Amaai ! Mijn voeten

Verpozing op 65 km

'Door De Vlaamse Velden' was de derde 100 km die ik dit jaar stapte.
Iedere 100 km is anders, ook lichamelijk, ook lijfelijk.
Vorige week kwam ik uit de Dodentocht terug met krampen, in mijn benen en ook in mijn rechterhand. Ik kon zelfs niet schrijven. Ook had ik mijn linkerhiel gekwetst, en wrijvingswonden in mijn lies.
Voor de tocht van vrijdag wou ik dat voorkomen. Ik had in de Decathlon sportonderbroeken gekocht. Geen wrijving daarmee. Ook dikkere sokken aan.
Dat laatste speelde me parten. Toen in de nacht mijn voeten begonnen te zwellen waren mijn schoenen te nauw. Toen ik op de bagagerust van schoenen kon wisselen naar een maatje groter was het te laat. Al een blaar op mijn rechter grote teen.
Voor de rest gaat alles goed. Geen wrijvingswonden, geen krampen.
En mijn voeten heb ik al goed verzorgd.
Het moet wel, want ik stap deze maand nog een 100 km.