Deze middag nam ik de trein naar Puurs. Wandelclub IBIS richtte er haar bloemkolentocht in. Rond half drie kon ik aanzetten voor de 21 km. Goed dus voor zo een 4 uur wandelplezier.
De keuzes waren 4, 10, 26 of 21 km. Al de afstanden werden vanuit de CC De Kollebloem doorheen een landelijk traject gestuurd. We bewandelden de riviervallei door Bornem, op een manier waarop dat in de Dodentocht, door haar eigen massaliteit niet mogelijk is. IBIS kon smalle paadjes uitkiezen. De maïs staat hoog. Op boomgaarden zag ik al perenplukkers aan het werk. In Eikenvliet hadden we de centrale rustpost. De 16 en de 21 hadden hier een extra lus. Die van de 21 was langer dan die van de 16, en bracht ons langs de oever van de Rupel, om dan langs Wintam terug te laten keren naar Eikevliet. Ondertussen had ik een wandelmaat ontmoet en samen wandelden we verder. Iemand vertelde me dat er nog wandelaars van mijn wandelclub waren, maar die waren mij voor.
Het laatste traject bleef puur natuur. Het landelijk is heerlijk voor iemand als ik, die nu een stedeling geworden is. Langs het domein Coolhem, het natuurgebied De Moeren en het dorpje Kalfort bereikten we weer Puurs.
Daar kon ik dan ook mijn clubgenoten ontmoeten. Ze waren nog niet naar huis, en zo konden we wat bij praten. Klik hier voor de foto's van René.
De keuzes waren 4, 10, 26 of 21 km. Al de afstanden werden vanuit de CC De Kollebloem doorheen een landelijk traject gestuurd. We bewandelden de riviervallei door Bornem, op een manier waarop dat in de Dodentocht, door haar eigen massaliteit niet mogelijk is. IBIS kon smalle paadjes uitkiezen. De maïs staat hoog. Op boomgaarden zag ik al perenplukkers aan het werk. In Eikenvliet hadden we de centrale rustpost. De 16 en de 21 hadden hier een extra lus. Die van de 21 was langer dan die van de 16, en bracht ons langs de oever van de Rupel, om dan langs Wintam terug te laten keren naar Eikevliet. Ondertussen had ik een wandelmaat ontmoet en samen wandelden we verder. Iemand vertelde me dat er nog wandelaars van mijn wandelclub waren, maar die waren mij voor.
Het laatste traject bleef puur natuur. Het landelijk is heerlijk voor iemand als ik, die nu een stedeling geworden is. Langs het domein Coolhem, het natuurgebied De Moeren en het dorpje Kalfort bereikten we weer Puurs.
Daar kon ik dan ook mijn clubgenoten ontmoeten. Ze waren nog niet naar huis, en zo konden we wat bij praten. Klik hier voor de foto's van René.
Het was gezellig in de zaal. Toen ik naar het uurwerk keek, zag ik ineens, dat de tijd voorbij gevlogen was, en ik mocht me nog reppen om de trein van 19 uur te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten