Het weekend van 13 tot en met 15 juni 2014 was het trainen
geblazen. We bereiden ons immers voor om eind augustus de OXFAM Trail Walk van
100 km mee te stappen.
Het team waarin ik stap was voltallig aanwezig. Ik stap met de Kaailopers. Voor
de gelegenheid was ons team ook versterkt met Jan Adams, die vorig jaar met ons
team mee stapte, en ook dit jaar mee doet, evenwel in een ander team.
VRIJDAG
De vrijdag kwamen we aan. We hadden voor het openbaar
vervoer gekozen. Met de trein naar Verviers, dan met een autobus van de TEC
naar Bütgenbach, en dan nog een 20 minuten te voet om Worriken te bereiken.
Na het avondmaal woonden we de voorlichtingssessie bij. Voor de meerderheid van de aanwezigen is het de eerste deelname aan de tocht. Maar wij die al deelgenomen hebben, staken er ook nog wat van op.
Na het avondmaal woonden we de voorlichtingssessie bij. Voor de meerderheid van de aanwezigen is het de eerste deelname aan de tocht. Maar wij die al deelgenomen hebben, staken er ook nog wat van op.
ZATERDAG
Om 6u20 al aan de ontbijttafel. Daar maakten we ook onze
picknick klaar, om dan om 7 uur naar Eupen te vertrekken. We zouden vandaag 50 km stappen. Onze start was in Kettenis. We waren met zo een 130 deelnemers op deze
trainingstocht. Einddoel was Botrange, het hoogste punt van België. Iets na 8 uur vertrokken we. We zouden de 50 km in 11 uur stappen. Over
goed begaanbare wegen was het tempo vrij hoog. Op de pittige, moeilijke
wandelwegjes lag het tempo vanzelfsprekend een stuk lager. En er zaten wat van
die stukken in. Een paar deelnemers
moesten jammer genoeg voortijdig de tocht verlaten. Maar je mag je zelf niet
overschatten. En er lessen uit trekken
voor de echte trail walk.
In Mützenich namen we een lange rust. Je ziet uit de naam van het dorp dat de route voor een gedeelte in Duitsland loopt.
De tocht vervolgde. In Sourbrodt hadden we zo een 40 kilometers gestapt. Er wachtte ons nog een moeilijk gedeelte. De achterblijvers bleven hier, en zouden opgepikt worden. De kop en het grootste gedeelte van de groep stapte de laatste 8 kilometer, door de Hoge Venen, naar Le Signal de Botrange. Het was ons gelukt. Ondanks de soms moeilijk begaanbare wegen hadden we de 50 kilometer in 11 uur gestapt. Bij die 11 uur is dan 1 ½ uur rust inbegrepen.
In Mützenich namen we een lange rust. Je ziet uit de naam van het dorp dat de route voor een gedeelte in Duitsland loopt.
De tocht vervolgde. In Sourbrodt hadden we zo een 40 kilometers gestapt. Er wachtte ons nog een moeilijk gedeelte. De achterblijvers bleven hier, en zouden opgepikt worden. De kop en het grootste gedeelte van de groep stapte de laatste 8 kilometer, door de Hoge Venen, naar Le Signal de Botrange. Het was ons gelukt. Ondanks de soms moeilijk begaanbare wegen hadden we de 50 kilometer in 11 uur gestapt. Bij die 11 uur is dan 1 ½ uur rust inbegrepen.
s’Avonds na de warme maaltijd gingen de mensen die de zondag
zouden meestappen, vroeg naar bed.
ZONDAG
De zondag waren we met zo veel niet meer. Het zou alleen een
wandeling in de ochtend worden. Een kleine 20 km van Botrange naar Drossart. We
begonnen in de nevel, en de nevel zou ons een hele tijd doorheen de Hoge Venen
gezelschap houden. Het was een tocht volledig
om de Hoge Venen. Het stuk langs de Helle was het moeilijkste. Maar ook dat
ging gelijk niets. Een heerlijke tocht, en we waren een kwart nuur voor de
autobus ons zou oppikken al bij het eindpunt voor de zondagse voettocht.
Na een maaltijd konden we ons dan huiswaarts begeven. En ik
had geluk. Ik kon meerijden met andere wandelaars uit Gent. Ik wil hen dan ook
hartelijk bedanken. De zondag is het openbaar vervoer beperkt, en zo was ik een
paar uur eerder weer in mijn verblijf.
Wat hebben we geleerd?
Na deze training kunnen we gerust zijn. We zullen de 100 km
trailwalk aan kunnen.
We moeten wel nog wat trainen om ons tempo aan elkaar aan te passen.
En ten 2de we moeten ook op onze voeding letten. Maagproblemen, een pijnlijke rug en spierkrampen kunnen we op de echte tocht best missen.
En ten 2de we moeten ook op onze voeding letten. Maagproblemen, een pijnlijke rug en spierkrampen kunnen we op de echte tocht best missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten