'De verzorgers van gewonden en zieken in WOI' daarover vertelde dokter Dominique De Landsheere ons in herberg Macharius.
Dat was om 11 uur deze morgen. Ze gebruikte nieuw materiaal van zolders van betrokkenen afkomstig. Ze belichte het front niet als geschiedkundige maar als geneesheer.
De oorlog zei ze, dat is de mensheid die waanzinnig geworden is.
Eerst schetste ze de achtergrond. De Duitse zware industrie om geschut als Dikke Berta te maken. Engelse industrie leverde enorme obussen.
Ook toonde ze ons de ontwikkeling van kepie, of lederen helm naar een metalen helm, zodanig dat er minder hoofdwonden waren.
Ze wees op de onhygiënische omstandigheden in de loopgraven, nadat de bewegingsoorlog een stellingsoorlog geworden was: buikziekten, luizen schurft, ratten. Vochtigheid en lawaai van het geschut.
Ze ging diep in op de organisatie van de verzorging en de evacuatie.
We kunnen het nog zien. Bij Poperinge had het veldhospitaal Lijssenthoek 4.000 bedden. Ter vergelijking: het universitair ziekenhuis van Gent, heeft op zijn grootst 1.000 bedden gehad.
Ze vertelde dat het ook de moeite waard is om het nu te bezoeken, en dat er in het nieuw gebouwd bezoekerscentrum veel informatie te verkrijgen is. Ter zijde merkte ze op, dat deze begraafplaats Engelstalig als Remi Farm bekend is.
Onverwacht, voor mij althans, was de rol van reddingshonden, die verband en water bij zich hadden. De heldhaftigheid van deze herders, werd later in de filmserie Rintintin op het witte doek gebracht.
De medische wereld was niet klaar voor de oorlog, pas vanaf 1917, werden de inentingen tegen tetanus courant.
Dat zijn maar enkele elementen uit wat de dokter ons vertelde.
Pas nu ik dit schrijf, realiseer ik me, dat ik had moeten vragen of de spreekster over die thema gepubliceerd heeft.
Ze ging diep in op de organisatie van de verzorging en de evacuatie.
We kunnen het nog zien. Bij Poperinge had het veldhospitaal Lijssenthoek 4.000 bedden. Ter vergelijking: het universitair ziekenhuis van Gent, heeft op zijn grootst 1.000 bedden gehad.
Ze vertelde dat het ook de moeite waard is om het nu te bezoeken, en dat er in het nieuw gebouwd bezoekerscentrum veel informatie te verkrijgen is. Ter zijde merkte ze op, dat deze begraafplaats Engelstalig als Remi Farm bekend is.
Onverwacht, voor mij althans, was de rol van reddingshonden, die verband en water bij zich hadden. De heldhaftigheid van deze herders, werd later in de filmserie Rintintin op het witte doek gebracht.
De medische wereld was niet klaar voor de oorlog, pas vanaf 1917, werden de inentingen tegen tetanus courant.
Dat zijn maar enkele elementen uit wat de dokter ons vertelde.
Pas nu ik dit schrijf, realiseer ik me, dat ik had moeten vragen of de spreekster over die thema gepubliceerd heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten