Op mijn boekenkast staat een vuurtorenlamp. Ze brandt niet. Het voorwerp staat er voor de sier en voor de herinnering.
Ooit heb ik de lamp van Gaby gekregen. Gaby was de vriend van mijn schoonzuster. Gaby heeft al lang geleden het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld. Maar door die lamp leeft hij voort in mijn herinneringen.
Vandaag was ik nog in de Fabiolalaan in Gent. Daar waar ooit de Institut Moderne gevestigd was, is nu een site van het ziekenhuis Jan Palfijn. In de palliatieve afdeling aldaar, heb ik Gaby voor het laatst gezien.
De lamp kreeg ik van hem omdat hij wist dat mijn beroepsleven met licht brengen te maken heeft. Heel mijn leven heb ik in de lampensector gewerkt. Ik durfde zelfs zeggen: “Als wij er niet waren, en de zon was er niet”, dan leefden de mensen nog altijd in de duisternis.
Heel wat ontwikkelingen heb ik mee gemaakt. De ordinaire gloeilamp die vroeger voor zo een 20 frank verkocht werd, zou die nog bestaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten