binnen. Het werd dus een buitenlandse tocht vandaag.
Ik had voor de 18 km gekozen. Die bracht ons doorheen Wervicq Sud langs de Leie en doorheen Bousbecque. Na dit eerste traject van 8,1 km hadden we een eerste rust in de kantine van het Stade de la Victoire. Het volgend traject deelden we met de 12 km, en dat vond ik het mooiste van de tocht: Een tocht op het avontuurlijke af in het Parc Dalle. Het Parcours Acrobatique Forestier slingerde boven ons. Wij bleven met onze beide voeten op de grond, en sloegen nadien af voor het Circuit de la Montagne te volgen. Dit 2de traject kwam weer in het sportstadium van Wervicq Sud aan.
Vandaar keerden alle afstanden terug naar het Belgische Wervik.
Klik hier voor de fotoreeks van Mickey, die er ook wandelde.
Onmiddellijk nadat ik uit de startzaal vertrok mocht ik mijn poncho aantrekken. Tegen dat ik die aanhad, hield het regenen op. Ik kon de poncho weer uitdoen. Regen hebben we niet meer gehad. Wel af en toe een hagelbui. Maar zo een bui, dat duurt nooit lang. Eigenlijk wordt je er ook niet nat van. Je schudt gewoon de hagelstenen van je af. Het grootste deel van de tocht mochten we genieten van een zonnetje.
De tocht vertrok vanuit zaal Oosthove. Langs de brug over de verbrede Leie stapten we Frankrijk binnen. Het werd dus een buitenlandse tocht vandaag.
Ik had voor de 18 km gekozen. Die bracht ons doorheen Wervicq Sud langs de Leie en doorheen Bousbecque. Na dit eerste traject van 8,1 km hadden we een eerste rust in de kantine van het Stade de la Victoire. Het volgend traject deelden we met de 12 km, en dat vond ik het mooiste van de tocht: Een tocht op het avontuurlijke af in het Parc Dalle. Het Parcours Acrobatique Forestier slingerde boven ons. Wij bleven met onze beide voeten op de grond, en sloegen nadien af voor het Circuit de la Montagne te volgen. Dit 2de traject kwam weer in het sportstadium van Wervicq Sud aan.
Vandaar keerden alle afstanden terug naar het Belgische Wervik.
Klik hier voor de fotoreeks van Mickey, die er ook wandelde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten