Gisterenmiddag sloot Laura Lynn met dit liedje haar optreden af.
Ze trad op in Gent voor de seniorenweek. Voor velen uit het publiek zou ze een dochter kunnen zijn. Ze rijdt nog niet met tram 4, of misschien net wel.
Ze wist in ieder geval ons mee te nemen in haar extase. We zongen mee. We bewogen van links naar rechts, van achter naar voor. Soms dacht ik dat ze het repertoire van de Zangeres Zonder Naam overnam, maar dat is maar een gedacht. Ze speelde gewoon op het publiek in, op ons dus. De geluidsmensen hebben heel wat moeite moeten doen om de soundtracks met haar ambiance gelijk te doen lopen.
Genoten hebben we.
Velen met mij hopen dat de seniorenraad van Gent in 2017 weer zo een goede afsluiter voorzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten